پاورپوینت کامل شهروند و دولت در فرآیند جهانی شدن ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شهروند و دولت در فرآیند جهانی شدن ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شهروند و دولت در فرآیند جهانی شدن ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شهروند و دولت در فرآیند جهانی شدن ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۵

« پاورپوینت کامل شهروند و دولت در فرآیند جهانی شدن ۴۱ اسلاید در PowerPoint» عنوان همایشی است که معاونت پژوهشی دانشکده
معارف اسلامی و علوم سیاسی با همکاری کمیته دانشجویی در تاریخ سوم دی ۸۰ در دانشگاه
امام صادق علیه‎السلام برگزار نمود. در این همایش دکتر عبدالعلی قوام، محقق و استاد
برجسته علوم سیاسی و روابط بین الملل به بیان دیدگاه‎های خود پرداخت که خلاصه‎ای از
آن را در زیر می‎آوریم:

پدیده‎ای که تحت عنوان جهانی شدن از آن یاد می‎شود، از یک جهت پدیده‎ای کاملاً جدید
است و از یک لحاظ هم قدمتش به هفت هشت قرن پیش برمی‎گردد. آن چه امروز درباره جهانی
شدن مطرح می‎شود، در قالب بازسازی فضا، مکان و گسترش فضاهای اجتماعی است که به
بحران هویت و معنا می‎انجامد و از این جهت پدیده‎ای کاملاً جدید به حساب می‎آید.

شاید بتوان گفت جهانی شدن بیشتر به خودش شباهت دارد تا هر پدیده دیگری، بدین لحاظ
اگر بخواهیم، برای جهانی شدن نوعی تفکیک و تقسیم‎بندی قائل شویم، باید از سال ۱۶۴۸
که قرارداد صلح وستفالیا به امضا می‎رسد – یعنی Nation State متولد می‎شود – تا سال
۱۹۹۰ را یک دوره و از سال ۱۹۹۰ تا به امروز را دوره دیگر در نظر بگیریم.

در فاصله سالهای ۱۶۴۸ تا ۱۹۹۰، الگوها و ارزشهای حاکم در روابط بین الملل، همه در
یک مایه و براساس مدرنیسم و روشنگری تعریف می‎شد. ولی از سال ۱۹۹۰ به بعد ما فقط
شاهد فروپاشی نظام دو قطبی نیستیم، بلکه شاهد فروپاشی عصر روشنگری نیز هستیم. لذا
ما از یک جهت بعد از ۱۹۹۰ دچار نوعی بحران معنا شدیم.

در گذشته آمریکا و شوروی، هر کدام در قالب دکترین‎ها نظریه‎های خاص خود دوستان
یکدیگر را تعریف و به کشورهای مختلف براساس این تعریف کمک اقتصادی می‎کردند، یا از
اعطای کمک اقتصادی سرباز می‎زدند. ولی یکی از اتفاقاتی که بعد از ۱۹۹۰ رخ می‎دهد،
این است که دیگر دوست و دشمن را براساس گذشته نمی‎توان تعریف کرد.

یکی از مشکلاتی که آمریکا بعد از فروپاشی شوروی دچار آن شد، این بود که از داشتن
دشمن محروم شد! البته حادثه ۱۱ سپتامبر جریانات عادی را تا حد زیادی تغییر داد و
باعث شد آمریکا قدری ذوق زده شود؛ یعنی با استفاده از فرصت به دست آمده، تمام خلأی
را که از سال ۱۹۹۰ به بعد ایجاد شده بود، پر کرد و به مردم خود نشان داد که آمریکا
بدون دشمن نیست؛ به عبارت دیگر این حادثه باعث تقویت حس ناسیونالیستی (ملی گرایی)
در آمریکا شد.

