پاورپوینت کامل هویت، تمدن؛ و الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هویت، تمدن؛ و الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هویت، تمدن؛ و الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هویت، تمدن؛ و الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

هویت و پیشرفت

مقدمه

اگر روزی از ما بخواهند که تعریفی از خود ارائه دهیم، چگونه خود را تعریف خواهیم کرد؟ برای این سؤال “چه کسی هستیم و چه کسی می خواهیم باشیم” چه پاسخی فراهم آورده ایم؟ پرسش، این پرسشی بسیار اساسی است که بسیاری از جوامعی که امروزه به عنوان جوامع توسعه یافته و پیشرفته مطرح اند، در ابتدای راه بدان پاسخ گفته و آغازین گام های پیشرفت خود را با آن برداشته اند. اما، ما چه تعریفی از خود خواهیم داشت؟ و چگونه می توانیم به این تعریف برسیم؟ تا زمانی که برای این پرسش، که چه کسی هستیم؟ پاسخی کلی و عینی فراهم نیاوریم، نه می توانیم در سطح ملی به توسعه برسیم و نه می توانیم در جهان نقشی کارساز ایفا کنیم و هر چه جهان از پیچیدگی بیشتری برخوردار شود، نیاز به پاسخ دادن به این پرسش نیز بیشتر می شود؛۲ چرا که، ارائه این تعریف؛ یعنی دست یابی به “هویت”.۳ به عبارت دیگر، ضعف و ناتوانی در تعریف؛ یعنی بی هویتی و بی هویتی برابر است با سردرگمی، سکون، رکود و رخوت در همه ابعاد جامعه. این سکون و رکود و عدم تولید صرفا تولید اقتصادی و یا به طور کل مادی نیست، بلکه تولید در همه زمینه ها را شامل می شود. تولید و بازتولید فرهنگ، آداب و رسوم، دین داری، هنر، ثروت، عشق، محبت و همه چیزهایی که در یک جامعه زنده و با هویت و پویا حضور دارد. فقدان این گزاره ها درجوامع بشری برابر است با شکل گرفتن صوری جامعه بدون محتوا.

هویت و تمدن

شکل گیری هویت در جامعه، نمادها و نمودهایی دارد که مهم ترین نمود و کارویژه ای که هویت ایفا می کند “تمدن”۴سازی است. برای روشن شدن بحث باید اینگونه فرض کنیم که جامعه ما را به طور کامل از خاک ایران جدا نمایند و آن را به سرزمینِ بکرِ دیگری ببرند، حال چگونه جامعه ای خواهیم ساخت؟ و چه تمدنی در آنجا بر پا خواهیم کرد؟ به عنوان مثال، زمانی که آریایی ها برای نخستین بار وارد خاک ایران شدند، چه نیرویی همراهشان بود که منجر به آفریده شدن “ایران” گردید، و یا این که چه امری به تمدنی که آفریدند، شکل داد؟ و مسئله دقیقا همین گونه است که در برهه های دیگری از تاریخ، هم برای اسلام، و هم برای سایر تمدن های موجود روی داد. زمانی که پیامبر اکرم(ص) در مکه به رسالت مبعوث شد، چه اتفاقی روی داد که جامعه از بافت تمدنی خود ( که در میان تمدن های مطرح آن روز؛ هم چون ایران و روم چیزی به حساب نمی آمد) رها شد و تمدنی جدید ساخت، که هماورد و رقیب تمدن های موجود در جهان گردید و نهایتا تاریخ ساز شد. مسلما آنچه که محقق شد، صرفا تغییر دین و باورهای مردم نبود، بلکه در پرتو آن اعراب تعریف جدیدی از خود ارائه دادند و در راه آن تلاش زیادی نمودند، که نظیر همین پرسش در مورد تولد تمدنی به نام “غرب” جریان دارد. این تمدن، هویت خود را زمانی یافت که “سکولاریسم” را سرلوحه کار خود قرار داد و نهایتا توانست آن را در درون خود نهادینه کند؛ زیرا غرب دین را عامل جنگ و خشونت می دید و در پایان جنگ های سی ساله مذهبی در جهان مسیحیت، با انعقاد پیمان وستفالیا اقدام به تاسیس دولت ملی نمود و پس از آن سایر گام های اساسی در عبور از عصر دین گرایی به عصر سکولاریسم را با قدرت بیشتری برداشت؛ یعنی تمدن غرب با جدایی از قرون وسطی و شکل گیری اندیشه های جدیدی در رابطه با نحوه تاثیر دین در جامعه شکل گرفته است.۵

