پاورپوینت کامل تروریسم ما و تروریسم دیگران ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تروریسم ما و تروریسم دیگران ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تروریسم ما و تروریسم دیگران ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تروریسم ما و تروریسم دیگران ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

پیش از هر چیز از خود می پرسیم که تروریسم چیست؟ نخستین وظیفه ی ما این است که این پدیده را تعریف کنیم و توصیفی از آن ارایه دهیم که یک سره با توصیف های پیشین که آن را ننگی اخلاقی بر تمدن غربی می شمارد متفاوت باشد.

اجازه بدهید به لغت نامه و بستر برای دانشجویان نظری بیفکنیم که ترور(Terror) را ترس و هراسی معرفی می کند، سپس در واژه ی «هراس افکن» و «هراس افکنی» را ذکر می کند و آن ها را به معنی کاربرد روش های رعب آور تروریستی (terrorizing) در مقابل حکومت یا در پشتیبانی از آن می شمارد.

این تعریف ساده، حاوی نکته ی باارزشی است و آن انصاف است، زیرا بر کاربرد خشونت تاکید می کند؛ خشونتی که به گونه ای غیر مشروع و خارج از چارچوب قانون، برای به سلطه در آوردن دیگران به کار می رود، که البته این تعریف صحیحی است، زیرا به گونه ای واقعی تروریسم را مورد انتقاد قرار می دهد، خواه مرتکب آن، دولت ها باشند و خواه افراد عادی! ملاحظه می کنید که هیچ احساس منفعلانه ای در این تعریف به کار نرفته است؛ به این معنا که بیان نمی دارد عامل ترور بر صواب است یا بر خطا، بلکه تنها از اجماع، پذیرش و عدم آن(زور) و نیز از بود و نبود مشروعیت و غیاب حاکمیت قانون سخن به میان می آورد. اصلاً چرا وظیفه ی ما این است که احساسات را به کناری نهیم؟ پاسخ واضح است: زیرا احساسات همواره در حال تغییرند، بی آن که خود امری را تغییر دهند.

دراین زمینه، من پاره ای از گونه های تروریسم را برشمرده ام: نخست تروریسم دولتی. دوم تروریسم دینی – یعنی تروری که زمینه ساز آن دین است؛ مانند کشتاری که کاتولیک ها علیه پروتستان ها و اهل سنت علیه شیعیان و بالعکس به راه می اندازند – که می توانید آن را «تروریسم مقدس» نیز بنامید. گونه ی سوم تروریسم جنایی است؛ مانند اعمال تروریستی مافیا. چهارم تروریسم علیل یا برخاسته از بیماری های روانی است؛ یعنی شما دچار نوعی بیماری روانی هستید و برای جلب توجه جهانیان، دست به کشتن رئیس جمهور می زنید یا به گروگان گرفتن یک اتوبوس می پردازید. پنجم تروریسم گروه های معارض یا گروه های خاصی از جامعه، مانند سرخپوستان، ویتنامی ها، الجزائری ها، فلسطینی ها یا گروه آلمانی بادْرِ – ماینهوف و…

این گونه های پنجگانه را به خاطر بسپارید و هم چنین این نکته را نیز فراموش نکنید که ممکن است این گونه ها با یکدیگر تداخل پیدا کنند؛ یعنی شاید شخص یا گروهی به عنوان اعتراض دست به انجام پاره ای از اعمال تروریستی بزند، اما سرانجام دچار حالت جنون یا حالت روانی شده به اعمال تروریستی خود ادامه دهد.

گاه نیز اعمال تروریستی درهم می شوند؛ یعنی تروریسم دولتی گاه شکل و شمایل تروریسم فرقه ای را به خود می گیرد، به عنوان مثال می دانیم که در امریکای لاتین و پاکستان دولت ها گاه برای از میان بردن دشمنان خود از گروه های تروریستی استفاده می کنند! چنان که گفته شد تروریست ها گاه نیز دچار حالت های روانی خاصی می شوند و به گونه ای جنون آمیز دست به قتل می زنند. حتی گاه جنایتکاران وارد عرصه ی سیاست می شوند، به عنوان مثال سازمان جاسوسی امریکا در افغانستان و امریکای مرکزی برای پیشبرد عملیات سری خود، باندهای توزیع کننده ی مواد مخدر را به کار می گیرد، زیرا غالبا مواد مخدر با عملیات مسلحانه همراه می شود و دست آخر قاچاق می تواند در خدمت هر چیزی قرار گیرد.

از میان انواع تروریسم، تنها یک گونه است که غالباً در تبلیغات رسمی به آن پرداخته می شود که به لحاظ تلفات مادی و جانبی کمتر از گونه های دیگر است و آن تروریسم دولتی است. در مرتبه ی بعد نیز تروریسم دینی جای می گیرد، البته با توجه به این که گونه ی اخیر در قرن بیستم اندکی فروکش کرده است (قیاس با قرون گذشته که تلفات بسیاری را در پی داشته است).

