پاورپوینت کامل روابط ایران و امریکا از سال ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۵(۲) ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روابط ایران و امریکا از سال ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۵(۲) ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روابط ایران و امریکا از سال ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۵(۲) ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روابط ایران و امریکا از سال ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۵(۲) ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

امریکا بعد از شهریور سال ۱۳۲۰، روابط خود با ایران را در زمینه های مختلفی؛ از جمله اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، نظامی و فرهنگی، سامان بخشید.

روابط و بسترسازی های اجتماعی و سیاسی

پیش از تهاجم روسیه و انگلیس به ایران، انتخابات مجلس سیزدهم – (در نوامبر ۱۹۴۱ تا نوامبر ۱۹۴۳) از ۲۲ آبان ۱۳۲۰ لغایت اول آذر ۱۳۲۲ – تقریبا به پایان رسیده بود و احزاب تازه تشکیل شده ی اراده ی ملی، دموکرات، توده، ایران، عدالت و پان ایرانیست، نقشی در تعیین ترکیب مجلس نداشتند.

در مجلس سیزدهم، چهار فراکسیون عمده وجود داشت که دو تای از آن ها، فراکسیونِ اتحاد ملی و عدالت بودند. فراکسیون اتحاد ملی که بزرگترین جناح مجلس بود، اکثریتی نداشت و نماینده ی بخشی از اشراف بود که در رژیم رضاشاه در مشارکت موفقیت آمیزی برخوردار بود. آن ها نیز همانند شاه، از انگلیس و شوروی می ترسیدند و در نتیجه، تلاش می کردند تا برای ایجاد موازنه در برابر این دو دشمن دیرینه، امریکا را وارد صحنه کنند. رهبر آنان، مرتضی قلی خان بیات بود و حسن اسفندیاری (محتشم السلطنه) با چهل سال تجربه ی پیوسته در خدمات عمومی و بعنوان سالمندترین دولتمرد فراکسیون – رییسِ مجلس سیزدهم بود.

فراکسیون عدالت، نماینده ی روشنفکران نسل قدیم بود. اعضای آن که از دولتیان عالی رتبه، تکنوکرات ها و روشنفکران قدیمی تشکیل می شدند. در خصوص مسایل داخلی، خواستار اداره ی ارتش توسط غیر نظامیان بودند و در مسایل خارجی نیز امیدوار بودند تا برای مقابله با دو قدرت بزرگ روس و انگلیس، ایالات متحده را وارد صحنه ی سیاسی ایران کنند؛ سخنگوی آنان علی دشتی بود و نامزد برجسته ی این گروه برای پُست نخست وزیری، علی سهیلی دولت مرد غیر اشرافی تحصیل کرده ی غرب بود.

در اسفند ۱۳۳۰ فراکسیون – عدالت با پشتیبانی سفارت امریکا – توانست برای نامزدی سهیلی، آرای کافی بدست آورد. به هر حال در این مقطع زمانی، سهیلی دوباره به حکومت رسید و بیات از فراکسیون اتحاد ملی نیز یکباره به قدرت دست یافت. در مجلس چهاردهم (از ۶ اسفند ۱۳۲۲ تا اسفند ۱۳۲۴) نیز هفت فراکسیون به وجود آمد که فراکسیونِ «مستقل» و «اتحاد ملی» طرفدار ایالات متحده بودند.

با توجه به ترکیب خاص مجالس سیزدهم و چهاردهم و نقش برجسته ی فراکسیون های طرفدار ایالات متحده – و با توجه به خصوصیات اخلاقی و رفتاری «قوام» -در این مقطع زمانی ما شاهد دوباره به قدرت رسیدنِ قوام السلطنه می باشیم. قوام السلطنه از امریکاگراهای برجسته ای بوده است.

