پاورپوینت کامل دین و ایدئولوژی ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دین و ایدئولوژی ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دین و ایدئولوژی ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دین و ایدئولوژی ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

بحث ایدئولوژی و رابطه ی آن با دین، از جمله مباحثی است که در دهه های اخیر میان اندیشمندان کشور اسلامی ما مطرح بوده و هر چند گاهی نیز به بحث روز تبدیل شده است.[۱] چنین بحثی، گرچه امروزه بصورت خاص مطرح نمی شود، اما بحث های مرتبط[۲] با آن، حاکی از نوعی نیازمندی به مباحث سابق است. لذا مطالبی که مرتبط با ایدئولوژی و دین است را مطرح می نماییم، تا شاید کمکی در جهت تنویر افکار حقیقت جو وحق طلب باشد. اما قبل از ورود به بحث، لازم است در باب مفردات آن؛ یعنی «ایدئولوژی» و «دین» مطالبی بیان گردد.

ایدئولوژی

واژه ی «ایدئولوژی» در لغت به معنای «علم افکار و معانی» است که علم افکار درباره ی اصل و مبدأ افکار مطالعه و بحث می کند. «مسلک سیاسی و اجتماعی» هم آمده است.[۳]

اما درباره ی معنای اصطلاحی آن، باید بگوییم که این واژه در غرب(فرانسه) و در اواخر قرن هجدهم وضع شده و سپس با تغییراتی وارد فرهنگ کشور ما گردیده است. لذا باید در ابتدا به مفهوم غربی آن توجه نماییم و سپس به معنای مصطلح آن در ایران بپردازیم. این واژه برای اولین بار توسط «دوستوت دتراسی»، (Destutt deTracy) فرانسوی یکی از پیشگامان «پوزیتویسم» و پیرو مکتب «اصالت خِس» در سال ۱۷۹۶ به کار برده شدو به معنای علم یا مطالعه ی ایده ها بود.[۴] سپس ایدئولوژی معنای بسیار مهمتری پیدا کرد و در مقام دلالت بر مجموعه ای از اعتقادات و یا حتّی برخوردها که با یکدیگر ارتباط نزدیک دارند، بکار رفت.[۵]

اما کارل مارکس در کتاب «ایدئولوژی آلمانی» مفهوم ایدئولوژی را چنان گسترش داد که می تواند تمامی تجلیات تمدن؛ از جمله فرهنگ، دین، حقوق، اخلاق، زبان و… را شامل شود. وی در عین حال برداشت تحقیرآمیزی از ایدئولوژی را ارایه نمود و آن را آگاهی و تصوراتی که طبقه ی حاکم بنابر موقعیت و منافع خود از واقعیت ها دارد، معرفی کرد.[۶] اما در خارج از سنت و ایده ی مارکسیستی، ایدئولوژی از یک سو معنای محدودی به خود گرفت، یعنی به جای آن که تمامی فرهنگ تلقی شود، تنها بخشی از فرهنگ (منتها به عنوان هسته ی اصلی) در نظر گرفته شد، و از سوی دیگر از معنای تحقیرآمیزی که پیدا کرده بود، رها شد. بر این اساس، فردینانددومون (F.Dumont) ایدئولوژی را نظامی از ایده ها و قضاوت های روشن و سازمان یافته که برای توصیف، تبیین، استنتاج و یا توجیه موقعیت یک گروه یا جامعه به کار می رود و اساساً از ارزش ها نشأت می گیرد، معرفی نمود.[۷]

کاربرد واژه ی ایدئولوژی در ایران نیز با تغییراتی همراه بوده است. اما در مجموع می توان گفت که از سال ۱۳۴۰ به بعد لفظ ایدئولوژی در جامعه ی ایران در نزد سه گروه به دو معنای مثبت و منفی به کار برده می شد؛ گروه اول: روشنفکران غیر مذهبی جامعه ایران بودند که معنای مثبت ایدئولوژی در نزد آن ها، همان اندیشه های ذهنی «به روزی» بود که به تناسب شرایط حرکت جامعه، در پوشش مارکسیسم شکل می گرفت و این نوع از ایدئولوژی، کار برد و جاذبه ی فراوانی نیز داشت؛ معنای منفی ایدئولوژی، شامل عقاید و باورهای دینی و عرفی موجود در جامعه ی ایرانی بود که ریشه در پیشینه ی اجتماعی داشت.

