پاورپوینت کامل عوامل و ریشه های معنوی بحران های زیست محیطی ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عوامل و ریشه های معنوی بحران های زیست محیطی ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عوامل و ریشه های معنوی بحران های زیست محیطی ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عوامل و ریشه های معنوی بحران های زیست محیطی ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

وقتی عده ای اندک، همه ی منابع زمین را در راستای منافع خود به تاراج دهند، با زمینی روبرو خواهیم شد که دیگر نمی تواند اکثریت را از خود راضی کند. و اگر اکثریت نباشند، اقلیت بر چه کسانی حکومت می کنند؟ اینجاست که باید با هر ترفندی مردم را امیدوار نگه داشت؛ با رفاه و وعده ها و امیدهای کاذب! برخی از وعده هایی که چپاول گران طبیعت برای اسکات مردم دنیا داده اند چنین است:

۱. م. برتلو – شیمی دان فرانسوی – یک قرن گذشته، این پیش بینی کرده است: در سال ۲۰۰۰ نه چوپانی خواهد بود و نه کشاورزی، بلکه شیمی دانان به جای آنها غذا تولید می کنند. پس از آن که انرژی ارزانی فراهم بیاید، مثلاً غذاهای ترکیبی فراهم شده از کربن (از دی اکسید کربن)، هیدروژن (استخراج شده از آب)، از ازت و اکسیژن (استخراج شده از هوا) در دسترس همگان خواهد بود. آنگاه که زمین برای کشت محصولات کشاورزی استفاده نشود، یک بار دیگر پوشیده از گیاهان، گل ها و جنگل ها خواهد شد و هم چون باغ پهناوری خواهد بود که با آب های زیرزمینی آبیاری می شود. مردم در نعمت و فراوانی خواهند زیست و شادمانی های عصرهای طلایی افسانه ای را بار دیگر تجربه خواهند کرد.

۲. پس مانده های صنعتی – آن طور که شایع است – وحشت آور نیست؛ زیرا طبیعت زنده به ابزارهای تدافعی مجهز است. برای نمونه، از قدرت خودپالایی[۱] طبیعت نام می برند. مواد آلی موجود در رودخانه ها ناشی از گیاهانی است که در اطراف رودخانه می رویند. فاضلاب های محلی که به رودخانه ها می ریزد، خوراک مناسبی برای تغذیه ی انواع باکتری هاست. از اکسایش مواد آلی، نمک های بی زیان و محلول، در آب به جای می ماند. باکتری ها خوراک نم رویان[۲] می شوند و ماهی ها از نم رویان تغذیه کرده، انسان ماهی ها را صید می کند. آب رودخانه ها سرشار از نمک های معدنی است. گیاهان تک یاخته ی آبی، بزرگ ترین مصرف کنندگان نمک های محلول در آب هستند.[۳]

۳. تکنولوژی تصفیه ی مواد سمی، به درجه ای از پیشرفت می رسد که می تواند گازهای غیرقابل رؤیت در هوا و آب های مصرف شده صنایع را از هوای شفاف قله ی کوهستان ها، آب و رودخانه ها و دریاچه ها شفاف تر و زلال تر کند.[۴]

صاحبان این دیدگاه ها غفلت کرده اند که: «طبیعت محدود است و حدود و ثغور آن را نمی شود به طور نامحدود به عقب راند. انسان نمی تواند به سادگی و به طور بی وقفه به فتح و سلطه ی خویش بر طبیعت ادامه دهد؛ بی آنکه متوقع باشد که طبیعت نیز برای برقراری مجدد تعادل و توازنی که توسط بشر به هم زده شده، عکس العمل نشان دهد».[۵]

به نظر می رسد تمام مشکلات و بحران هایی که در طبیعت امروزی به وجود آمده است، معلول یک چیز باشد و آن عبارت است از قطع رابطه ی انسان با خدا. این علت مهم، از زوایای مختلف توسط برخی از مدافعان محیط زیست به همراه برخی عوارض و پیامدهای آن مطرح شده است که ذیلاً به برخی از آن ها اشاره می کنیم:

۱. تغییر نسبت انسان در نظام هستی

به خاطر کلیت و محوریت انسان حقیقی، وی تقریبا دارای نقش الهی نگهبانی بر جهان طبیعت است. هنگامی که این نقش به فراموشی سپرده شود و یا مورد سوء استفاده قرار گیرد، انسان در معرض این خطر قرار می گیرد که طبیعت بالمآل به وی نشان می دهد که در واقع چه کسی فاتح و چه کسی مغلوب است.۶ هنگام طغیان علیه آسمان، انسان وقتی به سوی طبیعت رو می کند، محدودیت های خویش را با خود حمل می نماید. این محدودیت ها پیام معنوی طبیعت را برای وی پوشیده می دارند و در نتیجه انسان هیچ سودی از آن به دست نمی آورد. درست با استفاده از همین طریقه است که شهروند شهرنشین و مدرن امروزی در جستجوی طبیعت بکر، همان اجزا و عناصری را با خود همراه می برد که موجب تخریب طبیعت می شود.[۶] یکی از دلایلی که چرا انسان متجددّ به پیشرفت و تکامل اعتقاد دارد و در مواجهه ی خویش با طبیعت دچار بحرانی جدی شده است، می تواند این باشد که معتقدات تکاملی وی با همه ی دلالت های دینی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی آن ها با واقعیت حیات، در آن قلمرو هستی که وی را احاطه کرده، ساخته و پرداخته ی خود او نیست؛ یعنی طبیعت دست نخورده و تمام صور حیاتی که از دل آن سرمی زند، چندان با وی سازگاری ندارد.[۷]

بشر جدید در این تغییر نسبت، تنها نگاه خود را به بهره وری مادی هرچه بیشتر از زمین معطوف کرد. از اینرو، تلذذ مادی تنها هدف و غایتی در نحوه ی ارتباط انسان با طبیعت لحاظ می شد. حال این که «باید اصولاً مدیریت انسان درباره ی زمین به سوی سه هدف جهت گیرد: سلامتی، زیبایی و پایداری. در آن صورت هدف چهارم – تنها هدف مورد قبول کارشناسان – یعنی بهره زایی، تقریبا همچون یک محصول فرعی به دست خواهد آمد».[۸]

۲. پذیرش تئوری «تنازع بقا»

به دنبال تغییر جایگاه و نسبت انسان در نظام خلقت، تعریف جدیدی از انسان ارایه می شود که انسان علی رغم این که پیشرفته و متمدن می باشد، اما یک حیوان در ادامه ی نسل پیشین حیوانی دیگر است. «قایل شدن به مبدئی حیوانی برای انسان و نفی ابعاد معنوی و روحانی او، راه را برای حاکمیت نفس اماره وی – که قوام سیاسی، فرهنگی و اقتصادی تمدن جدید به چنین حاکمیتی است – می گشاید و بستر روحی و روانی مناسب و مساعدی را برای محصور شدن انسان به خور و خواب و خشم و شهوت فراهم می کند».[۹]