قوام در اواخر خرداد ۱۳۲۵ دست به تشکیل حزب دموکرات زد و هدف او از تشکیل این حزب، یکی به خاطر شکست نامزدهای سلطنت طلب و طرفدار انگلیس در انتخابات آینده ی مجلس پانزدهم بود، و دیگری استفاده از این ابزار جهت بسیج اصلاح گران غیر کمونیست و برقراری توازن در برابر حزب توده و رقابت با فرقه ی دموکرات آذربایجان با اختیار دیدگاهی رادیکالی بود. کمیته ی مرکزی حزب از دو گروه اشراف شمالی ضد انگلیسی و روشنفکران تندرو و غیرتوده ای تشکیل می شد.

عوامل سیاسی نفوذ امریکا در ایران به طور خلاصه عبارتند از:

– نقش برجسته ی امریکا در انعقاد پیمان سه جانبه ی ایران با متفقین؛

– نقش برجسته ی امریکا در تضمین حفظ استقلال، حاکمیت و تمامیت ارضی ایران در جهت انتشار اعلامیه ی سه جانبه در تهران؛

– ارتقای نمایندگی سیاسی امریکا در ایران به حد سفارت؛

– سیاست خاص دفاع از موضع ایران در قبال قضیه ی امتیاز نفت شمال در زمان دولت ساعد و قانون منع مذاکره که هر چند خود امریکا نیز به دنبالِ کسب امتیازهای نفتی بود؛

– ایفای نقش برجسته در جهت خروج نیروهای شوروی و حل مسأله ی دولت های خودمختار.

روابط و بسترسازی های اقتصادی در تاریخ ۲۱ آبان ۱۳۲۱(۱۲ نوامبر ۱۹۴۲)

قانون استخدام هیأتی متشکل از حدود ۶۰ نفر مستشار مالی امریکایی به سرپرستی دکتر میلسپو در مجلس سیزدهم به تصویب رسید. دکتر میلسپو به عنوان مدیر کل امور مالی ایران استخدام گردید. در ماده ی هشت از قانون شانزده ماده ای آمده است که میلسپو زیر نظر وزیر دارایی، مسئولیت اداره ی کل اقتصادی و دارایی کشور را بر عهده دارد و با مشورت وزیر دارایی در تهیه و تنظیم مقررات مالیاتی، تأمین خوار بار عمومی، تثبیت قیمت ها، حل مسأله ی حمل و نقل، تنظیم بودجه، استخدام، ترفیع و تنزیل رتبه، انتقال و یا اخراج کارمندان وزارتخانه اتخاذ تصمیم کند.

میلسپو در مدت زمانی کوتاه توانست بسیاری از مشکلات اقتصادی ناشی از اشغال نظامی ایران را برطرف سازد؛ اما، بر اثر یکه تازی و دخالت در مسایل و اموری که ارتباطی به او نداشت و هم چنین کارشکنی های مسئولان و سازمان های ذیربط، و نیز مخالفت شدید برخی از نمایندگان مجلس شورای ملی، سرانجام در ۱۸ دی ۱۳۲۳ (۸ ژانویه ۱۹۴۵) به مأموریت او خاتمه داده شد.

استخدام دکتر میلسپو با توافق کامل دولت انگلستان و دولت شوروی انجام گرفت، اما با نفوذ روز به روز امریکا در ایران دولت شوروی احساس خطر نموده و شروع به انتقاد از دکتر میلسپو و هیأت همراه وی کرد.

آنچه مسلم است این است که استخدام دکتر میلسپو موجب تشدید نفوذ اقتصادی و سیاسی امریکا در ایران گردید. چنانچه در سال ۱۹۴۵ م، تجارت خارجی با ایالات متحده بیست و پنج درصد تجارت خارجی ایران را به خود اختصاص داد و در حقیقت در سال های جنگ جهانی دوم و بعد از آن، دولت امریکا مقامی را به دست آورد که قبل از جنگ، دولتِ آلمان هیتلری توانسته بود با همان سرعت در اقتصاد و سیاست ایران کسب نماید. در واقع تجزیه و متلاشی شدن شرکت های انحصاری که بر اثر سیاست میلسپو در زمان جنگ جهانی دوم روی داد، این امکان را به وجود آورد که انحصاری های امریکایی بیشتر بتوانند سلطه ی خویش را در بازار داخلی ایران مستقر سازند.

