پاورپوینت کامل افغانستان کنونی و مناسبات آینده ۷۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل افغانستان کنونی و مناسبات آینده ۷۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل افغانستان کنونی و مناسبات آینده ۷۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل افغانستان کنونی و مناسبات آینده ۷۷ اسلاید در PowerPoint :

در گفتگو با حجت الاسلام والمسلمین محمدحنیف طاهری، پژوهشگر افغانی

اشاره:

افغانستان، با توجه به حضور نظامی، امنیتی و فرهنگی کشورهای غربی و همسایگی با ایران، پاکستان، هند، چین و کشورهای آسیای میانه، در مناسبات آینده منطقه، نقش محوری ایفا خواهد کرد. با توجه به اهمیت آشنایی با اوضاع فرهنگی، سیاسی و اجتماعی این کشور و تحرکات غربی ها، گفتگویی با محمدحنیف طاهری، فعال و پژوهشگر افغانی انجام داده ایم، که در ذیل می آید. “اسلام و دموکراسی لیبرال” از وی، به همت انتشارات جامعه المصطفی(ع) العالمیه منتشر شد و هم اکنون “اسلام و تروریسم: پژوهشی فقهی” را در دست نشر دارد.

×××××××

× با تشکر از جناب عالی، لطفا جهت آشنایی مخاطبان نشریه با آخرین اوضاع افغانستان در عرصه های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی،توضیحاتی را بیان بفرمایید.

متاسفانه در حال حاضر وضعیت فرهنگی جامعه افغانستان، خیلی مطلوب نیست؛ زیرا نظام دموکراسی کشور با مدل دموکراسی لیبرال و با حمایت جامعه جهانی، به ویژه سازمان ناتو و آمریکا وارد این کشور شد. و ورود این دموکراسی با آن فرهنگ و عقبه های ایدئولوژی، که به دنبال خود دارد، فرهنگ و هویت را با خودش دارد فضای افغانستان کرده است و چون از طرفی، جامعه افغانستان یک جامعه دینی است، که فضای قومی و قبیله ای بر آن حاکم است، لذا در این کشور شاهد تقابل دو فرهنگ سنتی اسلامی و فرهنگ لیبرال و سکولار هستیم که یک نوع چالش و ناهماهنگی را در این جامعه به وجود آورده است. اگرچه فرهنگ لیبرال غربی در جامعه افغانستان، فرهنگ غالب نیست، اما حضور جدی دارد و بسیار فعال است. در شهرهای بزرگ، به ویژه در کابل، وضعیت فرهنگی ناهمگون است و شما می توانید برخی از نمودهای فرهنگ غربی را در فروشگاه ها، رستوران ها، سالن های غذاخوری، مغازه ها، بستنی فروشی ها، سی دی های خوانندگان و رقاصه های معروف دیده می شود.

× شراب و شراب فروشی چطور؟

شراب نه! سی دی های خوانندگان هندی، ایرانی، عربی و… فراوان است و بی حجابی دختران جوان رو به افزایش است. اگر بتوان گفت که یک نوع آزادی غربی در افغانستان حاکم هست و مصداقی برایش ارائه بکنیم، همین چیزهاست، والا از آن طرف، مثلاً در ایام خاص؛ مثل ماه محرم، ماه مبارک رمضان یا دهه آخر صفر و بعضی از ایام خاص، این جامعه به شدت دین مدار است و نمودهای دینی در آن، خیلی بارز و برجسته است. فقط در شهرهای بزرگی، مثل کابل، فرهنگ ناهمگون حاکم است، ولی در بقیه شهرهای کوچک و روستاها کاملاً فرهنگ سنتی و اسلامی حاکم است و مشکلی از این لحاظ وجود ندارد.

