پاورپوینت کامل در چند و چون نمایشگاه بین المللی کتاب ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در چند و چون نمایشگاه بین المللی کتاب ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در چند و چون نمایشگاه بین المللی کتاب ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در چند و چون نمایشگاه بین المللی کتاب ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

نمایشگاه بین المللی کتاب که هرسال در اردیبهشت ماه برگزار می شود، از مهم ترین ویترین های فرهنگی کشور است؛ دستاورد تلاشِ سالانه ی ناشران و مؤلفان سراسر کشور در معرض تماشای میلیون ها نفر بازدید کننده قرار می گیرد، فروش انبوه کتاب در این رخداد بزرگ، در بهبود اقتصاد نشر و امداد رساندن به دخل و خرج ناشران اثری شایان اعتنا دارد؛ گرچه سهم ناشران در اغتنام از این بازار بزرگ یک سان نیست و بسته به قدرت اقتصادی و سیاسی و میزان برخورداری از هوش اقتصادی و روابط عمومی و خصوصی به انتفاعی متفاوت می رسند.از دیگرسو، مدیریت این رخداد بزرگ همتی والا و مدیریتی توانمند می طلبد که در دوره های مختلف در یک سطح نبوده است؛ قدر متیقن این که توقع به حق جامعه ی فرهنگی از مدیران فرهنگی چیزی نیست جز ارتقای سالانه، رفع نقاط ضعف نمایشگاه، افزودن بر کیفیت و غنای آن در سامان دهی به ناشران و خدمات به بازدیدکنندگان.

باید اقرار کرد که سمت گیری ها و التهاب های موسمیِ سیاسی و میزان اهتمام دولت ها به موضوع فرهنگ و کتاب در شیوه ی برگزاری نمایشگاه بی تأثیر نبوده است؛ حتی رویکردهای مدیریتی معاونان فرهنگی وزارت ارشاد، نمونه ی بارز آن تفاوت مدیریت دو دوره ی اخیر نمایشگاه، در سایه ی مدیریت دو معاون فرهنگی ِ یک وزیر است. با احترام به همه ی کوشندگان عرصه ی مدیریت فرهنگی بر برخی از کاستی های نمایشگاه امسال درنگ می کنیم؛ به امید آن که در شعاع بازنگری ها در سال آینده نمایشگاهی به مراتب پربارتر و مطلوب تر داشته باشیم.

۱-مکان نمایشگاه

واقعیت این است که مکان فعلی نمایشگاه کتاب مناسب موضوع آن نیست، همان گونه که مکان قبلی آن نیز مناسب نبود. مصلای تهران که پس از دودهه ـ متأسفانه ـ هنوز نیمه تمام مانده، حتی در صورت اتمام بنا، برای کاربری متفاوتی طراحی شده؛ که با شکل و شمایل و اهداف بازاری بزرگ با تردد صدها هزاربازدید کننده سازگار نیست؛ گروه های مختلف بازدیدکنندگان که هریک به اهداف و انگیزه های خاص در نمایشگاه حضور می یابند و گاه ـ از سر سهو یا عمد ـ قداست یک مکان عبادی را نادیده می گیرند و حساسیت متصدیان امور معنوی جامعه را برمی انگیزند. چرا کتمان کنیم؛ طیف قابل توجهی از کسانی که در نمایشگاه حضور می یابند، نه سودایی کتاب و کتابخوانی اند، نه شیدای فرهنگ و نشر، بی هیچ تعارفی، برای تفریح و وقت گذرانی می آیند، این طیف همان گونه که در همه ی فضاهای اجتماعی هنجاررا نادیده می گیرند، در این عرصه نیز با همان حال و هوا حضور می یابند، تحلیل جامعه شناختی و روانشناختی عادات و خصلت ها و دردها و درمان های این طیف، مجالی خاص می طلبد، اما عجالتاً باید به این نکته نظر داشت که حذف فیزیکی این طیف از عرصه های فرهنگی نه مطلوب است، نه ممکن، و ای بسا در صورت تفطن بر این امر و طراحی زمینه ها و شرایط مناسب، می توان بخشی از این طیف را در شعاع اثرگذاری کتاب جذب کرد و به بلوغی فرهنگی رساند. و الا در صورت غفلت، همان می شود که بارها دیده ایم؛ شماری از پسران و دختران با پوشش ها و آرایش های نابه هنجار، و رفتارهای خارج از عرف و زننده در مرکز عبادی پایتخت، نظیر دختران سیگار به دست و خوشباش در مدخل ِورودی نمایشگاه! ، اگر در این زمینه چاره ی مناسبی اندیشیده نشود، در دوره های بعد نیزشنیدن دیدگاه هایی ازاین دست از مسئولان نمایشگاه عجیب نخواهد بود؛ سخنانی از جنس سخنان معاون فرهنگی وزیر ارشاد و رئیس نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، بهمن دری اخوی در پاسخ به سوالی در مورد گشت ارشاد در نمایشگاه کتاب و هم چنین ارزیابی اش از وضعیت رعایت حجاب در این دوره از نمایشگاه به تصریح می گوید: از مساله پوشش در نمایشگاه راضی نیستم.آن چه مسلم است نمایشگاه کتاب تهران، نمایشگاه جمهوری اسلامی است و ضرورت دارد حریم آن رعایت شود و باید بر اساس ضوابط قانونی جمهوری اسلامی فعالیت کنیم و اگر قرار باشد بستری فراهم شود که قوانین و مقررات نظام مورد تخطی قرار گیرد باید برخورد شود. نمایشگاه باید یک آوردگاه فرهنگی باشد. این جا محل عروسی یا بزم نیست که عده ای با آرایش های وحشتناک حضور داشته باشند که من هم از دیدن آنها شرم دارم. تعداد معدودی از بازدیدکنندگان با وضعیت نامناسبی در نمایشگاه حاضر شدند که شخصا راضی نیستم و نباید هم راضی باشم. البته غرفه داران و متصدیان غرفه ها مساله حجاب را رعایت کرده اند و افرادی هم بودند که این مساله را رعایت نمی کردند و به آنها تذکر دادیم و خوشبختانه رعایت شد. البته برخی افراد ناآگاه هم هستند که فقط برای تفریح به نمایشگاه می آیند؛ در حالی که نمایشگاه کتاب صرفا محلی برای تفریح نیست و رعایت عفاف یک شرط اصلی است. وی می افزاید: من برای نمایشگاه همان قداستی را قائلم که برای شبستان ها و صحن های بارگاه امام رضا (ع) که در مشهد است. من قداست نمایشگاه کتاب را به این شکل می بینم. برخی که ناآگاه هستند متاسفانه به شکلی در نمایشگاه می آیند که حتی در خانه خودشان هم آن جور نیستند و مردم و افراد حزب اللهی را نسبت به نمایشگاه کتاب بدبین می کنند.( ایسنا )

