پاورپوینت کامل اسرائیل و انقلاب‏های عربی ۹۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسرائیل و انقلاب‏های عربی ۹۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسرائیل و انقلاب‏های عربی ۹۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسرائیل و انقلاب‏های عربی ۹۲ اسلاید در PowerPoint :

قدرت نظامی و امنیتی اسرائیل به چند عامل راهبردی مستند است، که عبارتند از:

۱- اعتماد به خویش؛ عقیده یهودی، به صهیونیست ها اجازه اعتماد به هیچ کس، حتی هم پیمانشان را هم باشد نمی دهد. آنان خود را ملت برگزیده خدا می دانند. اسرائیل جز به خویش اعتماد ندارد. راهبرد امنیتی این رژیم تصریح می کند که، همه سلاح ها و جنگ افزارها باید در داخل اسرائیل تولید شود تا نیازی به منت تولید گنندگان سلاح نباشد. از این رو، اسرائیل به ساخت بمب اتمی و انواع موشک ها اقدام کرده تا در تجهیز ارتش خود به ابزارهای هوائی، دریایی، فضائی و زمینی خودکفا باشد.

۲- پیشرفت اقتصادی؛ به گونه ای که دست پایین نداشته باشد و نیازمند عطای این و آن نباشد. اقتصاد اسرائیل چندان پیشرفت کرده است، که در زمینه های متعدد، از جمله صنعت الکترونیک، مهندسی ژنتیک و صنعت جواهرسازی، برتر از دیگر قباست. درست است که اسرائیل از ایالات متحده امریکا و انجمن های یهودی کمک های مالی زیادی دریافت می کند، اما این کمک ها، کمک های غیر ضروری است و به معنای ضعف قدرت اقتصادی اسرائیل نیست.

۳- تجهیز نظامی و پیشرفت اقتصادی نیازمند ساختار علمی است؛ اسرائیل همواره اهتمام ویژه ای به مشارکت در تولید علم در عرصه جهانی دارد و تنها مصرف کننده صرف نیست.

۴- کمک غرب، به ویژه ایالات متحده در همه حوزه های امنیتی، سیاسی، نظامی، دیپلماتیک، اقتصادی، مالی و علمی؛ اسرائیل تا حدی از کمک های غرب و ایالات متحده برخوردار شده است که گویی بخشی از جهان غرب است و یا عزیز کرده ای است که غربی ها برای یاری و همراهی آن آشکارا و پنهان باید هر هزینه ای را پرداخت کنند.

۵- عمق راهبردی عربی، که برای اسرائیل مهم ترین و برای فلسطینی ها و عرب ها خطرناکترین ابعاد یاد شده است. نظام های عربی در طی ده ها سال، فضای مناسبی پدید آوردند تا عرب ها در مقابل اسرائیل ضعیف باقی بمانند و یکی پس از دیگری طعم شکست از ارتش صهیونیستی را بچشند تا در نتیجه، توده های عربی احساس کنند که امیدی به جنگ با اسرائیل و پیروزی بر آن وجود ندارد و عرب ها و فلسطینی ها باید تسلیم اراده این رژیم شده و موجودیت آن را بپذیرند.

هر دولتی که صاحب اراده باشد می تواند برای مقابله با دشمن اقدامات فراوانی انجام دهد، اما این که همکاری دشمن خویش را با خود تضمین کند، چیزی است که در تاریخ سابقه ندارد.

عمق عربی اسرائیل به تدریج و به مرور زمان شکل گرفت، لذا آغاز شکل گیری این عمق، امضای امیر فیصل بن الحسین، بر سندی بود که به یهودیان حق مهاجرت به فلسطین را می داد. هم چنین، امیر عبدالله بن الحسین، نیز که از رهبران جنبش صهیونیسم که به فلسطین کوچ کرده بودند استقبال کرد و روند خریداری زمین را برایشان تسهیل نمود. از این رو، نقش رسمی نظام های عربی به صورت عینی اش در جنگ ۱۹۴۸ تحقق یافت؛ زیرا آنها ارتش های خود را به جنگ کشاندند، اما پشتشان را خالی کردند تا شکست خورده بازگردند. البته ارتش های مصر و عراق و اردن در مرحله نخست جنگ، دستاوردهای بزرگی داشتند و بر بخش های گسترده ای از اراضی ای که سازمان ملل در تقسیمات ۱۹۴۸ برای دولت یهود اختصاص داده بود، سیطره یافتند، اما جنگ ناگهان جنگ متوقف شد و نظام های عربی، صلح را پذیرفتند و فرماندهان جبهه ها را تغییر داده و به جایشان فرماندهانی گماشتند که فرمان های نظامی جدید را بپذیرند، و البته کشورهای غربی نیز کمک های نظامی بیشتری به اسرائیل کردند. زمانی که جنگ دوباره از سر گرفته شد، فرمانده ارتش عراق از مواضع خود در حیفا و طولکرم عقب نشست و به منطقه جنین رفت، ارتش اردن منطقه غربی قدس و رام الله را رها کرد و ارتش مصر نیز به علت اسلحه ازکارافتاده اش شکست خورد. بدین ترتیب، اسرائیل به لطف خیانت نظام های عربی شکل گرفت. سپس عبدالناصر ظهور یافت و سدی نا استوار در برابر نظام های خیانت کار کشید، اما پس از مرگ عبدالناصر دلالان غرب در منطقه، بدون هیچ مانعی به خیانت خود و تلاش برای تامین منافع غرب ادامه دادند و نفوذ غرب در منطقه شدیدتر شد و شکست های سیاسی و دیپلماتیک نیز یکی پس از دیگری به عرب ها تحمیل شد.

