پاورپوینت کامل بانکداری اسلامی از تئوری تا عمل ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بانکداری اسلامی از تئوری تا عمل ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بانکداری اسلامی از تئوری تا عمل ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بانکداری اسلامی از تئوری تا عمل ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

قسمت پایانی

مدتی است که طرح بانکداری اسلامی در کشور اجرا می شود؛ در مبانی و دیدگاه های شرعی در عمل تا چه اندازه در این طرح اجرا می شود؟

طبیعی است که انسان به چیزی که آموخته و بدان عادت کرده، گرایش دارد. در مورد این مساله نیز باید گفت که بانکداری متعارف که براساس بهره و ربا عمل می کند، حدود چهارصد سال سابقه دارد. محافل علمی و اقتصادی و تمام اساتید با آن آشنا بوده و عملکرد آن را تجربه کرده اندو با آن، انس و الفت بیش تری دارند. به این ترتیب، هنگامی که نظریه و طرح جدیدی ارایه می شود، هم درباره ی نظریه پردازان و هم در مورد مجریان آن نظریه بحث هایی پیش می آید. مجری، سابقه ی چند صد ساله ی نظریه ی رایج را در نظر می گیرد. و از طرف دیگر این امکان وجود دارد که نظریه ی جدید با حفظ ظاهر، به همان نظریه ی سابق بازگشت کند. به عبارت دیگر، ازجهت روانی این مساله رخ می نماید که نظریه ی سابق می تواند خود را با همان ابزارهای سابق، در نظریه ی جدید بازسازی کند تا تحول ناخواسته ای رخ ندهد.

مثلاً در بانکداری بدون ربای ایران، با این که از جهت قانونی یک سری تغییرات محتوایی صورت گرفته است؛ امّا می بینیم که مسئول شعبه به خاطر نگرانی از ضرر و زیان و یا ورشکستگی احتمالی شعبه ی خود، سعی در حفظ ظواهر می کند؛ ولی در باطن، همان قرض ربوی است؛ یعنی پولی می دهد و پولی همراه با مازاد می گیرد و اسمش را هم مشارکت و مضاربه می گذارد؛ ولی واقع مطلب چیز دیگری است. این، به خاطر آن است که اولاً: قانون، متناسب با شرایط اجتماعی طراحی نشده است؛ عقودی که باید طراحی شود، جای حرف دارد؛ آئین نامه هایی که برای هر یک از این عقود نوشته شده است، جای حرف دارد؛ در مقام اجرا، ساختاری که بانک باید داشته باشد، جای حرف دارد. ثانیاً: به عملکرد شرعی بانک ها نظارت نمی شود. هم اینک اگر اطلاع پیدا کنند که در یک شعبه هزار تومان اختلاس شده است، سریع دست به کار شده و صدر تا ذیل را بررسی می کنند؛ امّا هیچ بانکی از این جهت که آیا موازین شرعی را رعایت می کند یا نه، مورد بازرسی قرار نمی گیرد؛ حتی اگر رییس بانک مرکزی هم متوجه شود، هیج ترتیب اثری نمی دهد. بنابراین از این بعد، حساسیت خاصی وجود ندارد و نظارت خاصی روی عملکرد شعب بانک ها صورت نمی گیرد.

با توجه به یک سری محدودیت هایی که در بایدها و نبایدها مطرح می شود، مثل حداکثر سازی سود و منافع شخصی و هزینه ی فرصت و دیگر مسایل؛ آیا می توان بانکداری بدون ربا را در چنین نظام اقتصادی عینیت یافته دید؟

یک اشتباهی که از همان اوایل در میان اندیشمندان رخ داد، این بود که گمان کردند حذف ربا به معنای قرض الحسنه است و هدف اسلام از تحریم ربا، ترویج قرض الحسنه بوده است؛ این حرف در عین حال که از یک جهت درست است، اما کلیت ندارد. اگرچه اسلام با حذف قرض ربوی و حذف بهره، به دنبال قرض الحسنه است و لکن این تمام مطلب نیست. درست است که در معاملات و قرض های مصرفی، اسلام تشویق می کند که شخص، ربا و قرض ربوی ندهد؛ بلکه قرض الحسنه بدهد تا بتواند زندگی خود را سرو سامانی بدهد؛ امّا در معاملات و مباحث تولیدی، تجاری، کشاورزی، صنعتی، چنین مطلبی نداریم. مطالعه ی متون دینی نشان نمی دهد که سفارش کرده باشند در امور تجاری هم به جای ربا، قرض الحسنه بدهید؛ بلکه آن جا بحث مضاربه و مشارکت مطرح است.

در سرمایه گذاری کشاورزی، عقد مزارعه و مساقات را مطرح می کند. و همه ی این عقود براساس سود، بنیان گذاری شده اند. به عبارت دیگر، اسلام اجازه داده است که در مباحث تولیدی و تجاری، صاحب سرمایه سهمی از سود فعالیت اقتصادی را داشته باشد. لکن فرق اساسی ای که با ربا دارد، این است که در بحث ربا صاحب سرمایه بدون سهیم شدن در فعالیت اقتصادی و بدون پذیرفتن عواقب فعالیت اقتصادی، یک سود مشخص و از قبل تضمین شده ای را دریافت کرده و می گوید: من یک میلیون تومان به «شما»ی کشاورز می دهم، یک میلیون و دویست و یا یک میلیون و سیصد هزار تومان از تو می گیرم. امّا در عقود اسلامی این پول را به عنوان مشارکت در اختیار کشاورز قرار داده و می گوید: در این فعالیت اقتصادی با تو شریک می شوم. و آخر کار هم سودی را که از این فعالیت اقتصادی به دست می آورند، متناسب با سهم هر یک از عوامل تولید، با یکدیگر تقسیم می کنند؛ مثلاً اگر نقش سرمایه در تولید و درآمد ۳۱ است، یک سوم سود هم برای صاحب سرمایه خواهد بود و اگر نقش سرمایه، نصف است؛ نیمی از سود برای صاحب سرمایه می باشد.

