پاورپوینت کامل دارا و سارا و دیدگاه فرهنگ سازی درون نگرانه ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دارا و سارا و دیدگاه فرهنگ سازی درون نگرانه ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دارا و سارا و دیدگاه فرهنگ سازی درون نگرانه ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دارا و سارا و دیدگاه فرهنگ سازی درون نگرانه ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

مدتی است که ویترین فروشگاه های اسباب بازی، عروسک های دو خواهر و برادر را در صدر جمع خود جای داده اند و متولیان و دست اندرکاران فرهنگی کودکان در کشور نیز منتظر ارتقای درجه و جایگاه این دو در بین اسباب بازی ها و عروسک های موجود بوده و برای تبدیل شدن این دو عروسک به یک مظهر و نماد فرهنگی ملّی روزشماری می کنند؛ برخی نیز می پندارند: این برادر و خواهر به اتکای این که زمانی دو شخصیت محبوب ملی در سطح اوراق یکی از کتاب های درسی بوده اند، حتما در این عروسک های جدیدالولاده، قابلیتی برای تبدیل شدن به یک نماد ملّی وجود دارد؛ گویی که هم اکنون این اتفاق افتاده و اُنس کودکان با این عروسک ها یک جریان فرهنگ ساز مثبت را به همراه داشته و در نسلی که در آینده ی نزدیک، نوجوانی و جوانی کشور را نمایندگی خواهد کرد، جنبشی سازنده ایجاد می کند.

از دیدگاه این دسته که غالبا طیف تصمیم گیر و دست اندرکار فرهنگی کودکان را تشکیل می دهد، لابد اثرگذاری این عروسک ها در روحیه و اخلاق کودکان به اندازه ی اثرگذاری عروسک ها و شخصیت های عروسکی هم چون «پینوکیو» در ایتالیا، یا «تن تن» در فرانسه و «ای کی یوسان و دی جی مون» در ژاپن و یا «هری پاتر» در امریکا و انگلستان خواهد بود؛ اما مدتی زمان می خواهد تا این پندار به واقعیت بپیوندد.

این تنها یک بُعد از چند بُعد متصور برای تحلیل موجودیت عروسک های تازه وارد دارا و سارا است؛ امّا از ابعاد دیگر هم می توان این اتفاق را تحلیل و ارزیابی کرد؛ از این رو طرح سؤالاتی چند در امر تحلیل این رویداد لازم است؛ ازجمله این که:

۱. آیا این رویداد برای فرهنگ سازی است یا فرهنگ ستیزی؟ چراکه اگر این هدف مشخص نباشد، فرهنگِ آشفته و بی هدفی را تولید خواهد کرد که نتیجه ی آن کاملاً ضدفرهنگی است.

۲. آیا این عروسک ها از صنعت های ملی برخوردارند که تبدیل به یک عروسک ملی شوند؟ صنعت های ملی مهم ترین وجه تمایز تولیدات ملی با تولیدات فراگیرند و تنها توجه به صنعت های ملی است که می تواند قلب همه ی بچه ها را در داخل یک حوزه و محدوده ی فرهنگی به تسخیر خود درآورد.

۳. آیا بررسی های لازم جهت شناخت زمینه ها، تشخیص و پیش بینی درست پشتوانه های ملی و فرهنگی برای عرض وجود این عروسک انجام شده است تا به دنبال محبوبیت و مقبولیت آن ها در بین کودکان تأمین شود؟

۴. آیا ضرورت های اجتماعی مؤثر در شکل پذیری و شکل دهی هویت و گرایش های جامعه ی امروز ایران در پیدایش چنین عروسک هایی لحاظ شده است؟

۵. ویژگی های هویتی و ساختاری این نوع عروسک ها چیست و کودک یا نوجوان در برخورد و تعامل با این عروسک ها چه احساسی خواهد داشت؟

۶. آیا نوجوان، عناصر زنده ای در بازی با این عروسک ها خواهد یافت که فرایند بازی را برایش تبدیل به زندگی با این عروسک ها نماید؟ و قرار گرفتن در کنار آن به صورت جزء لاینفکی از زندگی نوجوان و محبوب ثانیه ها و لحظات او درآید؟

یکی از نویسندگان کودک و نوجوان معتقد است: «محبوبیت، نه با بخشنامه به دست می آید و نه با تبلیغات گسترده ی پرهزینه و نه با لشکرکشی [مثلاً] ۲۰۰هزارتایی عروسک های بی گناه به بازار محبوبیت. مادامی که دنیای درونی و حریم شخصی انسان ها را به رسمیت نشناسیم و همه ی توان و صداقت خود را برای کشف و پاسداری این دنیا و حریم به کار نگیریم، نباید امیدی به کامیابی خود داشته باشیم؛ به ویژه اگر در پی آن باشیم که این محبوبیت و کامیابی ابعاد ملی نیز پیدا کند.

