پاورپوینت کامل راهبردهایی برای بهانه زدایی ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل راهبردهایی برای بهانه زدایی ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل راهبردهایی برای بهانه زدایی ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل راهبردهایی برای بهانه زدایی ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

از لحاظ تاریخی روابط ایران و امریکا و هم چنین شیوه های برخورد امریکا با ایران تحت تأثیر چند متغیر اصلی بوده که همواره در شکل و کیفیت رابطه و شیوه های برخورد آن کشور اثر داشته است. این متغیرها عبارت اند از:

۱. بافت سیاسی و اوضاع داخلی ایران؛ ۲. اوضاع داخلی امریکا؛ ۳. موقعیت امریکا در سیاست های جهانی؛ ۴. نقش و مواضع ایران در سیاست های جهانی؛ ۵. نقش ابرقدرت های موازنه دهنده.

در میان متغیرهای مزبور، دو عامل اثرگذاری بیشتری داشته اند: اول اوضاع داخلی ایران و دوم نقش ابرقدرت موازنه دهنده که نحوه ی برخورد امریکا را تعیین می کرده است.

یکی از مهم ترین مواردی که تحت تأثیر متغیرها شیوه ی برخورد امریکا را با ایران نشان می دهد، کودتای ۲۸ مرداد است که بر ضدملی شدن صنعت نفت ایران صورت گرفت. در این مقطع – از لحاظ داخلی – شاهد شکاف شدید سیاسی و اجتماعی در کشور بودیم و علاوه بر شکاف میان عوامل سلطنتی و نیروهای طرفدار ملی شدن صنعت نفت، (درواقع ضدسلطنت) اختلاف شدیدی هم وجود داشت که امریکا درواقع از این اختلافات سیاسی درونی که اوضاع سیاسی کشور را کاملاً ناآرام کرده بود، به نحو مطلوبی در راستای منافع خود سود برد. در این دوران، موقعیت امریکا در سیاست های جهانی رو به شکل گیری بوده و این کشور در حال پیش روی به سوی یک ابرقدرت جهانی بود و همین امر زمینه ی لازم را برای مداخله ی این کشور فراهم می کرد.

در مورد نقش ابرقدرتهای موازنه دهنده باید گفت: اگرچه دو کشور اتحاد شوروی و انگلیس، قدرت های بزرگ و مهمی محسوب می شدند، ولی انگلیس در این کودتا کنار امریکا قرار داشت و اتحاد شوروی هم به تنهایی نمی توانست در مقابل این دو قدرت بزرگ قد علم کند.

در شرایط حاضر هم برخورد امریکا با ایران تحت تأثیر متغیرهای فوق قرار دارد. از لحاظ بافت سیاسی داخلی، شکاف محسوسی بین نخبگان حکومتی کشور مشاهده می شود که درواقع بهانه ی لازم را برای مداخله جویی امریکا فراهم کرده است.

موقعیت امریکا از لحاظ سیاست جهانی: باید گفت: در حال حاضر امریکا ابرقدرت برتر و بدون رقیب جهانی است که در ابعاد مختلف قدرت ملی (نظامی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی) دارای موقعیت بسیار عالی در سطح بین المللی است. در مورد نقش ابرقدرت موازنه دهنده باید گفت: از این جهت، خلأ جدّی مشاهده می شود؛ درواقع و در حال حاضر هیچ قدرتی مشاهده نمی شود که بتواند در مقابل امریکا در سطح نظام بین الملل، موازنه ایجاد کند و توجّه به این مسأله از کمال اهمیت برخوردار است. از لحاظ نقش ایران در سیاست های جهانی هم باید گفت که دقیقا مواضع سیاسی منطقه ای و بین المللی ایران در جهت عکس خواستها و اهداف امریکا قرار دارد که همین امر موجب بروز تعارض جدّی در منافع دو کشور شده و اختلافات شدیدی را دامن می زند.

بر اساس متغیرها و شرایط فوق، استراتژی برخورد ایران و امریکا را می توان در سه سطح داخلی، منطقه ای و بین المللی ترسیم کرد:

الف) بُعد داخلی: همانطور که گفته شد، اختلافات سیاسی داخلی بهانه ی لازم را برای امریکا فراهم ساخته است و هم چنین در حال حاضر، محور اصلی مورد استناد مقامات امریکایی به ویژه رئیس جمهور این کشور می باشد. بنابراین در شرایط فعلی، توجّه به وحدت ملی از اهمیت بالایی برخوردار است. در مورد مقوله ی وحدت ملی باید گفت که اصولاً منظور از وحدت ملی، بیشتر وحدت نخبگان سیاسی کشور است که گرایش های سیاسی آنان، زمینه های لازم را برای وحدت اقشار مختلف جامعه فراهم می سازد. هم چنین منظور از وحدت، نوعی وحدت تحمیلی نیست، بلکه وحدت در عین کثرت است که بر اساس آن – در عین اختلافات سیاسی داخلی – باید در مقابل بیگانگان موضع هماهنگ و واحدی اتخاذ شود تا راه برای هرگونه مداخله جویی بیگانگان بسته شود. نه تنها باید طرف های مختلف به لوازم وحدت سیاسی و ملی پایبند باشند و از طریق تمسک به مقوله ی وحدت ملی به دنبال کسب امتیاز سیاسی برای جناح خود باشند، بلکه باید برای جلب نظرات و آرای گروه های سیاسی مختلف، هزینه های لازم پرداخت شود. با وجود این، مهم ترین موضوع در مقوله ی وحدت ملی، همسویی و جهت گیری مشترک تمام گروه ها و نخبگان سیاسی در مقابل تهدیدات خارجی به ویژه تهدیدات امریکا می باشد.

