پاورپوینت کامل رویکردی به نامعقولیت های جهان معاصر ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رویکردی به نامعقولیت های جهان معاصر ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رویکردی به نامعقولیت های جهان معاصر ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رویکردی به نامعقولیت های جهان معاصر ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

قسمت پایانی

لاک پشت ها، اصلاً اثری شعاری نیست؛ اگر گفتار آغازین، اطلاعاتی مستقیم درباره سینه ورزی کردها به تماشا گرانی می دهد که خود خوب از این جنابت با خبراند، ولی چنین خطایی ادامه دار و به معنی ساختار و نحوه روایت شعاری فیلم به شمار نمی آید به عکس فیلم روایتی هنرمندانه، تلخ و مؤثر از رنجی است که انبوه کودکان ستمدیده کرد تحمل کرده اند.

شومی و سیاهی محیط و مناسباتی سرشار از خشونت و دیکتاتوری و کشتار و جنگ طلبی وحشیانه قدرتی جهان سومی، در فضایی مقوم این جنایات که فضای مناسبات بین المللی و سلطه جهانی، منافع ابر قدرتی و قدرت های سرمایه داری است، خوب نشان داده شده است.

نامعقولیت این جهان گریبان آنها را گرفته است و از آنان معلولینی جسمی و روانی و در به در ساخته است و سه زمان آنان را به سیاهی آغشته است. فیلم بدون شعار، تصاویر تکان دهنده ای از سیاهی و رنج های این سه زمان را نشان می دهد.

در واقع من درباره ژرف ساخت سه زمان تاریک در فیلم حرف می زنم که به خصوص در ارتباط با شخصیت ها و جسم های آسیب دیده کودکان شکل می گیرد و همچون آینه ای گواهی دهنده، نامعقولیت جهان موجود بر فیلم احاطه یافته است و قبادی روایت آن را با تصاویر برگزیده و دقیق، و تنظیم درست زمان های سه گانه باز آفریده است.

زمان حال فیلم با زاویه دید از بالا و لانگ شات ها، به ویژه در پی ثبت عمومی فاجعه ای است که در جریان است. مردم منتظر خبراند و نظام موجود، مردم را از آگاهی یافتن از واقعیت و سرنوشت خود باز داشته است. مردم قربانیان بی خبر تصمیم گیری ها، شروع و پایان جنگ هایی هستند که خود هرگز نقشی در آغاز و انجام آن ندارند و دیده نمی شوند. قبادی در این زمان با شگردهای مؤثری ما را جذب می کند؛ مثل شیرینی کودکان در دریایی از تلخی، قطع عضو، بی پناهی، یتیمی و…؛ هر چند لحظه ای که پسرک کوچک عاشق ستلایت، موقع رفتن او برای نجات کودک کور، شعار می دهد، فیلم اندکی شبیه آثار فرمالیسم سوسیالیستی می شود.

به هر رو مؤثرترین سیمای سیاهی در روایت زمان حال، آن نیست که بزرگان عشیره و قبیله قصد دارند به وسیله آنتن ها و چرخاندنشان، از آینده اضطراب انگیز و جنگ محتمل با خبر شوند؛ سیاه ترین بخش روایت زمان حال آن نیست که جنگ دیگری این کودکان معلول از جنگ و کشتار و نسل کشی صدام را تهدید می کند چنان که می بینیم، اگر چه اگرین از این جنگ گریزان است، زیرا بیش از پسران و مردان زجر دیده؛ اگر آنان دست و پا و چشم خود را از کف داده اند، او روحش را باخته است، ولی با این همه کاک ستلایت، حتی رؤیایی شیرین می پرورد، آمدن امریکایی ها برای او، به مفهوم نجات از این با تلاق قیر آلود لجن جهان سومی پر از استبداد و عقب ماندگی و رنج هاست. حتی برای هنگاو، پیشگوی دردمند، نیز تا پیش از پیشگویی آینده ای دیگر و سرشار از سختی ها، جنگ آتی کابوس نیست.

هم چنین برای شیر کوه و دیگران و حتی نه برای کاک اسماعیل که نمی خواهد برود و به خانواده اش (خانواده زنش) در ترکیه بپیوندد و همین جا مانده است، ولی برای اگرین همه چیز به گونه دیگری است؛ او می خواهد بگریزد. آنچه برای دیگران دلبستگی و بهانه ماندن است. برای او نشان نفرت است. دیگران برای زمین و کودکانشان می مانند، امّا اگرین کودکی همراه دارد که به عکس می خواهد رهایش کند، زیرا او تجسم کابوس هولناک و تجاوزی است که همه هستی او را بر باد داده است؛ روحش را سوخته است و معنای دیگری از جهان و نامعقولیت و عدم اعتماد ساخته است.