تقسیم فضا برای تردد انبوه تماشاگران و حاضران از نکات دیگری است که عدم تناسب مکان کنونی برای کاربری آن به عنوان بازار بزرگ و سالانه ی کتاب کشور را یادآوری می کند. رضا امیرخانی ـ رمان نویس توانا و نام آشنای نسل جوان ـ معتقد است که فضای نمایشگاه کتاب در مکان فعلی متناسب با این رویداد فرهنگی نیست. او پیشنهاد می دهد که «مسوولان به همراه خانواده شان به نمایشگاه کتاب بروند و شلوغی نمایشگاه را ببینند و بعد بروند درباره مکان نمایشگاه سخنرانی کنند و بگویند که آیا فضای نمایشگاه مناسب است یا نه؟»

نویسنده رمان «من او» می گوید: «علمی در تخصص های رشته جامعه شناسی وجود دارد به نام «جامعه شناسی تحلیلی» که کارش توزیع رفتارهای انبوه انسانی است. این علم که خیلی نوظهور نیست؛ مثلا به معمار ساختمان مشورت می دهد که پله ی فرار کجا باشد که انبوه ی انسانی بعد از شنیدن زنگ خطر از آن مسیر بتواند به بیرون هدایت شود. همین علم می آید سالنی را با ورودی و خروجی مشخص تعین می کند و غرفه ها را طوری می چیند که به شکل طبیعی و بر اساس رفتار انبوه انسانی مساوی باشد؛ یعنی مسیر و راهروها طوری چیده می شود که در شرایط خطر و همچنین شرایط طبیعی توزیع جمعیت به شکل مساوی باشد. از آن جا که ما نسبت به این علوم بی توجه هستیم، سالی یک بار ترتیب الفبایی غرفه ها را عوض می کنیم و هیچ توجهی به طراحی سالن و تقسیم مساوی جمعیت در سالن ها نداریم. در حالی که این موضوع در برگزاری نمایشگاه بسیار اهمیت دارد.» (خبرآنلاین)

مدیر نشر توس می گوید: «از مدت ها پیش کلنگ چند مکان را برای برگزاری نمایشگاه کتاب زده اند، و قول داده اند که درفلان زمان خاص افتتاح خواهد شد، اما هنوز این اتفاق نیفتاده است؛ زیرا برای یک کار یک مسوول نیست، چند نفر مدیریت می کنند در نتیجه اعمال سلیقه ها باعث شده که کارهایمان جلو نرود، امسال دو یا سه پارکینگ در مصلا بود که کتاب های آموزشی و کمک آموزشی در آن جا بودند. انبوه آلودگی هوا، شلوغی و برنامه نداشتن مردم برای سر زدن به غرفه ها و به دنبال آن سرازیر شدن خیل عظیمی از جمعیت، درست کار نکردن تهویه سالن از مشکلاتی بود که امسال نمایشگاه درگیر آن بود.

