پاورپوینت کامل اسرائیل و راهبرد تقابل با سیاست های هسته ای ایران ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسرائیل و راهبرد تقابل با سیاست های هسته ای ایران ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسرائیل و راهبرد تقابل با سیاست های هسته ای ایران ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسرائیل و راهبرد تقابل با سیاست های هسته ای ایران ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه:

روابط ایران و رژیم صهیونیستی از بدو تاسیس تاکنون، دارای فراز و نشیب هایی بوده است که به طور کلی می توان آن را به دو مقطع تقسیم کرد: یکی، دوران ارتباط نزدیک و در حقیقت، اتحاد استراتژیک را در بر می گیرد که دوره زمانی آن به رژیم پهلوی بر می گردد و دوم، دوران فراز و نشیب و تقابل است که مربوط به دوره زمانی بعد از انقلاب اسلامی است و هم چنان نیز ادامه دارد، که مهم ترین نمونه این تقابل را می توان در سنگ اندازی های این رژیم در راه فناوری هسته ای ایران و ترس از نفوذ جمهوری اسلامی در منطقه مشاهده کرد(۱).

تحلیل گران سیاسی و نظامی رژیم صهیونیستی معتقدند که هرگونه موفقیت جمهوری اسلامی ایران در بومی کردن دانش هسته ای، می تواند به الگویی برای کشورهای عربی و اسلامی منطقه تبدیل شده و یهودیان اسرائیل را آسیب پذیرسازد، به خصوص پس از روی کارآمدن دولت جدید در ایران و تکیه بر نوعی دیپلماسی فعال در سیاست خارجی خود و نیز اظهارات ریاست جمهوری در مورد انتقال رژیم صهیونیستی به مکانی در اروپا و تردید در مورد واقعه هولوکاست، بر نگرانی این رژیم در مورد فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران افزوده است.

روابط ایران و اسرائیل در دوران رژیم پهلوی

پس از تقسیم فلسطین به دو بخش یهودی و عربی در سال ۱۳۲۷، در ایران نیز تغییرات شگرفی در حال تکوین بود و شاه قصد داشت تا بر دامنه قدرت خود در مقابل مجلس بیافزاید، که در همین زمان در ایران به علت تیراندازی به محمد رضاشاه پهلوی در ۱۵ بهمن ۱۳۲۷، که به برقراری حکومت نظامی و تقویت دربار منجر شد، بخشی از جناح های دولتی به تایید رژیم صهیونیستی اظهار تمایل کردند و این زمانی بود که ایران با مشکلات عدیده ای از لحاظ اقتصادی و سیاسی روبرو بود و اسرائیل به علت نفوذ فوق العاده لابی صهیونیستی در آمریکا، دارای جایگاه و اعتبار خاصی در نزد سیاست مداران آمریکا بود و نزدیکی بیشتر به اسرائیل نزدیکی بیشتر به آمریکا را میسر می ساخت.(۲)

شاید بتوان دلایل نزدیکی ایران و اسرائیل به دو متحد استراتژیک در منطقه را به دلایل مختلفی ربط داد، اما می توان دلایلی چند را که نقش برجسته تری در این راه داشتند، به شکل زیر اشاره کرد:

– خروج رژیم صهیونیستی از انزوای سیاسی در منطقه و هم پیمانی با دو رژیم غرب؛

– ترس از کمونیسم و شوروی سابق؛

– در محاصره قرار دادن کشورهای عربی توسط کشورهای غیر عربی؛ مانند ایران و ترکیه؛

– کنترل جریان آزاد انرژی از طریق خلیج فارس و منافع سرشار اقتصادی که بیشتر به نفع اسرائیل بود.(۳)

