پاورپوینت کامل معناکاوی میراث ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معناکاوی میراث ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معناکاوی میراث ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معناکاوی میراث ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

میراث مفهومی بسیار گسترده دارد و واژه ای کاملاً عربی و بلکه قرآنی است. واژه مذکور از ریشه «ورث» گرفته شده است. بنابراین ورث، ارث و میراث جملگی معنای واحدی دارند. در زبان عربی میراث به معنای مال یا حقی است که پس از مرگ به بازماندگان او می رسد در قرآن نیز آمده است: و میراث [ضعیفان] را چپاولگرانه می خورید[۱].

بنابر سخنان پیش گفته، میراث، معنا و کاربرد گسترده ای دارد که همه معارف و دانش های گذشتگان ما را نیز شامل می شود. با این همه امروزه این واژه بر مجموعه آراء و اندیشه های گذشتگان ما دلالت می کند که طی قرون متمادی یعنی در دوران تمدن اسلامی که از حیث پیوستگی و انسجام یکی از دیرینه ترین تمدن های بشری به شمار می آید، شکل گرفته است.

نکته قابل توجه این که پیشینیان ما برای مجموعه باورهای گذشته واژه میراث را به کار نمی بردند بلکه این مجموعه را حاضر و خود را در امتداد آنها می یافتند. این پیوستگی و یا اتصال میان نسل ها در عرصه زبان، مفاهیم و تصورات عام تجلی یافته است و از این جاست که دوره های تاریخ فرهنگ و علمی مسلمانان چونان رشته به هم پیوسته ای در نظر گرفته می شد.

حمله ناپلئون بناپارت و ورود استعمار غربی در سراسر کشورهای عربی اسلامی نظم و انسجام پیش را برهم زد و در سطح آگاهی عمومی گونه ای گسست رخ داد، به گونه ای که نسل حاضر ما، به سبب روند مستمر غربی گری، میراث به جا مانده از دوران گذشته را به مثابه میراثی بیگانه می نگرد، گویی که این میراث از آن دیگری است.

ابوریحان بیرونی تعبیر «آثار الباقیه عن القرون الخالیه» را نیز به کار برده است و آن را عنوان یکی از مهم ترین کتاب های خود قرار داده است. با این همه بیرونی از واژه «میراث برجای مانده» (الآثار الباقیه)، میراث تمدن اسلامی را مراد نکرده است بلکه مقصود وی میراث ایران باستان، هند و سایر تمدن های کهنه ای است که با تمدن عربی اسلامی تفاوت دارند. هرگز در ذهن بیرونی نمی گذشت که روزی مسلمانان تمدن اسلامی خود را «میراث» بنامند و این نکته ای است که باید در آن درنگ کرد.

بنابراین، میراث در کاربرد امروزی آن واجد معنای متفاوت، اما رایجی شده است که مراد از آن مجموعه نوشته های قدما و گذشتگان عرب و مسلمان است که به دست ما رسیده است با این که بر سر تفسیر گذشتگان و تفاوت آنها با قدما اختلاف نظر وجود دارد. بدین معنا که آیا مراد از گذشتگان کسانی هستند که پیش از حمله ناپلئون می زیسته اند و یا اساسا شامل تمام کسانی است که در قرن نوزدهم وجود داشته اند. و طبعا مطابق با نحوه دوره بنده معنای میراث نیز محدود و یا گسترده می شود.

اما در هر حال آنچه در این جا اهمیت دارد بیان این نکته است که از منظر انتقال و بسط میراث از رهگذر زبان، دین و دغدغه های عمومی و تصورات کلی – حتی اگر نزد بسیاری از معاصران ما در عرصه آگاهی گسست رخ داده است – واژه «پیشینیان» به تمام کسانی اطلاق می شود که پیش از ما می زیسته اند. به این ترتیب می توان تمام نوشته های برجای مانده از آنان را «میراث» نامید، حتی اگر یکی از آنان در سال های نه چندان دور زندگی می کرده است. بنابراین کتاب های طه حسین را می توان در شمار میراث آورد به همان ترتیبی که شعر دوران جاهلیت را میراث می نامیم. شعر دوران جاهلیت میراث است خواه مراد از آن شاعران عهد جاهلی باشد و یا کتاب طه حسین از آن مراد گردد.

نکته دیگر این که این میراث به مْنِ تدوین و کتابت به دست ما رسیده است و چنان که می دانیم تا قرن های طولانی کتابت و یا استنساخ توسط کاتبان و به وسیله دست صورت می گرفته است. به معنای دیگر حجم عظیمی از میراث گذشته تا پیش از ظهور پدیده چاپ و اختراع ابزار نوین، چیزی نیست جز مجموعه ای از نسخه های خطی که با دست نگاشته شده است خواه کاتب آن خود مؤلف باشد و یا یکی از شاگردان وی و یا ناسخ حرفه ای که با مؤلف هم روزگار و یا پس از وی می زیسته است. در این جا بیان این نکته ضروری است که بسیاری از ناقدان کنونی معتقدند که حمله بناپارت به مصر، ورود صنعت چاپ را به همراه داشت که در دگردیسه کردن فرهنگ ما و انتقال ناگهانی مان به جهان مدرن غربی نقش مؤثری ایفا کرد. [از این رو پاره ای از ایشان سالروز هجوم بناپارت را گرامی می دارند!]

اما این پنداری با