پاورپوینت کامل انقلاب اسلامی و جنبش های سیاسی، اجتماعی ترکیه ۸۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انقلاب اسلامی و جنبش های سیاسی، اجتماعی ترکیه ۸۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انقلاب اسلامی و جنبش های سیاسی، اجتماعی ترکیه ۸۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل انقلاب اسلامی و جنبش های سیاسی، اجتماعی ترکیه ۸۴ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

جنبش های اجتماعی، عموما از نحوه تعامل میان مردم و دولت ها شکل می گیرند؛ یعنی از یک سو، به دلیل بعد اجتماعی و سیاسی خود، از سیاست های دولت متأثر هستند و از سوی دیگر، به دلیل بعد فرهنگی و مذهبی، در ارتباط با توده مردم قرار دارند. در شرایطی خاص، جنبش های اجتماعی، تحت فشار دولت و علی رغم وجود حمایت های مردمی، جایگاه میانی خود را از دست می دهند، و این زمانی است که میزان دمکراسی در نظام پایین باشد؛ اما زمانی که دمکراسی در حد بالایی باشد، جنبش ها می توانند، با جذب حمایت های مردمی حتی تا سطح دولت هم پیش بروند(پوربناب، ۱۳۷۹:).

بنابراین جنبش ها، نهضت های سیاسی اجتماعی وشبه نظامی اند که مقوله ای میان دولت و ملت تلقی می شوند که به صورت مستقیم و غیر مستقیم، کم یا زیاد، در شکل های زیر، از امواج انقلاب اسلامی ایران متاثر شدند: ۱) تاسیس؛ ۲) توسعه؛ ۳) تحکیم؛ ۴) تضعیف؛ ۵)تجزیه؛ ۶) تلاش؛ ۷) تبدیل؛ ۸) تنافر (حشمت زاده، ۱۳۷۹: ۸۴-۸۵). یعنی بسیاری جنبش هایی که در داخل ایران، به عنوان جنبش هایی به شمار می رفتد که در اردوگاه اسلام گرایان انقلابی جایی نداشتند، تضعیف و در نهایت تجزیه شدند، مانند جنبش های ملی گرا، لیبرال، و مارکسیست؛ اما در مقابل جنبش های اسلام گرا و اصول گرا با سرعت تمام رشد کردند و جنبش های جدیدی تاسیس شدند و جنبش های نیز قدیمی تر تقویت شدند. این مسئله در خارج از مرزها نیز نمود عینی یافت؛ یعنی در کشورهایی که انقلاب اسلامی بر آنها تاثیر نهاد، جنبش های اجتماعی موجود، کم و بیش، به سرنوشت جنبش های داخلی ایران دچار شدند؛ برای مثال حزب الله لبنان را می توان جنبشی دانست که به صورت مستقیم، و تحت تاثیرانقلاب اسلامی و با الگوبرداری کامل از ایران تاسیس شده است(حشمت زاده، ۱۳۷۹: ۸۴-۸۵)

بنابراین به صورت خلاصه می توان گفت که “اسلام سیاسی” محصول انقلاب اسلامی است و انقلاب اسلامی موجب شد که جنبش های اسلامی، از حالت بالقوه به بالفعل درآیند و به مرحله عینی برسند (خرمشاد، ۱۳۸۹: ۱۵). سلسله تحولاتی که در ایران رخ می داد، افزون بر تغییرات بنیادین در نظام سیاسی و جامعه ایران فراسوی مرزها نیز حرکت می کرد و بقای خود را در گسترش ایدئولوژی در ابعاد جهانی می دید. به اعتراف دوستان و دشمنان، مخالفان و موافقان انقلاب، بیشترین تأثیر این انقلاب در جهان اسلام و عرب مشهود است. در بخشی از این منطقه، انقلاب منبع الهام و تحرک بوده و برای برخی دیگر، انقلاب اسلامی ایران و امواج حاصل از آن، منبع تهدید جدی برای ثبات. (محمدی، ۱۳۸۶).

