پاورپوینت کامل کنش های ایثارگرایانه و نظام های معنایی ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کنش های ایثارگرایانه و نظام های معنایی ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کنش های ایثارگرایانه و نظام های معنایی ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کنش های ایثارگرایانه و نظام های معنایی ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

مشارکت در ایثار و شهادت، عمل و رفتار انسانی هستند، و در ظرف معانی ای انسان با آنها انس دارد و در حوزه فرهنگ و زندگی فردی و اجتماعی او حضور دارند. بسترهای معنایی اعمال فوق را می توان در دو فرهنگ غرب و اسلام که اینک به صورت قطب های تمدنی و در رقابت و تماس با یکدیگر بسر می برند، شناسایی کرد.

در درون هر فرهنگ، لایه های مختلفی وجود دارد و اعمال و رفتار انسان که در پایین ترین بخش فرهنگ و در افق تمدن بروز و ظهور پیدا می کند ریشه در همه آن لایه ها دارد.

عمیق ترین لایه های فرهنگی معانی کلی و آرمانی هستند که نگرش انسان به عالم و آدم را تبیین می کنند و در مراتب بعد همان معانی در قالب های هنری و ادبی تمثّل پیدا می کنند و پایین ترین لایه، تنزل و تجسم معانی در قالب افعال و رفتار اسوه های فرهنگی است.

مشارکت، ایثار و شهادت در درون هر فرهنگ از همه لایه های فوق بهره می برد.

در دنیای مدرن، مبانی معرفتی خاصی در حوزه هستی شناسی، انسان شناسی و معرفت شناسی، حضور دارد. در این جهان انسان در یک هستی طبیعی و دنیوی – سکولار مورد نظر قرار می گیرد. و به محاسبه گذارده می شود و عقلانیت در همین چارچوب، یعنی در محدوده آرمان های دنیوی به گونه ای هدفمند کار می کرد.

نظریه هابز

تعریفی را که هابز از انسان می دهد در فضای اندیشه سیاسی غرب به صور مختلف تداوم پیدا می کند. انسان ها گرگ هایی هستند که مراقب یکدیگرند و در قالب یک محاسبه و نظم بیرونی به تعامل می پردازند.

بر اساس معانی و مبانی فوق، مشارکت عقلانی برای تداوم زندگی فردی و اجتماعی افراد، یک ضرورت عقلی است و عقلانیت مدرن، توان تبیین و توجیه رفتارهایی را ندارند که به راستی هویتی ایثار گرایانه داشته باشند و به ترجیح منافع دیگری برخود منجر شوند وَیؤْثِرُونَ عَلَی أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ کانَ بِهِمْ در فرهنگ غرب رفتارهای ایثارگرایانه خصلت عقلانی ندارند، بلکه رفتارهای غیر عقلانی ای هستند که بر اساس نوعی فریب و تقلب یا نوعی از روابط صرفاً عاطفی و احساسی شکل می گیرد.

نظریه دورکیم

دورکیم ایثارهای اجتماعی و یا حتی حرکت های آگاهانه افراد در صحنه های پیکار و نزاع را که به مرگ و یا شهادت منجر می شود اعمالی می داند که در اثر غلبه وجدان اجتماعی بر وجدان فردی پدید می آید. او وجدان اجتماعی را که به واقعیت عینی جامعه نسبت می دهد، امری می داند که با قدرت قاهر خود بر افراد حکم می راند و آنها را با عوامل کنترل کننده درونی و بیرونی به سوی رفتاری که بر خلاف خواست و منافع فردی و شخصی شان می باشد، سوق می دهد. دورکیم برای خودکشی اقسامی را ذکر می کند و رفتار شهادت طلبانه افراد را خودکشی دگر دوستانه می نامند. از نظر او این نوع از خودکشی نیز چیزی جز حاصل قهر و غلبه وجدان اجتماعی بر فرد نیست.

ایثار و از خود گذشتن چیزی نیست که در فرهنگ غرب حضور نداشته باشد، اما نکته مهم این است که این نوع از رفتار در درون فرهنگ غرب توجیه عقلانی نمی تواند داشته باشد، و به همین دلیل وجود آن یا به غلبه امری دیگر بر ذهن و ادراک آدمی نسبت داده می شود و یا به ابعاد عاطفی و احساسی وجود انسان باز گردانده می شود. امری که بر انسان غلبه می کند، امری است که احساس و عواطف او را نیز تسخیر می کند. وجدان اجتماعی از دیدگاه دورکیم همین نقش را ایفا می کند. تبلیغات و صفت فرهنگ نیز از دیدگاه نظریه پردازان حلقه فرنکفورت در همین جهت عمل می کند.

