پاورپوینت کامل توتم پرستی و تمایز امور مقدس از عرفی ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل توتم پرستی و تمایز امور مقدس از عرفی ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل توتم پرستی و تمایز امور مقدس از عرفی ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل توتم پرستی و تمایز امور مقدس از عرفی ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

تعریفی که دورکیم از دین ارایه می کند و بر مبنای همین تعریف به تبیین خاستگاه آن می پردازد، تعریفی کارکرد گرایانه (فونکسیونالیستی) و سودجویانه می باشد. برای روشن شدن مفهوم کارکردگرایی ذکر این نکته لازم است که انسان ها در برخورد با دین، هم چون بسیاری از پدیده های دیگر، دو رویکرد دارند:[۱]

الف) نگرش حق جویانه و پرسش گرانه از درستی و نادرستی و حق و باطل؛

ب) نگرش سودجویانه و کارکرد گرایانه و پرسش از فواید و آثار آن.

در گذشته رویکرد نوع اول غلبه داشت و مشخصه ی عصر جدید غلبه ی تلقی کارکردی است. مسأله ی «منشا دین» هم سوال عصر جدید است و بیشتر با نگرش دوم سازگار است. از آن زمان که انسان ها نگاهی مبتنی بر طلب سود پیدا کردند، این سوال پیش آمد که دین چه فوایدی دارد وچرا انسان ها به آن گرایش دارند و منشا آن چیست؟

رویکرد کارکردگرایی به دین گرچه در بین متفکران پیش از دورکیم نیز رواج داشته، ولی بیشتر تحت نفوذ دورکیم شکل گرفته است.

تبیین های کارکردگرایانه دچار مسایلی هستند که تبیین های کارکردگرایانه ی دین نیز از آن مستثنی نیستند. این مسایل به این خاطر است که در مورد دین، میان شرح کارکردگرایانه از یک رفتار اجتماعی خاص و تفسیری که خود رفتار کنندگان می کنند، اختلاف زیادی وجود دارد. شرکت کنندگان در مناسک مذهبی نمی دانند، آن چه که انجام می دهند، بیشتر با یکپارچه سازی گروه سروکار دارد واگر هم مناسک در برابر چشمانشان چنین کاری را انجام دهد، این کار از دید آن ها مقصود اساسی و بنیادی مناسک به شمار نمی آید.

نتیجه ی نظر دورکیم که همه ی مناسک مذهبی در سراسر جهان اساساً یکی هستند، این است که باورهای شرکت کنندگان در مناسک و مقاصد اعلام شده ی این مناسک، هیج ربطی به آنچه که اتفاق می افتد، ندارد. رسیدن به چنین نتیجه ای بسیار شگفت انگیز است، زیرا برای شناخت رفتار مذهبی توجه به باورهای مشارکت کنندگان درباره ی رفتارشان گریزناپذیر است و در تبیین این رفتار بسیار اهمیت دارد.

پیامد دیگر نادیده گرفتن اهمیت صورت های خاصی که مناسک به خود می گیرند، این است که برای تبیین صورت های خاص مناسک هیچ گونه مبنای واقعی برای دورکیم باقی نمی ماند. اگر آن چیزی که مردم انجام می دهند، واقعاً اهمیتی نداشته باشد، پس از چه راهی می توان اعمال آن ها را تبیین کرد و چرا آن ها این کار را انجام می دهند و کار دیگری را انجام نمی دهند؟ [۲]

تحویلی نگری مولود کارکرد گرایی (ارزیابی تحویل گرایی دورکیم)

یکی از نتایجی که پدیدارشناسان دین، مانند «میرچاالیاده» از دیدگاه کارکرد گرایانه ی دورکیم گرفتند، این است که آن ها می گویند، در این تلقی از دین تحویل گرایی «Reductionism» وجود دارد. پدیدارشناسان با هر نوع تحویل (رد یا ارجاع) گرایی یا به تعبیر «آدولف دایناخ»[۳] «فلسفه های این است و جز این نیست»[۴] به شدّت مخالفت می کنند.