پس اساس در اسلام این نیست که صاحب سرمایه سود نبرد، بلکه اساس این است که با توجه به عواقب و نتیجه ی فعالیت اقتصادی، سود ببرد. بانکداری بدون ربا و بانکداری اسلامی نیز به این معنا نیست که ما یک صندوق قرض الحسنه به وجود آوریم و به صاحبان پس انداز و سرمایه های نقدی، سودی ندهیم؛ بلکه سود، عامل مشترک در بانکداری ربوی و بانکداری اسلامی است. بانکداری اسلامی و ربوی هر دو براساس سود کار می کنند. تفاوت آن ها در این است که بانکداری ربوی بدون توجه به پیامدهای اقتصادی پروژه هایی که سرمایه ی آن ها توسط بانک تأمین شده است، فعالیت می کند؛ در حالی که بانکداری اسلامی به فعالیتی که با پول بانک تامین سرمایه شده است، توجه کامل دارد.

درحقیقت، بانکداری ربوی هیچ نقش حقیقی در اقتصاد جامعه ندارد و عواقب اقتصادحقیقی را هم متحمل نمی شود. امّا بانکداری اسلامی به عنوان شریک اقتصاد حقیقی عمل می کند؛ اگر سود داشته باشد، در سود آن شریک می شود و اگر ضرر داشته باشد، در ضرر آن شریک می شود. بنابراین در اقتصاد امروز هم که می گویند سود محور است، بانکداری اسلامی می تواند حضور داشته باشد. و البته سود آن، واقعی و متناسب با سود کل اقتصاد است و از آن جایی که می دانیم در هیچ اقتصادی از جهت آماری، احتمال آن که همه ی فعالیت های اقتصادی دچار ورشکستگی شوند، صفر است؛ در نتیجه احتمال این که یک بانک اسلامی نیز دچار خسارت شود، صفر است؛ چون بانک تنها با یک موسسه طرف نیست، بلکه با هزاران موسسه در ارتباط است و بر فرض هم ۱۰% آن ها ضرر کنند، سود ۹۰% دیگر، آن ضررها را جبران می کند.

در نتیجه، فرایند کلی فعالیت بانک اسلامی همیشه سودآور است. بنابراین این حرف که بگوییم امروزه اقتصاد بر مبنای سود است، پس جایی برای بانکداری بدون ربا یا بانکداری اسلامی قابل تصور نیست، سخن صحیحی نیست. البته اسلام برای خود سود یک سری ضوابطی دارد؛ ولی این مساله که فعالیت اقتصادی صاحب سرمایه برای او سودی به همراه داشته باشد، مورد پذیرش اسلام قرارگرفته است. بنابراین نه تنها انتظار شکل گرفتن بانک های بدون ربا و اسلامی در این عصر وجود دارد؛ بلکه عملاً نیز شکل گرفته است. هم اکنون در کشورهای دیگری غیر از ایران حتی بانک های خالص اسلامی به وجود آمده که واقعاً و به دور از صورت سازی و ظاهر سازی مشغول فعالیت هستند. مثلاً بانک اسلامی اردن از جهت زمان تاسیس، آخرین بانکی بود که در بین بانک های اردنی تشکیل شده است و در یک فضایی هم شکل گرفته که بانک های ربوی به صورت فعال حضور دارند؛ هم بانک های ربوی داخل اردن و هم بانک های ربوی مشترک بین اردن و امریکا و اردن و انگلیس و… این بانک ها معاملات شان را براساس ربا تنظیم می کنند.

اما بانک اسلامی اردن براساس عقود اسلامی تنظیم شده و از حیث رعایت مسایل شرعی بسیار حساس هستند. یک مجمعی از علمای اردن بر عملکرد فقهی بانک نظارت می کند.این بانک اردنی پس از حدود بیست سال فعالیت، از رده ی نوزدهم به رده ی سوم بانک های اردن صعود کرده است. آن دو بانکی هم که از این بانک جلو هستند، تقدّمشان به دلیل بیش تر بودن مشتریان شان نیست؛ بلکه به خاطر دولتی بودن آن ها است و جالب این جا است که میزان سود دهی خالص این بانک از بانک های ربوی بالاتر است؛ یعنی آن سودی که هم اینک این بانک اسلامی به سپرده گذاران خود می دهد، از سود بانک های ربوی بیشتر است. مثال دیگر این که در بحرانی که در کشورهای شرق آسیا رخ داد، تنها بانک هایی که توانستند ورشکست نشوند و خودشان را حفظ کنند، بانک های اسلامی مالزی بودند. بانک های دیگر بر اثر بحران به وجود آمده تقریباً ورشکست شده و بعضی ها هم نابود شدند. بنابراین نه تنها در اقتصاد امروز انتظار بانک اسلامی می رود، بلکه تحقق پیدا کرده است.

امروزه از طرفی ما با بحران نظریه های بانکداری مواجه هستیم و از طرف دیگر به دنبال دنیا در حال حرکت هستیم، در این عصر پرتنگنا و پرخطر، جایگاه بانکداری اسلامی و نظریات پولی بدون ربا را چگونه ارزیابی می کنید؟

در عرصه ی بانکداری با چند مشکل جدی مواجه هستیم. اولاً: از جهت الگو سازی از روشی استفاده می کنیم که شاید در هیچ جای دنیا مرسوم نیست.در دنیا وقتی بخواهند یک مدلی را پیاده کنند، اول می آیند در یک محدوده ی کوچکی تجربه می ک