پاورپوینت کامل عاشورا درسینمای ایران ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عاشورا درسینمای ایران ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عاشورا درسینمای ایران ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عاشورا درسینمای ایران ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

شعر،زان هنری همنشین وحی است.همان نگاه را پذیرفته وشالوده ی خود قرار داده است.وحی و شعر،نبوت وشاعری اصیل،دوگونه الهام ماورایی اند که با همه ی تمایز،بالاخره برزمینه ی زبان نازل شده و همسایگی شان،آنهار را به سوی هم جذب می کند.ازهمین رو در شعر فارسی،نمونه های فراوانی داریم که به بازخوانی کربلا اختصاص دارد و حتی هنر نمایش سنتی تعزیه هم مبتنی برشعراست.

مرثیه ها و مناقب و زاری نامه های تکان دهنده ای که از حماسه ی کربلا سخن می راند، همان نگاه مؤمنان را،که مدرنیستها می کوشند بدان لقب اسطوره ای وگاه غیر عقلی و حتی خرافی دهند،با شور و باور می پذیرد از سر بریدن معصومیت از تقدیر الهی، از اطلاع پیامبر وعلی و فاطمه(ع) نسبت به سرنوشت حسین(ع) سخن می راند،وقتی که خدا هست، علم الهی حق است،علم الهی حق است، جبرئیل و وحی و رسول خدا حق است،وحی و امام معصوم و علم ازلی او، حق است؛ دیگر چه جای شک و شبهه نسبت به لایه ی باطنی و ماورایی حادثه ی کربلا باقی می ماند تا با لقب اسطوره ای،آنرا از زمان و تاریخ،مارا از فردایمان با خبر می سازد،چرا به موجودیت ماورایی امام حسین(ع)و اخبار ماورایی کربلا شود؟ شعر مولانا و محتشم و دیگران صرفاً خیال بی بنیاد نیست؛اتکای به تاریخ باطنی است.

اما سینما،طبعاً با تفسیر مدرن عقل باور و تفسیر تاریخی مدرن،سازگارتر به نظر می رسد، تا با جست وجوی روابط علت و معلولی مادی در حوزه ی سیاست و قدرت و تاریخ و انقلابهای بشری،به تصویر محسوس واقعه و یا به ترسیم هرآنچه تاریخی، اقدام کند.روایت کلاسیک سینما حتی نمی تواند به چهار چوبهای نمایشی سنتی و ظفیت آن برای شکستن زمان،گریز از روابط تک خطی،نفوذ به اعماق باطنی روایت،گزینش زبان اشارتی برای علامت گذاری ماورایی واقعه ی کربلا، وتکیه ی اصلی به مفاهیم مندرج در سنّت،پایبند باشد.

پرسپکتیو غربی روایت،در جست و جوی همان مناسبات عقلی ـ حماسی قانع کننده ی عقل مدرن بوده و به همان«داستانی» رو می کند که سیستم روایی آن، به طرح و توطئه و تعلیق و روابط اوج و فرود و عقلانیت مادی اندیش و علّی درچار چوب امور دنیوی، تعلق دارد. ورود به زمان باطنی برای این نوع سینما مشکل و حتی ناممکن است.

اما حقیقت آن است که منظر تجربت اندیشانه نیز در سینمای عاشورا تجربه شده است؛اما هنوز فیلمی که این قالب و دید ونگاه را برهم بزند و با ژرفانگری،دوسیمای درونی و بیرونی عاشورا را در طول هم به نمایش نهد ولااقل به آفاق نمایش سنتی تعزیه دست یابد و یا به بازخوانی واقعه ی کربلا به گونه ای نواقدام کند و با احضار کربلا به زمان حاضر،به شیوه ی فرامدرن، روایت دیگری از وقایع را بازسازی کند،آفریده نشده است.دردوران جنگ،درآثار تجاری و حتی آثار اندیشه ورز،همواره تلاشهایی صورت گرفته که شهاد،ایثار ومظلومیت ابا عبدالله(ع) با قرائت نویی با راه پیروان جوان و بسیجی اش د رجبهه ها منطبق شود؛ اما غالباً این اشاره ها به یک برداشت سینمایی مستقل و عمیق ختم نشده است.

