پاورپوینت کامل نقطه صفر قیام ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقطه صفر قیام ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقطه صفر قیام ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقطه صفر قیام ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

زمینه های قیام

با ظهور امام خمینی(ره) – در سال ۱۳۴۱ ش – به عرصه تحولات سیاسی ایران، تغییراتی در فرآیند سیاسی، اجتماعی و اندیشه های دینی – با تأکید بر مبانی سیاسی اسلام – به وجود آمد. ایشان به عنوان یکی از مقتدرترین مراجع شیعه، از یک سو مترصد فرصتی بود تا رژیم شاهنشاهی را در اجرای نیات پلید و برنامه های غیراسلامی خود ناکام سازد؛ و از سوی دیگر، بنیان حکومتی را استوار سازد که مجری شرعیات دین اسلام باشد؛ اگرچه شکل حکومت اسلامی را تا پیش از درس ولایت فقیه – در سال های ۴۷ و ۴۸ – بیان نکرد، اما از این رو طرح های اصلاحات در ابتدای دهه چهارم، فرصتی را به ایشان داد تا در مقابل آن به پا خاسته و موجی ایجاد کند که سال ها بعد توانست اساس نظام شاهنشاهی را براندازد.

هدف نخبگان نوسازِ دولت اقتدارگرا، ایجاد پایگاه اجتماعی تازه ای از طریق اصلاحات بود که کی از این اهداف، دگرگونی در ساخت اجتماعی بود. این دگرگونی، با رشد سریع نهادهای دولتی و تصویب قوانین جدید، با هدفِ از هم پاشیدن نهادهای سنتی به وسیله دولت، و هم چنین در جهت زدودن مظاهر دینی از متن جامعه اسلامی صورت می گرفت.

ازجمله اقداماتی که در این زمینه انجام شد، اعطای حق رأی به زنان، بر اساس تصویب نامه انجمن های ایالتی و ولایتی بود. سیاست اعلام شده رژیم پهلوی درباره مشارکت سیاسی زنان، به ظاهر ارتقای جایگاه اجتماعی آنان محسوب می شد، اما واقعیت امر غیر از آن بود؛ زیرا از زنان، به عنوان نماد نوگرایی نظام استفاده می شد و حقوق سیاسی اعطاشده به زنان، و هم چنین اغلب مشاغل اجتماعی، خاص گروه های رده بالای جامعه بود و این مشارکت هیچ گاه در سطح توده زنان اتفاق نیفتاد.[۱]

هدف اصلی برنامه ریزانِ لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی و اصلاحات شاه و مردم (انقلاب سفید)، ایجاد تمهیدات و زمینه سازی برای اجرای عملیات بعدی در طرح های اصلاحات و نوسازی بود. لذا برای رسیدن به این هدف و افزایش میزان موفقیت آنان در پروژه نوسازی، ایجاد شرایط لازم، آماده سازی بستر و محیط اجتماعی و دگرگونی در ارزش های دینی حاکم بر جامعه ایرانی ضروری بود.

امام خمینی(ره) که درصدد فرصتی بود تا آغازگر یک تحوّل بنیادین در نظام سیاسی باشد، مبارزه خود با شاه را از همین نقطه آغاز کرد. واکنش های رژیم پهلوی در قبال اقدامات امام خمینی(ره) و سایر علما و روحانیون، و نیز رفتار خشونت بار نوکران شاه در جریان تهاجم به مدرسه فیضیه، نماد روشنی از شکل گیری قیام همگانی مردم مسلمان ایران، به رهبری روحانیت و در مقابل، رویارویی و ستیزه جویی نظام پهلوی با آنان است. این رویارویی، زمینه و رخداد عظیمی را – که سرمنشأ تحوّلی بزرگ در تاریخ مبارزات مردم مسلمان ایران بود – فراهم کرد.

امام خمینی(ره) با درک این مطلب که اعمال خشونت بار رژیم در مدرسه فیضیه، تا حدّ زیادی بنیان نظام سیاسی را از تعادل خارج ساخته و زمینه را برای وقوع دگرگونی های انقلابی فراهم ساخته است، با استفاده از ایام سوگواری در ماه محرم، اقدامات تازه ای را انجام می دهد. از یک طرف فرارسیدن ماه محرم، و از طرف دیگر آتش افروخته شده بر اثر فاجعه در مدرسه فیضیه، فرصت مناسبی بود تا امام خمینی(ره) برای گسترش دامنه قیام و هدایت مردم به سوی یک مبارزه بزرگ، دست به ک بسیج عمومی بر ضد رژیم شاه بزند.

