پاورپوینت کامل جامعه ی جهانی و نظم پره تورین ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جامعه ی جهانی و نظم پره تورین ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جامعه ی جهانی و نظم پره تورین ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جامعه ی جهانی و نظم پره تورین ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

جهان وحشی شده است! هنگامی که برای غرب امریکا، نام غرب وحشی را برگزیدند، به ویژگی های شگرفی نظر داشتند که حاکی از خودپرستی، دیگرستیزی، خشونت برهنگی، نامردی، بی قاعدگی، بی اعتمادی، خشم، اضطراب و… بود. ورود جدّی تر ایالات متحده به معادلات جهانی، بکارگیری روش های مزوّرانه، نقابدار و باورنکردنی از جمله؛ سوءاستفاده از نقاب حقوق بشر، پرهیز از ورود به جنگ تا لحظه ی ضعف مطلق طرف های درگیر جنگ و استفاده از بمب های اتمی، و هم چنین گسترش ابزارهای ارتباطی که به شناخت بیشتر این اتحادیه (امریکا) انجامید، موجب تسرّی نامِ «غرب وحشی» به سراسر ایالات متحده شد.

حالا به راستی باید از «جهان وحشی» نام برد. جهانی با درگیری ها و خشونت های عریان، ستم ها، خودخواهی ها، جنگ افروزی ها، ناامنی ها و…. بازی های دیپلماتیک چندساله و به ویژه چند ماه اخیر پیرامون حوادثی؛ هم چون یازده سپتامبر، حمله به افغانستان، جنایت های اسراییل و تهدید علیه عراق، نشان دهنده ی آن است که جهان (به عنوان جامعه ای از کشورها) یک جامعه ی پره تورین[۱] می باشد.

لذا حوادثی که د ر دوره ی اخیر جهان رخ می دهد، تمام آن ها اجزای به هم پیوسته ای از یک کل، با نام سیاست های جهانی هستند که موضع گیری های پیرامون آن، از نگاه خودخواهانه (بدون هیچ پرده پوشی) انجام می گیرد و منافع ملی نامیده می شود، مفهومی که بیشتر دستاویزی برای حفظ حکومت است.

برای فهم بهتر مسأله، بایستی تعریفی از یک جامعه ی پره تورین داشته باشیم. سامویل پی. هانتینگتون[۲] با آن که شهرت جهانشمول او مدیون کتاب «برخورد تمدنها» می باشد، لیکن او در درجه ی اول یک نظریه پرداز «توسعه ی سیاسی» به شمار می رود. و حتی کتاب «برخورد تمدنها»ی وی مجموعه ادله ای برای نشان دادن خطرهای در کمین غرب و توسعه ی آن و هم چنین کمک به حفاظت از دستاوردهای آن می باشد.[۳] وی ضمن انتقاد بر نظریه های کلاسیک توسعه (که توسعه را امری خطی و بازگشت ناپذیر می پنداشتند) اعلام کرد، انحطاط پس از توسعه ممکن می باشد.

وی ادعا کرد که جهان باستان و تاریخ گذشته بارها شاهد توسعه و جهش های سیاسی چشمگیر بوده که همگی نیز با انحطاط مواجه گشته اند و علم سیاست بایستی آن ها را مطالعه نماید.[۴] در الگوی خطی[۵] نوسازی، جوامع می بایست به ناچار از مرحله ی سنتی به مرحله ی صنعتی غربی پای گذارند که در این صورت مسیر پیموده شده برگشت ناپذیر است. برای مثال: راستو پنج مرحله را برای جوامع رو به توسعه ذکر می کند ۱- دوران آماده سازی جهش؛ ۲- جهش؛ ۳- حرکت به سوی بلوغ؛ ۴- مصرف گسترده – دوران فوق مصرف. در این الگو، جامعه ای که به مرحله ی سوم رسیده، لاجرم به سوی مرحله ی چهارم گام برمی دارد.[۶]

هم چنین هانتینگتون ادعا نمود که توسعه ی سیاسی را بایستی بر مبنای معیارهای مستقل و جهانشمول که قابلیت تعمیم به جوامع باستانی و امروزین را داشته باشند، تعریف نمود. بر این اساس او مؤلفه ی نهادینه شدن را پیشنهاد نمود؛ یعنی نظام های پیشرفته – طبق باور هانتینگتون – آن هایی هستند که دارای نهادهای پایدار، جاافتاده، پیچیده، مستقل و منسجمی باشند. وی سپس به مقایسه ی نظام سیاسی ایالات متحده با جمهوری چهارم فرانسه می پردازد و آن را به واسطه ی تکیه بر روابط رقابت آمیز و متعادل میان ریاست جمهوری، سنا، مجلس نمایندگان و دیوان عالی پیشرفته تر و نهادینه شده تر از جمهوری چهارم فرانسه – که صرفا بر نهاد تقنینی تکیه دارد – می داند.

البته وی استقلال عمل و انسجام را هم به عنوان معیارهای نهادینگی ساختارها ذکر می کند. در این چارچوب، چنانچه نهادینه شدن با گسترش مشارکت سیاسی همراه باشد، جامعه ی مدنی پدید می آید وگرنه، جامعه ی پره تورین شکل می گیرد.

پره تورین ها، در امپراتوری روم، نگهبانان کاخ ها بودند و سپس توانستند قدرت را به دست گیرند. از ویژگی جامعه ی پره تورین، رویارویی مستقیم نیروهای اجتماعی است که هرکدام برای رسیدن به اهداف، شیوه ی خاص خود را پیش می گیرد. در جامعه ی پره تورین هم، مشارکت سیاسی می تواند گسترده باشد، لیکن رابطه ی مناسبی برای نهادینه شدن وجود ندارد.

