پاورپوینت کامل معنویت های کاذب و تهاجم معنوی ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معنویت های کاذب و تهاجم معنوی ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معنویت های کاذب و تهاجم معنوی ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل معنویت های کاذب و تهاجم معنوی ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

تهاجم ملتی به ملت دیگر، به طُرُق مختلف امکان پذیر است. در بین انواع مختلف، تهاجم فرهنگی، به خصوص تهاجم معنویت، از بقیه خطرناک تر است. این تهاجم است که به ناتوی فرهنگی یا شبیخون فرهنگی تبدیل می شود.

آنجا که معنویت های کاذب و پرزرق و برق، به جنگ معنویت حقیقی آمده، با نشانه رفتن مؤلفه های راستین معنوی، خود را جایگزین می کنند و روح و روان مخاطب را تحت سیطره خویش در می آورند. معنویات کاذب، با دو ابزار به روز بودن و ساده بودن، موجب جمع میان دین و دنیا برای مریدان خویش می شوند.

خود باختگی معنوی

ورود تفکر غربی به شرق و نیز به سرزمین ما ایران، حاصل دلایلی است که اهم آن، خودباختگی است.

خودباختگی از سموم روانی است که معمولاً در فرد یا گروهی به وجود می آید و موجب بی ارزش دانستن خود و اکثر هنجارهای اعتقادی و رفتاری جامعه خویش می گردد. در عوض فرد هنجار مقابل را دارای ارزش دانسته، بی تفکر از او تأثیر می پذیرد.

خودباختگی فرهنگی و به تبع آن خودباختگی معنوی، از شاخه های اصلی خودباختگی درشمار می آید، که در آن فرد، نسبت به اعتقادات راستین خویش، دچار شک و سردرگمی می شود و با حالتی سرخورده و سرزنش گونه، به اعتقادات خویش می نگرد، و در عوض ناحق را حق فرض کرده، به معنویت های کاذب و نوپدید، نگاهی اصالی دارد و همین که از غرب وارد شده، آن را پذیرفته و به عنوان الگو قرار می دهد.

جاذبه معنویات کاذب

البته نباید از شاخصه معنویت های کاذب غافل ماند و جاذبه های آن را نادیده گرفت؛ معنویات کاذب، عموماً تفکر زدا هستند و چهار مقوله الکل، اعتیاد، سکس و مدیتیشن در آنها به وفور یافت می شود؛ که قدرت جذب کنندگی بالایی میان جوانان دارد و باتوجه به غریزه جوانی فرد(میل جنسی)، هم روح او را تسخیر کرده، هم اهداف پلید خویش را پیش می برند.

در این مقاله سعی شده، طی چند گفتار، ضمن توضیح تهاجم معنوی، به بازخوانی معنویت سکولار پرداخته و پس از توضیح، تشریح و نقد منصفانه آن، راه مقابله با چنین معنویت هایی را متذکر شویم.

دین، تهاجم فرهنگی و تهاجم نوپدید

۱. دین

شاید هیچ کلمه دیگری چون دین نباشد؛ خیلی صاف و ساده به کارمی رود و در واقع نمایان گر نگرشی است که نه تنها بسیار متفاوت بلکه، مانعه الجمع اند.(۱)

عده ای کلمه دین را از دیانت می دانند که از فارسی گرفته شده و به معنای شریعت و قانون است و عده دیگر، دین را حسی روحانی که نیک و بد را از هم تمییز می دهد.(۲)

در نظر گروهی از روانشناسان به دین، در ضمیر هر یک از افراد بشر، تصور کم و بیش مبهمی از مبدأ کل یعنی آفریننده جهان موجود است و همه کس، طبیعتاً به درک آن مبدأ میل دارند؛ حس دینی همین تمایل طبیعی که در همه افراد بشر یکی است.