در کشور ترکیه، به دلیل وجود نحله ها و فرقه های مختلف، جنبش های اسلامی از جایگاه ویژه ای برخوردارند؛ یعنی بافت اجتماعی و فرهنگی کشور ترکیه به گونه ای است که زمینه مساعدی را برای فعالیت جنبش های اجتماعی مهیا می سازد(زارع، ۱۳۷۹)، در سطح جنبش ها، دو جنبش اسلامی مختلف فکری و قومی را می توان در ترکیه تشخیص داد؛ نخست جنبش اسلامی که از جنبش های اسلامی خاورمیانه به شمار می رود و دیگری جنبش اسلامی قومی کردی، که انقلاب اسلامی، از جمله مهم ترین عوامل تشدید و تقویت کننده جنبش های ناسیونالیستی کردی در ترکیه گردید؛ به عبارت دیگر، این دو جنبش از انقلاب اسلامی تاثیری مثبت پذیرفتند و به سمت تحکیم و توسعه حرکت کردند. انقلاب اسلامی به دلیل ماهیت اسلام گرایی سیاسی خود، در داخل با جنبش های مارکسیستی، کمونیستی و سوسیالیستی مخالف بوده و موجب تضعیف، تجزیه و انحلال آنها شد، این مسئله در بازتاب های آن نیز مشهود است. در کشور ترکیه جنبش های متصل به جهان کمونیسم، به سمت اضمحلال حرکت کردند، زیرا در فضایی قرار گرفتند که جنبش های اسلام گرا قدرت مند شدند و در تقابل با آنها، تاب مقاومت نداشتند؛ اگر چه انقلاب اسلامی علتِ تامه تضعیف و تجزیه جنبش های مارکسیستی ترکیه نبوده است؛ اما به عنوان جزءالعله، نقشی موثر را ایفا کرده است. در مورد سایر علل نیز می توان به فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و نیز افزایش تحرک جنبش های سیاسی اجتماعی غرب گرا اشاره کرد.

۱. انقلاب اسلامی و جنبش های اسلام گرای ترکیه

انقلاب اسلامی توانست، روحیه اسلام خواهی سیاسی را در میان جنبش های اسلامی ترکیه احیا کند. به این ترتیب که انقلاب اسلامی این اعتماد به نفس را در جنبش های اجتماعی اسلام گرا برای ورود به عرصه سیاسی ترکیه ایجاد کرد (پوربناب، ۱۳۷۹). توجه این جنبش ها به متفکرانی چون دکتر شریعتی، مرتضی مطهری، و نیز تاثیرات آثار امام خمینی(ره)، همچون ولایت فقیه، چرخشی در مسیر این جنبش ها ایجاد کرد. مهم ترین دلیل گسترش قرائت شریعتی در میان جنبش های اسلام گرا، قرائتی از اسلام بود که توسط وی ارائه می شد. شریعتی قرائتی از اسلام ارائه می داد که با فراگفتمان مدرنیته در ارتباط بود و به همین دلیل بیشتر مخاطبان وی را جوانان تحصیل کرده و نیز روشنفکران شهرنشین شده ای که آموزش غربی دیده بودند، تشکیل می دادند و از آنجایی که ترکیه نیز در برخورد با مدرنیته، وضعیتی شبیه ایران داشت، افکار شریعتی توانست، گروه های مزبور را جذب خود کند (پوربناب، ۱۳۷۹).

از سوی دیگر، تاثیر انقلاب اسلامی بر جنبش های اسلامی ترکیه، در دهه ۸۰م را می توان به بهترین وجه در فعالیت های فکری و انتشاراتی روشنفکران آنها جست وجو کرد. افزون بر نشریات پراکنده ای که توسط گروه های متعددِ کوچک، در دفاع از انقلاب اسلامی چاپ می شد، گروه انتشاراتی “گیریشم” نیز در اکتبر ۱۹۸۵ مجله گیریشم را در استانبول منتشر کرد. این جنبش روشنفکری، بعدها تاثیر مهمی از خود برجای گذاشت. نویسندگان و ناشران آن، عمیقاً تحت تاثیر آثار شریعتی بودند؛ ولی تا اندازه ای هم به افکار “مودودی” علاقه نشان می دادند. نگاه مثبت این گروه به جمهوری اسلامی نشان دهنده اهمیت جمهوری اسلامی، برای آنها بود، زیرا جمهوری اسلامی را نوزاد ارزشمند وعده های بزرگ اسلام می دانستند و معتقد بودند که باید به شدت از آن مراقبت کرد. افزون بر آن، این گروه معتقد بودند که انقلاب ایران، انقلابی شیعی است و امکان اجرای آن در میان مردم سنی مذهب ترکیه که آرمانش رهبری جهان اسلام است، وجود ندارد. این نگاه موجب ایجاد چرخش اساسی در نگرش این گروه به انقلاب شد. آنها اگرچه از انقلاب روی برنگرداندند؛ لیکن متقاعد شدند که وقوع انقلابی شبیه ایران در ترکیه ناممکن است، از این رو به شیوه تبلیغی روشنفکری از طریق مجلات و سمینارها روی آوردند (پوربناب، ۱۳۷۹)؛ به عبارت دیگر، اسلام گرایان ترکیه نظیر اسلامگرایان مالزی و سایر کشورهایی که انقلاب اسلامی را الگوی خود قرار داده بودند، به این نتیجه رسیدند که انقلاب ایران، مخصوص بافت سیاسی اجتماعی خاص ایران بود و امکان اجرای کامل آن وجود ندارد، زیرا در ترکیه، قدرت نظامیان لائیک و نیز مخالفان انقلاب، در سطح توده ها و سایر جنبش ها و نهادها، اجرای انقلابی نظیر انقلاب ایران را غیر ممکن می ساخت؛ اما آنچه در این نوع اقتباس ها از انقلاب ایران صورت می گرفت، محتوای اسلامِ سیاسی انقلاب اسلامی بوده است که همین امر را می توان از مهم ترین بازتاب های انقلاب اسلامی دانست.