جنگ ۱۹۷۳ پیروزی موقت و یا توهم زایی را برای عرب ها رقم زد؛ زیرا چیزی نگذشت که سادات همه درها را برای سازش و همکاری با اسرائیل باز کرد و در سازش راه افراط را در پیش گرفت. بدین ترتیب، اسرائیل وارد دوره طلایی خویش در ارتباط سری و علنی با نظام های عربی شد، که نمونه آن ارتباط با سازمان آزادی بخش فلسطین است، که فلسطین را وارد بیراهه های دیپلماتیک و نزاع های داخلی نمود، و نمونه دیگرش، پیمان های طوفانی اسرائیل با نظام های عربی است، که به حد همکاری های امنیتی رسید و همکاری نظام های عربی با اسرائیل در زمینه مبارزه با حزب الله و حماس و همکاری دولت خودگردان فلسطین با اسرائیل از این دست است.

شکل گیری عمق عربی برای اسرائیل تنها یک سبب داشت و آن ریشه نداشتن غالب نظام های عربی در ملت های خویش بود. شماری از دولت های عربی عبارتند: از قبائلی که استعمار غرب در سرزمین های عربی کاشت تا در خدمت منافعش باشند و صرفا دست نشانده هایی هستند که کاملا گوش به فرمان غربند.

اکنون به نظر می رسد که در شرایط جدید، شاهد به هم خوردن ورق های پیشین هستیم؛ زیرا انقلاب های جدید عربی، نه تنها خواب خوش از چشم شیوخ و پادشاهان دست نشانده برده است، که به تبع آن امنیت ملی اسرائیل را نیز به شدت متزلزل کرده است. یکی از رهبران اسرائیل گفته است، که مصر گنج راهبردی اسرائیل بود. بازتاب نابودی این گنج را در رسانه های اسرائیلی پی می گیریم.

غلبه هراس ناشی از انقلاب های عربی بر اسرائیل

به رغم وانمود کردن آمادگی و انضباط رژیم صهیونیستی در برابر اوضاع مصر و پیش از آن تونس، حقیقت این است که تحلیل های روزنامه ها و رسانه های رسمی و مردمی اسرائیل، وحشت آشکاری را نشان می دهد، که بازتاب وضع حقیقی اسرائیل در این شرایط است. در این مقال می کوشیم تا از طریق بازخوانی تحلیل ها و مواضع رسانه ها، پاسخ روشن تری به پرسش از وضع این رژیم در برابر انقلاب های عربی بیابیم.

روزنامه هاآرتس ( ۲۷/ ۲/ ۲۰۱۱) نوشت: دستگاه های اطلاعاتی غربی و اسرائیلی در پیش بینی حجم تحولات در مصر ناکام مانده اند و ارتش اسرائیل نیز با توجه به تحولاتی که در مصر در حال وقوع است، نیازمند وضع برنامه کاری جدید است.

در این دوره، تیترهای صفحات نخست روزنامه های اسرائیلی، به خوبی، هراس عمیق عمومی در اسرائیل را بازتاب می دهد؛ چراکه تیتر اصلی هاآرتس ( ۱۰/ ۲/ ۲۰۱۱): ” انقلاب ملت های عرب” و تیتر اصلی یدیعوت آحرونوت: ( ۱۰/ ۲/ ۲۰۱۱) ” زلزله در خیابان های عربی” بود. عنوان ” خاورمیانه جدید” نیز، تیتر اصلی روزنامه های معاریف و اسرائیل امروز (۹/ ۲/ ۲۰۱۱) بود.