رمانیست های آلمانی، با توجه به تنگناهای عقلانیت مدرن در تفسیر رفتارهای ایثارگرایانه و شهادت طلبانه به تبیین ابعاد عاطفی و احساسی انسان پرداخته و با اهمیت دادن به این بخش از وجود انسان زمینه های ظهور برخی از ایدئولوژی های ناسیونالیستی و وطن پرستانه را پدید آوردند.

نظریه ماکس وبر

ماکس وبر با توجه به الگوهای رفتار مختلف، رفتارهای ایثارگرایانه و شهادت طلبانه را از نوع رفتارهای عاطفی می دانست. او معتقد بود در حاشیه این نوع از رفتار که هویتی عقلانی ندارد. نحوه ای خاص از اقتدار اجتماعی پدید می آید. «وبر» این نوع از اقتدار را اقتدار کاریزماتیک یا فرهمندانه می نامید. در اقتدار کاریزماتیک از عقلانیت اثری نیست. در این نوع اقتدار مردم تحت جاذبه یک عشق و ارتباط عاطفی با رهبری که احساس و عواطف افراد را تمرکز می بخشد، عمل می کنند.

دنیای غرب رفتارهای عاقلانه عافیت طلبانه و هم چنین کنش های عاطفی و ایثارگرایانه را در بستر فرهنگی و تمدنی خود تجربه کرده است. پی آمد غلبه عقلانیت مدرن، پدید آمدن نوعی زندگی دنیوی محاسبه گرایانه است که چون ماشینی غول آسا بر احساسات و عواطف «وبر» حیات و زندگی انسان مسلط می شود. ماکس وبر از غلبه این واقعیت بر حیات انسانی با عنوان قفس نفس آهنین یاد می کند.

حاصل غلبه کنش ها و رفتارهای عاطفی نیز بر جامعه مدرن پدید آمدن نزاع ها و کشمکش های به اصطلاح ایدئولوژیکی بوده است که هیچ نوع داوری عقلانی ای را تاب نمی آورد. دو جنگ اول و دوم با قریب به صد میلیون کشته تجربه تلخ این نوع از رفتار است.

نظریه پردازان غربی که برای گریز از حاکمیت عقلانیت دنیوی و سلطه بورژوازی از نیمه قرن نوزدهم به سوی رفتارهای عاطفی و احساسی تمایل پیدا کرده بودند، بعد از مشاهده جنگ ها و خونریزی های ناشی از آن، دیگر بار به دامن عقلانیت عافیت طلبانه بازگشته و امنیت ظاهری قفس آهنین را بر نا امنی، کشمکش های کور اجتماعی ترجیح دادند.

آنها برای پیشگیری از غلیان مجدد احساسات و عواطف، نوعی نظام اجتماعی را پیشنهاد کردند که مانع از حضور مستقیم عواطف و احساسات مردم در حیات اجتماعی و سیاسی شده و زمینه ای برای مواجه رویارویی مردم با مرکز اقتدار اجتماعی را باقی نمی گذارد. این نوع از جامعه که بر مدار عقلانیت مدرن سازمان می یابد. جامعه ای است که در آن جایی برای رفتارهایی که در فرهنگ غرب عاطفی و احساسی نامیده می شود؛ یعنی جایی برای ایثار و شهادت نیست، و تنها مشارکت اجتماعی مردم را در مدل رفتاری گروه های میانی، یعنی احزاب مجاز می داند، و این مدل اجتماعی که در نیمه دوم قرن بیستم در رقابت با بلوک شرق از لحاظ نظری بیشتر مورد حمایت اقتدار سیاسی دنیای غرب بود. همان چیزی که از آن با عنوان جامعه مدنی – Civil Socity – یاد می شود.

نگاه اسلام به انسان و جهان

مشارکت ایثار و شهادت در فرهنگ اسلامی از پیشه های معنایی تناسب با خود بهره می برد، نگاه اسلام به انسان و جهان نگاهی دنیوی و سکولار نیست، بلکه نگاهی توحیدی است. در نگاه توحیدی در فراسوی هستی های مقید و محدود مادی و غیر مادی هستی مطلق و نامحدود الهی است. اطلاق هستی الهی که از آن با عنوان توحید یاد می شود. اصلی بنیادین در تفسیر و تبیین موجودات مقید است. نامحدود بودن هستی مطلق موجب می شود تا هستی های محدود و مقید هیچ گاه به عنوان موجوداتی مستقل در طول یا در عرض او در نظر گرفته نشوند.

اگر در عرض یا در طول هستی نامحدود بیکرانه هستی های دیگری فرض شوند برای هستی مطلق کناره و کرانه ای لازم می آید. و این امر مخالف با اطلاق اوست. حضور فراگیر هستی مطلق به گونه ای که غیری را در جهان باقی نمی گذارد.

