پاورپوینت کامل چالشی پایدار در دموکراسی سازی دوگانه آمریکایی ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چالشی پایدار در دموکراسی سازی دوگانه آمریکایی ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چالشی پایدار در دموکراسی سازی دوگانه آمریکایی ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چالشی پایدار در دموکراسی سازی دوگانه آمریکایی ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

ایالات متحده آمریکا در اجرای رویکرد خود به خاورمیانه و شمال آفریقا در چارچوب طرح خاورمیانه بزرگ، در محیط عینیات فراتر از ذهنیات، با چالش ها و موانع عمده ای روبرو است. یکی از این موانع جدی و اساسی در گسترش و ترویج دموکراسی در منطقه خاورمیانه، مسأله اعراب و فلسطین است، که ایالات متحده آمریکا برخوردهای دوگانه ای را نسبت به این مساله و بحث دموکراسی داشته است. نگاه ایالات متحده به خاورمیانه، به دلیل قرار داشتن منبع اصلی انرژی جهان در این منطقه، نگاهی استراتژیک و درازمدت بوده است، لذا ایالات متحده آمریکا حاضر بوده برای کنترل این منطقه ضرر یا سرمایه گذاری درازمدتی را قبول کند. به همین دلیل با روش های مختلف به هدایت سیاسی این منطقه پرداخته است: از تغییر رژیم سیاسی، اعزام نیرو، برنامه برای صلح اعراب و اسرائیل گرفته تا مقابله با نیروهای کمونیستی؛ نظیر جنبش ظفار و جنگ پیش دستانه علیه گروه های تروریستی. در مجموع، عملکرد و برنامه های ایالات متحده در خاورمیانه نشان می دهد که تا چه حد این منطقه با استراتژی های کلان این دولت گره خورده است.

استقرار نیروهای نظامی ایالات متحده و غرب در خاورمیانه به بهانه ترویج دموکراسی و انجام اصلاحات سیاسی از مهم ترین موارد مخالفت مسلمانان و اعراب خاورمیانه با سیاست های ایالات متحده و نیز اتخاذ نگرشی بدبینانه نسبت به آن می باشد. در عین حال، بسیاری از صاحب نظران این حضور را یکی از منابع اصلی افراطگرایی و تروریسم در منطقه می دانند؛ زیرا حضور نیروهای غربی در خاک عربستان سعودی به عنوان سرزمین وحی و قرار داشتن شهرهای مقدس مکه و مدینه در آن، احساسات ضد آمریکایی مردمان این منطقه را تحریک می کند. با نگاهی به ظهور القاعده در دهه ۱۹۹۰ مشخص می شود که حضور نیروهای آمریکایی در عربستان سعودی، مهم ترین دلیل برای آغاز فعالیت های این گروه به رهبری اسامه بن لادن بوده است. بنابراین، از دید القاعده و بخش بزرگی از جهان اسلام، ایالات متحده قدرتی اشغالگر است، که تنها راه خارج کردن آن از منطقه، استفاده از خشونت می باشد.

حمایت از رژیم صهیونیستی در قالب تلاش برای حل منازعه عربی- اسرائیلی و حل منازعه های منطقه ای