تعریفِ “کیستی” گامی اساسی در تحول جوامع ایفا می کند، مثلا هنگامی که نخستین مهاجران اروپایی، گام در قاره آمریکا نهادند، با این شعار زندگی را آغاز کردند: “شهری بر روی تپه” یعنی با این نگرش وارد فاز جدیدی از زندگی خود شدند، که بایستی کشوری بسازند که سمبل و نمادی برای سایر کشورها باشد و البته این امر محقق شد. اگر چه ما در این جا در مقام داوری نیستیم و سعی نداریم تولد آمریکا را مثبت و ارزشمند تلقی کنیم و در ورای این امر جنایت های دیروز و امروزشان را نادیده بگیریم، اما تاثیر هویت بر تمدن و نقش تصور بانیان هویت در شکل دهی تمدن ها واقعیتی است که نباید نادیده گرفته شود و مادامی که این تصور از پویایی برخوردار باشد، تمدن نیز همواره به روند نوزایی خود ادامه خواهد داد. نمونه های دیگر معاصر، ژاپن، چین، مالزی و سایر تمدن هایی اند که کامیابی شان در گرو ارائه تعریفی هر چند بسیط و ابتدایی از خود بوده است.

فکر می کنم که توانسته ام پرسش اصلی و دغدغه این نوشتار و یا همان صورت مسئله را مطرح کرده باشم؛ یعنی به طور خلاصه مسئله این است، که “چه رابطه ای میان تمدن و هویت، و بالعکس وجود دارد؟” در این که هویت و تمدن مفاهیمی اند که با یکدیگر رابطه ای دائمی و متقابل دارند، و در فرایند همین تأثیر و تأثر است که دائما در حال تحول، ساخته شدن، نوشدن و یا در روند معکوس، در معرض زوال و ضعف و نابودی اند، تردیدی نیست. “هویت” و “تمدن” هم چون دو همزاد هستند؛ یعنی تمدن زمانی آغاز به تولد می کند که هویت متولد شده باشد. نو شوندگی تمدن، جلوه ای از نو شوندگی هویت است و بالعکس. بنابراین، در این که بدون شکل گیری هویت هیچ تمدنی متولد نمی شود و یا در صورت تولد هم چون موجودی نارس و معلولی خواهد بود که بزودی نابود خواهد شد و اصرار بر حفظ آن، نابودی همراهان را برعهده خواهد داشت نیز تردیدی نخواهد بود.

بر اساس این چارچوب می توان به پرسش های دیگری؛ نظیر این که چرا رضا شاه و محمدرضا شاه پهلوی در طی نیم قرن، با تمام تلاش و توان خود برای غربی نمودن جامعه، و اجرای توسعه به مفهوم خاص آن، نتوانستند مدرنیزاسیون غربی را در ایران اجرا کنند؟ در این نیم قرن تلاش شد تا بسیاری از مظاهر تمدن غربی در ایران به اجرا درآید؛ از کشف حجاب و سینما، برگزاری جشن های مختلف و…. گرفته تا فعالیت های مرتبط با عرصه های آموزشی، اما به رغم این همه تلاش و کوشش، جامعه مجددا به سمت اسلام خواهی و اسلام گرایی سیاسی چرخش پیدا کرد و شاهد وقوع انقلاب اسلامی در ایران شدیم.

