پاورپوینت کامل کارویژه های حکومت دینی در اندیشه ی صدرالمتألهین ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کارویژه های حکومت دینی در اندیشه ی صدرالمتألهین ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کارویژه های حکومت دینی در اندیشه ی صدرالمتألهین ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کارویژه های حکومت دینی در اندیشه ی صدرالمتألهین ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

مسلمانان و به ویژه شیعیان از حکومت چه انتظاری دارند؟ آیا حکومت های غیردینی این انتظار را برآورده نمی سازند؟ به عبارت دیگر، حکومت دینی چه اقداماتی انجام می دهد که حکومت های غیردینی به آن اهتمام نمی ورزند؟

اساسی ترین انتظار از حکومت دینی و مهم ترین وظیفه ی آن اجرای قوانین خدایی می باشد. قانون که در حکومت های غیردینی یک امر بشری است، در حکومت دینی امری فرابشری و الهی است و انسان ها در محدوده ی مباحات می توانند قانون گذاری و برنامه ریزی کنند. تمامی برنامه ریزی های حکومت دینی باید به گونه ای باشد که به قوانین الهی خدشه ای وارد نشود، در حالی که حکومت های غیردینی چنین دغدغه ای ندارند. ملاصدرا می گوید:

«نظام دین و دنیا جز با وجود امامی که مردمان به او اقتدار و از او پیروی کنند، و راه هدایت و پرهیزکاری را از وی بیاموزند، درست نمی آید، و نیاز به او در هر زمان مهم تر و بالاتر است، از نیاز به خوراک و پوشاک شان و آن چه در روند این ها از منافع و ضروریات است».[۱]

در مکتب هدایت سیاست به معنای اجرای قانون الهی از سوی انسان ها به رهبری انبیا، اوصیا و اولیا برای نیل به سعادت است، از این رو در فرهنگ اسلامی از «سیاست» به «تدبیر» نیز تعبیر شده است. تدبیر عبارت از سامان دهی کارها به سمت هدف مورد نظر می باشد. این هدف همان سعادت قصوا است که در این دنیا قابل دسترسی نیست، بلکه فقط در آخرت حاصل می شود. انسان کامل کسی است که به سعادت قصوا می اندیشد و مسیری را می پیماید که مقصد آن سعادت قصوا است.

در اسلام معرفت سیاسی غایت محور، حاکم محور، اخلاق محور، فضیلت محور و در یک کلام هدایت محور است، زیرا حاکمی که مردمان را به سعادت قصوا هدایت می کند، باید خود هدایت شده باشد. تنها حاکم صالح، عادل، هدایت شده و فضیلت محور است که می تواند ترویج دهنده ی فضایل و ازبین برنده ی رذایل باشد. در عمل و دانش سیاسی مسلمانان پیوند اخلاق و سیاست پیوندی ناگسستنی است، زیرا پیوند دین و سیاست جدایی ناپذیر است. حکومت اسلامی به امر معیشت، امنیت و رفاه مردم می پردازد. تا با فراغ بال بتوانند به عبادت خدای متعال بپردازند. فراهم کردن امکانات عبادت – ازجمله تأمین سلامتی جسم و روح – از وظایف اصلی یکایک مسلمانان و حکومت اسلامی است:

«غرض از وضع شرایع و ایجاب طاعات آن است که غیب، شهادت را خدمت بفرماید و شهوات، عقول را خدمت کنند و جزو به کل و دنیا به آخرت برگردد و محسوس معقول شود و از عکس این امور منزجر گردد تا آن که ظلم و وبال نیاید و موجب وخامت عاقبت و سوء مآل نشود».[۲]

عبادات ابزار تقرب به خدا است. کمک به مردم و هدایت آنان برای وصول به جوار خدا از وظایف اصلی حکومت دینی می باشد. به طور کلی از نظر صدرالمتألهین وظایف حکومت اسلامی عبارت است از:

۱. تنظیم امور معیشتی مردم،

۲. تنظیم امور معنوی به گونه ای که مردم را به جوار الهی برساند،

۳. یادآوری امور آخرت و قیامت،

۴. هدایت مردم به صراط مستقیم،

۵. مجازات مجرمان و قانون شکنان و تأمین امنیت؛

«و ناچار شارعی می خواهد که

۱. معین نماید از برای مردم منهجی را که به سلوک آن منهج معیشت ایشان در دنیا منتظم گردد