شاید آنچه بیش از همه در مورد آمریکا ستیزی عنوان می شود، حمایت افراطی ایالات متحده از اسرائیل در مناقشه آن با اعراب باشد، که این احساس به خصوص در میان جامعه فلسطینی، لبنانی و سوری نمود بیشتری دارد؛ زیرا فلسطینیان بیش از پنجاه سال است که تحت سلطه و اشغال رژیم صهیونیستی قرار داشته و این احساس را پیدا کرده اند، که بیشتر کشورها و در رأس آنها ایالات متحده نسبت به بدبختی آنان بی توجه هستند. احساس مردمان لبنان و سوریه نیز به همین صورت است. لبنان سال ها تحت اشغال این رژیم بود و پس از آن نیز چندین جنگ بزرگ تحمیلی از سوی اسرائیل را تجربه کرده است. سوری ها نیز هنوز نتوانسته اند بلندی های جولان را از اشغال رژیم صهیونیستی خارج کنند. البته ما این احساسات را تنها در سرزمین های فلسطینی، لبنانی یا سوری مشاهده نمی کنیم، بلکه ظلم وارده بر فلسطینیان، احساسات ضد آمریکایی و ضد اسرائیلی فراوانی را در سرتاسر خاورمیانه موجب شده است. طبق نظر سنجی های صورت گرفته از سوی دانشگاه مریلند در سال ۲۰۰۱، حدود۶۰ درصد از مردم چهار کشور عربی کویت، عربستان سعودی، امارات عربی متحده و لبنان، مشکل فلسطین را مهم ترین مشکل و مسأله برای خود می دانستند. این رقم در میان مصری ها به ۷۹ درصد نیز می رسید.(۱) هم چنین نظر سنجی صورت گرفته از سوی دانشگاه بیرزیت در سال ۲۰۰۱، نشان می داد که ۹۰ درصد از فلسطینیان، حمایت ایالات متحده از اسرائیل را عامل بسیار مهمی در شکل گیری روابط خصمانه میان ایالات متحده و مردم کشورهای عربی می دانستند و ۸۸ درصد نیز بیان داشتند، که آمریکا با اسلام دشمنی دارد.

بسیاری از اعراب و مسلمانان نسبت به عزم ایالات متحده برای رسیدن به راه حلی برای خاتمه دادن به مناقشه عربی-اسرائیلی تردید دارند، به ویژه فلسطینی ها معتقدند که ایالات متحده از توان کافی برای مجبور ساختن رژیم صهیونیستی جهت دست کشیدن از شهرک سازی و خروج از سرزمین های اشغالی برخوردار است، ولی چنین کاری را انجام نمی دهد. بسیاری از اعراب نیز معتقدند که هدف اصلی اشغالگری آمریکا در عراق، افزایش امنیت اسرائیل و تأمین سوخت و انرژی ایالات متحده است. بنابراین، در طول پنجاه سال گذشته، آمریکا همواره در درگیری های اسرائیل و فلسطینی ها و اعراب، در کنار اسرائیل بوده و به جز جنگ در صحرای سینا در سال ۱۹۵۶، هرگز این رژیم را برای خروج از اراضی اعراب تحت فشار قرار نداده است. به علاوه، آمریکا بارها از حق وتو برای ناکام گذاردن هر قطعنامه ای در شورای امنیت، که اعمال رژیم صهیونیستی را در به کارگیری گسترده زور برای سرکوب فلسطینی ها محکوم می کند، استفاده کرده است.

اسرائیل بزرگ ترین دریافت کننده کمک های اقتصادی از آمریکا است، به طوری که یک پنجم از مجموع کمک های خارجی آمریکا را دریافت می کند.(۲) همراهی آمریکا در فروش جنگ افزار به اسرائیل نیز به عنوان نوعی کمک به این رژیم قلمداد می شود، که آنها را قادر می سازد تا برتری نظامی خود را بر کشورهای عربی حفظ کنند.

هم چنین آمریکا معیارهای دوگانه ای را درباره فعالیت های هسته ای اسرائیل و دیگر کشورهای خاورمیانه به کار گیرد؛ چرا که آمریکا هرگز توانایی نظامی هسته ای اسرائیل را در دایره بازرسی سازمان ملل قرار نداده و مجازاتی را برای برنامه های سلاح های غیر متعارف اسرائیل اعمال نکرده، در حالی که کشورهای دیگر منطقه را در چنین مواردی تحت فشار قرار می دهد، که از جمله آنها می توان به فعالیت های صلح آمیز جمهوری اسلامی ایران اشاره کرد.

در کل باید گفت، که غرب و بویژه آمریکا، اسرائیل را خلق کرده اند و اسرائیل نیز تنها متحد راهبردی قابل اعتماد آنها علیه بلوک کمونیسم در طول جنگ سرد بوده و اکنون نیز پایگاهی برای کنترل منطقه خاورمیانه به شمار می رود.

