پاورپوینت کامل استراتژی های کلان جامعه دینی در برخورد با جهانی شدن ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل استراتژی های کلان جامعه دینی در برخورد با جهانی شدن ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل استراتژی های کلان جامعه دینی در برخورد با جهانی شدن ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل استراتژی های کلان جامعه دینی در برخورد با جهانی شدن ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

با یک جمع بندی نسبتا واقع بینانه می توان به این نکته دست یافت که جریان جهانی شدن، خواه به عنوان یک فرایند تاریخی و طبیعی، یا به عنوان یک پروسه ی هدایت شده و از پیش برنامه ریزی شده از سوی غرب، واقعیتِ اجتناب ناپذیر عصر حاضر است. در حالی که توسعه ی ملی و تحکیم بنیان اقتصادی و سیاسی در درون مرزهای ملی از یک سو مستلزم تعامل با نظام جهانی است و از سوی دیگر، به دلیل برتری اقتصادی و تکنولوژیکی جهان غرب، خطر هضم یا دست کم، کم رنگ شدن فرهنگ و باورهای ملی و دینی تا حدی محسوس به نظر می رسد، این پرسش به صورت جدی مطرح است که کشورهای اسلامی و ازجمله جمهوری اسلامی ایران، چه موضعی را باید در برابر این پدیده اتخاذ کند؟ استراتژی برخورد و تعارض یا تبادل فرهنگی و باز کردن باب گفت وگو؟

هر یک از دو استراتژی یاد شده، امکانات و توان مندی های خاصی را می طلبد که باید کاملاً مورد توجه قرار گیرد. از سوی دیگر، نباید جریان جهانی شدن را پدیده ای مطلق در دایره ی قضاوت ارزشی قرار داد. حکم به سیاه یا سفید کردن مطلق جهانی شدن، فاقد پشتوانه ی علمی است. جهانی شدن پدیده ای دو رویه است که در عین داشتن پیامدها و نتایج منفی، شرایط و فرصت های جدیدی را نیز ایجاد می کند. شناسایی و درک عالمانه ی فرصت های ناشی از آن، ما را در تدوین یک استراتژی کارآمد یاری خواهد داد و موقعیت آینده ی ما را در نظام جهانی رقم خواهد زد.

در مواجه با جریان جهانی شدن، درک این نکته اهمیت شایان توجهی دارد که ماهیت و ویژگی اساسی این جریان، حکایت از نوعی رقابت در عرصه ی بین المللی دارد. اگر صحنه ی جهانی را بازار عمومی کشورها تلقی کنیم، به همان سان که در عرصه ی اقتصادی کنترل بازار و هدایت آن در دست تولیدکنندگان مرغوب ترین و ارزان ترین کالاها است، در حوزه ی فرهنگی و سیاسی نیز توان مندی کشورها در تولید و باز تولید هنجارها و فرهنگ مقبول و عقلانی، تعیین کننده خواهد بود. روند جهانی شدن ضمن ایجاد تهدیدها و فرصت ها، عرصه ی رقابت سیاسی، فرهنگی و اقتصادی کشورها است و جایگاه آینده ی کشورها در این نظام با توان مندی ها و امکانات آنان در این بازی گره می خورد.

جوامع دینی، از جمله جمهوری اسلامی ایران، در این عرصه از توان مندی های اقتصادی ملی و پویایی فرهنگ داخلی برخوردار است، اما استفاده ی بهینه و بفعلیت درآوردن این استعدادها، نیازمند استراتژی و برنامه ریزی کارآمد و فعال است. رسالت نخبگان سیاسی، مدیران اقتصادی و دست اندرکاران فرهنگی و هم چنین محققان و پژوهش گران دین دار و دل سوز آن است که با تامل در این زمینه به اندیشه و رایزنی بپردازند؛ اما پیش از همه، لازم است رویکرد عام و نگرش کلی جامعه ی دینی به پدیده ی جهانی، به صورت روشن تدوین گردد. در این زمینه می توان از سه استراتژی کلان به عنوان فرضیه های بدیل یاد کرد:

