پاورپوینت کامل چشم انداز فمینیسم در سینمای ایران ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چشم انداز فمینیسم در سینمای ایران ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چشم انداز فمینیسم در سینمای ایران ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چشم انداز فمینیسم در سینمای ایران ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

آشکارا «زن مردانگی»، سوژه ی دلربای سینمای این سال هاست. با مسأله ی نوع بازتاب فمینیسم و منظرهای فمنیستی در سینمای ایران، برخوردهای متفاوتی می توان کرد. خوب است از زاویه ی تفاوت شرایط تاریخی و اجتماعی و اقتصادی – فرهنگی ایران با کشورهای غربی که در آن جنبش فمنیستی و زن گرایی شورشی شکل بسته، به موضوع توجه شود و به دنبال آن، تفاوت تجربه و فضای سینمایی ایران و سینمای امریکا و اروپا مدّنظر قرار گیرد و سپس از تفاوت فمینیسم ایرانی و فمینیسم در منزلگاه اصلیش صحبت کنیم تا به تصویری واقعی تر از فمینیسم ایرانی و غربی دست یابیم. در کنار این نگاه می توان رویکرد سینمایی سال های اخیر را به مسأله زنان یک توطئه یا یک ضرورت منبعث از مشکلات واقعی زنان در ایران و یا یک رشد نگاه لیبرالیستی قملداد نمود که سر مبارزه و ناسازگاری با سنّت ها را دارد، هم چنان که می توان از زاویه هایی دیگر واقعیت موضوع زن در اجتماع و سینمای امروز ایران را بررسی کرد.

حقیقت آن است که طرح مسایل زنان در آثار سینمایی ما هرگز مساوی با طرح فمنیستی زن سالارانه و مردستیزانه نیست و این دو باید از هم جدا انگاشته شوند.

حقیقت دیگر آن است که اگر ما عینک تعصب نادرست را از چشمان خود برداریم، متوجه خواهیم شد که طرح مسأله زنان تنها یک جنجال و هیاهو نیست. در فضایی که فرهنگِ نادرستِ تبعیض مردسالارانه بر بخش بزرگی از قلمروهای عشایری و روستایی و حتی شهری ما حاکم است، چه فراوان حقوق مشروع و مسلّم زنان نادیده گرفته می شود. و نمایاندنِ بی عدالتی هایی که در سینما بر زنان می گذرد، می تواند محصول نگرشی عمیق و مسئول باشد. و بالاخره حقیقت مهم و اصلی که باید به آن بیاندیشیم؛ این نکته است که ما هرگز نباید «دین» و «سنّت» را یکی بدانیم.

دین سنّت الهی است، امّا هر جامعه ای در زمان – مکان می زید و دارای سنّت های عرفی و غیرشرعی بازمانده از نحوه ی زیست اعصار قدیمی تر است که اگر چه بسیاری از آن ها ضرورت خود را از دست داده، با این وصف، به صورت خرافه های رنج آور به حیات خویش ادامه می دهند؛ برخورد ارباب رعیتی و مالکانه با زنان از جمله ی این خرافه های سنّتی است که در مناسباتِ نو مورد انتقاد قرار می گیرد و سینما با دیدگاهی سالم می تواند به آن بپردازد. پس خود طرح مسأله زنان در سینمای ما به معنای نفوذ نگره های فمنیستی نیست. حال ببینیم – عملاً – موضوع چیست؟ برای بررسی جدّی بازتاب مسأله زنان در سینمای ایران می توان دوره بندی های گوناگونی را در نظر داشت؛ دوره ی آغازین سینما در ایران به ویژه از «حاجی آقا اکتر سینما» تا پایان جنگ جهانی دوم، سپس دوره ی ۱۳۲۶ تا کودتای ۲۸ مرداد، دوره ی کودتای ۲۸ مرداد تا اصلاحات ارضی، دهه ی چهل و سپس دهه ی پنجاه، دوره ی آغاز جمهوری اسلامی تا پایان جنگ، دوره ی سازندگی، و دوران دوم خرداد تا امروز.

پیداست؛ بررسی همه ی این دوره ها در این مجال کوتاه میسر نیست و – ترجیحا – ما به فیلم های امسال توجه کرده و آن ها را چون آینه ای از وضعیت مسأله ی زنان در سینمای سال های اخیر بررسی می نماییم.

برای بررسی جایگاه مسأله ی زنان، بهتر است نخست؛ وزن مخصوص آن را بین انواع گوناگون فیلم ها بسنجیم.

برای این بررسی ضروری است ژانرهای گوناگون امسال را مورد بررسی و مرور قرار دهیم و ببینیم در میان انواع فیلم ها، ژانر و آثاری که زنان موضوع اصلی آن هاست، چه جایگاهی دارد؟

فیلم های سینمای ایران امسال به چند دسته ی اصلی تقسیم می شوند:

۱. ملودرام؛ ژانر ملودرام و فیلم های خانوادگی همواره یکی از پربیننده ترین آثار عامه پسند در ایران هستند. شام آخر (جیرانی) از این رده است.

جیرانی علاقه مند است با بهره گیری از بحران های موجود، فیلم به روز و پرفروشی بسازد. فیلمنامه ی شام آخر، نوشته ی خود فریدون جیرانی و بازیگران آن کتایون ریاحی، ثریا قاسمی و آتیلا پسیانی هستند.

– مزاحم (سیروس الوند) نیز اثر دیگری از همین ژانر است. خسروشکیبایی، میترا حجار و امین حیایی از بازیگران آن هستند. در این دسته فیلم هایی که مرکز توجه آن ها زنان است، وجود دارد. مثل شام آخر.