وی با طرح یک دیدگاه انتقادی به حضور و ظهور دارا و سارا می گوید: «اگر از ما بپرسند این دو عروسک کیستند، پیشینه شان چیست، گذشته شان کجا است، نیاکان فرهنگی شان چه کسانی هستند، از کجا سر برآورده اند، بر کدام نقطه از فرهنگ ایرانی یا اسلامی تکیه کرده اند، آیا ردشان به همان دارا و سارای رانده شده از کتاب های درسی نسل ما بازمی گردد [چه پاسخی داریم.] اینک که به دلیل تعصبات بی دلیل و غیرمنطقی، بیست سال است که دارا و سارا از کتاب کلاس اول رانده شده اند و امروز فرزندان ما دیگر نه نامی از دارا و سارا را به یاد دارند و نه خاطره ای از آن ها را به یاد می آورند، ناگهان به کدام دلیل تازه به عنوان نماد کودکان و نوجوانان این سرزمین وارد صحنه می شوند؟»

به اعتقاد روان شناسان، کودک و نوجوان باید بتواند از طریق بازی به نوعی پرورش شخصیت و کسب مهارت های اجتماعی نایل شود. لذا اسباب بازی ها اگر با مطالعه روان شناسانه در دسترس کودکان قرار بگیرد، می تواند ابزار رسیدن به این شخصیت ها و مهارت های اجتماعی باشند.

شاید دقت در این نکته دور از واقعیت نباشد که در بین اولیای جامعه، کودکان و نوجوانان، کسانی هستند که به نقش و تأثیر بازی در این فرایند مهم بی توجهند و سطح انتظارات آن ها از کودکان و نوجوانان متناسب با سن و موقعیت فکری آن ها نمی باشد و انتظاری فراتر از آن داشته و نوعی هم سطح پنداری و هم فکرانگاری در ساختار انتظارات آن ها رخنه کرده است و به نقش فعالیت و بازی در تکامل و رشد متعادل کودکان اهمیت لازم را نمی دهند.

در حالی که فعالیت، یکی از نیازهای انسان و اساس رشد و تکامل است. کودکان هنگام بازی، به فعالیت های بدنی، عقلی، و اجتماعی می پردازند. بازی را چند گونه تعریف کرده اند؛ جرسیلد (Jersild) می گوید: «بازی کودک یک کار جدّی است.» فرانک (Frank) می نویسد: «بازی، راهی است که کودک آنچه را که کسی نمی تواند به او بیاموزد یاد می گیرد.» بعضی نیز بازی را زندگی کودک دانسته اند. به طور کلی می توان گفت: بازی هر نوع فعالیتی است که فرد برای لذت بردن انجام می دهد. بدون این که به نتیجه ی نهایی آن توجه داشته باشد. فرد با کمال میل و بدون اجبار و تحریک خارجی – بلکه فقط برای سرگرمی و لذت بردن – بازی می کند. فرق بازی با کار در این است که دومی برای رسیدن به یک هدف معین، نه برای لذت بردن انجام می گیرد. در نظر کودک فعالیت های آزاد، بازی شمرده می شوند ولی آنچه بزرگسالان برای او تعیین و تکلیف کنند، از قبیل تکالیف مدرسه و کمک به کارهای خانگی، کار است. همچنین بازی یک رفتار فطری عمومی است که در تمام موجودات زنده دیده می شود و یکی از مهم ترین عوامل و وسایل رشد و یادگیری است. به عبارت دیگر، کودک بازی می کند تا رشد کند و پرورش یابد.

فرایند بازی، خود دارای ارزش هایی متعدد است که ازجمله مهم ترین آن ها، می توان به ارزش های اجتماعی و ارزش های تربیت اخلاقی آن اشاره کرد.

کودک بدون بازی – مخصوصا بازی با کودکان دیگر، نه با بزرگسالان – فردی خودخواه، خودبین و خودسر بار می آید، ولی از راه بازی با دیگران، روش همکاری، دادوستد و ساختن شخصیت خود را در گروه می آموزد.

درست است که کودک رفتار اجتماعی خود را در برخورد با دانش آموزان در مدرسه یاد می گیرد، ولی بازی های مقید مدرسه در مقایسه با بازی های آزاد خارج از مدرسه، فرصت کمی برای رفتار اجتماعی کودک فراهم می آورند. کودک به وسیله ی بازی یاد می گیرد که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کند و مشکلات مربوط به روابط اجتماعی را حل نماید. بازی به کودک کمک می کند که رشد و تکامل یابد و به او امکان می دهد تا خود را کنترل کند، پیش از آن که از طرف بزرگسالان کنترل شود.

همچنین بازی یکی از عوامل بسیار مهم برای تربیت اخلاقی کودک است؛ وی حق و باطل، گناه و ثواب را در خانه و مدرسه یاد می گیرد، ولی اجرای مقررات اخلاقی در آن ها به اندازه ی بازی جدی نیست. کودک می داند که اگر بخواهد عضو پذیرفته و مورد توجهی در گروه خود گردد، باید: با انصاف و مؤدب، درستکار، بازنده ی خوب و خوددار باشد. او همچنین می داند که همبازی هایش بیش تر از بزرگسالان خانه و محیط مدرسه سخت گیرند. او هنگام بازی بیش از هر وقت دیگر یاد می گیرد که مقررات را به سرعت و به طور کامل اجرا کند و در ضمن بازی است که کودک اوضاع و احوال زندگی واقعی را می تواند دریابد و این که چگونه با آن ها روبرو شود. خلاصه بازی یک نوع فعالیت فطری و بهترین وسیله و تمرین برای آمادگی برای زندگی است. به عبارت دیگر، بازی خود زندگی طبیعی کودک و در عین حال آماده شدن برای مراحل بعدی زندگی او است، و محروم ساختن او از بازی، در واقع محرومیت از زندگی است و همین بازی است که به کودک کمک می کند تا م