در حال حاضر امریکا هم همین اختلافات سیاسی داخلی را زمینه ی مناسبی برای رسیدن به اهداف خودیافته و درواقع سعی می کند این شکاف را تشدید کند. به همین دلیل است که دبیر شورای عالی امنیت ملی اذعان داشت: هرگونه تحرّک در جهت تشدید اختلافات داخلی، به معنای تشدید تهدید در راستای تهدیدات امریکاست و باید آستانه ی تحمل جناح های سیاسی مختلف بالاتر رود. البته برخی بر این مسأله تأکید می کنند که امریکا از این طریق قصد دارد، بین گروه های سیاسی فعّال در کشور اختلاف بیاندازد، ولی واقعیت این است که اختلافات در داخل کشور به صورت محسوسی موجود می باشد و امریکا تنها از این اختلافات بهره برداری سیاسی می کند که البته دبیر شورای عالی امنیت ملی هم به این مسأله تصریح کرده است که یک پایه ی تهدید امریکا، به اختلافات داخلی ایران برمی گردد. البته شاهد بودیم که امریکا در زمینه ی تشدید اختلافات داخلی نه تنها موفق نشد بلکه موجب همدلی بیشتر جناحها و احزاب سیاسی مختلف در مقابل تهدید امریکا نیز شد.

همچنین برای تعمیق و گسترش وحدت ملی، افزایش مشروعیت نظام از طریق جلب حمایت و مشارکت هرچه بیشتر مردم و افزایش این احساس در مردم که آنان در تصمیم گیری اساسی کشور نقش اصلی را به عهده دارند، ضروری است.

مسأله ی دیگری که از بُعد داخلی اهمیت دارد، برخورد منطقی و حسابگرانه با این قبیل تهدیدات و اظهارات است که به عهده ی دستگاه سیاست خارجی کشور می باشد. در این قبیل تهدیدات، اولین مرحله طرح سؤالاتی درباره ی انگیزه تهدیدکننده است که واقعا چه هدفی را دنبال می کند و این تهدیدات تا چه اندازه جدی می باشد؟ و بعد از مشخص شدن این سؤالات می توان موضع درستی در قبال این تهدیدات اتخاذ کرد. تحلیل چرایی موضوع، اهمیتی بسیار بیشتر از واکنش های احساسی و هیجانی دارد، این قبیل واکنش ها علاوه بر این که فضای روانی کشور را مختل می سازد، مانع از برخورد منطقه با این حوادث می شود. به نظر می رسد با سپردن رفع این مشکلات و مقابله با این تهدیدات به دستگاه سیاست خارجی، نتیجه ی مطلوب تری را می توان به دست آورد.

ب) بُعد منطقه ای: در سطح منطقه ای، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران طی سال های اخیر، روند موفقی را آغاز نموده است که هدف اصلی آن تشنج زدایی از روابط ایران با کشورهای همسایه جنوبی خود می باشد. یکی از اهداف اصلی امریکا در منطقه ی خاورمیانه و خلیج فارس، تحمیل الگوی امنیت تک قطبی به منطقه از طریق سلطه بر اعضای شورای همکاری خلیج فارس است که بر اساس این الگو، ایران باید بیرون از این سیستم امنیتی و در حاشیه بماند. با وجود این، ایران با اقدامات مثبت خود توانسته است پیشرفت مطلوبی در بهبود روابط خود با کشورهای عربی به دست آورد. تداوم این وضعیت برای افزایش ضریب امنیت ملی کشور، اهمیت حیاتی دارد و باید مانع از هرگونه اقدامات تخریبی امریکا در روابط ایران با کشورهای عربی شود.

اما مسأله ای که در حال حاضر از اهمیت اساسی برخوردار است، موضع ایران در قبال تحولات آینده ی نزدیک خاورمیانه است. تصمیم امریکا برای کنار زدن صدام حسین، تحولات خاورمیانه را وارد مرحله ی تازه ای خواهد کرد. به نظر می رسد که حمله ی امریکا به عراق و سرنگونی صدام حسین قطعی می باشد، ولی هنوز آلترناتیوهای احتمالی به هیچ عنوان معلوم نمی باشد. در حال حاضر به نظر می رسد که اغلب کشورهای منطقه موافقت خود را در مورد حمله ی امریکا به عراق به صورت آشکار و یا ضمنی اعلام کرده اند. ترکیه صریحا اعلام کرده است که در صورت تحقق چهار شرط پیشنهادی، این کشور با حمله ی امریکا به عراق همراهی خواهد کرد. این شروط عبارت اند از: ۱. مخالفت با تشکیل دولت کرد در شمال عراق؛ ۲. جبران ضررهای اقتصادی ترکیه ناشی از این حمله؛ ۳. مقبول بودن رژیم جدید عراق از سوی مردم این کشور؛ ۴. عدم واگذاری مناطق موصل و کرکوک به کردها.

به نظر می رسد که کشورهای عربی هم برخلاف اظهارنظرهای خود، درواقع با حمله ی امریکا موافق هستند. البته هم ترکیه و هم کشورهای عربی از حمله ی نظامی به عراق به دلیل ترس از تهدیدات موشکی و شیمیایی عراق واهمه دارند. با توجه به این وضعیت، موضع ایران که بتواند منافع ملی کشور را تأمین کند چگونه باید باشد؟ باید گفت که در وهله ی اول حمله به عراق و سرنگونی صدام حسین می تواند به نفع ایران باشد، چون تا زمانی که صدام حسین در رأس قدرت است، مرزهای جنوبی