گروه دوم: روشنفکران مذهبی جامعه بودند. این گروه ضمن آن که به معنای نخستین ایدئولوژی، آشنایی داشتند و بلکه به گونه ای اعلام نشده، به اصل آن تعریف وفادار بودند، در تشخیص مصادیق مثبت و منفی ایدئولوژی با گروه اول مخالفت می کردند. در نزد آنها مذهب و بسیاری از باورهای عرفی جامعه، از مصادیق منفی ایدئولوژی بود، ولی ایدئولوژی مثبت، برای جامعه ی ایران الزاماً یک ایدئولوژی غیر مذهبی نبود، بلکه ایدئولوژی ای بود که شامل مجموعه ای از اندیشه ها و باورهای ذهنی می شد که با رجوع به ذهنیت مذهبی و عرفی جامعه و بازسازی مجدد آن پدید می آمد.

گروه سوم: اندیشمندانی بودند که در نظام حوزوی و سنتی، تعلیم و تعلّم یافته و با تفکر عقلی و برهانی، از مبانی وحیانی دین دفاع می کردند؛ معنی مثبت ایدئولوژی در نزد این گروه، همان ایدئولوژی توحیدی الهی بود؛ و معنای منفی آن، ایدئولوژی غیر توحیدی بود. در نزد این گروه، دو لفظ «جهان بینی» و «ایدئولوژی» مرادف با «حکمت نظری» و «حکمت عملی» قرار گرفت.[۸] و بنابراین شهید مطهری ایدئولوژی را مرادف با شریعت و عبارت از یک تئوری کلی و طرحی جامع و هماهنگ که در آن خطوط اصلی، روش ها، بایدها و نبایدها و خوب و بدها، نیازها و دردها و درمان ها مشخص شده باشد، معرفی نمود، و همه ی این ها را در جهت تأمین سعادت همگان دانست.[۹]

دین

از دیرباز در مورد واژه ی «دین» و معنای آن، مطالب گوناگونی گفته شده است، تا جایی که بعضی ها شناسایی دین را یکی از دشواری های بزرگ مسایل دینی دانسته اند[۱۰] و از طرف دیگر در بعضی منابع، تلاش برای تعریف کردن دین، عمدتاً یک رویکرد غربی معرفی شده است.[۱۱] ولی با صرف نظر از این مطالب، در یک جمع بندی، تعاریف ارایه شده از دین را می توان به سه دسته تقسیم نمود:

۱ – دسته ای از تعاریف که عام هستند و به نحوی حتی عقاید غیر دینی و غیر خدا محوری را نیز شامل می شوند؛ مانند تعریف دین به «احساس اتکای مطلق»[۱۲] و یا «آن حال درونی که فرد در مواجهه با امر مقدس پیدا می کند.»[۱۳] بنابراین تعریف، آیین هایی هم چون بودیسم[۱۴] که اعتقاد به وجود خداوند در آن مطرح نیست و یا امانیسم[۱۵] که به جای خداپرستی، نوعی پرستش انسانیت را توصیه می کند، و یا مارکسیسم[۱۶] که بر ماده انگاری مبتنی است، همه ی آن ها دین خواهند بود.

۲ – تعاریفی که ادیان الهی و خدا محور – با صرف نظر از این که تحریف شده و یا در دسترس باشند یاخیر، – محدوده ی آن است و می کوشند تا تعریفی جامع و مانع دراین حیطه ارایه نمایند، مثل تعریف دین به «مجموعه مقررات» برای بشر که می خواهد سعادت انسان را تامین کند[۱۷].