فلسطین و طرح خاورمیانه بزرگ

از زمان تأسیس اسرائیل در سال (۱۹۴۸) تاکنون، سیاست خاورمیانه ای آمریکا، همواره بر حمایت از اسرائیل و سرزمین های اشغالی به عنوان موطن یهودیان و صهیونیست ها بوده است. در ابتدا حمایت آمریکا از تاسیس اسرائیل و سپس با عضویت اسرائیل در سازمان ملل، زمینه های گرایش اعراب به سمت شوروی فراهم گردید و پس از آن سیاست خاورمیانه ای رؤسای جمهور آمریکا متأثر از نظام دو قطبی حاکم بر عرصه روابط بین الملل و آغاز و ادامه جنگ سرد بر استمرار حمایت از اسرائیل تأکید داشت. با پایان جنگ سرد و فروپاشی شوروی، شرایط برای زمام داری بلامنازع آمریکا فراهم گردید. لذا آمریکا بر اساس ملاحظات استراتژیک خود، برای منطقه خاورمیانه امتیاز ویژه ای قائل شد و بقاء امنیت، رفاه و برتری اسرائیل را در اولویت قرار داد. بر همین اساس، حل درگیری و اختلاف دیرینه طرفین مناقشه را از طریق اعمال سازش بر اعراب دنبال نمود، که در دوره بوش پدر و کلینتون نتیجه ای جز شعله ور شدن سرزمین های فلسطینی در بر نداشت. ولی با روی کار آمدن بوش پسر، دولت آمریکا چنین وانمود کرد که توجه ویژه ای به خاورمیانه و مسائل آن نداشته و کاری به دخالت فعال در زمینه منازعات اسرائیل و فلسطینیان ندارد، اما با وقوع حادثه یازده سپتامبر، دولت بوش که دست کم بخشی از این حمله تروریستی را به دلیل استمرار این منازعات تلقی می نمود، در کوشش جهت اجتناب از تکرار حملاتی مشابه، در مناسبات طرفین دخالت نمود، که این به مسأله عنوان نقطه عطفی در مناسبات حزب حاکم جمهوری خواه آمریکا با دولت اسرائیل تلقی شده است.

در واقع، استنباط آمریکا از تهدید تروریسم و ریشه یابی آن در خاورمیانه این امکان را فرا روی سیاست خاورمیانه ای بوش قرار داد تا متأثر از تلاش صهیونیست ها، شیوه های جهادی مبارزان فلسطینی را به مثابه عملیات های تروریستی تلقی نموده و به بهانه مبارزه جهانی با تروریسم بار دیگر از اسرائیل و سیاست های سرکوبگرایانه آن حمایت کند. جرج بوش چند روز قبل از سخنرانی خود در ۲۴ ژوئن ۲۰۰۲ اعلام کرد، که هیچ کس به دولت فلسطین اعتماد ندارد و نخستین شرط لازم در ایجاد اعتماد به دولت فلسطین، تلاش این دولت برای متقاعد ساختن طرف اسرائیلی نسبت به این موضوع است، که تشکیلات خودگردان، شریک اسرائیل در مذاکرات صلح محسوب می شود. بوش در همین سخنرانی و در یک موضع گیری مداخله گرایانه، آشکارا از فلسطین درخواست کرد که رهبران جدیدی انتخاب کنند که ضمن مبارزه با تروریسم به اصلاحات اساسی پایبند باشند تا امکان تأسیس دولت فلسطینی تا سال ۲۰۰۵ فراهم شود. وی هم چنین افزود: برای استقرار صلح، دولت های عربی باید سطح روابط دیپلماتیک خود را با اسرائیل عادی سازند و در راستای ارتقای روابط گام بردارند. وی در پایان متعهد شد که در صورت ظهور مؤسسات و رهبری جدید فلسطینی و ایجاد امنیت برای اسرائیل، کشور مستقل فلسطینی تا سه سال آینده تشکیل خواهد شد. یک سال پس از سخنرانی ۲۴ ژوئن ۲۰۰۲، جرج بوش به عنوان طراح و مجری اصلی برای تدوین”طرح نقشه راه آمریکا” اعلام نمود، که این طرح در ۳۰ آوریل ۲۰۰۳ به صورت رسمی به مقامات فلسطینی و اسرائیلی ابلاغ شد.(۳)

طرح نقشه راه (Road Map ) در سه قسمت پیش بینی شده بود: ۱- در بخش اول بر توقیف سریع خشونت بین دو طرف و بازگشت زندگی فلسطینی ها به حالت طبیعی قبل از انتفاضه و بازسازی نهادهای حکومت خودگرد