پاورپوینت کامل بنیادگرایی مدرن ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بنیادگرایی مدرن ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بنیادگرایی مدرن ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بنیادگرایی مدرن ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

«یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ و فرو ریختن برج های تجارت جهانی، نقطه تلاقی دو دیدگاه و دو رویکرد به جهان و زندگی اجتماعی شد؛ دو دیدگاهی که ادعا می کنند، دیگری محض یک دیگر هستند، به ناگهان در یک نقطه و حادثه خارق العاده با یک دیگر تلاقی کردند. امّا دو خط موازی یک دیگر را قطع نمی کنند. سرفصل های مشترک دیدگاه حاکم بر بنیادگرایی مطرح در خاورمیانه و تمامیت گرایی مطرح در جامعه امریکا کم نیستند؛ چرا که هر دو در بستر عکس العمل نسبت به تناقضات و نیروهای کانون گریز نهفته در مدرنیته قابل درک هستند. هر دو اعتقاد به باوری معین را که تا اندازه زیادی بسان یک باور طبیعی و معقول فرا می افکنند، راه حل ممکن می شمرند؛ هر دو یک دیگر را نه تنها همچون دشمن خویش که دشمن مذنیت و انسانیت می بینند و در نهایت هر دو از دشمنی با یک دیگر بسان عاملی در تحکیم همبستگی درونی خود بهره می جویند.

شکی نیست که تفاوت های این دو دیدگاه نیز کم نیستند؛ در حالی که بنیادگرایی اسلامی کابوس خفقان و وحشت خیل وسیعی از مردم جهان است، تجدد اصول گرای امریکا برای اکثر مردم جهان نوید آزادی، موفقیت و ادغام اجتماعی را می دهد.

این نوشته نه بررسی تفاوت ها که بررسی شباهت ها و نقطه های تلاقی را در دستور کار دارد. در جهان معاصر، این شباهت ها هستند که هر چند به شکلی وحشتناک شکوفا شده اند، باز به شکلی وحشتناک از انظار پنهان داشته می شوند. اینک نیز همانند دوران روشنگری، دوران آغازین مدرنیته، مسئله اصلی بررسی و نقد اجتماعی، همان آشکار ساختن چیزهایی است که از انظار پنهان داشته می شود».

بنیادگرایی: پیشینه و ایده ها

در روند تاریخی بیداری جوامع اسلامی، معمولاً از دو گرایش عمده و اساسی یاد می شود که هر یک در نوزایی تفکر اسلامی سهمی به سزا دارند؛ یکی از این دو گرایش متعلق به سید جمال الدین اسد آبادی بوده و دیگری از آن حسن البنأ بنیانگذار جمعیت اخوان المسلمین مصر است.

آنچه در کانون توجه سید جمال وجود داشت، توجه به مبانی معرفتی نوزایی مسلمین و تحول در زیر ساخت ها و شالوده های فکری ایشان بود؛ حال آنکه جوهره و مضمون حرکت حسن البنأ عمدتاً بازیابی «هویت» جوامع اسلامی با تکیه بر سنت سلف و احیای مدل سیاسی، اجتماعی دوران صدراسلام به شمار می رفت.

در حالی که گرایش اول، به تحول مضامین سنگواره شده اسلامی و تطبیق آن با مقتضیات دوران جدید همت می گماشت، گرایش دوم بر احیای ظواهر و مظاهر سنتی اسلام و بازآفرینی «رویه سلف» تأکید داشت؛ از این رو می توان گرایش دوم را بنا به تعابیر رایج در جامعه شناسی سیاسی، گرایش «رجعت طلب» و گرایش اول را گرایش «ترقی خواه» نام نهاد. با این توصیف اندیشمندانی چون ابوالاعلی مودودی، سید قطب و حسن البنأ و به طور کلی مؤسسان و وابستگان جعیت اخوان المسلمین، همگی نماینده گرایش دوم محسوب می شوند. این نوع گرایش در اصطلاحات رایج سیاسی «بنیادگرا» نامیده می شوند.