در این صورت است که انسان جدید تنها خوراک و شهوت را اصل می پندارد و بس. و متأسفانه این دو، عرصه تنازع و درگیری است و در دنیای امروز شاهد آن هستیم که این تنازع در روند تشدیدی خود به «جنگ همه علیه همه» تبدیل شده است؛ جنگ انسان علیه انسان و انسان علیه طبیعت و خدا. «بدین گونه که زمین که روزگاری بهترین خانه و آشیانه ی بشر بوده است، امروزه به میدان یکه تازان تنازع بقا مبدل گشته است. متأسفانه این تنازع به نام رفاه صورت می گیرد؛ اما هیچ کس در فکر این نیست که هیچ درجه از رفاه نمی تواند انباشت مقادیر عظیم مواد بسیار مخرب و مهلکی را توجیه کند که چگونه می توان از خطر آن ایمن بود و به صورت خطری منحصر به فرد برای نسل های بعد و حتی اعصار زمین شناسی باقی خواهد ماند و انجام دادن چنین عملی تجاوز به ذات زندگی است؛ تجاوزی فوق العاده بزرگ تر از هر جنایتی که تا کنون به دست بشر صورت گرفته است. این پندار که یک تمدن می تواند پایه های خود را بر چنین تجاوزی استوار سازد، یک شرارت اخلاقی، معنوی و مابعدالطبیعی است. و این بدان معنا است که امور اقتصادی آدمی را به گونه ای سامان دهیم که گویی خود مردم حقیقتا حایز هیچ اهمیتی نیستند».[۱۰]

۳. فقدان فلسفه و الهیات طبیعی صحیح و جامع

به رغم تمام فعالیت ها در علوم طبیعی، امروزه هیچ «فلسفه ی طبیعت»ی وجود ندارد. در حالی که علم فیزیک قرون وسطی – که در واقع یک فلسفه ی طبیعی بود – امروزه به صورت یک علم در میان سایر علوم طبیعی درآمده و چیزی جای آن را به عنوان سابقه و پیشینه ی همه ی علوم خاص طبیعت، نگرفته است. هر چند که نیاز برای یک «فلسفه طبیعت» حتی توسط بعضی از علمای فیزیک احساس می شود – و بسیاری از ایشان دقیقا به خاطر گرفتنِ الهام برای روش ها و فلسفه هایی که می توانند در علم نوین مددکار باشند به تاریخ علم روی می آورند – اما به رغم فلسفه هایی که از سوی چندین متفکر نوین نظیر «وایتهد» و «مارتین» پیشنهاد شده است، امروزه هنوز فلسفه ی طبیعتی که عموما پذیرفته شده باشد، وجود ندارد. انسان می تواند حتی با تأسف بیشتر بگوید که هیچ «الهیات طبیعت»ی هم که بتواند به نحو راضی کننده ای، پلی معنوی بین انسان و طبیعت را به دست دهد، وجود ندارد.[۱۱] عیسی مسیح(ع) طریقه ای را به همراه آورد که به این جهان تعلق نداشت و یک سلسله تعالیم معنوی و روحانی رفیع را مطرح ساخت که تنها توسط جامعه ای از قدّیسین به طور کامل قابل پیروی است. بعدها مسیحیت که به مذهب یک تمدن تبدیل شد، قوانین رومی و حتی عرفی را در ساختار خویش ادغام کرد. [در حالیکه] قوانینی که بر حیات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی افراد مسیحی حاکم بود، از همان اعتبار و مشروعیت وحیانی مستقیمی که تعالیم مسیح درباره ی اصول روحانی و معنوی کلی، نظیر لزوم خیر بودن داشت، برخوردار نبود.[۱۲] علاوه بر این، چون خاستگاه انسانی دارد – آن هم در جهت منافع اقلیت حاکم – هرگز نمی تواند صحیح باشد.

چنان که «وایتهد» و مکتب وی و معدودی از فلاسفه ی منفرد را نظیر «کالینگوود» که علاقه و توجهی به طبیعت نشان داده اند، کنار بگذاریم، هیچ مکتب فلسفی دیگری مصرّ بر ضرورت یک فلسفه ی طبیعت و سعی در ارایه ی چنین فلسفه ای بر پایه ی فلسفه ی «توماسی» نبوده است. همچنین مکتب فنومنولوژی (پدیدارشناختی) نیز در درون خود یک فلسفه ی طبیعت را به دست می دهد؛ امّا هیچ یک از آن مکاتب، پذیرشی وسیع یا کلّی کسب نکرده اند.[۱۳]

شیوه ی برخورد و نگاه رمانتیک به طبیعت نیز بیش از آنچه عقلانی باشد، جنبه ی