پاورپوینت کامل دهه فرصت ها و تهدیدها ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دهه فرصت ها و تهدیدها ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دهه فرصت ها و تهدیدها ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دهه فرصت ها و تهدیدها ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

بسیاری از پژوهشگران معتقدند که تجربه انقلاب اسلامی و تولّد نظام سیاسی مبتنی بر اصول و قواعد اسلامی، یک نمونه استثنایی در تحوّلات ایران به شمار می آید؛ زیرا انقلاب اسلامی ایران خارج از مدار سرمایه داری و سوسیالیسم، خود را به جهانیان و جامعه جهانی نزدیک نمود. از این رو می توان آن را اوّلین الگوی انقلابی و اسلامی در جهان سوم و خاورمیانه دانست

پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در جهان، بین سال های ۱۹۸۰-۱۹۷۵ شش انقلاب به وقوع پیوست: آنگولا، گرانادا، موزامبیک، نیکاراگوئه، افغانستان و یمن جنوبی. در این میان انقلاب اسلامی ایران به لحاظ محتوا و مبانی با تمام آن ها متفاوت است. این وجه تمایز در ایدئولوژی مبتنی بر دین اسلامی و مردمی بودن آن، همچنین رهبری منحصر به فرد آن و شعارهای اصیل آن (استقلال طلبی وعدم وابستگی به بلوک های قدرت) بود که آن را از سایر انقلابات جدا می کرد.

اکنون در حالی در دهه سوم انقلاب اسلامی به سر می بریم که این انقلاب موفق شده است چالش ها و بحران های متعددی را پشت سر گذارد و کارایی و کارآمدی خود را نشان دهد؛ امّا اکنون چالشی بزرگ تر متوجه نظام اسلامی ایران است. این چالش برخلاف چالش های گذشته، اختصاص به ایران نداشته، در همه کشورها – خصوصاً کشورهای جهان سوم و بالاخص کشورهایی نظیر جمهوری اسلامی ایران که برای خویش در نظام بین الملل تعّهد و نقش قائل هستند – به چشم می خورد. این چالش را می توان جهانی شدن (Golbalizition) نامید. سؤالی که در این جا مطرح است، این است که آیا انقلاب اسلامی، همانند گذشته خواهد توانست با غلبه بر مشکلات و بحران های ناشی از جهانی شدن که حوزه های مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی خود را دربر می گیرید، کارایی و کارآمدی خود را نشان دهد؟ یا خیر؟

گرچه در چالش های گذشته، انقلاب اسلامی توانست کارآمدی خویش را حفظ کند، ادامه آن منوط به غلبه بر مشکلات ناشی از جهانی شدن و فراگردهای آن در حوزه بحران مشروعیت، بحران هویت و نظیر آن است. اما به درستی جهانی شدن چیست و چه مشکلات و عواقبِ منفی و مثبتی می تواند برای کشورهایی نظیر جمهوری اسلامی ایران داشته باشد؟ آیا انقلاب اسلامی، توانایی بهره گیری از فرصت های جهانی شدن را دارد؟

مفهوم جهانی شدن

واژه های جهانی شدن (Golbalization) جهانی سازی (Golbalism) دنیای عالمگیر (world wild) فراملیتی (Transnational)، چندملیتی (Multinoianal) و برخی واژه های مشابه که تقریباً در قرن نوزدهم – آن هم به خاطر گسترش تجارت دریایی و بین المللی بین دولت های دنیا – پا به عرصه ادبیات تجاری، اقتصادی، و سیاسی دنیا گذاشتند، در قرن بیستم به ویژه بعد از جنگ جهانسوز جهانی، به اشکال مختلف و بر پایه اهداف متعدد خود را در عرصه های متفاوت نمایان ساختند. سازمان هایی چون سازمان ملل متحد که جایگزین واژه جامعه ملل شده بود، با نقش محوری در دنیای دیپلماسی ظهور نمود که تقریباً اولین و گسترده ترین تشکیلات بین المللی طول تاریخ را دربر دارد. بعد از سازمان ملل متحد، اولین تفکر اقتصاد بهنام گات (GAt) که زمینه ساز اقتصاد بین الملل بود، در سال ۱۹۴۷ میلادی با اهداف آرمانی اقتصادی و تجاری با مرکزیت اروپا، وارد ادبیات نوین سیاسی گردید. هم اکنون بیش از نیم قرن است که تفکر جدید «جهانی شدن» و حرکت به سوی جامعه واحد جهانی، با فراز و نشیب های فراوان در دنیا مطرح است، و فکر اندیشمندان و سیاستمداران را سخت به خود معطوف داشته است.