اما تحلیل های صفحات داخلی این روزنامه ها نشان از هراس جدی اسرائیلی ها می داد و این که نظام سیاسی مصر نفس های آخرش را می کشد و منطقه خاورمیانه شاهد تحولاتی ریشه ای است که نه به نفع امریکاست ونه به نفع اسرائیل، و این تحولات به شکل مستقیم بر اوضاع استراتژیک اسرائیل تأثیر منفی می گذارد و دردسرهایی را برای اسرائیل پدید خواهد آورد، که به تعبیر معاریف، تحمل آن از توان این رژیم خارج است. روزنامه هاآرتس (۱۰/ ۲/ ۲۰۱۱) به نقل از یک مقام امنیتی اسرائیل نوشت: وقوع هر گونه تغییری در نظام مصر ممکن است به دگرگونی اساسی در نظریه امنیتی اسرائیل بینجامد. همین منبع می افزاید: توافقنامه صلح با مصر سرمایه راهبردی مهمی برای اسرائیل است، به گونه ای که به ارتش امکان تمرکز بر جبهه های دیگر را داده است. وی در ادامه می گوید: با توجه به اوضاع جدید، در صورت تغییر نظام در مصر، ارتش [اسرائیل] ناچار خواهد شد منابع بسیار عظیمی اختصاص دهد، و دستگاه های امنیتی اسرائیل به دقت اوضاع مصر را زیر نظر دارند؛ زیرا مصر مرکز جهان عرب به شمار می آید. وی در ادامه می افزاید: خظرهای فعلی این تغییرات می تواند اتفاقاتی باشد که در مرز غزه و مصر رخ خواهد داد.

جالب توجه است، که برخی از رسانه های اسرائیلی، اطلاعاتی را افشا کرده اند، که خبر از نارضایتی و بلکه نگرانی مقامات سیاسی اسرائیل از عدم جانب داری امریکا و اروپا از نظام حسنی مبارک می داد. خبرنگار شبکه ده اسرائیل (۱۱/ ۲/ ۲۰۱۱) اعلام کرد: اسرائیل در پایان هفته گذشته با اراسال نامه ای به ایالات متحده و شماری از کشورهای غربی به آنان گوشزد کرده که حفظ استقرار نظام سیاسی مصر موجب تامین منافع غرب خواهد بود. در این نامه هم چنین آمده است که حفظ استقرار نظام مبارک برای آرامش خاورمیانه مفید خواهد بود و از این رو باید به روند انتقادات علنی از رئیس جمهور مصر پایان داده شود. این نامه پس از انتشار بیانیه چند کشور غربی مبنی بر سرزنش نظام مبارک از سوی امریکا و اتحادیه اروپا تنظیم و ارسال شد.

روزنامه معاریف ( ۱۰/ ۲/ ۲۰۱۱) نوشت: وزارت خارجه اسرائیل، شنبه شب گذشته در ابلاغیه ای به ده تن از سفیران این کشور در کشورهایی؛ مانند ایالات متحده، روسیه، چین، کانادا و چند کشور اروپایی، از آنان خواست تا در ملاقات با مسئولان بلندپایه وزارت خارجه و دفترهای رؤسای جمهور یا نخست وزیران بر اهمیت استقرار و آرامش در مصر تأکید کنند. این روزنامه می افزاید: ارتش مصر یکی از نگرانی های امنیتی ما را تشکیل می دهد؛ زیرا این ارتش، پیش رفته بود، و دارای هزاران تانک صدها هواپیمای جنگی، ده ها کشتی جنگی و دیگر ابزارهای جنگی است. این روزنامه به نقل از منبعی امنیتی می گوید: ارتش مصر ارتشی عربی و برخوردار از کمک های ایالات متحده است… و در صورتی که تندروها زمام نظام را در دست گیرند، اسرائیل در موقعیتی کاملا متفاوت قرار خواهد گرفت. مقامات امنیتی اسرائیل معتقدند که پیمان صلح با مصر ترجیحات امنیتی فراوانی برای اسرائیل داشته و دارد و تا زمانی که اوضاع مستقر باشد، چنین وضعی ادامه خواهد داشت، ولی هر گونه تغییری، نگران کننده است. بر انگیز است. این روزنامه در ادامه می افزاید: اوضاع مصرباید به دقت مطالعه و پی گیری شود تا مبادا از مصر به اردن و اراضی فلسطینی کشیده شود.

مراکز پژوهشی و مطالعاتی نیز به اوضاع مصر و بازتاب های احتمالی آن بر معادلات راهبردی مرتبط با اسرائیل اهتمامی ویژه نشان دادند. یورام عامیتال پژوهش گر مرکز مطالعات امنیتی در مقاله ای با عنوان “سیاست تنش زدایی” که در مجله ” ارزیابی راهبردی” ( ۶/۲/ ۲۰۱۱) منتشر کرد، می نویسد: سیاست خارجی مصر بر اساس اصل درهای باز،

که انور سادات در سی و پنج سال پیش وضع کرد و حسنی مبارک بدان تداوم داد، قرار دارد.

