پاورپوینت کامل فساد مالی مبنای افول نظام ها و گفتمان های هژمون ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فساد مالی مبنای افول نظام ها و گفتمان های هژمون ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فساد مالی مبنای افول نظام ها و گفتمان های هژمون ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فساد مالی مبنای افول نظام ها و گفتمان های هژمون ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

بر اساس تحلیل گفتمانی، هر عصر یک نظام دانایی دارد که «اپیستمه» نامیده می شود. به نظر می رسد در نظام دانایی عصر ما، به فراوانی و کثرت گفتمان ها و حذف فراگفتمان ها گرایش داشته باشد؛ لیکن در گذشته این نظام به وحدت گفتمانی و بنیان و سیطره ی یک فراگفتمان تمایل داشته است.

در زمان های گذشته، عمده ی گفتمان ها، اگرچه تأویل هایی از یک متن واحد دینی بودند، لیکن زمانه، تمایلی جدّی به سیطره ی یک تأویل رسمی از آن متن نشان می داد؛ تأویلی که خواه ناخواه فراگفتمان دوره ی خود را بنیان می نهاد. این فراگفتمان ها نقاط تمدنی ویژه ی خود را می آفریدند و مناطق تحت نفوذ آن با نام گفتمان هژمون شناخته می شد؛ مانند مناطق اسلامی، مسیحی، زرتشتی، بودایی و….[۱]

سقوط هر گفتمان علاوه بر آن که به تغییراتی در نظام دانایی هر عصر مربوط می شود، بعلاوه با تغییرات و مسایل اجتماعی نیز ارتباط دارد. سقوط مزدیسنا (زرتشتی گری) در ایران و کاتولیسیسم در اروپا نمونه ای از این تغییراتند.

یک گفتمان ممکن است در اثر برخورد با تأویلی تازه از همان متنی که خود تأویلی از آن بوده است، سقوط کند. همانطور که کاتولیسم در برخورد با پروتستانیسم عقب نشینی نمود؛ در حالی که هر دو ریشه در کتاب مقدس انجیل حضرت عیسی مسیح(ع) داشتند. و یا ممکن است در اثر رویارویی با گفتمانی بیگانه با مبانی و ریشه های متفاوت از هم بگسلد؛ همانطور که مزدیسنا (زرتشتی گری) پس از ظهور اسلام از هم پاشید.

هیچ شکی نیست که تا زمینه های ضعف داخلی یک گفتمان و یا یک نظام سیاسی فراهم نشود، سقوط آن در اثر برخورد با پدیده ای تازه وجود نخواهد داشت. اختناق، ظلم، فاصله طبقاتی، فساد مالی، فساد اخلاقی و… ازجمله مواردی هستند که فیلسوفان و تاریخ نگاران آن ها را در ایجاد زمینه های مساعد برای سقوط یک نظام مؤثر می دانند.

علاوه بر این در تاریخ معاصر ایران، ما شاهد دو نوع از هم پاشیدگی بوده ایم: یکی سلسله ی قاجاری و دیگری سلسله ی پهلوی. با بررسی علل سقوط این دو نظام، می توان درسهایی مفید در حفظ نظام جمهوری اسلامی گرفت.

تشیع – به عنوان فراگفتمان هژمون امروز ایران – هم گام با نظام جمهوری اسلامی به عنوان رژیم مسلط در ایران امروز، با شرایط ویژه ای روبرویند. از یک سو گفتمان های بیگانه – همچون نهیلیسم، پست مدرنیسم، گلوبالیسم و… – آن را به چالش می خوانند و سودای حذف گفتمان شیعی را در سر دارند؛ و در داخل ایران گفتمان های انتقادی و حتی ارتدادی درصدد جایگزینی خود می باشند و بالأخره در جهان اسلام گفتمان هایی هم چون وهابیت آرزوی سرکوبی آن را دارند. از سوی دیگر جمهوری اسلامی ایران نیز با دشمنان داخلی و خارجی فراوانی دست و پنجه نرم می کند.

