پاورپوینت کامل وحدت و انسجام در سیره و نظر امام موسی صدر ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وحدت و انسجام در سیره و نظر امام موسی صدر ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وحدت و انسجام در سیره و نظر امام موسی صدر ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وحدت و انسجام در سیره و نظر امام موسی صدر ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

قسمت دوم

مبانی اندیشه امام صدر در ایجاد انسجام اسلامی و وحدت ملی

کرامت انسانی، پایه و مایه تفکر امام صدر است، که آن را نموداری از فطرت انسان بر می شمارد؛ فطرتی که به گفته ایشان همان پیامبر درونی انسان است. بر مبنای همین دیدگاه، برخورداری از آزادی را حق انکار ناپذیر و مسلّم انسان می انگارد.

»برادران! آزادی، برترین سازوکار فعال کردن همه توانایی ها و ظرفیت های انسانی است. هیچ کس نمی تواند در جامعه محروم از آزادی خدمت کند، توانایی هایش را پویا سازد و موهبت های الهی را بپروراند. آزادی، یعنی به رسمیت شناختن کرامت انسان و خوش گمانی نسبت به انسان. حال آنکه نبود آزادی، یعنی بدگمانی نسبت به انسان و کاستن از کرامت او. کسی می تواند آزادی را محدود کند که به فطرت انسانی کافر باشد. فطرتی که قرآن می فرماید: »فطره الله التی فطر الناس علیها«. فطرتی که پیامبر باطنی و درونی انسان است«.

امام صدر آزادی را چنین تعریف می کند:

»آزادی حقیقی دقیقاً رهایی از عوامل فشار خارجی و عوامل فشار داخلی است و به تعبیر امام علی(ع): »من ترک الشهوات، کان حرا«. آزاده کسی است که شهوات را ترک کند. اگر بخواهیم آزادی را تعریف کنیم، باید بگوییم که آزادی، رهایی از دیگران و رهایی از نفس است. اگر آزادی را اینگونه تفسیر کنیم، دیگر معتقد به حد و مرز برای آزادی نخواهیم بود. آزادی ای که با آزادی دیگران اصطکاک داشته باشد، در حقیقت بندگی نفس خویشتن و شهوت طلبی است. آزادی، جهاد است. همان جهاد اکبری که مورد نظر پیامبر گرامی بود؛ جهاد با خویشتن خویش برای رهایی از شهوات. در مقابل آنچه جهاد اصغر که جهاد با بیگانگان است«.

محکوم بودن ترور و تروریسم در دیدگاه امام صدر نیز همین مایه و پایه را دارد. حیله گری را حتی در مصاف با دشمن نمی پذیرد و از قول پیامبر اسلام آن را مذموم می شمارد و می افزاید:

»ترور، بدترین و شکست خورده ترین روش برای نیل به هدف است، حال این هدف هر چه باشد. پیامبر خدا(ص) می فرمود، »ایمان، خونریزی را مهار می کند«.و نیز می فرمود، »مسلمان، حیله گری نمی کند، دستاورد آن هر چه باشد«. مسلم بن عقیل در کوفه از ترور عبیدالله بن زیاد سر باز زد، هر چند می توانست دور از دسترس دیگران او را در خانه ای بکشد. مسلم، از ترور روی می گرداند و با این کار، مسئولیت های بسیار و نتایج ناگواری را که یکی از آنها کشته شدن حسین(ع) بود، به جان خرید. هدف، هر چند بزرگ باشد، نمی تواند توجیه گر ترور باشد. فریبکاری و ناجوانمردی از دیدگاه دین، در نظر وجدان و در منطق سیاست جرم است. ترور، بازتابهای خطرناکی در جامعه دارد که ابعاد آن، قابل محاسبه و پیش بینی نیست. خلافت اسلامی که رسالت نور و رحمت، منشأ خدمت و تعامل مثبت با مردم و پذیرای همه مسئولیت ها بود، این خلافت درخشان و جهت بخش پس از ترورهایی که دامان مردان بزرگ آن و در طلیعه همه، امام علی(ع) را در محراب عبادت گرفت، رو به ضعف و سستی نهاد. این ترورها سمت و سوی خلافت را از راه مستقیم منحرف ساخت. خلیفه در حریم های بسته جای گرفت و از دسترس مردم دور شد. خلافت به سلطنتی وحشی و حکمران به مالک الرقاب تبدیل گشت. بیت المال مسلمانان به خزانه حاکم و ارتش مدافع وطن به گارد شخصی حاکم تغییر ماهیت داد. ترور، حاکمان را دور از دسترس قرار می دهد، رهبران را عقب می زند و خیرخواهان جامعه را از مردم می گیرد. در این فاصله گرفتن از جامعه خطری بنیادین نهفته است. زیرا حاکمان به طور مستقیم از وضع و حال مردم آگاه نمی شوند، شکایتهای آنان را نمی شنوند، گم گشتگان جامعه هدایت نمی شوند و منحرفان به راه راست برگردانده نمی شوند. زمامداران بیرون از متن جامعه قرار گرفته، در معرض تملق و چاپلوسی واقع شده، راه بر کسانی که اشتباهات آنان را بکاوند و بنمایانند، بسته می شود و اینگونه اینان به انحراف، سرکشی و استبداد سوق داده می شوند. این فاصله افتادن در دلهای مردم فضایی وهم آلود و ابهام آمیز پدید می آورد. به طوری که مردم حاکمان را تافته ای جدا بافته دانسته به آنان گمان بدی برند، یا آنها را بتی قرار می دهند که به جای خدا پرستش شوند. در هر دو حالت، اعتماد عمومی از بین می رود، شهروندان تحقیر گردیده و محکوم و زیردست تلقی می شوند، حاکم، سرور و ارباب به حساب می آید و در هر دو حالت انحراف پیش می آید. به همه این مصیبتها در عهدنامه امام علی(ع) به مالک اشتر اشاره شده است. آنجا که حضرت، مالک را از فاصله گرفتن از مردم و حجاب قرار دادن میان خود و مردم باز می دارد. برادران! ترور، ناهنجاری اجتماعی خطرناکی است، زیرا مردم را از تعامل با رهبرانش باز می دارد. ترور خطرناک است، زیرا در این وضعیت، محاکمه، صدور حکم و اجرای آن تنها در دست یک نفر است، که چه بسا به راه خطا رود. اگر این راه باز شود، دیگر ممکن نیست که عدالت در جامعه حکم فرما شود«.