مبنای اصلی این سیاست وجود رابطه ای قوی میان وضعیت اجتماعی، اقتصادی و جمعیتی در مصر و حرکت های مصر در حوزه های سیاست خارجی و امنیتی است و این که، قدرت نظام سیاسی مصر بر رویارویی با چالش های داخلی تا حد فراوانی به رویکردها و رفتارهای این کشور در سطح سیاست خارجی ارتباط دارد. وی تاکید می کند: این سیاست داخلی و خارجی و امنیتی مصر مبتنی بر شراکت راهبردی با ایالات متحده امریکا و حل منازعات عربی – اسرائیلی به شیوه صلح آمیز – همانند قرارداد کمپ دیوید- و تاسیس دولت فلسطینی در مرزهای ۱۹۶۷ است. اما در سطح اقتصادی، این سیاست، مصر را به سمت اقتصاد بازار سوق می دهد.

در این مقطع، روزنامه های اسرائیلی می کوشند تا دورنمای آینده منطقه را در صورت فروپاشی نظام مصر تحلیل و بررسی کنند. عاموس هرئیل در روزنامه هاآرتس (۱۲/۲/۲۰۱۱) نوشت: حوادث روزهای اخیر در مصر – که مهم ترین حوادث منطقه پس از انقلاب اسلامی ایران و امضای قرارداد صلح میان اسرائیل و مصر در ۱۹۷۹ به شمار می رود – تعبیری از خواب های آشفته رهبران، برنامه ریزان و دستگاه های اطلاعاتی اسرائیل است؛ زیرا در همان حال که کشورهای دیگر به آرامی، چشم به فروپاشی نظامی سرکوب گر، دوخته اند، ولی نگاه اسرائیل به سویی دیگر است. وی می افزاید: فروپاشی نظام مصر تأثیری عمیقا منفی بر وضعیت منطقه ای اسرائیل خواهد نهاد و در دراز مدت ممکن است توافقنامه های صلح با مصر و اردن را که پس از کمک ایالات متحده بیشترین اهمیت استراتژیک را برای اسرائیل دارد، به خطر بیندازد و ممکن است دامنه این تأثیرات به ایجاد تغییراتی در ارتش بینجامد، که قطعا فشار آن باید بر بخش اقتصادی بیفتد. وی ادامه می دهد که دستگاه های امنیتی غربی عموما و اسرائیلی خصوصا چنین تغییر عظیمی را پیش بینی نمی کردند، چنان که غالب تحلیل گران رسانه ای و دانشگاهی نیز چنین انتظاری را نداشتند.

نویسنده در ادامه این مقاله می نویسد: دستگاه های اطلاعاتی ارتش اسرائیل پیش بینی کرده بودند، که سال ۲۰۱۱ احتمالا سال جابه جایی قدرت خواهد بود و البته این احتمال را در باره عربستان سعودی و مصر با علامت های پرسش متعددی طرح می کردند، اما هیچ گاه وقوع یک انقلاب مردمی پیش بینی نمی شد. وی در پایان نتیجه می گیرد، که در صورت فروپاشی نظام مبارک در دوره کوتاهی هماهنگی های امنیتی مصر و اسرائیل دچار آسیب های جدی خواهد شد و ممکن است رابطه قاهره با حماس در نواره غزه بهبود یابد و جایگاه نیروهای بین المللی در سینا متزلزل شود و مصر از حرکت کشتی های موشک انداز اسرائیل در کانال سوئز که در دو سال اخیر ماموریت جلوگیری از صادرات اسلحه از سودان به نوار غزه بود، جلوگیری کند. و در دراز مدت ممکن است صلح سرد با اسرائیل اساساً به سستی گراید.

اما ناحوم برنیاع در معاریف (۱۳/۲/۲۰۱۱) نوشت: کاری از دست اسرائیل بر نمی آید، جز این که امیدورا باشد پس از پایان بحران در مصر دولتی مستقر شود که به سیاست خارجی دولت پیشین – به ویژه توافق صلح با اسرائیل و پیوند با غرب- پای بند باشد.

وی می افزاید: توافق صلح، پیروزی بزرگی بود؛ زیرا بزرگ ترین و خطرناک ترین دشمن اسرائیل را

به موضع بی طرفی کشاند و مرزهای طولانی آرامی به ما ارزانی داشت. وی در ادامه می نویسد: اسرائیل بسیار مدیون مبارک و نزدیکان اوست؛ چه برای کارهای آشکارشان و چه برای اقدامات پنهانشان.

ایگال هرش نیز در پژوهشی که در مرکز پژوهشی بگین- سادات، منتشر شد، نوشت: کافی است به آثار سقوط شاه در ایران در سال