پاورپوینت کامل دانشگاه خانگی ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دانشگاه خانگی ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دانشگاه خانگی ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دانشگاه خانگی ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

قبل از بررسی انتقادی عملکرد صدا و سیما، لازم است مسائلی را به عنوان مقدمه بیان کنم؛ چرا که این مقدمات، کمک زیادی در جهت تحلیل و نقد عملکرد صدا و سیما داشته و منظر و مبنای ما را در این نوشتار انتقادی مشخص می کند. البته نقدهای موجود هم چند قسم است، که متأسفانه بعضی از آنها نقدهای صرفاً سیاسی و جناحی است و برخی کاملاً سطحی و روبنایی است، که در این زمینه، می توان نقدهای روبنایی بسیاری مطرح کرد: از جمله این که، چرا حجاب مجریان یا بازیگران صدا و سیما خوب نیست؟ چرا فلان مجری تپق زد؟ چرا وسط فلان برنامه زنده، اخلالی پیش آمد؟ و ده ها مورد دیگر. ولی در مواردی، ممکن است از بررسی عملکرد صدا و سیما به این نتیجه برسیم که صدا و سیما درصدد ترویج خانواده گریزی یا اشرافیت بوده و این ضدارزش ها و ناهنجاری ها را تبلیغ می کند. ما این دسته را نقدهای زیربنایی و مبنایی قلمداد می کنیم و لذا ما در اینجا، به برخی از مهم ترین انتقادهای بنیادی و زیربنایی بر عملکرد صدا و سیما می پردازیم.

مقدمه دوم، این است که نگاه آرمانی ما به صدا و سیما چگونه است؟ رسانه ملی ایده آل در نظر ما چگونه باید باشد؟ صدا و سیمای جمهوری اسلامی با صدا و سیمای دیگر کشورهای اسلامی؛ مانند عربستان، مصر، تاجیکستان و غیر اسلامی؛ مانند آمریکا، انگلیس یا هند چه تفاوت هایی باید داشته باشد؟ بنابراین ما تا آرمان های خودمان را از صدا و سیما بیان نکنیم، نمی توانیم عملکرد صدا و سیمای را به درستی نقد و بررسی کنیم، یا این که انتقادات ما با مخالفت های دیگران مواجه می شود. امام خمینی(ره) در جمله ای کوتاه و ارزشمند، رسالت صدا و سیما را بدین صورت بیان کرده و می فرماید: “صدا و سیما باید دانشگاهی عمومی برای هدایت و تربیت مردم باشد”.

مقام معظم رهبری نیز در توضیح دانشگاه بودن صدا و سیما گفته اند: “صدا و سیما، مدرسه ای عمومی برای همه قشرها در سراسر کشور است. برداشت ما از صدا و سیما این است که آن را دانشگاهی برای تدریس اصول اسلامی انقلابی بدانیم. امام که فرمودند دانشگاه، در دانشگاه چیزی تدریس می شود؛ در این دانشگاه چه چیزی می خواهد تدریس شود؟ آنچه در این دانشگاه تدریس می شود، عبارت [است] از پیام ها، پایه ها، مفاهیم و درس های اسلام ناب و اسلام انقلابی و اسلام واقعی. این، آن چیزی است که در صدا و سیما ایده آل است”.

همین جملات، رسالت اصلی صدا و سیما را مشخص می کند و آرمان ما را نشان می دهد. پس انتقادهایی که بر عملکرد صدا و سیما می کنیم، از این مبناست و با مبانی نقد رسانه های دیگر فرق دارد. از طرفی دیگر، سازمان صدا و سیما از نهادهایی است که زیر نظر مقام معظم رهبری اداره می شود، لذا به دلیل همین جایگاه حساس و تأثیرات فراوانی که بر فرهنگ، اجتماع و حتی سیاست جامعه ما دارد، انتظارات از آن نیز خیلی زیاد است. پس بدین دلایل، عملکرد این سازمان، برای بسیاری از دلسوزان، که پتانسیل و ظرفیت های این نهاد را برای ترویج و تعمیق فرهنگ، اندیشه و گفتمان انقلاب اسلامی می دانند، بسیار مورد انتقاد است. از سویی دیگر، عملکرد صدا و سیما در این دوره اخیر نشان داده که برنامه های این سازمان، بیش از این که برای مردم و درصدد تحقق آرمان های اسلامی و امام(ره) باشد، برای مسئولین و قشر خاص و طبقه محدودی از جامعه است.

انتقاداتی بر رویکردهای صدا و سیما

انتقادهای وارد بر صدا و سیما، با توجه به رویکردهایی است که در برنامه های این سازمان دیده شده و ما نیز صدا و سیما را ابزار تعلیم و تربیت و تعالی جامعه می دانیم، نه یک رسانه ای صرفاً برای سرگرمی عمومی. البته این انتقادات، همه آن انتقادات وارده بر عملکرد این سازمان نیست و نگارنده این نوشتار نیز به صورت گذرا، به برخی از مهم ترین انتقادات وارده بر عملکرد این رسانه می پردازد.