به لحاظ وضعیت سیاسی، جامعه افغانستان نسبت به گذشته مطلوب است؛ زیرا جامعه بسته ای مثل افغانستان که یک دوره استبدادی، سپس دوره سلطنتی و دوره دیکتاتوری های سنتی قومی قبیله ای و در نهایت، استبداد دینی را طی کرده است، که امروزه الحمدلله از این چیزها خبری نیست. جامعه به سمت دموکراسی، آزادی های دینی و مذهبی، آزادی احزاب و تشکل ها و انجمن ها پیش رفته و از این لحاظ، خیلی پیشرفت کرده است و اگر بخواهیم جامعه افغانستان را از نظر سیاسی با ۱۰ سال یا ۱۵ سال قبل مقایسه کنیم، قابل مقایسه نیست. تحمل دیگر اقوام و مذاهب نسبت به قبل خیلی خوب شده است. الآن آزادی احزاب و مذاهب در مناسبات مذهبی؛ مانند ایام محرم وجود دارد. در افغانستان سابقه نداشته است که سران مملکت؛ یعنی سران دولت ئیس جمهور، وزیر کشور و فرماندهان ارشد نظامی همه در ایام محرم و مراسم روز عاشورا شرکت یا سخنرانی کنند. این تحمل و ظرفیت قبلاً در افغانستان نبود. بنابراین، در صحنه سیاسی ما نسبت به گذشته، وضعیت خوبی داریم.

× درباره وضعیت اجتماعی و اقتصادی کشور چطور؟

زمینه اجتماعی، وضعیت خیلی مطلوب نیست. به لحاظ اقتصادی هم کشور مشکلات جدی زیادی دارد. در اخبار و گزارش های روزنامه ها و مطبوعات می گویند که در افغانستان، پتانسیل و ظرفیت زیادی در زمینه نفت، گاز، معادن و… وجود دارد، که متأسفانه در شرایط فعلی، هنوز کشف نشده استخراج آنها سخت است و افغانستان خودش در استخراج آنها مشکل دارد و اگر خارجی ها بخواهند فعالیتی بکنند، امتیازات زیادی می خواهند. به همین جهت فعلاً به لحاظ اقتصادی و استخراج منابع، کار جدی ای صورت نگرفته است. ضمن این که، تهدیدات و ناامنی هایی که از طرف طالبان صورت می گیرد، بحرانی برای افغانستان است؛ چون بیشتر مناطق جنوبی، تحت سلطه طالبان است و واقعاً ناامن است و این ناامنی خودش را هم در انتخابات مجلس و هم ریاست جمهوری نشان داد. این روزها با این که ما این مسائل را پشت سر گذاشتیم، اما باز هم تهدیدات و ناامنی های گروه طالبان کما فی السابق هست و ادامه دارد.

نکته مهم این که تعیین اوضاع سیاسی و اجتماعی افغانستان بدون توجه به اقوام، کار دشواری است. افغانستان از اقوام و نژادهای مختلف تشکیل یافته و این تعدد اقوام، کار را دشوار کرده است و برای این که بتوانیم یک تحلیل دقیق و عالمانه ای از مسائل سیاسی ارائه کنیم، نیاز به شناخت دقیق جامعه و هم چنین جایگاه اقوام در این کشور داریم.

× در حال حاضر اقوام تأثیرگذار یا عوامل تأثیرگذاری که در شناخت موقعیت سیاسی و فرهنگی کنونی افغانستان می تواند به ما کمک کند چیست؟

ما چهار قوم تأثیرگذار در افغانستان داریم، که به ترتیب جمعیت و اهمیت عبارتند از: قوم پشتو، که ادعا می شود ۴۰ درصد افغانستان را تشکیل می دهد و از گذشته تاکنون، حاکمیت کشور از آن اینها بوده است؛ زیرا در شکل های مختلف حکومتی؛ یعنی در نظام سلطنتی، ریاست جمهوری، امارت طالبان و… حاکمیت همه از آن اینهاست. امروزه طالبان از نمادهای پشتون ها هستند. الآن ما در درون گروه طالبان، افراد غیر پشتون نداریم و دلیلی هم که اینها با حکومت فعلی مخالفت می کنند، این است که این ها می گویند: چرا سهم اقوام دیگر برجسته شده و آنها از دولت سهمی گرفته اند، بلکه باید مثل گذشته، همیشه قدرت به تمام و کمال از آن ما باشد.