از نظر تاریخی، بنیادگرایی در مرحله نخست، دغدغه ای ضد استعماری داشت و پیش از هر چیز دیگر، نسبت به تجزیه ممالک اسلامی، پس از فروپاشی امپراطوری عثمانی حساسیت نشان می داد. با اشغال بیت المقدس توسط رژیم غاصب اسرائیل، کانون تکاپوی این نوع بنیادگرایی در سرزمین فلسطین متمرکز شد.

مرحله دوم بنیادگرایی را می توان محصول مقابله متفکران جوامع اسلامی با اردوگاه مارکسیسم، به عنوان یک از قطب های قدرت جهانی دانست. در این مرحله بنیادگرایی در شکل و هیئت یک ایدئولوژی ظاهر شد و به تمام قامت در برابر ایدئولوژی مارکسیسم قیام کرد. حال به نظر می رسد که با پایان یافتن جنگ سرد و فروپاشی شوروی، مرحله سوم بنیادگرایی گام در عرصه وجود نهاده باشد؛ چرا که این مرحله جدید، بر خلاف مراحل قبلی که بیشتر خصلت و وجهه ای تدافعی داشت، جنبه ای تهاجمی به خود گرفته است؛ گویی در شرایط جدید، بنیادگرایی اسلامی خود را از زاویه انزوا و انفعال بیرون آورده، از موضع فعال و خلاق، ابتکار عمل را از آن خود نموده است. آنچه آماج تهاجم مرحله جدید بنیادگرایی است، لزوماً استعمار واردوی مارکسیسم نیست، بلکه ساختار نظم نوین جهانی است که بر شالوده لیبرال دموکراسی با ابزارهایی چون جنگ رسانه ها، تکنولوژی نوین ارتباطی، مثل روز افزون به جهانی شدن و… استوار شده است.

این نوع بنیادگرایی که طالبان را می توان مصداق بارز آن به شمار آورد، از یک سو بر احیای ظواهر و مظاهر صوری تاریخ صدر اسلام تاکید می ورزد، و از سوی دیگر بر شدت سیاسی و حتی نظامی و داعیه برپایی حکومت اسلامی و اقامه احکام الهی «البته با قرائت و روایت ویژه خود» اصرار دارد. همچنین بر خلاف دو مرحله قبلی که بنیادگرایی کمتر در دام خشونت ورزی های نامشروع و غیر انسانی گرفتار می شد، مرحله سوم آشکارا، با افتخار و بدون توجه به مضامین انسانی اسلام که قتل نفس را نهی می کند، دست به کشتار «دیگری» می گشاید؛ لذا این «دیگری» هم می تواند یک مسیحی و یهودی، هم می تواند یک «شیعه هزاره ای» یا یک دیپلمات فرانسوی و یا یک خبرنگار ایرانی باشد.۱

بنیادگرایان برداشتی اصول گرایانه و زاهدانه از دین دارند؛ هدف غایی آنها سازماندهی زندگی فردی و جمعی بر مبنای باورهای دینی است. در این محدوده آنها نگرشی متحجرانه دارند. سعی می کنند دین را آن گونه که در اصل بوده، برمبنای نخستین قرائت ها و تفسیرها بفهمند؛ نگاه آنها به طور عمده متوجه متون پایه ای و سنت است. بنیادگرایان عملاً بر این باورند که دین آنچنان حقیقت را به وضوح انعکاس می دهد که هر انسان آزاده و هر مبارز و عدالت جویی آن را به عنوان یک بدیل اعتقادی و سیاسی برخواهد گزید.