در خصوص شکل برقراری روابط بین دو کشور، موضوع به دوران نخست وزیری ساعد بر دولت ایران باز می گردد(۴). در آن مقطع زمانی دولت ساعد دو سال پس از تشکیل رژیم صهیونیستی؛ یعنی در حدود۶ مارس ۱۹۵۰ اسرائیل را به صورت دو فاکتور به رسمیت شناخت:

مناسبات دو کشور در دو عرصه امنیتی و اقتصادی حائز اهمیت بود. در عرصه امنیتی، هر دو کشور می توانستند با ایجاد نوعی اتحاد، دشمنان مشترکشان؛ یعنی عرب ها و شوروی را از ایجاد تهدید جدی باز دارند.(۵) ازنظر اقتصادی نیز روابط دو کشور مهم بود. ایران، منبع اصلی صادرات نفت به اسرائیل بود، به گونه ای که در دو جنگ ۱۹۶۷ و۱۹۷۳، ایران عمده ترین تامین کننده نفت اسرائیل به شمار می رفت.ایران پهلوی بیش از ۹۰% از احتیاجات نفتی اسرائیل را تامین می کرد و در مقابل اسرائیل نیز کالاهای صنعتی و تسلیحات به ایران صادر می کرد. ایران هم چنین در طرح های کشاورزی و صنعتی خویش از اسرائیل استفاده می کرد.(۶)

ایران و اسرائیل بعد از پیروزی انقلاب اسلامی

پس از انقلاب اسلامی، روابط ایران و رژیم صهیونیستی بلافاصله قطع شد و سفارت سابق این رژیم در اختیار فلسطینی ها (سازمان آزادیبخش فلسطین) قرار گرفت. بدیهی بود که انقلاب اسلامی که یکی از آرمان های اصلی اش حمایت از مسلمانان جهان بود، مسئله فلسطین را در صدر هدف های خود قرار دهد. سیاست خارجی منطقه ای ایران در این زمان بر مخالفت های شعاری جدی علیه اسرائیل مبتنی بود. البته پیش از شروع جنگ تحمیلی، رابطه با سازمان آزادیبخش فلسطین ودشمنی با اسرائیل، در یک مسیر قرار داشت، اما پس از حمایت سازمان از عراق و عرب گرایی آن، مخالفت با اسرائیل همراه با حمایت از آرمان فلسطینی ها، با تنش در روابط ایران و ساف، همراه شد.(۷)

در این هنگام، سمت گیری سیاست خارجی ایران و اسرائیل کاملا دگرگون شد. به نظر می رسد در سال های ابتدایی تشکیل جمهوری اسلامی ایران، رژیم صهیونیستی تمایلی به قطع رابطه با ایران نداشت. تعطیلی سفارت اسرائیل در تهران و باز پس گیری سفارت ایالات متحده در اولین اقدام برای اشغال آن در ۱۳فوریه ۱۹۷۹ (۲۵ بهمن ۱۳۵۸) موجب شد تا اسرائیل احساس کند که بازنده اصلی انقلاب در ایران است و خطر انزوای این کشور در منطقه خاورمیانه افزایش یافته است.

برخی بر این باورند که اسرائیل در این زمان سیاست دو جانبه ای اتخاذ کرد: یعنی از یک سو به دنبال برقراری ارتباط مخفیانه با ایران بود، که برخی از نویسندگان مدعی شده اند که اسرائیل نه تنها به روابط مخفیانه خود با ایران ادامه داد، بلکه به این کشور سلاح نیز می فروخت.”هیرش گودمن” مدعی است، که اسرائیل سه بار در سال های ۱۹۷۹ – ۱۹۸۰، ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶-۱۹۸۵ با جمهوری اسلامی قصد معامله مخفیانه سلاح داشته است(۸). شاید مهم ترین دغدغه آنها در این زمان، حضور نزدیک به ۸۰ هزار یهودی در ایران بود(۹). و از سوی دیگر، عوامل دیگری؛ هم چون تصور دوام نیاوردن و از بین رفتن جمهوری اسلامی، تلاش برای ایجاد کودتای طرف دار غرب در ایران، برقراری رابطه با نیروهای ملی و محافظه کار، جلوگیری از لغزش ایران به دامان شوروی و آزادسازی آمریکایی های اسیر در لبنان نیز مهم بودند.