از جمله مسائل دیگری که می تواند، بر تقویت روحیه اسلام خواهی جنبش های اسلام گرای ترکیه دلالت کند، تغییر در نگاه این جنبش ها به مسئله فلسطین است. این قضیه را اسلام گرایان عملا در راهپیمایی های روز قدس به نمایش گذاشته اند. بازتاب لائیک ها در مسئله مواضع جمهوری اسلامی در قبال فلسطین اشغالی نیز جالب توجه است؛ هرگاه ایران سیاستی علیه اسرائیل در پیش می گرفت که باعث تقویتِ روحیه اسلام گرایان می شد، لائیک ها تلاش می کردند، با تضعیف جایگاه جمهوری اسلامی نزد افکار عمومی ترکیه، از تاثیرات مواضع ایران بکاهند.(۲) بنابراین تقابل لائیک ها با ایران، نشان جایگاه ایران در میان اسلام گرایان ترک می دهد(زارع، ۱۳۸۳: ص ۳۰۹).

از سویی دیگر، زمامداران ترک، برای مهار اسلام گرایی در ترکیه، مقدمات فعالیت سایر نحله های اسلام گرا را فراهم کردند. از جمله این نحله ها جریان وهابیت بود که توسط عربستان سعودی در ترکیه مدیریت می شد. وهابیت پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به منظور کنترل این انقلاب، فعالیت های وسیعی را در سراسر جهان اسلام آغاز کرد. حضور وهابیت در مرکز جهان اسلام و نیز بهره مندی از موقعیت اقتصادی مناسب، امکان تحرک تبلیغاتی وسیعی را برای وهابیت فراهم آورده است. نزاع میان تشیع و اهل سنت ایران و ترکیه را می توان، پاشنه آشیل سعودی ها برای کنترل اسلام گرایی ترکیه به شمار آورد. صبری سیاری دراین باره می نویسد:

نتیجه مهم دیگر انقلاب ایران در ترکیه که از موضوعات پیچیده تر است، کمک مالی عربستان سعودی به حرکت اسلامی کارگران ترک در ترکیه و اروپاست. انقلاب ایران و نیرو گرفتن بینادگرایی شیعه در خاورمیانه، عربستان سعودی را به تشدید فعالیت های خود برای گسترش مذهب تسنن واداشت (سیاری، ۱۳۷۶: ۶۸-۶۹).

براین اساس می توان گفت که با وقوع انقلاب اسلامی در ایران، جنبش های سیاسی اجتماعی اسلام گرای ترکیه، از انقلاب ایران تاثیر پذیرفتند. جنبش هایی که موافق انقلاب بودند، از سوی لائیک ها در تنگنا قرار گرفتند و جنبش های مخالف انقلاب و سایر جنبش ها، به منظور مقابله با انقلاب اسلامی تقویت شدند.