اگر کودکان دیگر با جسم شان گواهی دهنده نامعقولیت جهان اند، او با روحش، روح سیاه شده، بهت زده، رجز کشیده و ناتوان از دوست داشتن خود گواه این تراژدی است. زمان حال برای او سیاه است؛ چنان که برای همگان تاریک است؛ زمانی از بی پناهی و رها شدگی! ریشه این تاریکی را ما در زمان گذشته، در کثیف بودن، سیاه بودن و دهشت آن می یابیم که ادامه دارد. با چسبیدن محصول آن (کودک کور) به دامنش.

آن زمان را در فیلم ما با فلاش بک تجاوز جمعی سربازان وحشی صدام به او که دخترکی بی پناه و گنجشکی در حال دست و پا زدن در زیر جسم هولناک دیکتاتوری وحشیانه و بی قانون و خود سر جهان سومی و پان عربی است، می یابیم که ستمش به کردها، یعنی کشتار وزنده به گور کردن هزاران هزار مرد، جوان و زن و کودک حلبچه؛ یعنی سرکوب و نفی حقوق حقه مردم سرگشته از ظلم هزار سویه که چه بسا برای آن که رهبران شان هر بار به دامان این و آن قدرت آویخته اند، این رنج ها مضاعف شده است.

فیلم به سیاهی و کثیف بودن زمان زندگی مردمی زجر کشیده، در چنگ دیکتاتوری بسنده نمی کند، بلکه به پیشگویی هنگاو، زمان آینده هم زمان روشنی نیست. ستلایت مردم و قبادی شاید امریکا را مثل صدام موحش نمی دانند؛ آنان شاید حتی در زمان حمله امریکا امیدها و روشنایی هایی می پروراندند؛ چنن که بازی رهبران کرد با قدرت های بزرگ این توهم را پرورش می داد و تا حدودی فیلم قبادی هم دچار آن است، ولی منصفانه باید گفت که کنایات نمادین و مبهم قبادی، زمان آینده را هم تاریک نشان می دهد.

رنگ ماهی سرخ آزادی و خوشبختی از نوع امریکایی، در آب حل حل می شود و به ماهی سیاه تبدیل می گردد. ستلایت مفتون امریکا، با مین های امریکایی معلول می شود و در زمان آمدن آنها، او عشقش را از کف داده و با همه انتظار برای رسیدن شان، حال که آنها در جاده روان اند، به آنها پشت می کند.

پیشگو فاجعه ای را در آینده پیشگویی می کند؛ به این ترتیب، سه زمان فیلم زمان تاریک است که به ویژه در ارتباط با سرنوشت کودکان نمایش داده شده است. ساختار روایی و بصری فیلم، به خوبی تاریکی سه زمان و درد و رنج کودکان را نشان می دهد. تا عقلانیت، استبداد و سلطه انسان بر انسان بر زمان های سه گانه فیلم است. کودکان بدینسان گواهی دهنده نامعقولیت جهان اند و فیلم ساز بدون شعار، به نامعقولیت حکومت در این روایت گواهی داده است و پدیده های قدرت موجود و حاکم بر ملت ها و اقوام و جهان را فاش کرده است؛ اگر چه سخن فیلم نامعقولیت نظام سلطه جهانی ملایم است و با طنز در آمیخته و چه بسا ریشه های ماجرا را ندیده گذاشته است.

فیلم با لحن تمسخرآمیز به اعلامیه های امریکایی که وعده ساختن بهشت می دهند می نگرد. امّا ما سربازان امریکا را یک هزارم سربازان صدام خشن نمی یابیم و فیلم فراموش می کند که صدام بازیچه سیاستی جهانی بوده است؛ بازیگری مناسب برای ایفای نقش های جنون آمیز! دنیای مدرن و سرمایه داری انحصاری هم بارها به این نقش نیازمند بوده و در دهه های متوالی در ویتنام، شیلی، ایران، یوگسلاوی تکه پاره شده و همه قاره ها و بالاخره در عراق این دیکتاتوری ها و خشنونت ها را بر ضد آزادی بر پا نگاه داشته و تا وقتی به نقش صدام احتیاج