۱) استراتژی همگرایانه

همان گونه که آمد، برخی از دیدگاه ها، جهانی شدن را یک فرآیند تاریخی در مفهوم آموزه های اندیشه ی لیبرالیسم مطرح می کرد. عقلانیت، کارآمدی و تامین همه ی حوائج و نیازمندی های بشر از طریق نظام دموکراسی لیبرال و اقتصاد لیبرال، به عنوان مبنای فلسفی این تفکر توضیح داده می شود. در این تلقی، نظام سرمایه داری لیبرال آخرین حلقه ی نظام مدیریت سیاسی، نزد همگان مقبول تلقی می شود. بنابراین، هر نوع مخالفت با این جریان، همانند شناکردن در جهت خلاف امواج دریا است که شناگر جز آن که خود را به زحمت می اندازد، راه به جایی نخواهد برد.

این تز در جوامع جهان سوم و جامعه ی ما نیز طرف دارانی دارد. بر اساس این دیدگاه، توسعه ی سیاسی و اقتصادی یک جریان تک خطی است که جز در پرتو تجربیات جوامع توسعه یافته ی غربی، امکان پذیر نیست. هر نوع پیشرفت سیاسی و اقتصادی منوط به همکاری همه جانبه با نظام جهانی و پروسه ی جهانی شدن است و ما ناچاریم برای آن که از قطار توسعه و ترقی جهانی عقب نمانیم، سوار واگن جهانی شدن شویم.[۱]

البته این دیدگاه با اشکال های متعددی روبه رو است. در این رویکرد، نقش فرهنگ بومی و ارزش های دینی در روند تحولات سیاسی و اجتماعی نادیده انگاشته می شود. و همان گونه که برخی از پژوهش گران ابراز داشتند، جهانی شدن به دلیل تحمیل باورهای خاص خود، مقاومت ها و مخالفت هایی را در پی خواهد داشت. بنابراین، امکان مخالفت با این جریان منتفی نیست.[۲] علاوه بر این، تعارض آموزه های اندیشه ی لیبرال در حوزه ی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی با باورها و نظام ارزشی دینی، چنین مسیری را با انسداد و امتناع روبه رو می سازد.

۲)استراتژی واگرایانه

در واکنش به رویکرد پیشین، عده ای نوعی برخورد واگرایانه را در مواجه ی با پدیده ی جهانی شدن دنبال می کنند. در سطح عام و جهانی، بیش تر نظریه پردازان مارکسیستی در این سنت فکری جا می گیرند. پژوهش گرانی، نظیر والراشتاین، مکتب وابستگی و مکتب فرانکفورت، با مترادف خواندن جهانی شدن بافراگیر شدن نظام سرمایه داری غرب، نوعی همگون سازی و گسیخت را توام با هم، مطرح می کنند. در این تلقی، جهانی شدن هر چند در بُعد اقتصاد به سوی هم سان سازی حرکت می کند، در حوزه ی سیاسی، با نوعی گسست و ایجاد شکاف همراه است که در شکل گیری جنبش های قومی و حرکت های ناسیونالیستی تبلور می یابد.[۳] در عرصه ی داخلی نیز این رویکرد، استراتژی واگرایانه و مخالفت همه جانبه را با جریان جهانی شدن توصیه می کند.

طرف داران این رویکرد، جهانی شدن را «قرائت دیگری» از امپریالیسم و استعمار عنوان می کنند و به گفته ی والراشتاین، به هراندازه که با این نظام رابطه داشته باشیم، زیان خواهیم برد و به هر اندازه که خود را از آن دور سازیم، با موفقیت بیش تر قرین خواهیم بود.[۴] استراتژی واگرایی یا تعارض، با اذعان بر نابرابری هر نوع رابطه، فرضیه ی «تقابل» را مطرح می کند که بر اساس آن، جوامع جهان سوم، کشورهای اسلامی و ازجمله جمهوری اسلامی ایران، می باید برای حفظ موجودیت خود و حراست از ارزش های د