در مرتبه ی سوم و چهارم به ترتیب تروریسم جنایی و تروریسم علیل و برخاسته از بیماری های روانی قرار می گیرند. «براپان جنگنز» در پژوهشی که با حمایت شرکت «راند» انجام داده است، نشان می دهد که پنجاه درصد اعمال تروریستی که طی ده سال گذشته تا پایان سال ۱۹۸۸ صورت گرفته، اساساً فاقد انگیزه های سیاسی بوده و تنها معلول عامل جنایی یا روانی بوده است.

بنابراین، رسانه های جمعی تنها به بیان یک قسم از تروریستم می پردازند و آن تروریسم سیاسی است؛ مانند فعالیت هایی که سازمان آزادی بخش فلسطین و اسامه بن لادن و مانند آن ها انجام می دهند. حال جا دارد به این پرسش بپردازیم که چرا این گروه ها، دست به چنین اعمال می یازند؟ و اساساً چه انگیزه ای دارند؟

عجالتاً به ذکر پاره ای از این انگیزه ها می پردازیم: نخست این که تروریست ها در پی رساندن اعتراض خود به گوش جامعه و یا حکومت خویشند. تصور کنید ما با اقلیتی سروکار داریم که تروریست سیاسی و یا از نوع معینی است (البته موارد استثنایی نیز یافت می شود). این جماعت می کوشد تا دغدغه های خود را به گوش همه برساند، او می خواهد مردم از دردها و مصائبش آگاه شوند، لذا هنگامی که از شیوه های متعارف نتوانست این کار را انجام دهد، اقلیتی به وجود می آید که غالباً مورد تحسین اکثریت قرار می گیرند؛ به عنوان مثال می توان به فلسطینیان اشاره کرد که امروزه نمونه ی بارز تروریست دانسته می شوند. فلسطینیان در سال ۱۹۴۸ آواره شدند.

آن ها بین سال های ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۵ به تمام دادگاه های جهان مراجعه کردند و در هر خانه ای را زدند، اما درعوض به آن ها گفته شد که از خانه های خود تبعید شده اید، چون یکی از ایستگاه های پخش برنامه در کشورهای عربی، از آنان خواسته است تا سرزمین و کاشانه ی خود را رها کنند. و این دروغی آشکار بود. هیچ کس به صدا و اعتراض فلسطینیان توجه نکرد. از این رو، دست آخر گونه ی تازه ای از تروریسم را پدید آوردند و به ابداع شیوه های تروریستی به معنای واقعی کلمه که مراد از آن هواپیماربایی است پرداختند. آن ها بین سال های ۱۹۶۸ و ۱۹۷۵ کوشیدند تا به هر نحو ممکن توجه جهانیان را به خود جلب کنند. آنان فریاد برآوردند که با ما گوش دهید! به ما گوش دهید! اما تاکنون منصفانه با آنان برخورد نشده است. با این همه، دست کم می دانیم که آنان وجود دارند و بلکه حتی خود اسرائیلی ها نیز به وجود آنان اذعان می کنند.

به یاد آورید که در سال ۱۹۷۰ خانم «گلدمایر» نخست وزیر وقت اسرائیل به صراحت بیان کرد که مردمی به نام فلسطین وجود ندارند! اما ما امروزه می دانیم که آن ها واقعاً وجود دارند. اسرائیلی ها و امریکایی ها در «اسلو» سعی در فریب آنان دارند، همین مسأله نشان می دهد که دست کم مردمانی به نام فلسطین وجود دارند که می خواهیم آنان را مورد فریب قرار دهیم و نمی توانیم آن ها را بیرون کنیم. بنابراین نخستین انگیزه ی شخص تروریست این است که صدای خود را به گوش ما برساند.

انگیزه ی دوم، آمیزه ای از خشم و زبونی است که سبب پاره ای از رفتارهای خشن و کور می شود. شما بی اندازه خشمگین هستید در عین این که احساس ناتوانی می کنید ولی می خواهید انتقام بگیرید؛ می خواهید از کسی که شما را مورد آزار قرار داده است به نوعی انتقام بگیرید و او را به مجازات برسانید. تجربه نشان داده است که رفتارهای خشونت آمیز که از سوی زورمندان صادر شده است، قربانیان را به گروهی تروریست بدل کرده است. این نکته ثابت شده است که کودکانی که مورد آزارهای جسمی قرار گرفته اند، خود در مراحل بعدی به کودکانشان آزار رسانده و افرادی خشن شده اند.

شما کاملاً این نکات را می دانید و این دقیقاً همان چیزی است که ب