۲. و سنت قرار دهد از برای ایشان طریقی را که وصول به جوار خدا به واسطه ی آن حاصل شود

۳. و به یادآورد ایشان را امور آخرت و رحیل به سوی پروردگار خود

۴. و انذار کند ایشان را به روزی که «ینادون من مکان قریب» و «تنشقّ الأرض عنهم سراعا»

۵. و هدایت کند ایشان را به طریق مستقیم».[۳]

صدرالمتألهین در جای دیگر ضرورت رسیدگی به امور دنیا را با انگیزه ی آخرت خواهی مورد تأکید بیشتر قرار داده است. به گونه ای که اگر کسی از رسیدگی به امور دنیا غافل شود، به آخرت نخواهد رسید. عمران دنیا مقدمه ای برای عمران آخرت است؛

«و هرکه از تربیت مرکب و تدبیر منزل ذاهل و غافل گردد، سفرش تمام نمی شود و مادام که امر معاش در دنیا که عبارت است از حالت تعلّق نفس به حس و محسوس تمام نباشد، امر تنقّل و انقطاع به سوی باری تعالی که عبارت از سلوک باشد، صورت نمی گیرد و امر معیشت در دنیا تمام نمی گردد تا آن که باقی بماند بدنش سالم و نسلش دائم و نوعش مستحفظ، و این دو امر تمام نمی شود مگر به اسبابی که وجود این دو را حفظ نماید و اسبابی که مفسد است و مهلکات این دو را دفع نماید.[۴]

ملاصدرا از این پس به شرح وظایف دولت می پردازد و تأکید می کند که حکومت موظف است برای تأمین مقصود خداوند از خلقت انسان، به تنظیم امر معاش انسان ها به منظور وصول به امر معاد اهتمام ورزد. نحوه ی اهتمام در قوانین الهی بیان شده است، بنابراین تدبیرهای دولت در چارچوب قانون الهی و با استعانت از اجتهاد صورت می گیرد؛

«شریعت الهیه ضوابطی قرار داد از برای اختصاصات اموال در باب عقود بیوعات، معاوضات و مداینات و قسمت مواریث و مواجب نفقات و قسمت غنایم و صدقات و در ابواب عتق و کتابت و استرقاق و اسیر کردن، و شناسانیدن کیفیت تخصیص را نزد استفهام به اقاریر و ایمان و شهادات، و ایضا قرارداد قوانین اختصاصی به مناکحات را در ابواب نکاح و طلاق و خلع و رجعت و عدّه و صداق و ایلاء و ظهار و لعان و ابواب محرمات نسب و رضاع و مصاهرات. و اما ابواب دفع مفاسد، پس آن ها عقوبات زاجره ی از آن ها است؛ مانند امر به قتال کفار و اهل بغی و ظلم و ترغیب بر آن و حدود و غرامات و تعزیرات و کفّارات و دیات و قصاص».[۵]

غایت همه ی این وظایف «سعادت» است و وظیفه ی اصلی حکومت به سعادت رساندن مردم می باشد. سعادت مراحل و مراتب مختلفی دارد. علاوه بر این، گاهی نیز سعادت حقیقی با غیرحقیقی مشتبه می شود و مردمان سعادت غیرحقیقی را حقیقی می پندارند. هرگاه عدل در دستور کار دولت ها قرار گیرد، شهوات عقول را خدمت خواهند کرد و مردمان به سعادت خواهند رسید. اگر دولت بر محور ستم شکل گیرد، عقول در خدمت شهوات قرارخواهند گرفت و سعادت که طلب آخرت است، از مردمان دور خواهد شد. صدرالمتألهین در این زمینه سخن یکی از حکما را مؤید آورده و می گوید:

«هرگاه عدل قائم گردد، شهوات عقول را خدمت می کنند، و هرگاه جور برپا شود، عقول شهوات را خدمت می کنند؛ پس طلب آخرت اصل هر سعادت است و حبّ دنیا رأس هر معصیت. پس این را مقیاس گردان در جمیع آن چه شرایع حقّه به آن وارد شده و بر سبیل اجمال تصدیق کن به آن که هر مأمور به