ایران و اسرائیل در عرصه جنگ پست مدرن

در خصوص تقابل ایران و اسرائیل در عرصه جنگ پست مدرن، وجوه مختلفی قابل تبیین و بررسی است، که برخی از آنها عبارتند از: تهدیداتی که اسرائیل از ناحیه ایران احساس می نماید؛ نظیر تهدید اتمی ایران، حمایت ایران از گروه های جهادی، الگو شدن ایران به عنوان یک کشور اسلامی در مقابل کشورها و گروه های مهاجم و در مقابل اسرائیل و… هم چنین تهدیداتی که اسرائیل برای ایران دارد عبارتند از: ترغیب آمریکا وسایر کشورهای قدرتمند در سرنگونی حکومت ایران؛ چه از راه حمله نظامی و چه از طریق پی گیری فشار از درون؛ حمله نظامی به مراکز هسته ای ایران و جلوگیری از دستیابی ایران به دانش و تکنولوژی های نوین و استراتژیک.(۱۰)

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، اسرائیل دریافت که بایستی با انقلاب ایران مقابله جدی نماید و این امر را درهمراهی با سلطنت طلبان و سایر گروهای برانداز و کودتاچیان بروز داد. ایران نیز مخالفت خود با موجودیت اسرائیل را در کمک های مادی و معنوی که به مخالفان اسرائیل می نمود، نشان داد.(۱۱) دیدگاه اسرائیل مبتنی بر ضرورت مقابله همه جانبه با ایران ناشی از احساس خطر بسیار شدیدی است که این کشور از ایران دارد۱۲.

بنابراین، در بیان تهدیدات متصور از سوی اسرائیل علیه ایران می توان آن را در سه سطح مورد بررسی قرار داد:

الف) سطح سیاسی: بیشترین اقدامات اسرائیل شامل این سطح می باشد؛ چرا که از هزینه های کمتری نسبت به سایر سطوح برخوردار است. دستاویز اسرائیل برای متهم کردن ایران در این سطح، موضوع تروریسم و بزرگ نمایی خطر نظامی ایران برای منطقه وجهان می باشد. این حادثه از یازده سپتامبر سال ۲۰۰۱ به این طرف از شدت گسترده ای برخوردار شده است.به همین منظور این رژیم از ابزارهای مختلفی جهت مقابله با ایران در این سطح بهره می گیرد، که در زیر به برخی از آنها اشاره می شود:

۱. استفاده از رسانه ها و مطبوعات جهان برای بزرگ نمایی خطر ایران

۲. رایزنی سیاسی جهت متقاعد نمودن سایر کشورها برای تجدید نظردر روابط با ایران. به طور مثال در این زمینه می توان به در خواست مقامات تل آویو از دولت آرژانتین جهت تعطیلی سفارت ایران در این کشور اشاره داشت؛(۱۳)

۳. استفاده از ظرفیت نهادها، مجامع بین المللی برای تحت فشار قرار دادن ایران؛ نظیر اتحادیه اروپا، شورای امنیت و آژانس بین المللی انرژی اتمی.

ب) سطح اقتصادی: ازآنجا که قسمت عمده اقتصاد جهان در دست یهودیان قرار دارد، یا به گونه ای از آن متاثر است، لذا ابزار اقتصادی یکی دیگر از روش های مدنطر دولت مردان اسرائیلی جهت مقابله با ایران می باشد. اقدامات این سطح را نیز می توان در موارد زیر بیان داشت:

۱. تلاش برای برقراری تحریم های بین المللی علیه ایران؛

۲. ایجاد مانع در پرداخت اعتبارات و وام های بین الملل