دین، نزد آنها به واسطه اختلاف محیطها و مناسبت های دیگر متفاوت گردیده، در نتیجه ادیان مختلف به وجود آمده است بر اساس همین نگاه، شرک، دین نخستین آدمیان نادان بوده و خداپرستی دینی است که بعدها از درون شرک سر بر آورد.(۳)

گروهی از جامعه شناسان چون امیل دورکیم، جامعه شناس مشهور فرانسوی معتقدند:

دین نظام وحدت یافته ای از اعتقاد و اعمال مربوط به اشیاء مقدس، یعنی اشیایی که مجزّا شده و تحریم گردیده اند. اعتقاد و اعمالی که همه گروندگان را در جمعیت اخلاقی واحدی که معبد نامیده می شود، وحدت می بخشد.(۴)

ویلیام جیمز، فیلسوف و روانشناس آمریکایی که نگاهی فردی به دین دارد، می گوید همان گونه که اکنون من از شما می خواهم که دواطلبانه آن را بپذیرید، باید برای ما به معنی احساسات، اعمال و تجربیات هر یک از افراد بشر در خلوت خود، تا جایی که فرد خود را در رابطه با هر آنچه که الهی می پندارد و می بیند، بوده باشد.(۵)

جان هیک نیز معتقد شده که تعریف واحدی برای دین وجود ندارد.

دین به اندازه ای ساده است که هر بچه عاقل و بالغ، یا هر آدم بزرگی می تواند یک تجربه دینی حقیقی داشته باشد و به اندازه ای جامع و پیچیده است که فهم کامل و بهره گیری تام از آن به تجربه و تحلیل نیازمند است.(۶)

دین به این معنا متکثر و متعدد می شود. دریایی که از هر طرف جرعه ای برداری، هم دریا هست و هم نیست.

البته به نظر نگارنده می توان معنای واحدی از دین ارائه کرد؛ دین اعتقاد به یک نیروی فراتر از خود است (حال ماورایی یا غیر ماورایی) که تقدیس یا تکریم فرد، نسبت به آن نیرو را لازم می آورد.

۲. تهاجم فرهنگی

تهاجم فرهنگی، به معنی انتقال معانی میان نظام های فرهنگی، بدون رضایت دو طرف است؛ به عبارت دیگر، اگر نظامی فرهنگی، ارزش های خود را با استفاده از قدرت بر نظام دیگری تحمیل کند، تهاجم فرهنگی صورت می گیرد. خلاف مبادله فرهنگی که در آن، نظام ها توسعه یافته و تغییرات را بر می تابند.

در تهاجم فرهنگی، ارزش های اصلی هر نظام تردید یافته و به مرور زمان نظام های ارزشی و فرهنگی از بین می روند.(۷) البته به گمان بسیاری اندیشمندان، فرهنگ ذاتا در حال تحوّل بوده و توسعه فرهنگی، در گرو وجود ارتباطات و تعاملات فرهنگی است. با این حال در صورت بروز یکی از اشکال ذیل، این فرایند مثبت صورت تهاجمی به خود گرفته، بروز تهاجم فرهنگی را در پی دارد:

شکل یکم. تحمیل عنصری به جای گزینش آن (تحمیل فرهنگی)؛

شکل دوم. پذیرش عناصر تازه به جای تحلیل آنها (تخریب فرهنگی)؛

شکل سوم. مصرفی بودن فرهنگ، به جای مولّد بودن آن (تسلیم فرهنگی).(۸)

۳. تهاجم نوپدید قرن بیست و یکم

در تاریخ تمدن بشری، نه دین بی فرهنگ داریم؛ نه فرهنگ بی دین. البته در این میان، این دین است که تمدن ها را پدید می آورد.(۹)

به نظر می رسد، رابطه دین و فرهنگ، عموم و خصوص مطلق باشد. البته با لحاظ این نکته که دین عام باشد و فرهنگ خاص؛ اما نمی توان نقش مؤثر و اثرگذار فرهنگ در حوزه دین را نادیده گرفت و در نگرش های متفاوت، جای این عام و خاص عوض می شود.

از آنجا که دین، ساحت های مختلفی دارد و هر ساحت شئونی از زندگی فردی انسان را در بر می گیرد؛ برای مثال دین افزون بر پرداختن به شأن جاویدان هستی آدمی، متکفّل دادن جهت اساسی به جنبه متغیر زندگی او نیز هست و آهنگ اصلی حرکت او را به سوی کمال تنظیم می کند.

این انسان است که با بینش و برداشت خاص خود از دین، البته با رعایت موازین اسلام، در زمان ها و مکان های مختلف، تکلیف خود را می شناسد.(۱۰) از این راه می توان صُور مختلف حضور دین داران را در عرصه تهاجم فرهنگی که در ارتباط مستقیم با دین است، برشمرد.

این تهاجم نوپدید دینی، به سه روش است:

الف. تحمیل ارزش های دینی بیگانه به درون فرهنگ اسلامی.

ب. تخریب بنیان های ارزش دین مبین اسلام.