۲. انقلاب اسلامی و جنبش های چپ گرا

با وقوع انقلاب اسلامی در ایران، از جذابیت ایدئولوژی های مارکسیستی در جهان اسلام کاسته شد. انزوای ایدئولوژی ها، جنبش ها واحزاب سوسیالیستی، از دیگر تاثیرات و نمادهای بازتاب انقلاب اسلامی در کشورهای مسلمان قلمداد می شود(حشمت زاده، ۱۳۸۵: ۱۶۹). پس از وقوع انقلاب اسلامی، شاهد به حاشیه رانده شدن تفکرات کمونیستی و مارکسیستی در کشور ترکیه هستیم؛ اگر چه به حاشیه رفتن این جنبش ها تا اندازه ای، معلول فروپاشی شوروی است؛ اما رشد تفکرات اسلامی در این کشور که با وقوع انقلاب اسلامی در ایران افزایش یافت، فرایند تضعیف این افکار را تسریع کرد.

از سوی دیگر، از آنجای که ایدئولوژی بنیادگرایی اسلامی، به نوعی افکار مارکسیستی را در خود جای داده بود و به همان آرمان هایی اشاره می کرد که مارکسیست ها در ابعاد الحادی و مادی گرایانه، در جستجوی آن بودند، از این رو موجب ورود بسیاری چپ گرایان به جنبش های اسلامی گردید. همچنین جنبش های چپ گرا، به طور کل در ترکیه، هم چون ایران از آزادی عمل کافی برخوردار نبوده (پوربناب، ۱۳۷۹) و عموما با جنبش های دیگر، همچون اسلام گرایان و غرب گرایان(لیبرال) در تعارض بوده اند. وقوع تحرکات انقلابی در ایران و شدت یافتن تحرکات اسلام خواهانه در ترکیه، بر رشد اسلام گرایی در این کشور افزود و نزاع میان این جنبش ها را نیز شدت بخشید. اسلام گرایان ترکیه، با الهام از شیوه های ایران در مبارزه با مارکسیست ها و نیز فعالیت های دکتر شریعتی، توانستند بسیاری چپ گرایان ترکیه یا التقاطی ها را در جنبش های اسلام گرا جذب کنند. کردهای علوی ترکیه که عمدتا به سمت نحله های سوسیالیستی تمایل داشتند، پس از وقوع انقلاب اسلامی و ورود افکار متفکران ایرانی به محافل عقیدتی ترکیه و نقدهای این متفکران به التقاط، به سمت اسلام گرایان گرایش یافتند. جذب این مارکسیست ها، چنان قوی بود که بعدها از تندروترین اسلام گرایان شدند؛ به طور کل می توان گفت که جنبش های چپ گرا پس از وقوع تحرکات انقلابی و پس از انقلاب اسلامی در ترکیه، با انحلال یا جذب در گروه های اسلام گرا به حاشیه رانده شدند (پوربناب، ۱۳۷۹: ۹۳-۹۴).

۳. انقلاب اسلامی و جنبش های لیبرال

با رشد اسلام گرایی در ترکیه و به حاشیه رانده شدن چپ گراها در فضای فکری این کشور، نزاع اصلی میان لیبرال ها (سکولارها و لائیک ها) شکل گرفت. آنچه به واسطه انقلاب اسلامی در این میان روی داد، افزایش نزاع میان محافظان سکولاریسم و اسلام گرایی در ترکیه بوده است. از آنجا که انقلاب ایران “جدال با سکولاریسم” بوده و توانست بر آن غلبه یابد، این امر روحیه مضاعفی به ترک های اسلام گرا برای مبارزه با سکولاریسم داد. در انقلاب ایران، غرب به عنون اصلی ترین “ضد” و “دیگر”(۳) برای کشور تعریف شده بود، و این مسئله به عنصر هویت بخش انقلابیون تبدیل شده بود. بنابراین تقسیم شدن ترکیه به دو جبهه لیبرال و اسلام گرا، از جمله موضوعات دیگری است که تحت تاثیر فضای گفتمانی ایجاد شده توسط انقلاب اسلامی به وقوع پیوست. افزایش تحرک در میان جنبش های لیبرال، برای مقابله با اسلام گرایی، نتیجه رشد اسلام گرایی در ترکیه است.

۴. انقلاب اسلامی و جنبش دانشجویی

جنبش دانشجویی نیز از دیگر جنبش هایی است که در جریان وقوع انقلاب اسلامی، به شدت متحول گردید. “نورالدین شیرین” از فعالان عرصه فرهنگی و دانشجویی، تاثیرات انقلاب بر جنبش دانشجویی را چنین توصیف می کند:

پیروزی انقلاب اسلامی، روح امید و نشاط را در میان مسلمانان ترکیه، به ویژه آنان که با امپریالیست غرب در تقابل