چرا “کمال پاشا آتاتورک” به رغم ایجاد تغییرات فراوان در بستری های فرهنگی ترکیه و حذف دین از سیاست و اجتماع به صورت قانونی و فعالیت های زیادی از این قبیل نتوانست به اهداف خود برسد و ما در دهه های اخیر شاهد آنیم که در ترکیه نیز اسلام گرایی با شدت بیشتری تعقیب می گردد و حتی مظاهر دین داری؛ هم چون حجاب و اجرای آداب و مناسک اسلامی، دغدغه اصلی لائیک ها شده است. حضور قدرتمند اسلام گرایان در هرم قدرت سیاسی، افزایش چشم گیر نهادهای دینی اجتماعی، قدرتمند شدن روزافزون احزاب اسلامی و حضور پررنگ مسلمانان در مساجد، افزایش چشم گیر انتشارات اسلامی، رشد قابل توجه موسسه های آموزشی اسلامی، توجه روز افزون دختران جوان ترکیه به حجاب و… از جمله نشانه های ناکامی لائیسیسمِ ترکیه و شکل گیری هویت ترک ها بر اساس آموزه های اسلامی است.(۶)

بر اساس این مدل تحلیلی، مسائل و معضلات موجود برسر راه جامعه ایرانی نیز ممکن است ریشه در مقوله و مسئله “هویت” داشته باشد؛ مسائلی نظیر حجاب و عفاف، امنیت اجتماعی و… دغدغه اصلی مردم و مسئولین شده است. بسیاری بر این باورند که ضعف و ناکارآمدی قوانین بازدارنده، موجب وقوع چنین معضلاتی در جامعه ما شده، که از بارزترین ناهنجاری های این روزهای جامعه می توان به قتل، خفت گیری، زوگیری، تجاوز به عنف و دسته جمعی و بسیاری از جرائم ریز و درشت دیگر اشاره کرد که حتی ذکر مصادیق آن نیز باعث شرم ساری انسان می گردد؛ زیرا هیچ یک از این نابهنجاری ها زیبنده و در شان جامعه اسلامی نیست و لذا مهم ترین پاسخی که برخی برای وقوع این معضلات فراهم آورده اند، کاهش پایبندی افراد جامعه به آموزه های اسلامی است. اما در مورد این که علل این کاهش چیست و ریشه در کجا دارد؟ بحث مفصلی می طلبد که از حوصله این نوشتار خارج است. اما پاسخ اجمالی به این قبیل پرسش ها را می توان در یک کلمه خلاصه نمود: “هویت”؛ یعنی اگر جامعه نتواند هویتی برای خود تعریف نماید و دچار بی هویتی گردد، شاهد افزایش روز افزون نابهنجاری هایی خواهیم بود که به برخی از آنها اشاره شد. در برابر جوانان امروز، هویت های متعددی وجود دارند: اسلام، ایران، غرب، اما آنچه که به نظر می رسد این است که نسل جوان ایرانی در انتخاب هویت برای خویش دچار معضل شده و همین امر سبب گسست میان نسل های موجود ایران شده است؛ چرا که هویت نسل های پدران ما را اسلام – ایران می ساخت و این هویت در تعارض با غرب معنا می شد؛ یعنی دشمنِ این هویت، غرب معرفی شده بود و با تکیه به این هویت بود که انقلاب اسلامی را خلق کرد، و با پایداری چشم گیری، جنگ را مدیریت نمود و از آن سربلند بیرون آمد. اما نسل حاضر با مردد ماندن میان گزینه های فوق، انقطاع میان خود و جامعه و نسل های پیشین را سبب شده است. اگرچه بخشی از جامعه در تلاش است تا به سمت غرب و غربی شدن حرکت نماید( و همواره از زمان شناخت غرب این مسئله در ایران جریان داشته است) اما با توجه به این که جهان غیر غربی همواره “دیگر”۷ غرب تلقی می شود،