دیدگاه های متفاوت درباره جهانی شدن

از دیدگاه «رولند رابرتسون» جهانی شدن، به طور مشخص به معنای تحولاتی است که ساختار نوینی را در دنیای کنونی حاکم می گرداند و ساختمان جدیدی بر جهان به عنوان یک کل و یک مجموعه به هم پیوسته حاکم می سازد. آنچه در باب مفاهیم باید بیشتر بدان توجه شود، اصل جهانی شدن و جهانی سازی است که در این جا ضمن اشاره به برخی تعاریف ارایه شده از سوی متخصصان و محققان برجسته می پردازیم. «جهانی شدن» ساخت نوینی است که جهان را به صورت کلیت واحد در می آورد و تمامی اجزای آن را به یکدیگر مرتبط می سازد. برای بهره گیری از مفهوم جدید جهانی شدن، می بایست تمام مفاهیم پایه که در گفتمان مدرنیستی، جامعه شناسی و فلسفه کلاسیک از آن استفاده می شد، به کنار نهاد؛ چراکه به نظر وی در ساخت بندی جهانی شدن، نمی توانیم مفاهیمی چون جبرگرایی – ذهنی یا عینی جامعه و اقتصادگرایی را درک کنیم. رابرتسون همچنین در مورد ایده جهانی شدن معتقد است که ایده جهان به صورت یک جامعه واحد در آمدن و یا حداقل به صورت بالقوه این چنین شدن، تاریخ طولانی داشته در آن سخن از بهشت جهان شمول در روی زمین و یا پادشاهی خداوند بر روی زمین گفته شده است، در برخی از جنبش های جدید مذهبی نیز گام های مشخصی برای دستیابی به سازمان های جهان شمول مذهبی برداشته شده است.[۱]

فراساختارگرایان از جمله گروه هایی اند که بیشتر نگاه منطقه ای و محلی به پدیده های جهانی دارند. با توجه به این اختلافات این سؤال مطرح است که آیا پدیده ها و فرایندهای موجود در جریان جهانی شدن، بیشتر جهانی می شوند یا منطقه ای؟ آیا مسایل محلی در جریان جهان گرایی از میان خواهند رفت؟

آیا فرهنگ های بومی و محلی و همان چیزی که بیشترین نگرانی کشورهای جنوب را برانگیخته است و نمایان گر هویت تاریخی و قبلی مردمان و جوامع مختلف است، در مسیر جهانی شدن در زیر سیلاب، مدفون خواهند شد؟ یا این که استوارتر می گردد؟

مک گرد، محقق علوم اجتماعی مفهوم جهانی شدن را افزایش شمار پیوندها و ارتباطات متقابلی که فراتر از دولت ها دامن می گستراند، می داند که در نتیجه نظام جدید جهانی را شکل می بخشد.[۲]

در تعریف مشترک کونگوویچ وکلنر اصطلاح جهانی شدن به روندی اطلاق می گردد که اقتصاد جهانی، نیروهای سیاسی و فرهنگی به سرعت، کره زمین را زیر نفوذ قرار می دهند و به خلق یک بازار نوین جهانی، سازمان های فراملی جدید و فرهنگ نوین جهانی می پردازند. بر این اساس دورنمای جهان توسعه بازار جهانی سرمایه داری، زوال دولت های ملی، گردش فزاینده کالا و خدمات و دسترسی به اطلاعات می باشد.[۳] به صورت کلی باید گفت که درباره جهانی شدن، دو دیدگاه کلّی وجود دارد: عده ای جهانی شدن را یک «فرایند» در نظر می گیرند که بطور معمولی و طبیعی ادامه داشته، به تدریج همه کشورها را در بر می گیرد و آن را وضعیت طبیعی سرمایه داری می دانند؛ عده ای نیز با دید منفی به آن نگریسته، آن را یک «پروژه» و نقشه ازپیش تعیین شده از جانب کشورهای سلطه گر، همچون کشورهای غربی و اروپایی می دانند. از دید اینان، جهانی شدن برای از بین بردن حاکمیت کشورهای در حال توسعه و جذب و هضم آنان در فرهنگ مادی غرب است. بنابراین متعاقب این دو دیدگاه کلّی، آثار و نتایج جهانی شدن و ماهیت آن به کلّی متفاوت می شود. در این جا لازم است آثار و نتایج مثبت و منفی ناشی از این دو دیدگاه را بررسیم:

آثار منفی جهانی شدن بر نظام های سیاسی

۱. جهانی شدن، موجب گسترش سلطه غرب و افزایش رویکرد سکولار شدن فرهنگ کشورها می شود. از این رو کشورهای جهان سوم و خصوصاً کشورهای اسلامی با بحران هویت و یا تهاجم فرهنگی غرب روبه رو خواهند شد.

۲. کشورهایی چون ایالات متحده در صددند با اطلاعات و ارتباطات، جهان را در مسیر دنیای سرمایه داری و در جهت نظم نوین و دلخواه خود هدایت نمایند. لذا مسایلی از قبیل مهاجرت پنهان، جنایات سازمان یافته، گسترش تبهکاری، جرم در سطح بین المللی، شیوع قاچاق و مواد مخدر و پدیده الکلیسم و اعتیاد را به دنبال خواهد داشت و به سقوط ارزش های اجتماعی می انجامد.[۴]

۳. در عرصه فرهنگی، جهانی شدن باعث تضاد طبقاتی و تقسیم کشورها به دارا و فقیر و شکاف فزاینده بین کشورهای «متروپل» و «حاشیه» می شود.

۴. سلطه غرب بر