پاورپوینت کامل تجاوز و دفاع مشروع ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تجاوز و دفاع مشروع ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تجاوز و دفاع مشروع ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تجاوز و دفاع مشروع ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

حادثه ی یازدهم سپتامبر و رخدادهای بعد از آن، ابعاد گوناگون جدیدی را در حوزه ی سیاسی، اقتصادی و حتی ایدئولوژیکی نشان داد، اما با حمله ی امریکا به افغانستان و تدارک حمله ی جدید به عراق، سؤالات و ابهامات زیادی در حقوق بین الملل و کارآیی و ضمانت اجرای آن در عرصه ی بین المللی، مطرح ساخته است.

گرچه استراتژی مهم بوش در انتقال «هزینه های سیاسی ناامنی» از داخل کشور به نقطه ای از جهان که باعث تحمل کمترین میزان مسئولیت پذیری در مقابل شهروندان امریکایی بود، خواسته یا ناخواسته، بازی جدیدی را در روابط بین الملل آغاز نمود که منجر به رادیکالیزه کردن درگیری ها و منازعات بین المللی بود، اما از نظر حقوق بین الملل عمومی، مشروعیت کافی و لازم برای تجاوز به کشور دیگری را نیافت و این بار داعیه دار استقرار صلح جهانی با استفاده از جدیدترین تکنولوژی نظامی با تجاوز به افغانستان به بهانه ی مبارزه ی با تروریسم، حقوق بین الملل را مخدوش نمود.

در این نوشته، ضمن بررسی مفهوم تجاوز و میزان مسئولیت بین المللی دولت ها در مقابل آن، به بررسی «دفاع مشروع و جنگ عادلانه» به عنوان تنها استدلال امریکائیان برای تجاوز به کشورهای منطقه، پرداخته شده است.

* تجاوز (Aggression)

استفاده از نیروی مسلح علیه حاکمیت، تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی دولت دیگر، یا به هر نحوی که مغایر با منشور ملل متحد باشد. این تعریف از تجاوز، از طریق اجماع (Consensus) توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۷۴ و بر اساس توصیه ی «گزارش کمیته ی ویژه ی تعریف تجاوز» (که خود نیز همین تعریف را با اجماع پذیرفته بود) پس از ۶ سال فعالیت که به دنبال کارهای قبلی کمیته های دیگر مجمع عمومی در عرض چندین سال انجام شد، تصویب گردید.

در میان اعمالی که تجاوز محسوب می شود، (صرف نظر از اعلام جنگ) می توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱. هجوم به قلمرو دولت دیگر و اشغال نظامی ناشی از آن، یا الحاق قلمرو دیگر از طریق توسل به زور؛

۲. بمباران قلمرو خارجی؛

۳. محاصره ی بنادر یا سواحل؛

۴. استفاده از نیروهای مسلح در جهت منظوری خلاف توافق، که با توافق دولت دیگر در خاک آن مستقر شده اند؛

۵. اجازه دادن به دولت دیگر جهت استفاده از قلمرو مملکت خویش برای تجاوز به دولت ثالث؛

۶. اعزام دسته های مسلح یا مزدوران، توسط یا از سوی دولتی برای اعمال تجاوزکارانه علیه دولت دیگر.

بر اساس حقوق دادگاه نورمبرگ، پیش نویس طرح جرایم علیه صلح و امنیت بشری که در ۱۹۵۴ توسط کمیسیون حقوق بین الملل تهیه شد و اعلامیه ی ۱۹۷۰ مجمع عمومی درباره ی اصول حقوق بین الملل درباره ی روابط دوستانه و همکاری بین ملت ها بر اساس منشور ملل متحد، جنگ تجاوزکارانه (War of Aggression) شدیدترین مصداق عمل تجاوزکارانه است. این کار جنایت علیه صلح و امنیت بین المللی محسوب می شود، یعنی ایجاد مسئولیت جنایی فردی بر اساس حقوق بین الملل می نماید، ولی انواع کم اهمیت تر تجاوز فقط باعث ایجاد مسئولیت بین المللی دولت، یعنی نوعی مسئولیت مدنی و تعهد جبران خسارت می نماید.

«تجاوز» مهم ترین نوع استفاده ی غیرمشروع از زور است و یکی از مواردی است که ماده ی ۳۹ منشور ملل متحد آن را «نقض صلح» می خواند.

همانند ماده ی بسیار مهم[۱] از منشور ملل متحد که توسل به زور را غیرمشروع اعلام می نماید، قطعنامه ی ۱۹۷۴ تعریف تجاوز محدود است به «زور» و به عقیده ی اکثریت حقوقدانان، منظور از کلمه ی قهریه «قوای مسلّح» است و بالنتیجه شامل آنچه گاهی تحت عنوان «تجاوز اقتصادی» قرارداده می شود، نمی گردد.

برخلاف منشور ملل متحد، تعریف ۱۹۷۴ شامل «تهدید به استفاده از زور» در تعریف تجاوز نمی شود و نیز از حاکمیت دولت ها حمایت می نماید. صرف نظر از موارد مربوط به اعزام دسته های مسلح و امثالهم، تعریف مزبور شامل مفهوم «تجاوز غیرمستقیم» نمی گردد. هرگونه کسب و تصرف سرزمین دیگران و هرگونه برتری و امتیاز ناشی از تجاوز مردود و غیرمشروع است. اولین استفاده ی نامشروع از قوای مسلح، مدرک علی الظاهر و اولیه ی تجاوز محسوب می شود. (اصل اولویت)، گرچه شورای امنیت می تواند در سایه ی حقایق و مطالب دیگر موجود، به نتیجه ی دیگری برسد و شدت اعمال ارتکابی جزو این ملاحظات است!

قطعنامه ی تعریف تجاوز مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۷۴ گرچه حاوی برداشت قوی و از لحاظ حقوقی تعهدآور نیست؛ اما در عرف روابط بین الملل، خصوصا پس از پایان جنگ سرد، همواره به عنوان یک مفهوم اصلی در ادبیات حقوق بین الملل مورد استناد اکثریت حقوقدانان قرار گرفته است.

امریکا در سال ۱۹۴۵، در کنفرانس سانفرانسیسکو با این استدلال که تعریف های پیشنهادی برای تجاوز جامع نیستند و شامل همه ی موارد تجاوز نمی توانند باشند، در برابر درج تعریفی از تجاوز در منشور ملل متحد ایستاد و موفق هم شد.

شاید سیاست مداران امریکایی پس از پایان جنگ جهانی و آغاز دوره ی جدیدی از روابط بین المللی تلاش داشتند با تعریف وسیعی از تجاوز، اقدامات مسلحانه ی خود را در دیگر کشورها در تحت لوای مفهوم «دفاع مشروع» یا «اقدامات بشردوستانه» توجیه کنند و به همین خاطر به گنجاندن تعریف محدود و مضیق از «