اوج این اعتراضات و انتقادات، زمانی بود که امام راحل در عصر عاشورای (۱۳ خرداد ۴۲) در مدرسه فیضیه حضور یافت. ایشان با بهره گیری از ماه محرم و ایام عزاداری و سوگواری امام حسین(ع)، در نطق آتشین خود، حکومت پهلوی را به دستگاه زید و بنی امیه تشبیه کرده و به شاه درباره همسویی او با اسراییل و عمال صهیونیسم هشدار داد.[۲]

بدین سان تلاش های رژیم برای کنترل روحانیون – که به نمایندگان و سخنگویان نیروهای مخالف رژیم تبدیل شده بودند – به جایی نرسید. از این پس امام خمینی به عنوان نماد مبارزه با استبداد و سلطه گری استعمار و هم چنین مبارزه بر ضد صهیونیسم شناخته می شد.

پس از سخنرانی امام خمینی(ره) در عصر عاشورا، موج جدیدی از اعتراضات و انتقادات بر ضد حکومت آغاز گردید و در روز بعد (۱۴ خرداد) دامنه آن در تهران و قم به حدی گسترش یافت که رژیم مجبور شد به واکنش شدیدی دست بزند و بر اساس گزارش شهربانی تهران، همان روز حدود ۱۲۴ نفر از اقشار مختلف مردم در میدان توپخانه و تعداد زیادی نیز شهید و مجروح شدند.[۳]

شکاف میان نیروهای اجتماعی و رژیم سیاسی، روز به روز عمیق تر می شد و نشانه های بحرانی که از پیش آغاز شده بود، آشکارتر می گردید. برای خروج از این بحران، حاکمان سیاسی چاره را در بازداشت امام خمینی و افزایش خشونت بر ضد مخالفان دیدند. و آخرالامر دستور بازداشت ایشان در نیمه شب پانزده خرداد ۴۲ صادر گردید.[۴] [سند شماره ۱].

با انعکاس خبر دستگیری امام خمینی(ره)، اغلب شهرهای بزرگ ایران دستخوش ناآرامی و قیام عمومی در برابر این اقدام دولت گردید. بر اساس گزارش های شهربانی، تهران و قم در آتش و خون به سر می برد و مردم در نقاط مختلف شهرها با مأموران به مقابله پرداختند. در این هنگام، وزارت جنگ با اعلام حکومت نظامی مأموریت پیدا می کند تا این قیام باشکوه را سرکوب کند؛ اما با این که دامنه قیام به سایر شهرهای کشور کشیده می شود، ولی سرانجام رژیم به شکل خشونت باری آن را سرکوب می کند.

شالوده قیام پانزده خرداد را باید در رهیافت مبارزاتی امام خمینی(ره) بر ضد نظام سیاسی حاکم جست وجو کرد؛ رهیافتی که بر اساس آن، به مخالفت با تغییر قانون اساسی در لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی پرداخت؛ رفراندوم اصلاحات را زیر سؤال برد؛ به افشاگری نظام استبدادی حاکم – که باعث استیلای بیگانگان شده بود – پرداخت و توده مردم را در مقابل رژیم قرارداد و این هدف و مبارزات را نیز ادامه داد که بعد از پانزده سال آن را به ثمر رساند.

نتایج و پیامدهای قیام ۱۵ خرداد

۱- واکنش رژیم و بازتاب آن؛ مأموران رژیم افزون بر اقدامات خشونت آمیز بر ضد معترضان و مخالفان، و هم چنین دستگیری و سرکوب گسترده مردم و روحانیون معترض، در یک اقدام تبلیغاتی گسترده کوشیدند که قیام پانزده خرداد را به عوامل خارجی نسبت دهند.

پاکروان رئیس ساواک در اظهارات خود – که در رسانه های خارجی نیز بازتاب داشت – ادعا کرد: «طرح انجام تظاهرات و اغتشاشات امروز، به وسیله یک دولت بیگانه تأمین گشته است. وی تأکید کرد که احتمالاً جمال عبدالناصر – رئیس جمهوری مصر – محرک این اغتشاش است».[۵]

سخنان شاه در ۱۸ خرداد سال ۱۳۴۲، حاوی نکاتی بود که واکنش هایی را نیز به دنبال داشت. اول این که او قیام پانزده خرداد را شورشی ارتجاعی خواند که از سوی خان هاوبزرگ مالکان برای مقابله با اصلاحات انجام گرفته و از سوی ارتجاع سیاه حمایت شد. بازتاب این سخن را می توان در گزارش ساواک مشاهده کرد: «فرمایشات اعلی حضرت بخصوص تکیه بر روی (ارتجاع سیاه) و مسخره کردن آن ها، تأثیر خوبی در طبقه تحصیل کرده دارد، ولی به نظر محافل و دستجات مختلف، با جمع آوری عقاید مردم، نباید بیش از این طبقه روحانی را تخطئه نمود و مردم جاهل مذهبی را جری و عصبانی کرد. در حالی که سرکوبی و مبارزه با روحانیون لازم است، نباید در این باره زیاده روی کرد، این نظریات را از هشت طبقه مختلف گرفته ام».[۶] [سند شماره ۲]

دومین نکته به تأیید سخنان پاکروان از سوی شاه مبنی بر نفوذ بیگانگان در این قیام مربوط می شود. هم چنین شاه اضافه می کند که قیام کنندگان، عده ای از مردم ه