در این زمینه آنها تا آنجا پیش می روند که آرمان ساماندهی جامعه را بر مبنایی نوکه می تواند متأثر از ارزش های جهان مدرن باشد، غایت دینی معرفی می کنند؛ این البته به آن معنا نیست که در این رابطه برنامه ای مدون و ساخته و پرداخته دارند. شکست دادن دشمن، حذف عاملی که بر پای دارنده نظم کهنه است و بازگرداندن قوام به جامعه به هر بهایی، برای آنها مهم ترین مسئله است.

به اعتقاد آنها انسان ها خود (نه خود خواسته که) به اتکای باورهای دینی خویش، می توانند جهان را به شکلی دلخواه سازمان دهند. اصل این است که دشمن، عاملی که به خاطر منافع شخصی و اجتماعی خود نمی تواند حقیقت دین را دریابد، از صحنه وجود حذف شود. عملاً در این مورد، بنیادگرایان از آموزه دینی تقسیم جهان به خیر و شر، به رستگار شوندگان و ملعونین قرائتی مدرن ارایه می دهند.۲

بدیلی جذاب در دنیای مدرن

موفقیت چشمگیر بنیادگرایان در دو دهه اخیر را می توان بر مبنای مجموعه ای از عوامل فرهنگی، سیاسی و ایدئولوژیک توضیح داد.

شتاب تحولات اقتصادی و اجتماعی و هجوم دیدگاه های نو فرهنگی، خلأ هنجاری و ارزشی بزرگی را برای گروه های زیادی در جهان، به خصوص در غرب، به وجود آورده است. مراجع فکری سنتی همزمان اعتبار خود را بیش از پیش از دست داده اند. در این شرایط، فرد دیگر نمی داند چه رویکردی را در مواجهه با مشکلات زندگی در پیش گیرد و روابط خود با دیگران را چگونه و بر چه مبنایی تنظیم کند.

هنجارها و ارزش های سنتی، هنوز جای خود را به ارزش ها و هنجارهای جدیدی نسپرده اند، امّا تطابق تاریخی بین آنها و اشکال زندگی و فعالیت اجتماعی که کاملاً متحول شده اند، از بین رفته است و به ضرورت باید نظام ارزشی جدیدی شکل گیرد.

امّا از یک سو سرعت تحولات و از سوی دیگر نظام بسته اجتماعی اجازه این کار را نمی دهد.

در جوامع مدرن، شتاب تحولات آن چنان تند است که نهادهای باز تولید کننده فرهنگ و نظام ارزشی حاکم بر جامعه مجبور می شوند، مدام با تأخیر در مقابل تحولات عکس العمل نشان دهد. در جوامع غیر مدرن، به علاوه ساختار بسته سیاسی و اجتماعی، کارکرد چنین نهادها یا نخبگانی که به صورت افراد مستقل در زمینه فرهنگی و ارزشی فعال هستند را با مانع جدی رو به رو می سازد. همچنین مناسبات در حال تکوین مدرن «در جوامع تازه وارد به فرایند مدرنیز اسیون» امکان تاثیرگذاری اجتماعی فردی را بیش از پیش کاهش می دهد، در متن مناسبات سنتی، شخصی در جامعه، در گستره باز اجتماع، دارای اقتدار و توان تأثیرگذاری نیست. اقتدار پدرسالارانه حاکم بر نهادهای سیاسی و اجتماعی، اجازه سر زندگی و تصمیم گیری را به کسی نمی دهد.

با گسترش مناسبات مدرن به خصوص در جوامعی که ساختار سیاسی و اجتماعی آن بسته است، فرد تمامی اقتدار و توان تأثیرگذاری خود را از دست می دهد. در عرصه مناسباتی که هر روز بر پیچیدگی و عظمت آن افزوده می شود، جایی برای اراده او باقی نمی ماند؛ حتی در عرصه روابط خانوادگی نیز عواملی مانند تحول ارزش ها و اشکال نو زندگی اقتدار او را به چالش می خوانند.۳

در چنین شرایطی، بنیادگرایی بدیلی جامع و بنیادین