چو سلطان عزّت علم بر کشد

جهان سر به جیب عدم در کشد

بر اساس توحید – برای غیر حق – حقیقتی جز آیت و نشانه بودن نسبت به حقیقت مطلق باقی نمی ماند، در نگاه توحیدی اسلام همه موجودات آیات الهی هستند، و انسان برترین آیت و مظهر اسم جامع الهی، یعنی خلیفه اللَّه است، یعنی او به حسب ذات خود چیزی جز عبد محض خداوند سبحان نیست و در نتیجه اراده، مشیت و اسماء و صفات الهی را نشان می دهد، او به عنوان خلیفه خداوند، کار الهی را اظهار می کند.

در نگاه توحیدی اسلامی، جغرافیای رفتار و عمل انسان یک جغرافیای طبیعی، دنیوی و سکولار نیست، بلکه جغرافیای توحیدی است. در این جغرافیا، طبیعت و دنیا بخشی از عالم است، و در فراسوی طبیعت، و عوالم دیگری است که برتر و فراتر از طبیعت و محدودیت های آن است و انسان موجودی است که به سبب غفلت از هم نشینی با خداوند و اسماء و صفات او هبوط کرده است.

فلاح و سعادت او نیز در بازگشت و رجوع به خانه هستی خود، یعنی خانه خداوند و عالم اله است. در این نگاه نه حقیقت انسان حقیقت طبیعی و دنیوی است و نه آرمان او مربوط به این جهان است.

عقلانیت در دنیای اسلام به تبع هستی شناسی و انسان شناسی آن محدود به عقلانیت ابزاری و محاسبه گر دنیوی نیست. عقلانیت اسلامی عقلانیتی است که عالم را در ابعاد گسترده آن، نظاره کرده و آن را با همه مراتب و مراحلی که دارد در ذیل ارتباط با خداوند سبحان، آیه و نشانه او می بیند. این عقلانیت، رفتار و کنش و مشارکت عافیت طلبانه ای را که در محدوده زندگی دنیوی و خود مادی و طبیعی انسان سازمان یابد سفیهانه و غیر عاقلانه می بیند.عقلانیت دینی سعادت و فلاحی را برای انسان جستجو می کند که حقیقت آن محدود به امور دنیوی نیست.

در انسان شناسی دینی، امتداد وجود انسانی از عالم طبیعت عبور کرده، و به عالم برزخ و ملکوت و حتی برتر از آن به عالم جبروت و فوق آن می رسد. اگر انسان سرمایه وجود خود را هزینه امور دنیوی کند، به خسران گرفتار می شود، ولکن اگر زندگی دنیوی خود را برای وصول به ابعاد متعالی هستی، هزینه کند، در طریق فلاح و رستگاری گام می گذارد. و بر این اساس، ایثار به معنای گذشتن از منافع دنیوی، برای وصول به منافع اخروی و یا برای دست یابی به حیات ابدی نه تنها غیر عقلانی نیست، بلکه امری معتدل است و شهادت به معنای گذر از هستی محدود و طبیعی نیز نه تنها خودکشی نمی باشد، بلکه مسیر ورود به حیات ابدی و جاودان می باشد.

بر مبنای هستی شناسی توحیدی و انسان شناسی دینی، مشارکت اجتماعی در صورتی که تنها برای وصول به اهداف مادی و دنیوی باشد امری مطلوب نیست، بلکه مشارکت اجتماعی در امور دنیوی در صورتی مطلوب می باشد که در ذیل اهداف، و آرمان های اخروی و معنوی سازمان یافته باشد.

بنیادهای هستی شناختی توحیدی، مانع از آن می شود که عقل آدمی در محدوده ابعاد دنیوی در قالب عقلانیت ابزاری و تجربی مقید شود. حضور هستی مطلق و نامحدود در متن هستی شناسی توحیدی عقل را به این حقیقت رهنمون می سازد که عاقلانه ترین رفتار نه تنها گذر از منافع طبیعی و هستی مادی و دنیوی است، بلکه عبور از همه مراتب و تعینّات است، عوالم دارای مراتب است، و عبور از هر یک از مراتب دانی به مراتب عالی، اگر چه برای کسانی که از منظر مرتبه دانی می نگرند، به منزله نابودی است، ولکن از منظر کسی که به مراتب مختلف هستی می نگرد، به معنای ورود به حیات و زندگی جدید است، و بر این اساس انسان سفیه کسی است که رفتار خود را برای ماندن در دنیا و در یکی از مراتب میانی هستی تنظیم نماید. و انسان عاقل، فردی است که به هیچ یک از مراتب متعین هستی دل نبسته و از همه عوالم، تا مرحله ملاقات با خداوند سبحان گذر نماید.

مولوی مرگ طبیعی و دنیوی انسان را که عبور از حیات حیوانی دنیوی و گذر از مرتبه طبیعی بشری است با مراتب قبلی سلوک انسان که گذر از مرتبه جمادی و گیاهی است، تشبیه کرده و این مرگ را نیز آرمان نهایی انسان ن