ج. تحدید مرزهای گسترده اسلام و ممانعت از تولید فرهنگ اسلامی.(۱۱)

دشمن از هر راهی منتظر ضربه زدن است و به دنبال سلاح روز می گردد تا از همان طریق، دین را به انزوا کشیده، اهداف خویش را پیش برد.

تاریخ نشان دهنده سیر تهاجم به ساحت پاک اسلام است، از مشوه کردن اسلام و سیمای جذاب حضرت محمد(ص) که در تاریخ پیدایش اسلام و عکس العمل یهودیان و مسیحیان وقت ریشه دارد، شروع شده و تا حال، به انحای مختلف، از سوی یهودیان و مسیحیان ادامه دارد.

خدای تبارک و تعالی در این رابطه، به حضرت محمد(ص) فرمود: ای پیامبر میان ایشان (یهودیان) براساس آنچه خداوند نازل فرموده، حکم کن و از اهوای ایشان بر حذر باش که ایشان در پی انحراف تو، از بعضی احکام الهی اند.(۱۲)

استمرار این هجمه تا حال نیز ادامه دارد.

منتگری وات، در شرح احوال حضرت رسول(ص) می گوید: هرگاه تنها می ماند و در مأموریت خود برای پیامبری، دچار تردید می شد، به خدیجه روی می آورد.

یا اسقف توربین، در تاریخ شارل بزرگ می نویسد: بتی که صحرانشینان آن را می پرستیدند، به دست شخص محمد [ص] ساخته شده بود.

وی در زمان حیات خود به واسطه گروهی از اجنه و شیاطین، با هنر سحر و جادو، دارای چنان نیروی غیر قابل مقاومتی شده بود که به هیچ وجه شکسته نمی شد.(۱۳)

این روش تخریب تا آنجا ادامه یافت که به کتاب »آیات شیطانی« سلمان رشدی منتهی شد. البته این روش هنوز ادامه دارد و در خارج از مرزهای اسلام بسیار اثرگذار است.

روش اثرگذار دیگر »تحدید دین« است. در جریان تحدید دین، آنچه مورد هجوم واقع می شود نه تنها ماهیت گوهر اصلی دین، بلکه قلمرو حاکمیت و حضور دین است.

کنار نهادن دین از عرصه های مهمی چون »علم و دانش« یا »سیاست«، خود موجب »فردی شدن« دین می شود و در نهایت شاهد آن خواهیم بود که دین از عمل بر روی کره خاکی منع شده و تنها امری اخروی قلمداد می شود و کار دنیا را کنار گذاشته، آخرت می پردازد.

این تصویر ساده، از دردی قدیمی در پیکره عالم اسلامی حکایت دارد که چندین سال است، در غالب فلسفه های گوناگون، به حیات خود ادامه می دهد(۱۴) و شاید مهم ترین و به روزترین، جریان دینی ضداسلام باشد که به صورت غیر مستقیم، به زوال دین در جوامع امروزی می شود.

از ویژگی های مهم این جریان این است که از »دین علیه دین« بهره می گیرند.

و این کار توسط تحریف اصول و ارزش های دینی به انجام می رسد.

تهاجم نوپدید دینِ انسان ساخت علیه دین حق، از خطرناک ترین حالات تهاجم فرهنگی است، زیرا اهداف دشمن و چگونگی عملکرد آنها به روشنی مشخص نیست. به همین دلیل، توجه به این مسئله، از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. تهاجم فرهنگی از این نوع به شبیخون فرهنگی و ناتوی فرهنگی تبدیل می شود.

در دایره المعارف ادیان جدید که به تازگی در انگلیس منتشر شده است، بیش از ۲۰۰۰ دین و مرام عرفانی که هریک متدینان و مؤمنان خاص خود را دارد، شناسایی شده است.

برخی از این ادیان و مکاتب بسیار فعال اند؟ مانند کلیسای شیطان، شاهدان یهوه، کلسیای علم شناسی، فرزندان خداوند، اکنکار (دین نور و صوت)، مورمون ها و جامعه بین المللی وجدان کریشنا که فضایی عینی و تبلیغات رسمی در سطح جهان دارند.

برخی دیگر نیز مانند زیر مجموعه ذن و بودسیم که در ایران تحت عنوان »اشو« تبلیغ می شوند، وجود دارد و بسیار فعال اند. عمق شبیخون تنها در قالب آمار به چشم می آید،