یک جامعه ی پره تورین، با مشارکت قوی را پره تورین توده ای، مشارکت متوسط را پره تورین رادیکال و مشارکت اندک را پره تورین الیگارشیک می نامند. رویارویی عریان و پایبند نبودن به هیچ قانون یا قاعده ی مشترک بازی، از ویژگی های اصلی این نظم است. نیروها از هر ابزار فشاری که در اختیار دارند، به عنوان روش اقدام سیاسی استفاده می کنند.

کارگران، اعتصاب و ثروتمندان، اختلاس و نظامیان، کودتا می کنند؛ و کودتا بسیار شایع تر است. دولت ها استقلال ندارند و بازیچه ی دست یک طبقه، گروه یا طایفه ای می شوند. ورود هر نیروی تازه، به گسترش ستیز و فساد می انجامد. گروه ها و اقشار گوناگون، از ساختارهای سیاسی برای دستیابی به اهداف خود استفاده می کنند.

مراجع سیاسی مشروعیت و اتکای اجتماعی خود را از دست می دهند و گسترش روند انحطاط سیاسی تا مرزهای هرج و مرج بالا می رود.[۷] اگرچه الگوی هانتینگتون پیرامون یک نظام سیاسی و یا اجتماعی تشریح شده است؛ لیکن به واسطه ی گسترش ارتباطات سیاسی – اطلاعاتی موجود، جهان تبدیل به یک اجتماع کوچک شده است. ضمن آن که جهان بنا بر رهیافت سیستمی، یک نظام (یا سیستم) بین المللی است که محیط بیرونی نظام های اجتماعی (کشورها) را تشکیل می دهد.[۸] لذا تعمیم الگویی مربوط به یک جامعه به کلّ جهان مقدور است.

جامعه ی جهانی، در حال حاضر یک جامعه ی به شدت پره تورین است و حتی بالاتر، یک جامعه ی پره تورین رادیکال است. رویارویی ها برهنه است؛ کشورها از هیچ قاعده ای تبعیت نکرده و از هر وسیله ای برای دستیابی به اهداف خود استفاده می کنند. مراجع سیاسی جهانی مشروعیت و اتکای جهانی ندارند. ساختارهای متعادل کننده و نظم دهنده، نهادینه نشده اند، و البته مشارکت در حد متوسطی برقرار است.

همانطور که در جامعه های پره تورین، نظامیان از همه خرسندترند، در جهان پره تورین، کشورهای «میلیتاریست» نیز از همه خرسندترند. امریکا، شادمان ترین عضو این جامعه است؛ لذا بررسی سیاستگذاری های این نظام ضروری است.

نظام امریکا، دوحزبی رقابتی ریاستی فدرال است. دو حزب به خاطر به قدرت رسیدن، رقابت انتخاباتی دارند و برنده ی انتخابات ریاست جمهوری – که قدرت فراوان و شبه مصونیت دارد – قدرت را به دست می گیرد و بعلاوه ایالت ها در امور داخلی خود مستقل هستند. مهم ترین هدف هر حزب، پیروزی در انتخابات آینده است. «حزب پیروز» چیزی نزدیک به دویست هزار مدیریت را به عنوان «غنیمت» میان اعضای خود توزیع می کند. این عمل نه تنها به اجرای برنامه های حزبی و افزایش درآمد اعضا کمک می کند، بلکه باعث ایجاد پشتوانه ی مالی برای حزب می شود.

امریکایی ها، هیچ لفافه ای برای این عمل ندارند و به طرزی کاملاً باز آن را انجام می دهند. برای این که حزب بتواند در انتخابات آینده پیروز شود، نیاز به رضایت مردم و هم چنین سوق دادن به افکار و ذهنیت های آنها است. لذا کمابیش حزب به صورت خودبه خود در جهت خواست های مردم قرار می گیرد. علاوه بر سیاست داخلی امریکا، سیاست خارجی هم در همین راستا قرار دارد و این مطلب را «جان.و.فاستر»[۹] – به عنوان وزیر خارجه ی امریکا – در سال ۱۹۰۰ نیز تأیید کرده است. این مسأله – به ویژه از آغاز قرن بیستم – شکلی بسیار جدّی به خود گرفت و در همین رابطه «تافت» رییس جمهور امریکا – طی سال های ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۳ – اعلام کرده است که سیاست خارجی امریکا در درجه ی اول، وسیله ای برای پیشبرد اهداف اقتصادی است.[۱۰] پیگیری اهداف اقتصادی، عملی برای دستیابی به پیروزی در انتخابات آینده می باشد. مردم از دولت ها، امنیت، رفاه و آزادی می خواهند؛ در آن زمان «رفاه» به واسطه ی رکودهای اقتصادی، در امریکا تهدید می شد ولذا جلب آن، رضایت بیشتری را به همراه داشت.

امروزه – در آغاز قرن بیست و یکم و هزاره ی سوم – سیاست خارجی امریکا نه به واسطه ی اقتصاد، بلکه مستقیما خوراک تبلیغاتی شده است و این عمل در سراسر جهان حکمفرما می باشد. وقتی بوش – پسر -، با آرای یکسانی نسبت به رقیب خود برای ریاست جمهوری برگزیده شد، او و جمهوری خواهان یک مشغله ی اساسی داشتند و آن افزایش محبوبیت برای پیروزی در انتخابات آینده بود اگر جمهوری خواهان و بوش، بازی را در آخرین انتخابات امریکا می باختند، برای سه دوره ی پیاپی به دور از قدرت و درآم