من از اولین نمایشگاه کتاب بوده ام، با توجه به تجربه ای که دارم بر این باور هستم که تا وقتی مکانی با اسلوب برای نمایشگاه نسازند، وضع همین است. بهترین جا در زمان فعلی همان موسسه نمایشگاه هاست، به هر حال فضای بازی داشت که اگر خسته می شدی می رفتی نفسی تازه می کردی. اگر آن مکان ایمنی نداشت و سوله ها خراب بود؛ الان چادرهایی که در مصلا برپا می کنند چقدر ایمنی دارند؟ افراد بازدیدکننده چقدر رفاه دارند؟

او با اشاره به تجربه حضورش در نمایشگاه فرانکفورت گفت: «نمایشگاه فرانکفورت درست است که در مرکز شهر است، اما زیرش قطار دارد، تاکسی و اتوبوس ویژه دارد و بدون این که ترافیک باشد، نمایشگاه با نظم فراوان برگزار می شود. زیرا آن ها مدیریت درستی دارند، این جا تصمیم گیری با یک نفر یا ارگان نیست، هر کس حرف خودش را می زند. به نظرم تا ده سال دیگر امکان ندارد نمایشگاه در جایی راه بیفتد، هر وزیری که عوض می شود، کاروانی از تیم خودش را می آورد، وزارت ارشاد به اندازه چهار وزارتخانه کارمند دارد، اما آیا پیشبردی حاصل شده است؟»( ایسنا)

۲-تقسیم غرفه ها

یکی از نکات چالش برانگیز در اغلب دوره های نمایشگاه، نحوه ی تقسیم غرفه ها ست؛ متراژ غرفه ها و شیوه ی چینش غرفه ها، که بر دیده شدن و میزان فروش و استقبال از کتاب های یک ناشر تأثیر مستقیم و انکار ناشدنی دارد. بسیاری از ناشران با گلایه از شیوه ی چینش و تقسیم فضا، برای این رفتار معیاری روشن و عادلانه سراغ ندارند، گاه ناشری نوپا، با کتاب هایی اندک در جایگاهی مستقر می شود که مورد غبطه ی ناشری پرتلاش با کتاب های متعدد است.

۳-برخوردهای سلیقه ای و موسمی

نکته ی مهم دیگری که در این نمایشگاه مورد انتقاد ناشران بوده است، بررسی روزانه ی کتاب ها و جلوگیری از پخش کتاب هایی است که با مجوز رسمی از وزارت ارشاد منتشر شده اند. حق آن است که به هیچ وجه شایسته ی نظام اسلامی نیست که با رفتارهای موسمی و سلیقه ای مجوزها و ضوابط خود را ـ مدام ـ انکار کند، برخورد برخی از افراد غیر مسئول که به ظاهر فاقد هویت مشخص هستند، امری است که از کنار آن نمی توان به سادگی گذشت؛ اگر کتابی از ممیزی همین دولت مجوز گرفته، چگونه با مطالعه ی چند دقیقه ای آدم هایی دیگر از پخش آن ممانعت می شود و اگر واقعا دارای اشکال و ایراد است، چگونه از ممیزی ارشاد عبور کرده است و در هر دو صورت چرا خسارت این رفتار سرشار از تشکیک را باید نویسنده و ناشر و کتابخوان بپردازند و چرا صدمات معنوی آن متوجه نظام اسلامی شود؟ چرا متهم ردیف اول در این ماجرا هیچ وقت هیچ مسئولیتی نمی پذیرد؟ توبیخ و مجازات نمی شود؟ خسارتی نمی دهد؟ عذری نمی خواهد؟ این درست که بهانه جویان و معاندان مترصد فرصتند، اما این نیز درست است که عذر آنان که مدام بهانه های نوبه نو می سازند، توجیه پذیر نیست!

نکته هایی از این دست را از زبان ناشران می توان شنید ؛

غرفه دار نشر میترا در این باره می گوید: اگر کتاب های ما جزو منابع دانشگاهی نبود، حضور در نمایشگاه بی فایده بود. راستش ما آثارمان به دلیل این که دانشجویان ادبیات آن ها را نیاز داشتند، فروش رفت. اما ناشران دیگر را نمی دانم که چه وضعیتی دارند. مسأله ای که در نمایشگاه مدام تکرار می شود، بررسی آثار است. کتاب هایی را می برند و می گویند باید چک شود، بعد هم توصیه می کنند که کتاب هایی عرضه نشود؛.

غرفه داری که در غرفه ی نشر مهتاب ایستاده است و چند بار کارت می کشد و جواب نمی گیرد، با پشت دست عرق از پیشانی اش می گیرد و می گوید: آدم به نمایشگاه نیاید، انگار بهتر است. می آیم وسط حرفش و می گویم واقعا؟ برخی از ناشران می گویند که یک دوره حضور در نمایشگاه به اندازه ی چند ماه فروش در کتاب فروشی است. می خندد و حرفم را تأیید می کند و ادامه می دهد که البته حضور در نمایشگاه هم دشواری های خاص خودش را دارد. می گوید: ببینید الآن به دلیل این که من غرفه ام به اندازه نیست، مجبورم هر روز دست کم یک وانت کتاب به غرفه بیاورم و مسؤولین نمایشگاه هم ما را ملزم کرده اند که صبح اول وقت کتاب ها را بیاوریم و هنگامی هم که می آییم، با درهای بسته روبه رو می شویم. از طرفی هم کتاب ها را چک می کنند و یا جمع می کنند؛ در حالی که بنده ضوابط را رعایت می کن