پاورپوینت کامل نظام سرمایه داری و چشم اندازهای جاری ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نظام سرمایه داری و چشم اندازهای جاری ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نظام سرمایه داری و چشم اندازهای جاری ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نظام سرمایه داری و چشم اندازهای جاری ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

سرمایه، یک مفهوم گسترده ی اجتماعی – اقتصادی و به همان اندازه، مفهومی ریشه دار است. «گسترده است» زیرا در حیطه ی وسیع زندگی عادی، یک زیر نظام کاملاً وابسته و پیوسته به سایر نظام هاست و در سازوکار همگی آنها دخالت دارد. «ریشدار است» زیرا از اعماق گذشته ها می آید و سپس به نیروی حرکت تمام نظام تبدیل می شود.

سرمایه در بنیانی ترین نگرش به ساختارهای اقتصادی، یک مفهوم اجتماعی است که یک رابطه ی مشخص، اما در حال رشد – و دگرگونی شدن – میان اعضای جامعه را بیان می کند. به عبارت دیگر، سرمایه همانا یک سازماندهی تولید، در سلسله مراتبی از مقیاس ها، در یک فضای اجتماعی (معمولاً ملی) است که به موجب آن بخشی از تلاش های مادی جامعه، می باید راهی مدارهای معینی شوند که وسایل تولید و تولید وسایل و.. را عینیت می دهد.

بنا به این مفهوم – طی فرایندهایی – کالاهای متنوعی ساخته می شوند تا زمینه ساز ساخت کالاها و خدمات بعدی باشند و یا به یکدیگر بپیوندند و بالاخره به کالاهای مصرفی یا ابزاری برسند.

به این ترتیب سرمایه با درک سازماندهی اجتماعی تولید، کنترلِ مصرف، استخدام، پرداخت ها و تقسیم اجتماعی اساسی کار، همسو می شود.

وقتی به مفهوم اجتماعی سرمایه دقت می کنیم و تفاوت آن را با مفهوم های ابزاری در تاریخ گذشته – مانند ابزار تولید کشاورزی، وسایل حفظ معیشت و بقای انسان و وسایل سازماندهی اجتماعی از حیث مادی به وسیله ی نیروهای متمرکز (مثلاً دولت ها) که در تاریخ گذشته ی جوامع مشرق زمین وجود داشته است – باز می شناسیم، می بینیم که در گذشته، مفهوم ابزار تولید – و آنچه که به صورت زیرساخت های تولیدی، چون آب بندها، راه ها، پل ها و کاروانسراها پدیدار می شده اند – حاصل یک نوع سازماندهی تکرارشونده، کم رشد یا رشد نایافتنی و در پیچ و خم های ساده، حتی تک مسیری بوده اند که سازمان های تولید بغرنجی را موجب نمی شدند. در جامعه ی باستان آن روز، تضاد و تعارض و همکاری و تعاون، به گونه ی امروزینِ آن که از انباشت سرمایه و ابزارهای تولیدی در نظام سرمایه داری حاصل می شود، وجود نداشت. در حالی که سرمایه، در جامعه ی صنعتی امروزی، در فرایند رشد یابی خود، هم از شرایط اجتماعی بیرون می جوشد و هم بر آن مؤثر می افتد. قرن بیستم، به ویژه پس از جنگ جهانی دوم، کارکردهای جهانی پیچیده ای را – و نه جهانی نسبتاً ساده تر را که از اوایل قرن نوزدهم آغاز شده بود – از منشا سرمایه، پدیدار ساخت. هم ساماندهی ها و هم نابسامانی ها ابعاد جهانی یافتند. سرمایه ی انحصاری پدید آمد که نوع جدیدی از قدرت اجتماعی و سلطه ی سیاسی را پدیدار ساخت به گونه ای که با آن همراه بود.

مقوله ی سرمایه یک جنبه ی عمومی از مفاهیم اقتصاد مارکسی را بیان می دارد؛ زیرا از آغاز شکل گیری به خود مارکس تعلق داشته، به سادگی توسط اقتصاددان مزبور و متعارف درک نمی شود. همانند مفهوم «ارزش» و «سرمایه» که به طور همزمان، هم به روابط اجتماعی و هم به اشیا بر می گردد. ماهیت ویژه ی روابط اقتصادی در تمامی جوامع تولید کالایی چنان است که این روابط در عین حال، در بین کالاها برقرارند. به همین جهت است که مارکس جوامع تولید کالاهایی را این چنین متمایز و با اهمیت نسبت به سایر جوامع می داند.

در جوامع پیشاسرمایه داری با وضعیت سرراستی روبرو هستیم. این جوامع آشکارا تحت سیطره ی روابط و وابستگی شخصی هستند، بردگان به برده دارانی معین وابسته اند و مرفّهین به لردهای فئودال مشخص. در جوامع باستانی وابستگی مشخص در سیطره ی حکومت مرکزی و اعیان و نمایندگان و تیول داران ایشان نسبت به رعایا و مردم در سراسر امپراتوری شکل می گیرد که این امر حالتی است استثنایی و متضمن حضور افراد آزاد و متفاوت با نظام برده داری به معنای الگوی اروپایی آن می باشد. به هر حال به موجب نظر مارکس در نظام سرمایه داری می بایست واگرایی های شدیدی بروز می کرد؛ زیرا این نظام ها هم شامل جوامع پیش سرمایه داری و هم خود نظام سرمایه داری بودند.

به هر تقدیر مارکس نظام سرمایه داری را توسعه یافته نوع از شکل عمومی تولید کالایی به حساب می آورد و با این وصف تمرکز خود را بر شکل عمومی تولید کالایی می گذارد؛ زیرا با همه ی تعارض و تفاوتی که با نظام پس از آن دارد، مایل است به هسته های اولیه ی سرمایه و سرمایه داری و نظام صنعتی در دوره های پیشاسرمایه داری دست یابد. اما برای این که نظام سرمایه داری پدید آید، لازم بود تا روابط وابستگی شخصی، که مانع می شدند تا نیروی واقعی تولید، آزادانه اختیاردار نیروی کار خود باشند، ریشه کن شود.

نیروی واقعی تولید می باید طی فرایندهای تاریخی از مالکیت ابزارهای تولید منفک شوند، کارآمدی (و سطح فن شناسی) به قدر کافی بالا برود و شرایط اجتماعی مطلوبی پدید آید که پدیدآور