در مورد قوم دوم، اختلاف است. بعضی ها می گویند تاجیک ها و بعضی ها می گویند هزاره ها یا شیعه ها. جمعیت شیعه ها یا هزاره های افغانستان بین ۲۵ – ۳۰ درصد تخمین زده می شود. خود شیعه ها معتقدند که ما اقوام مختلفی داریم؛ زیرا هزاره ها، قزلباش ها و تاجیک های شیعی و خرده اقوام دیگری که هست ۳۰ درصد جمعیت افغانستان را تشکیل می دهند، اما دیگران می گویند نه، شما ۲۰ – ۲۵ درصد هستید. شیعیان با هیچ کشوری هم مرز نیستند، لذا یک مقدار آسیب پذیرتر از بقیه اقوام هستند، ولی الحمدلله در این چند سال اخیر، به دلیل مهاجرت به شهرهایی، مثل شمال هرات موقعیت اینها نیز خوب شده و آنها دارند جایگاه خودشان را در جامعه افغانستان پیدا می کنند.

قوم سومی که به خصوص در بدنه دولت خیلی تأثیرگذار است، تاجیک ها هستند. آقای برهان الدین ربانی، رئیس جمهور پیشین قبل از دوره طالبان، از تاجیکی ها بود. الآن کادر اداری دولت را اینها تشکیل می دهند.

قوم چهارمی که در افغانستان جایگاهی دارد، ازبک ها هستند. ازبک ها بیشتر در شمال افغانستان زندگی می کنند و هم مرز با کشور ازبکستان هستند. این چهار قوم، فعلاً از اقوامی هستند که در دولت حضور و فعالیت دارند. غیر از این ها، اقوام کوچک تری داریم؛ مثلاً عرب ها، بلوچ ها و هندوها که تقریبا بین ۵۰-۱۰۰ هزار نفرند، ولی عمده اقوام، این چهار قوم است که نقش برجسته ای در دولت و جامعه افغانستان دارند و تأثیرگذارند. بنابراین، اگر حق هر یک از این اقوام، نادیده گرفته شود، بحرانی در افغانستان به وجود می آورند و می توانند دولت را به چالش بکشانند. ازبک ها الآن شمال کشور را در اختیار دارند. کافی است حق اینها نادیده گرفته شود، ناامنی ایجاد می کنند. پشتونها هم که در جنوب کشور و هم مرز با پاکستان هستند، الآن تحت عنوان طالبان، تحرکاتی دارند و برای دولت مرکزی، واقعاً چالش ایجاد می کنند.

× در حال حاضر، خود پشتونها چه جایگاه سیاسی دارند و چقدر در مناسبات سیاسی مانند دولت و پارلمان حضور دارند؟

پشتونها اتفاقاً حضور خیلی قدرتمندی دارند، الآن خود ریاست دولت از آن پشتون هاست و در پارلمان هم بیشترین نماینده را پشتون ها دارند؛ چون بر اساس جمعیت انتخاب می شوند. نقش پشتوها الآن در دولت برجسته است، اما متأسفانه اینها نه این که در گذشته تمام قدرت را داشته اند و سایر افراد را در قدرت سهیم نمی دانستند و حذف کرده اند، بد عادت شده اند و الآن به دلایل مختلفی کارشکنی می کنند. آنها با این که بیشترین حضور را دارند، ولی باز هم کارشکنی می کنند، چون تمام قدرت را برای خودشان می خواهند. الآن سیاسیون و جامعه بین الملل و سازمان ملل، همه به این نتیجه رسیده اند که افغانستان باید مثل کشور لبنان باشد؛ یعنی در آن یک نظام دموکراسی حاکم باشد، که حق تمام اقوام را علی السویه در نظر گرفته باشد، واگر غیر از این باشد، دچار بحران می شود.