درحاشیه ی بسیاری از فیلمها سینه زنی،تکیه،نذر،یاد عاشورا وامام حسین(ع) ودیگر شاهدان کربلایی، دست آویز پیشبرد تحول داستانی قرار گرفتند؛ لیکن دریغا که هنوز در سینما اثری هم عرض شعر حماسی تحول داستانی قرار گرفتند؛لیکن دریغا که هنوز در سینما اثری هم عرض شعر حماسی محتشم کاشانی پدیدار نشده است.البته با مرور سینمای پس از انقلاب اسلامی به تک ستاره های درخشانی بر می خوریم که بیشتر درگیر داستان ورویداد تاریخی واقعه ی کربلا ویا سیمای جذبه ناک این رویداد بوده اند که در زیر پاره ای از آنها اشاره می کنم.

سفیر

فیلم سفیر نخستین پروژه ی مهم سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است که در سال ۱۳۶۱ساخته شد. فیلمنامه ی آن را فریبرز صالح و کیهان رهگذار نوشتند.کارگردانی آن را هم فریبرز صالح برعده داشت.تصویر برداران،نعمت حقیقی و جمشید الوندی بودند. کامبیز روشن روان موسیقی آنرا ساخته و فرامرز قریبیان،بازیگر نقش اول؛یعنی قیس ابن مسهر بود.سفیر،یک پروژه ی بزرگ نسبت به امکانات سینمایی سالهای اول انقلاب بود.

شگفت آن که پس از این فیلم،تجربه ی دیگری از فریبرز صالح صورت نگرفت ومعلوم نیست چرا درآن مقطع از سینمای ایران تجربه ی توجه به تاریخ اسلام منقطع شده است؛درحالی که توجه به تاریخ اسلام منقطع از سینمای ایران تجربه ی توجه به تاریخ اسلام به عنوان یک منبع مهم برای فیلم سازی، در دستور کار قرار داشت.

فیلم سفیر گامی بلندبرای سینمای ایران در حوزه ی آثار تاریخی/دینی به شمار می آمد.پیش از انقلاب تولید فیلمهای تاریخی بسیار سخیف،تصنعی وپیش پا افتاده بود؛درحالیکه سفیر،نخستین تجربه ی کارگردانی ایرانی،درقلمرو یک اثرعظیم تاریخی نسبتاً موفق به شمار می آمد.

لیکن فیلم در قلمرو همان دیدگاه صدر صدتاریخی، به بازی نمایی قصه ای «منطقی» سرگرم می شود، وتماشاگر را بی هیچ کسالتی در مسیری پیش می برد که چیزی بیشتر از فداکاری یک فرستاده در دل ندارد.قیس بن مسهر، نماینده ی امام حسین (ع) پیامی برای بزرگان کوفه دارد. او به سوی کوفه حرکت می کند. طی راه به وسیله ی راه داران ابن زیاد دستگیر شده و در زندان،زندانیان را علیه زندانبانان می شوراند.

اورا به شهر کوفه و زندان ابن زیاد منتقل می کنند ابن زیاد به پیشنهاد مشاورش از قیس می خواهد در یک سخنرانی به مردم اعلام کند که امام قصد بیعت با یزید را دارد.در روز موعود قیس علیه یزید سخن گفته و ابن زیاد هم پس از سرکوب شورش مردم،او را از فراز دارالحکومه بر زمین می افکند. مشکل فیلم سفیر آن است که در قصه پردازی داستان قیس ابن مسهر، شیوه ی سینمای قصه گویی هالیوود را در پیش می گیرد؛یعنی از استناد دور شده وبرتعلیق و حادثه رو می کند از سوی دیگر،قادر به تأویل رویدادهای تاریخی در بستر یک نگاه ماورایی نیست.

فیلم حتی یک هزارم آثار سینماگران استعلایی نظیر: برسون یا تاکوفسکی،دارای حس وحال و معرفت الهی نبوده و یک سر دل مشغول حادثه و قصه ی صبوری یا صدری صوری یک حماسه و وفاداری و ایثار است.البته خود ایثار در راه حق،داستانی الهی محسوب می شود؛اما زبان