۱. غفلت از مفهوم عدالت

متأسفانه عدالت به مفهوم جامعه، به صورت کامل و اسلامی در سازمان صدا و سیما مورد اهتمام نیست و به همین خاطر و به دلایلی، چون حساسیت، سیاه نمایی و یأس مردم! توجه، اهتمام و اراده ای به برخورد با مفاسد اقتصادی دیده نمی شود و اصلاً برنامه و سیاستی برای تحقق این اصل مغفول انقلاب ندارد.

۲. انفعال فکری و عملی متولیان فرهنگی در برابر جریان روشن فکری و غرب

انفعال و بی مایگی در برابر دو جریان روشن فکری وارداتی و غرب و به عبارتی دیگر، احساس درماندگی در برابر جریان روشن فکری و غرب و مرعوب مشهورات و رسانه های آنها بودن، از جمله بزرگ ترین مشکل متولیان و مجریان صدا و سیما است. یکی از منتقدین فرهنگی معتقد است: “کسانی که مرعوب مشهورات هستند، اصلاً نباید هدایت رسانه ها را به دست بگیرند، آن هم رسانه جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی که قرار است اساس آن شکستن رعب و خروج از انفعال و تحقق “نه شرقی، نه غربی” باشد. نه شرقی، نه غربی؛ یعنی انفعال نه! یعنی مرعوب نباید شد. دچار مشهورات نباید شد”. البته ریشه این انفعال از عدم خودباوری، مبهوت تکنولوژی غرب بودن، بی اعتقادی به جنگ حق و باطل، جنگ اسلام ناب و اسلام آمریکایی، جنگ فقر و غنا، تقلیل دادن دینداری و انقلابی گری به مقولاتی صرفاً فردی یا مناسبتی و… برمی گردد. لذا منتقدین این سازمان معتقدند که این انفعال عملی و نظری: “صدا و سیما را خود به خود تبدیل به رسانه ای با گرایش سرمایه داری غرب زده و تریبون محافظه کاران منفعل کرده است. تقلید از شبکه های بیگانه، فانتزی تر شدن ادبیات رسانه ای و حجم عظیم سریال ها و تبلیغات سرگرم کننده به نفع مصرف گرایی و تفاخر و تکاثر، نتیجه چنین فضایی است”.

۳. ناموفق در نمایش فرصت ها و قابلیت های کشور

یکی از کارکردهای رسانه برای هر کشوری، نمایش فرصت ها و قابلیت های کشور است. به بیان منتقدی: “رسانه باید دو کار بکند: یکی این که داشته های ملت را عرضه نماید و دیگر این که، نداشته های جامعه را مطالبه کند، نه اینکه رسانه صرفاً نداشته ها را به رخ بکشد. اعتراضی که ما الآن به خصوص به عنوان رسانه ملی داریم این است که چرإ؛ داشته های ملت را رو نمی کند؟”.

۴. ترویج اشرافیت/ اشرافی گری و تحقیر مستضعفان

نگارنده معتقد است برنامه های صدا و سیما، در عمل، به اشرافیت گرایی و تحقیر ارزش هایی؛ چون زهد، قناعت، تلاش و… دامن زده است. غالب برنامه ها، با نشان دادن خانواده هایی مرفه و تجملاتی، جامعه را چنان نشان می دهد، که گویی اصلاً چیزی به نام خانواده معمولی و متوسط یا ضعیف وجود ندارد، خانه هایی با مبل، حیات وسیع، اتاق شخصی فرزندان، ماشین، و… غالب فیلم ها و سریال های تلویزیونی با پرداختن به مسائلی که برخی از آنها اصلاً ارزش و اهمیت طرح عمومی در فضای کشور را ندارد، جامعه را از مسائل اصلی و مورد نیاز غافل کرده و به موضوعاتی پرداخته، که ارزشی نداشته است. یکی از انتقادات رهبر معظم انقلاب از صدا و سیما همین بی توجهی به عدالت خواهی و تشویق تجمل گرایی است. ایشان خطاب به مسئولان این سازمان فرمودند: “تجمل گرایی را تخریب کنید”. یکی از منتقدین معتقدند: »رهبر معظم انقلاب نگفتند که تجمل گرایی نکنید، گفتند تخریب کنید؛ یعنی صدا و سیما باید تجمل گرایی را تخریب کند. چه کسی می تواند تجمل گرایی را تخریب کند؟ کسی که تجمل گرایی را ترویج نکند و آن را مستحق تخریب بداند، ولی این صدا و سیمایی که ما می بینیم، نه تنها تخریب نمی کند، نه تنها موضعش در برابر تجمل گرایی، بی طرف هم نیست، بلکه انواع و اقسام تجمل گرایی را ترویج می کند«.