۲. سینمای جنگ؛ قارچ سمی که رسول ملاقلی پور کارگردان و فیلمنامه نویس آن است، بازگشت او را به سینمای جنگ نشان می دهد. این فیلم داستان آدم هایی است که از دل جنگ سربرآورده اند و در فضای امروز جامعه دچار چالش های تازه ای شده اند. جمشید هاشم پور و میترا حجار از بازیگران قارچ سمی هستند.

– «عیسی می آید» که کارگردان و نویسنده ی آن «علی ژکان» است یکی دیگر از آثاری است که ریشه در جنگ دارد. ژکان با فیلم زیبای «مادیان» مشهور شد، اما با آثار بعدی نتوانست خاطره ی فیلم غافلگیر کننده ی نخستین اش را تجدید کند. حال همه منتظر «عیسی می آید» هستند.

۳. زنان؛ مساله ی زنان در مرکز سینمای ایران واقع است. بیشتر اوقات از زنان و مشکلات شان سوء استفاده می شود تا طبق روحیه ی زمانه فیلم پرفروش بسازند. اما گاه به گاه شاه کارهایی که با دیدگاهی عمیق مساله ی زنان را طرح می کند، ساخته شده است.

– «بمانی» آخرین اثر کارگردان مشهور ایرانی و سازنده ی فیلم گاو، نیز چون بسیاری از آثار او به مساله ی زنان می پردازد.

طبق آمار رسمی شهر ایلام بزرگترین رقم خود سوزی زنان را آن هم به خاطر خرافه و تعصبات غلط خانوادگی به خود اختصاص داده است.

«بمانی» داستان عشق سه دختر جوان به زندگی است. آنان درگیر ناهنجاری های اجتماعی و نابودی هستند. بمانی شجاعانه در برابر دنیای ستمگر اطراف برمی خیزد.

– «آرزوهای زمین» به کارگردانی وحید موساییان، اثری است درباره ی تعصبات و روابط غلطی که حقوق زنان را زیرپا می نهد. در این فیلم دختر جوانی را می خواهند به عقد پیرمردی درآورند امّا دختر و یک چوپان جوان همدیگر را دوست دارند و معلم روستا به آن ها کمک می کند.

– «امتحان» که ناصر رفائی کارگردان و نویسنده ی آن است، درباره ی دختران جوانی است که با فرهنگ و روحیه ی مختلف، برای امتحان کنکور در مدرسه ای گرد هم می آیند.

– «من ترانه پانزده سال دارم» اثری است که رسول صدر عاملی سازنده ی فیلم «دختری با کفش های کتانی» به همراه «کامبوزیا پرتوی» آن را نوشته و خود کارگردانی کرده است. داستان دختر جوانی است که ۱۵ سال دارد با مادر بزرگش زندگی می کند، با پسرجوانی ازدواج کرده و فورا از او جدا می شود. بحران جوانی و وضعیت اجتماعی کانون فیلم است.

– «نگین» هم فیلمی به کارگردانی و نویسندگی «اصغر هاشمی» است که از زنان می گوید. داستان زندگی زنی بنام «آذر» قاچاقچی مواد مخدر و «نگین» دختر اوست. آذر محکوم به حبس ابد است و «ندا» دوست جوانش در بیرون به او کمک می کند تا دختر فراری را بیابد.

۴. سینمای نامتعارف؛ سینمای نوین ایران بنا به مشخصات ویژه ی معنوی و فرمی در دنیا شناخته شده است. این سینما با گرایشی شدید به استناد و واقع نمایی و تقریب به زندگی و دوری از معیارهای داستان گویی سینمای سرگرم کننده شناخته شده است.

– «راه بهشت» اثر «بهرازنیا» از ژانر سینمای رویکردگرای ایران است. داستان «جلیل نظری» بازیگر افغانی فیلم «جمعه» است که بنا به دعوت جشنواره ی هامبورگ به کشور آلمان سفر می کند، پس از سه روز به عنوان پناهنده مجبور به اقامت دایم در یکی از کمپ های پناهندگان آلمان می شود.

– «سفره ی ایرانی» که کارگردان و نویسنده ی آن «کیانوش عبادی، سازنده ی فیلم های بسیار زیبای «آنسوی آتش» و «بودن یا نبودن» است، اثر دیگری از سینمای متفاوت ایران است. داستان یک اسکناس تقلبی هزار تومانی که دست به دست می گردد و ماجراهایی می آفریند.

– «نامه های باد» که «علی رضا امینی» آن را نوشته و کارگردانی کرده، نمونه ی دیگری از سینمای نامتعارف ماست. داستان گروهی از سربازان که از مناطق دورافتاده، کشور برای انجام خدمت وظیفه به اطراف تهران اعزام می شوند.

– «ایستگاه متروک» که کارگردان آن «علی رضا رئیسیان» است و بر اساس طرحی از «عباس کیارستمی» ساخته شده و لیلا حاتمی بازیگر آن است، نیز از زمره ی این گونه سینمای نوین ایران است.

– «ارتفاع پست» اثر «ابراهیم حاتمی کیا» از فیلم های بسیار مطرح یک سینمای ویژه است که بر متن سینمای نوین ایران جوانه زده است. این فیلم اثری درباره ی جنگ، که همواره مورد توجه حاتمی کیا بوده، نیست، بلکه داستانی جذاب از مردی ساده است که می خواهد با خانواده اش از ایران مهاجرت کند، اما نه پول دارد و نه سرمایه