پاورپوینت کامل شب دهم و نقدهای ساختاری و موضوعی ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شب دهم و نقدهای ساختاری و موضوعی ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شب دهم و نقدهای ساختاری و موضوعی ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شب دهم و نقدهای ساختاری و موضوعی ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

شب دهم می تواند بر اساس نگاه های گوناگون، داوری های متفاوتی را برانگیزد؛ پاره ای از این نگرش های انتقادی ناظر بر ساختار مجموعه و گروهی برخاسته از نقد موضوعی است. برای مثال یک نگرش تاریخی می تواند بپرسد که آیا شب دهم تصویر اندیشمندانه ای از قاجار ارایه می دهد؟

نماد زندگی قجری در این فیلم، «تاج الملوک» شاهزاده ی مغرور است. البته او سال ها با اندیشه ی انتقام زیسته و هنگامی که دست به قتل چهار نفر می زند، کنش خشونت بارش با خونسردی منطقی همراه است. ولی یک صدای پنهان در عامل کانونی روایت وجود دارد که به آشکارا شنیده نمی شود، لیکن بر مخاطب تأثیر می گذارد. نتیجه ی این تأثیر یک هم دلی نهانی با تاج الملوک است. بنابراین، مخاطبان به گونه ای ناپیدا و با کششی مبهم نسبت به گذشته ی قجری جلب می شوند؛ گذشته ای با فخامت زبان، منش و کردار باوقار، اقتدار و استحکام خدشه ناپذیر که ضامن بقای سنّت های شوق انگیز بود.

پاسدار نمایش سنتی، آداب سوگ و مناسبات دقیق که پوشاک، آرایش و اخلاق را دربر می گرفت و حتی مالکان و زمین داران بزرگ نیز در آن مردمی فرهنگمند به شمار می آمدند که به انصاف و داد با رعایا و عوام رفتار می کردند، هم چون برادر تاج الملوک و پدر او که حافظان سنّت های گرانبها در برابر مدرنیسم بی سر و پای رضاخانی بودند. در حقیقت شب دهم دارای یک حسّ هم دردی پنهان و نگاهی سمپاتیک به شاهزاده خانم و زندگی قاجاری او است. تا جایی که ما علی رغم قتل های او، حس ترحم و هم دلی نسبت به او را نمی بازیم و چیزی از داوری مثبت و پشتواری در ما باقی می ماند.

نگاه منتقد می تواند «حسن فتحی» را به «بهرام بیضایی» احاله دهد و به یادش بیاورد که چگونه «پرده خانه» با حفظ همه ی ارزش های فرمی و زبانی یک کار اصیل هنری، جای مهمی برای عنصر تفکر و نگرش درست در نظر گرفته، و اثر به نحو مطلوب و روشن اندیشانه ای در خدمت کنار زدن پرده های ضخیم فساد، تباهی، شقاوت، جنایت، خشونت، پستی و بیرحمی یک تاریخ مدفون در حرم سراهای قجری است و می تواند دعاوی متفکرانه و روشنفکرانه ی خود علیه آن مناسبات فاسد و مستبد مردسالار را در تار و پود اثری هنرمندانه و نمایشی جذاب طرح کند.

در حالی که در «شب دهم» مشکل، نگاه حسن فتحی است. اتفاقا از این نظر، حسن فتحی به شدت به «علی حاتمی» نزدیک است. اما اگر علی حاتمی به سبب یک گزینش زیبایی شناسی و شخصی به تحریف تاریخ به سود استتیک و روایت و روابط نمایشی آگاهانه مشغول شد، چنین تکراری از سوی هر کس دیگر قابل پذیرش نیست؛ زیرا یک گزینه ی استتیکی را به یک موضع ارتجاعی آگاهانه و دفاع آلود از زندگی قجری تبدیل می نماید.

حتی اگر حسن فتحی به ادامه ی راه علی حاتمی تمایل داشته باشد، خوب است که اشتباه او در ستایش از عناصر ارتجاعی گذشته ی از دست رفته و بی ارزش را تکرار نکند و سنّت های پویای زندگی گذشته را با واقعیت واپس گرایانه ی قجری، یکی و هم ذات نپندارد و شیفتگی به تاریخ، اشیا، آداب و رفتار را به معنای تأیید کنش های جنایت بار قجری نگیرد. این است نحوه ی داوری گروهی که با متهم کردن «شب دهم» با گذشته ی قاجاری، آن را مورد حمله قرار می دهند.

منتقدان گروه نخست را یک جریان انتقادی مقابل همراهی می کند؛ طرفداران مدرنیزاسیون رضاشاهی. امروز حتی بخشی از روشنفکران مدرن ایران نیز به تجدید نظر درباره ی ارتجاع و استبداد «پهلوی اول» مشتاق هستند و نکته ی مهم دوران او را رفرمیسمی به شیوه ی آسیایی می دانند که گام های بزرگی به سوی پیشرفت، نوآوری، در هم ریختن ساختارهای کهنه و تأسیس نهادهای مدرن اساسی برداشت.

آنان داوری ایدئولوژیک چپ پیشین در رد دیکتاتوری رضاشاهی را مورد تردید قرار داده و مدرنیزاسیون او را اقدامی مترقی، تحت شرایط جهانی سرمایه داری آن دوران تحلیل می نمایند. از نظر این دسته، شب دهم در پرداختن به معانی دورانی که به نمایش می نهد، دچار پویولیسم چپ سنّتی ایران و تکرار داوری غلط روشنفکران عقب مانده ی گذشته است. نفی مدرنیزاسیون رضاشاهی یک اقدام عقب مانده و سازگار با ذایقه ی راست گرایان نظام حکومتی حاضر می باشد و تصویری غلط و تأویلی نادرست از ستیز رضاشاه با خرافه ها را به ارمغان می آورد.

نگاه سوم می تواند محصول نگرشی باشد که قرائت «حسن فتحی» از تاریخ و تعزیه را قرائتی سنتی و بدون نوآوری بخواند. این نگاه که غالبا به وسیله ی کسانی چون «گنجی» ترویج می شود، حتی خود واقعه ی کربلا را مورد تأویل مدرن و مطابق عقلانیت جدید قرار داده و از زنده کردن معرفت شورآمیز نسبت به عاشورا ـ اگرچه در تعزیه – و احیای آن دل خوشی ندارد.

این نگاه معتقد است که باید بر اساس خرد جدید کلیت گذشته را مورد نقد قرارداد و ریشه های خشونت را جستجو نمود و با آن قطع رابطه کرد؛ زیرا خون ریزی به هر نام که باشد، خون ریزی به ارمغان می آورد و نگرش سنتی به ستایش خشونت در مطلع تاریخ دینی هزار و چهارصد ساله مبتنی است و اهل اصلاح و نوگرایی باید دست از