مراد از تحویل گرایی یعنی تنزل دادن و ارجاع یک پدیدار به امری نازل تر و فروتر از آن و اخذقسمتی از شی ء به جای کل آن. منطق دانان مسلمان این خطا را در شکل ساده ی آن به عنوان، مغالطه کنه و وجه، صورت بندی کرده اند. از آن جا که شکل صوری این مغالطه به صورت «الف چیزی نیست جزب» است، کسانی چون «جولیان هاکسلی» آن را مغالطه «هیچ چیز نیست به جز (Nothing but) نامیده اند. و «وایتهد» نیز از آن به «مغالطه ی واقعیتِ ازجای به در شده»[۵] یاد کرده است.[۶]

تحویل گرایی در دین بدین معناست که دین به یک بُعد و ضلع آن فروکاسته شود؛ به عبارت دیگر، خلاصه کردن دین در یک ضلع و سلب و نفی اضلاع دیگر از دین. نظریه ی دورکیم هم نوعی نظریه ی تحویل گرایانه است؛ به عبارت دیگر، تحویل گرایی جامعه شناختی است، زیرا دین را در کارکرد اجتماعی آن خلاصه می کند و مفهوم خدا و نیز دیگر عناصر ادیان را به جامعه تحویل می دهد. خدا در حقیقت تجلی جامعه است. تبیین کارکردی دین وقتی با تحویل گرایی همراه باشد، گمراه کننده است، چرا که براساس این تحویل گرایی امر مقدس معنای خود را از دست می دهد. افراد کلان وقتی توتم را می پرستند، چنین اعتقاد دارند که واقعاً چیزی غیر از جامعه ی خود را می پرستند.[۷] «فیلیپس» فیلسوف دین نئوویتگنشتاینی دورکیم را ارجاع گر (تحویل گرا) عامد می نامد، زیرا وی تلاش می کند پدیده های دینی را در قالب واژه های غیر دینی تبیین کند. وی نظریه ی دورکیم درباره ی دین را این گونه توصیف می کند: «وقتی به واقعیت که صورت زیرین نهاد دینی است، سر می زنیم، می بینیم آن واقعیت خود جامعه است. دین در واقع پرستش جامعه است، این ادعایی بس غریب است و نمی توان به راحتی فهمید که چرا کسی چنین ادعایی می کند».[۸]

شواهد دورکیم

شواهدی که دورکیم ارایه می کند، ازتوتمیسم قبایل استرالیایی است و به گزارش های قومی شناسی «اسپنسر و ژیلن» در این باره اعتماد دارد. او در نظریه ی خود به شواهدی استناد می ورزد که آنها نقل کرده اند. یکی از همکاران دورکیم به نام «ریچارد ژاستون» به بررسی دقیق گزارش های نقل شده از قبایل استرالیایی پرداخت و خلاف نظریه ی او را ثابت کرد. ژاستون نشان داد که نظریه ی دورکیم قبل از بررسی دقیق قبایل استرالیایی تدوین شده است. در ده سال گذشته تفسیر دورکیم از توتمیسم به طور کلی رد شده است.[۹]

ایراداتی دیگر بر نظریه ی دورکیم

مشکلات دیگری هم دامن گیر نظریه ی دورکیم است که به برخی از آن ها اشاره می شود:

۱. این نظریه بیشتر به فرضیه پردازی بی دلیل شباهت دارد تا نظریه ی علمی. شواهد این نظریه به اندازه ی کافی پشتیبان این نظریه نیستند. به علاوه، این نظریه نمی تواند برخی از مسایل مهم دین را تبیین کند. برای مثال، درباره ی دستورات اخلاقی که ادیان به پیروان خویش می دهند، در آن بخشی که جامعه ی دینی محدود می شود، این نظریه کارایی دارد. اما نسبت به دستورات فراگروهی قدرت تبیینی خود را از دست می دهد، مانند دستوری که می گوید: «به غیر هم کیشان خود نیز مهربانی کن، نوع بشر را دوست داشته باش، از دشمن خویش بگذر، خیرخواه همه باش».

نمی توان ادعا کرد که در تمام این دستورات منافع گروه ملاحظه شده است، زیرا در برخی از آن ها دستور می دهند که از منافع خویش و گروه خویش صرف نظر کن. «جان هیک» به نقل از «فارمر» این انتقاد را چنین بیان می کند: «اگر خداوند فقط طنین و بازتاب جامعه است که صورت های رفتاری خاصی را که به سود آن جامعه است، بر اعضای آن تحمیل نموده، اصل و منشأ تکلیف که باید به تساوی همه ی نوع بشر را شامل گردد، چیست؟ نژاد بشر به طور کلی آن گونه که این اصطلاح در نظریه ی جامعه شناختی به کار می رود، جامع نیست. اگر ندای گروه ما را وادارد که امتیازات مخصوص و محبوب گروه را به افراد خارج از