پاورپوینت کامل بدون شرح، در مرز ابتذال و عامه پسندی ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بدون شرح، در مرز ابتذال و عامه پسندی ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بدون شرح، در مرز ابتذال و عامه پسندی ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بدون شرح، در مرز ابتذال و عامه پسندی ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

سریال «بدون شرح» در شبکه سوم، آرام آرام دایره مخاطبانش را می گسترد و می توان گفت به جذاب ترین مجموعه در حال نمایش تلویزیونی تبدیل شده است. برخلاف انتظار، سریال پرخرج «تفنگ سرپر» جای «روزی روزگاری» را نگرفته، و توقعات عمومی را برنیاورده است. با آن که کادر سازنده، تقریباً همان کادر سریال موفق پیشین است، اما سریال مذکور، فاقد گرما از آب در آمده است. در وقت مناسب و با گذشت زمان بیش تر، می توان وجوه گوناگون کم خونی سریال «تفنگ سرپر» را بیان کرد: فضای تکراری، فیلمنامه بی روح و فقدان موقعیت دراماتیک و کشمکش های شیرین و نقش های جذاب، شاید مهم ترین عامل باشد. چهره عبوس «سریال تفنگ سرپر» کجا و آن کاراکترهای تازه و تجربه نشده شوخ و شنگ و با طراوت سریال «روزی روزگاری» کجا. جای خالی خانم ژاله علو کاملاً محسوس است. نقش خسروشکیبایی، اصلاً در قواره آن نقش مسحورکننده و پر انرژی و فوارانی پیشین نیست. رویدادهای متنوع سریال قبلی هم جایش پر نشده است. برای همین تا حالا «تفنگ سرپر» علی رغم خرج غیر قابل مقایسه، در رده پشت سر ماجراهای مجله شهر قشنگ، یعنی مجموعه «بدون شرح» و با فاصله فراوان از آن جا دارد. همین مسئله اولین درس را به ما می آموزد: صرف هزینه سنگین، بازیگران فراوان، صحنه پردازی و وسایل صحنه پر بهاء و… سریالی را جذاب نمی کند.

همه صحنه سریال بدون شرح، در دو آپارتمان، یکی دفتر مجله و دومی خانه است. پس چه چیز این مجموعه عامه پسند را شیرین و شیرین تر کرده است؟

اول از همه بایدبگویم عامه پسند بودن، در گذشته لقبی منفی برای آثار هنری بود، و با مبتذل بودن یکی پنداشته می شد. کمی بعد و به ویژه در سال های اخیر حتی در سینما، عامه پسندی یک فیلم، نشان برتری آن محسوب می شود. بالاخره تکلیف «عامه پسندی» یک اثر چیست؟

به نظرم عامه پسند بودن خود به خود نه نشان فضیلت یک اثر و نه نشان ابتذال آن است. گاه عامه مردم اثری، فیلمی، مجموعه ای را می پسندند که مبتذل است. یک فیلم پورنوگرافیک، ممکن است خوب ساخته شود و عده فراوانی را جلب کند. آیا این امتیازی برای آن است؟ ولی عموماً آنچه اکثر مردم می پسندند، دارای برتری هایی از نظر جذابیت و سرگرم کنندگی به حساب می آید. از سوی دیگر در برنامه های عمومی تلویزیونی، بدیهی است که جلب توجه عامه، یعنی عامه پسند بودن، یک هدف است. پس، از منظر برنامه سازی تلویزیونی، عامه پسندی نشان موفقیت یک برنامه و مجموعه تلویزیونی عمومی است. در این جا این بحث می تواند مطرح شود که یک برنامه عامه پسند تلویزیونی باید اولاً مبتذل نباشد، و ثانیاً قواعد خود را به درستی به کار گیرد؛ یعنی اگر یک مجموعه است، موضوع خوبی داشته باشد، و کارگردانی، بازی گردانی و فیلمبرداری و صحنه پردازی درستی را بمنصه ظهور رسانده باشد و غیره. در این صورت، سازندگان مجموعه عامه پسند می توانند سرافراز باشند که کار خوبی عرضه کرده اند. کاری که هم عامه پسند است و هم ماهرانه وهم دارای تأثیرهای فکری و اخلاقی خوب و هم دارای سروسامانی بدیع.

بدون شرح به مرور بسیاری از امتیازهای یک سریال عامه پسند را به خود اختصاص داده است. در واقع بازی های چند بازیگر بسیار حرفه ای است.

از طرف دیگر، پاره ای از داستان ها و فیلمنامه ها، گره افکنی خوبی دارند. کسانی مثل حنیفر فرشچی که فیلمنامه نویس مشهور سینماست و حمدزاده و ضابطیان و دیگران، متن هایی برای این مجموعه نوشته اند. پاره ای مواقع، فیلمنامه ها بسیار حرفه ای هستند و ماجرا و کشمکش جذابی را به نمایش می نهند و تماشاگر را حسابی درگیر خود می کنند از کارگردانی قابل سریال هم که روی هم رفته، متن هایی با نویسندگان گونه گون را با هم نزدیک می کند، باید ذکر خیرکرد. اما از دو زاویه نقدهایی می توان داشت:

۱. در بسیاری مواقع سری