باز بر همین مبنا است که اندیشه فقهی ایشان در طهارت اهل کتاب معنی می یابد.(۱) نظر امام صدر در باره موسیقی به طور خاص و هنر به معنای عام؛ نیز منبعث از خصلت زیبا پسندی و کمال جوئی فطرت است که آن را ودیعه خداوند به عنوان خصیصه آفریدگاری انسان که همان تعریف عام از هنر است برمی شمرد.

امام صدر تقریب مذاهب و آمیختگی تؤام با عزت و شرافت همه فرق مذهبی و اقلیت های قومی را زیر بنای انسجام امت اسلامی دانسته و وحدت ملی را در مقیاس یک کشور بر همان مبنا استوار ساخته است. توفیق ایشان در ایجاد روح اخوت و یکرنگی و همدلی در میان طوایف موجود در لبنان، نمودار همین طرز تفکر می باشد. »وجدان لبنان«.عنوانی است که جامعه لبنانی برازنده این عالم شیعی دانستند.

بر مبنای آن چه تا کنون گفته شد به جمع بندی نظر و سیره امام صدر در باره وحدت ملی و انسجام اسلامی می پردازیم:

وحدت ملی

برای درک بهتر مقوله وحدت ملی از دیدگاه امام صدر لازم است به چند اصل کلیدی در مبانی نظری و منش های عملی ایشان عنایت لازم را مبذول داریم:

– نگرش ایشان به جهان هستی نگرشی است نظام مند و چنانکه گفته شد مبتنی بر میزان و عدل؛

تمامی اجزاء عالم درهم تنیده اند و مشیت الهی درهمه آنها جاری و ساری است؛

– انسان خود منظومه ای است از اجزاء این عالم و در ذات خود چه در ابعاد مادی و چه در وجوه معنوی دارای سازمانی است سازگار و هم آهنگ با نظام حاکم بر آفرینش؛

– هر گونه عمل و نظر که از انسان سرچشمه گیرد (اعمال، آمال و آرزوهای وی)، هم بر عالم هستی اثر گذار است و هم از آن اثر پذیر؛

– هر چه از انسان صادر شود، حتی در مقام فکر و معنا، فنا پذیر نیست؛

– برخاسته از این نقطه نظرات، سرنوشت هیچ انسانی جدا از سرنوشت دیگر انسان ها نیست؛

– مذهب، خون، قبیله، نژاد، ملیت، تعلقات فردی و گروهی، اختلاف در زبان و گویش و. .. هیچ یک وجه امتیاز انسانی از انسان دیگر نیست؛

– انسان به عنوان اشرف مخلوقات بر تمامی اجزاء عالم حاکم است و همه چیزمی تواند تحت اراده و اختیار باش؛

از آنجا که انسان از تمامی مواهب عالم بهره مند است و در مسیر تکامل مادی و معنوی خود، تمامی کارگزاران هستی را در اختیار دارد (ابر و باد و مه و خورشید و فلک)، به این مجموعه مدیون بوده و غفلت از آن موجب خسران وی خواهد بود؛

– کمال انسانی جز در جمع و جماعت حاصل نمی آید؛

– ماهیت یک مجموعه انسانی، ماهیت یک وحدت است نه یک شرکت (بسان شرکت های تجاری نیست)؛

– ابتنای پایه های جماعت انسانی را »میزان و عدل«.شکل می دهند و همین ها لازم و ملزوم بقاء و حیات طیبه انسان می باشد، ایمان به این دو اصل و عمل در مسیر آن ها، سعادت این جهانی و فلاح و رستگاری ابدی او را تضمین می کند، و غفلت از آن ها خسران وی را سبب می شوند (إن الانسان لفی خسر، الا الذین آمنوا و عملوالصالحات)؛

وحدت انسان ها زمانی محقق می شود که همگان به این اصول واقف بوده و با درک وتفاهم و احترام به حدود و آزادی های دیگری در این مسیر حرکت کنند. نیروهای کارگزار آفرینش در این صورت مددکار و یاور او خواهند بود. ادیان همگی جز این رسالتی نداشتند که راه تشکیل چنین جمع و جماعتی را به انسان بنمایانند. انسان آگاه و مؤمن و تلاشگر دو وظیفه اصلی دارد؛ با عوامل مانع بر سر راه تکامل خود از هر سنخ و قماش بستیزد و در پیمودن مسیر عدل و حق بر دیگری سبقت بگیرد. به یاری مستمندان و رنج دیدگان وستم کشیدگان بشتابد، با زورگویان و مستکبران و ستمگران مبارزه کند.

»ادیان یکی بودند و هدفی مشترک را پی می گرفتند؛ جنگیدن در برابر خدایان زمینی و طاغوت ها و یاری مستضعفان و رنجدیدگان؛ و این دو نیز نمودهای حقیقتی یگانه هستند؛… ادیان یکی بودند و یکدیگر را مورد تصدیق قرار داده اند. خداوند به واسطه این ادیان مردم را از تاریکیها