× اگر بخواهیم از نظر فکری یک دسته بندی بکنیم، در حال حاضر جریان های سیاسی افغانستان چه مدل های مطلوبی برای حکومت دارند؟

افغانستان به دلایل زیادی، از جمله ۳۰ سال جنگ و نیز اشغال کشور توسط شوروی سابق، در تمام عرصه ها و در تمام زمینه ها، در حد صفر باقی مانده است. در واقع، نهادهای فکری، سازمان های علمی، دانشگاه ها، کل مؤسسات علمی و فرهنگی در این دوره ۳۰ ساله جنگ از بین رفت و آسیب خیلی جدی به این کشور وارد شد و سیستم کشور مختل شد. به همین دلیل، الآن ما نمی توانیم بگوییم که واقعاً چه جریان های فکری قابل قبولی در کشور وجود دارد که بخواهد مدل ارائه بدهد یا بخواهد یک الگوی دقیق علمی و عینی متناسب با آن کشور ارائه دهد. به نظرم هر جایی که بخواهد این مدل را ارائه بدهد، این حرف کمی زود است، ولی به صورت فعلی، چند جریان فکری در اینجا غالب است:

یک جریان همین جریان سنتی و دینی مجاهدین سابق یا جهادیون هستند، که بیش از ۲۰ سال با کمونیست ها مبارزه کردند و جنگیدند و الآن خود اینها یک جریان فکری را تشکیل می دهند، که جریان غالب هم در افغانستان است. الآن با ورود دموکراسی لیبرال در افغانستان، خوشبختانه باز این جریان دینی و سنتی که با زمامداری و با محوریت مجاهدین و رهبران جهادی حضور دارند، یک جریان مقتدر و فعالند، ولی متأسفانه این جریان چون سال های سال، درگیر جنگ و جهاد و مبارزه بودند، لذا از کارهای علمی بازماندند.

یک جریان دیگر که بعد از سقوط طالبان، توسط غربی ها و عناصر و نیروهایی از افغانستان تحت عنوان روشنفکری یا تحصیلکردگانی که در غرب بودند یا در آمریکا و اروپا تابعیت این کشورها را داشتند، تشکیل می دهند، لذا دموکراسی ای که فعلاً در افغانستان هست با حمایت جامعه بین الملل، به خصوص کشورهای غربی، آمریکا و سازمان ناتو به وجود آمده است. بنابراین، می توان گفت که یک جریان فکری تحت عنوان نیروهای افغانی لیبرال و لیبرال دموکرات ها که با ایدئولوژی لیبرالیسم یا سکولاریسم می اندیشند در افغانستان فعال هستند، لذا دو جریان سنتی و دینی با محوریت مجاهدین و دیگری جریان فکری لیبرالی و سکولاریستی با حمایت آمریکا، سازمان ناتو و کشورهای غربی به عبارتی شاید حتی سازمان ملل متحد و جامعه بین المللی در افغانستان فعال هستند. به عبارتی دیگر، دو سنت اسلامی و سکولاریستی یا اسلامی و لیبرالیستی در مصاف هم قرار دارند.

با توجه به عملکرد بد طالبان و القاعده و ارائه اسلامی تندرو و افراطی، هر کاری که توانستند در افغانستان تحت عنوان دین انجام دادند و شدیدترین شکنجه و فشار و رعب و وحشت و ترس را بر یک جامعه دینی حاکم کردند، لذا طبیعی بود جامعه خیلی زود به این جریان روشنفکری روی خوش نشان دهد، اما مردم، رهبران و مبلغان دینی خیلی چراغ سبز به جریان لیبرالی و سکولاری نشان ندادند، چون ج