از مهمترین دستاوردهای میلسپو در این مقطع، برخورد محتاطانه ی دولت امریکا نسبت به شوروی و انگلستان بود.

برنامه ی وام و اجاره

روزولت رییس جمهور وقت امریکا در دوازدهم اردیبهشت ۱۳۲۱ (۲ مه ۱۹۴۲) اعلام کرد که دفاع از ایران، مسأله ای حیاتی برای امنیت امریکا به شمار می رود، از این رو حاضر است به ایران کمک مالی نماید. وی برای رسیدگی به چگونگی پرداخت وام و کمک اقتصادی به ایران، شخصی را به عنوان نماینده ی مخصوص خود به ایران می فرستد. از نتایج این سفر آن بود که در آذر ۱۳۲۱ (دسامبر ۱۹۴۲) توافقی بین دولت امریکا و ایران به عمل آمد که در نتیجه ی آن و در چارچوب «قانون وام و اجاره» دولت امریکا مبلغ ۵/۴۱ میلیون دلار برای تهیه ی گندم و اسلحه و مهمات به صورت بلاعوض در اختیار ایران قرار داد. در هر صورت این تماس ها که متأثر از استراتژی جدید دولت ایران بوده، زمینه را – در آغاز جنگ جهانی دوم – برای توسعه ی روابط با امریکا فراهم آورد.

تلاش در جهت کسب امتیازات نفتی

در سال ۱۹۴۳ و ۱۹۴۴ م شرکت های نفتی امریکایی با پشتیبانی و کمک سفارت امریکا در تهران، کوشیدند تا از ایران امتیاز نفت بدست آورند. در این زمینه با اعلام آمادگی علی سهیلی نخست وزیر ایران و واگذاری امتیاز نفت و هم چنین استفاده از منابع نفتی به شرکت های نفتی امریکایی در سال ۱۳۲۲ (۱۹۴۳) زمینه ی مساعدی برای حضور امریکایی ها در ایران فراهم شد. در کشاکش رقابت بین امریکایی ها و انگلیسی ها، در آبان ۱۳۲۲ (اکتبر ۱۹۴۳) نمایندگان شرکت انگلیسی «شل»و در اسفند سال (۱۹۴۴) شرکت های امریکایی «استاندارد واکیوم و سینکلر»، پیشنهادهایی در خصوص علاقه مندی به کسب امتیاز استخراج نفت مناطق جنوب و جنوب غربی را تسلیم دولت ایران کردند.

انعقاد قرارداد بازرگانی

دولت ایران در کنار استخدام مستشاران مالی برای تأمین نیازهای کالایی خود در سال ۱۳۲۱ به امریکا روی آورد. از نظر دولت ایران، امریکا می توانست جانشین مناسبی برای تجارت با آلمان باشد که به دلیل اشغال نظامی متوقف شده بود.

از این رو در ۱۸ فروردین ۱۳۲۲ (۸ آوریل ۱۹۴۳) یک قرارداد بازرگانی بین ایران و امریکا امضا شد. طبق این قرارداد، تعرفه ی گمرکی برای هر دو طرف به میزان قابل توجهی تقلیل یافت. این قرارداد با بالا بردن حجم مبادلات کالاهای امریکایی به سطح آلمان – پیش از جنگ با ایران – و کمک به اعطای مقام ممتاز تجاری با امریکا کمک زیادی در تأمین منافع امریکا تا ایران. در واقع دولت ایران با برطرف کردن قسمت اعظم موانعی که بر اثر قانون «انحصار تجارت خارجی» برجای مانده بود عملاً به ایالات متحده ی امریکا مساعدت کرد و به طور یکجانبه امتیازات و مزایایی به آن دولت داد.

دولت ایران در سال های ۱۳۲۴ و ۱۳۲۵ همانند سال ۱۳۲۰ در تقاضای کمک از امریکا پیشگام بود. ایران در این زمان علاوه بر درخواست وام، خواستار استفاده از مشاوران امریکای