۵. تحقیر روستاییان، ترویج شهرنشینی و به ویژه تهران محوری

متأسفانه، در بیشتر برنامه های صدا و سیما، نگاه و رویکرد این برنامه ها، نگاه تحقیر مستضعفین و حذف روستائیان است: روستائیانی که بیش از ۳۰ درصد جمعیت کشور را تشکیل می دهند، چقدر از برنامه های فعلی صدا و سیما سهم دارند؟ لذا نگاه غالب – علیرغم خواست قلبی مسئولان این نهاد – نگاه حذف مستضعفین، تحقیر روستا و روستائیان و بی اعتنایی به ظرفیت های عظیم رسانه ای آنهاست که البته این امر ناشی از بی توجهی و غفلت، و از سویی، گرایش به مشهورات و غربزدگی در نزد مسئولان و برنامه سازان بارها مشاهده شده که اگر برنامه های تلویزیون، به روستا و روستایی هم بپردازند، غالباً همراه با تحقیر، توهین و صرفاً سرگرمی برای شهری ها هستند. لذا جا دارد که اساتید مردم شناسی، جامعه شناسی و حتی روان شناسی در این زمینه، تحقیقاتی انجام دهند که رسانه ها، به ویژه تلویزیون، چه تصاویری از روستا و روستایی نشان می دهد و چه تبعات منفی ای بر فرهنگ و هویت روستایی وارد کرده است.

۶. خانواده گریزی و اصالت تجرد

متأسفانه صدا و سیما بدون این که بخواهد یا سیاست اش باشد با برنامه هایش و نشان دادن مشکلات زندگی متأهلی و الگو ساختن از زنان و دخترانی که به صورت مجرد و بدون نیاز به شوهر و خانواده، به موفقیت می رسند، به مسئله خانواده گریزی و تجردگرایی دامن زده است، که قطعاً باید یکی از عوامل افزایش طلاق و بالا رفتن سن ازدواج در جامعه را برنامه های صدا و سیما، فیلم های سینما و سریال هایی دانست، که خواسته یا ناخواسته، کانون خانواده را متزلزل کرده است.

۷. اصالت سرگرمی یا سرگرمی محوری

متأسفانه در سال های اخیر توجه به انواع سرگرمی ها و بازی های بی هدف و کم ارزش در برنامه های صدا و سیما بسیار رایج شده است و بزرگ ترین هدف آنها سرگرم کردن مخاطبان و نیز پر کردن ساعات پخش برنامه – حتی به هر قیمتی – شده است. متأسفانه علیرغم پرهیز از این مسأله در دهه اول انقلاب اسلامی، این بار گرفتار افراط شدیم و برنامه ها به شدت سرگرمی محور هستند.

۸. تبلیغ زدگی

متأسفانه صدا و سیمای کشورمان نتوانسته است به یک صدا و سیمای الگو در زمینه پخش آگهی های تبلیغاتی دست یابد. یکی از منتقدین می گوید: “هیچ توجیهی وجود ندارد که رسانه ملی با داشتن بودجه های مصوب، به بهانه گرفتن هزینه تبلیغات به دامن مصرف زدگی، غرب زدگی و ایجاد بازار مصرف برای کالاهای خارجی آن هم در شرایطی که بعضی از کشورهای تولیدکننده در سال جاری در تحریم اقتصادی کشور شریک شده اند بغلتد”. متأسفانه صدا و سیما، بدون توجه به ترویج محصولات وطنی، به تبعات پخش محصولات غربی در زندگی و فرهنگ و روحیات مردم و به ویژه شرکت های تولیدی داخلی اعتنایی نمی کند.

۹. کمبود ابتکار و خلاقیت در تولید اخبار

متأسفانه پخش اخبار مورد نظر رسانه های غرب و نیز استفاده از دسترنج دیگران و ضعف واحد مرکزی خبر این سازمان در بازتاب اخبار همه جانبه و جامع، یکی از انتقادات جدی به این سازمان است. بدین معنا که، واحد مرکزی خبر علیرغم داشتن نمایندگی های متعدد در کشورهای مهم جهان زحمت زیادی برای تولید خبر به خرج نمی دهد و بسیاری از اخبار و حوادث را منعکس نمی کند؛ اخباری که برای کشور ما یا جهان اسلام و حتی جبهه جهانی مقاومت در مقابل نظام سلطه، بسیار پر اهمیت است. متأسفانه علیرغم بسترهای فراهم شده در سراسر کشور و داشتن نمایندگی های رسمی، این بخش از سازمان، از کادر خبرگیری فعالی برخوردار نیست و غالب خبرنگاران ما در خارج از کشور، نیز به صورت کارمند در ساختمان های اداری مستقر می شوند، مگر تعداد کمی که وجدان کاری دارند یا