۳ – تعاریفی که ناظر به دین یا مذهب خاص می باشند؛ مانند تعریف دین به «عقاید و دستورهای عملی و اخلاقی که پیغمبران از طرف خدا برای راهنمایی و هدایت بشر آورده اند»[۱۸]. یا تعریف دین به «ما جاء به النبی»[۱۹] که تمام این تعریف ها وجود دین حق و امکان شناخت آن را به عنوان پیش فرض قبول داشته و معتقدند تعریف شان برگرفته از دین حق که طبعاً دین خودشان خواهد بود می باشد.

رابطه ی پاورپوینت کامل دین و ایدئولوژی ۵۵ اسلاید در PowerPoint

بعد از روشن شدن مفردات بحث، می توان به نظریاتی که در ایران و در ارتباط با دین وایدئولوژی ارایه گردید با دید بهتری نگریست؛ اما تاریخچه نظریات در ایران: نهضت آزادی، در سال ۱۳۴۰ صریحاً اعلام کرد که این حزب براساس ایدئولوژی اسلامی تاسیس شده است. آنگاه مرحوم حنیف نژاد و همفکرانشان از این موضوع سخن گفتند، همزمان با آنان، دکتر علی شریعتی در سطح وسیع و گسترده ای از ضرورت «دین ایدئولوژیک» سخن گفت و طرح هندسی مکتب را برای تحقق این منظور ارایه داد؛ بعد شهید مطهری از «جهان بینی» و «ایدئولوژی» اسلامی به مطالبی اشاره کرد.[۲۰]

هر چند تفسیرهایی که در آن زمان از «دین ایدئولوژیک» ارایه می شد از هر جهت یکسان نبود، اما همه ی آن ها در اصلِ ارتباط دین با ایدئولوژی اتفاق نظر داشتند. با این تفاوت که در آن زمان به جهت این که مارکسیسم به دنبال امواج سیاسی اش، در ذهنیت روشنفکری ایران حضور داشت، روشنفکران مذهبی که متاثر از جاذبه های مثبت ایدئولوژی بودند، به دنبال تفسیر ایدئولوژیک از دین برآمدند؛ اما متفکرین مسلمانی که درنظام حوزوی دینی تربیت یافته بودند، در شرایط مزبور به جای آن که به تفسیر ایدئولوژیک از دین بپردازند، با تعریف نوینی که از «ایدئولوژی» کردند، در حقیقت معنای دینی به ایدئولوژی بخشیدند.

اما مقوله ی تفکیک «پاورپوینت کامل دین و ایدئولوژی ۵۵ اسلاید در PowerPoint» پدیده ای است که از نیمه ی دوم دهه ی شصت و خصوصاً بعد از فروپاشی مارکسیسم در متن جریان روشنفکرانه ی دینی شکل گرفت و روشنفکری دینی که در دهه ی پنجاه با تفسیر ایدئولوژیک و دین، می کوشید تا رابطه ی خود را با دین حفظ کند، پس از پشت کردن به ایدئولوژی،[۲۱] در نخستین مرتبه، به نقد تعریف پیشین خود از «دین» پرداخت؛ با این بیان که اگر دین، ایدئولوژیک باشد، اولاً: به دلیل آن که ایدئولوژی به مقتضای شرایط اجتماعی و تاریخی خاص، تعین می یابد و با از بین رفتن آن شرایط کهنه و مندرس می شود، در این صورت با دین سازش ندارد. و ثانیاً: ایدئولوژی، در خدمت زندگی انسان است و به تبع آن شکل می گیرد. حال آن که دین، امری معنوی است و یا لااقل در بُعد معنوی نیز معتبر است، پس ایدئولوژیک شدن دین ممتنع