ایرانیان پیوسته به فقر حافظه ی تاریخی متهم شده اند. در حالی که بسط تجربه های تاریخی برای پاسداری از گفتمان های دلخواه، امری حیاتی است. آموزه های قرآنی نیز مؤید این تئوری هستند. خداوند پس از ذکر فرجام و سرنوشت رفتارهای ناصواب قوم الأیکه و لوط و مرور داستان این اقوام، می فرماید: در این (سرگذشت عبرت انگیز) نشانه هایی است برای هوشیاران.[۲] سپس در دو آیه ی بعدی، مشاهده ویرانه های برجای مانده ی از آن ها را برای عبرت آیندگان توصیه می کند: «و (ویرانه های سرزمین) آن ها بر سر راه (کاروان ها) همواره ثابت و برقرار است، در این نشانه ای است برای مؤمنان.»[۳]

یکی از مبانی افول هر نظام یا گفتمان هژمون، فساد مالی بزرگان است. این نظریه، مورد تأیید بیشتر جامعه شناسان و فیلسوفان قرار دارد. از این مهمتر حدیثی از پیامبر اسلام(ص) روایت شده که فرمودند: «تباه و نابودی اقوام پیش از شما به این علت بود که، دزدان بزرگ را رها کردند و دزدان کوچک را جزا دادند.»[۴]

این نوشتار ضمن بازخوانی برخی حوادث تاریخی، پیرامون سوءاستفاده های بزرگان (و فرزندان و اطرافیان آن ها) از موقعیت شغلی خود، به خطرات و پیامدهای منفی گسترش فرهنگ رانت خواری و آقازادگی اشاره خواهد داشت. یکی آنکه این روزها بحث مبارزه با مفاسد اقتصادی و نظرات مخالف و موافق، انگیزه ی خاصی نیز به نگارش این مطالب داده است. البته باید توجه داشت که پیامدهای بلندمدت این حرکت، بسیار ارزشمندتر و گسترده تر از اندک اثرات منفی کوتاه مدت آن خواهد بود.

اگرچه مخالفان مبارزه با مفاسد اقتصادی ممکن است به دلیل موقعیت خطیر امنیت ملی در شرایط فعلی و هم چنین خروج سرمایه و سرمایه داران از ایران به علت ترس از محاکمه و ناامن بودن اموال، بدنام شدن برخی نام های بزرگ و… نوای مخالفت سر دهند؛ لیکن بزرگترین حافظ امنیت ملی یک کشور، رضایت و اعتماد مردم نسبت به آن نظام است. بعلاوه آنان که دست اندرکار امر تولید هستند هراسی نخواهند داشت؛ ضمن آنکه سرمایه های جمع شده ناشی از رانت خواری، عمدتا در کار اخلال نظام اقتصادی هستند تا تولید. لکه دار شدن دامن برخی افراد نیز امری چندان عجیب نیست اگرچه تأسف آور است.

در همه جای دنیا چنین کسانی هستند، ضمن آنکه بایستی درباره ی اطرافیان خود دقت بیشتری داشته باشند و با پیروی از سیره و روش حضرت امام(ره) آن ها را از پیرامون خود دور سازند.

در متون تاریخی آمده است که، آشوزرتشت، و خشور ایرانی، به احتمال در آذربایجان زاده شد. (حدود ۳۷۰۰ سال پیش). او سپس به شرقی ترین نقطه ی ایران یعنی بلخ رفت و اعلام نمود که برگزیده ی اهورا مزدا است تا مردم را به «راستی» بخواند و از جادو، خرافه، فساد و ستم برهاند. او آماج کینه توزیها و دشمنی های «جادوگرانی» شد که با فریب و نیرنگ، ثروت و مقامهای بزرگی به دست آورده بودند؛ زیرا او، علاوه بر آنکه مبنای اعتقادی آنان ازجمله خرافه و جادو را باطل اعلام کرده، مردم را به شورش علیه آن ها فرامی خواند، لیکن زرتشت به یاوری کوی ویشتاسپ، جادوگران را سرکوب کرد.

بعدها طایفه ای از مردم ماد – ری یا همدان – به نام مغان، کاست رهبری این دین را ایجاد نمودند و یکی از آنان در قرن سوم میلادی با نام کرتیر در زمان شاپور، زرتشتی گری را دین رسمی ایران اعلام نمود. برای اولین بار بود که دین و دولت در هم تنیده شدند، دولت پشتیبان دین و دین پناه گاه دولت گشت. از این پس مزدیسنا با زور، تهدید و اجبار به پاسداری از مرزهای جغرافیایی و عقیدتی خود پرداخت تا این که روزی در برخورد با اسلام در هم شکست.

حضرت عیسی مسیح(ع) نیز دو هزار سال پیش زاده شد، لیکن هرگز یک حامی نیافت. او به اعتقاد علمای مسیحیت به صلیب کشیده شد و به معراج رفت. این کار را بزرگان زر و