خانم آلبرایت، وزیر امور خارجه دولت آمریکا که خود جزو کابینه کلینتون بود، در
سخنرانی خود اعتراف کرد که دولت کلینتون هیچ سیاست خارجی مشخصی نداشته و این
بلاتکلیفی ناشی از پدیده «جهانی شدن» بوده است.

یکی از آثار دیگری که پدیده «جهانی شدن» با خود به دنبال آورد، این بود که تا حد
زیادی رابطه دولت و شهروندان را دچار تغییر و تحول نمود؛ مثلاً در آمریکا آن
مشروعیتی که نظام دولتی داشت، رفته رفته سیر نزولی پیدا کرد، تا جایی که یک هفته
قبل از انتخابات در آمریکا تظاهراتی علیه برگزاری انتخابات و در مقابله با نظام‎های
دموکراسی جهان برپا شد. این امر نشان دهنده شکاف عمیق میان دولت و ملّت بود؛ ولی
حادثه ۱۱ سپتامبر تمام اینها را جمع و جور کرد و باعث ایجاد حس ناسیونالیستی قوی در
آمریکا شد؛ چیزی که آمریکا بعد از فروپاشی نظام دو قطبی، آن را از دست داده بود.

باید توجه داشت که جهانی شدن فرآیندی است که با سرعت به راه خود ادامه می‎دهد و
بنده اعتقادی به این نظریه ندارم که جهانی شدن را آمریکا هدایت می‎کند. شما به عکس
العملی که جرج بوش بعد از ۱۱ سپتامبر نشان داد، توجه کنید. این واکنش دقیقاً برخلاف
جریان جهانی شدن بود؛ بنابراین می‎شود گفت تروریسم یکی از آثار جهانی شدن است. لذا
از این جهت بنده اعتقاد ندارم که جهانی شدن مرکز واحدی دارد و کشوری خاص آن را
هدایت می‎کند. بنده همچنین جهانی شدن را برنامه و استراتژی از پیش تعیین شده‎ای
نمی‎دانم؛ هر چند که آرزوی کشورهایی مانند آمریکا این است که بتوانند پدیده جهانی
شدن را مدیریت و رهبری ‎کنند.

نکته دیگر که باید به آن توجه داشت این است که عوارض جهانی شدن دامنگیر کشورهای
شمال هم شده است، یعنی فقط کشورهای جنوب نبوده‎اند که از این ناحیه متضرر شده‎اند.
بنابراین توجیه‎پذیر نیست که برخی دولتها به خصوص کشورهای جهان سوم، مقدار زیادی از
بی‎کفایتی‎ها و شکستهای خود را در برنامه‎های اقتصادی وسیاسی به گردن جهانی شدن
بیندازند و حال آن که فقر، بیکاری و … همیشه وجود داشته است. بنابراین لزوماً
نمی‎توان گفت آنچه در کشورهای جنوب اتفاق می‎افتد، فقط به خاطر پدیده جهانی شدن
است. طبیعتاً جهانی شدن تهدیداتی را به دنبال دارد، ولی ما این آسیب‎پذیری را در
همه کشورها مشاهده می‎کنیم. امروزه در بسیاری از کشورهای پست مدرن در اروپا، دولت،
اقتدار خود را تا حد زیادی از دست داده است. امروز دیگر از وفاداری سنتی مردم در
کشورهای شمال به احزاب و سندیکاها، تا حد زیادی کاسته ‎شده است، زیرا خواسته‎های
خود را در قالب حزب نمی‎بینند. این مورد به خصوص در کشور فرانسه بسیار چشمگیر است و
مردم علاقه چندانی به عضویت در احزاب و سندیکاها ندارند. برعکس، در کشورهای جنوب،
مردم علاقه زیادی به تشکیل احزاب و سندیکاها نشان می‎دهند.

مسأله دیگر درباره جهانی شدن این است که ما باید به یک تقسیم بندی از جوامع برسیم.
نمی‎توان ادعا داشت که همه جوامع به یک نسبت جهانی می‎شوند، بلکه باید جوامع را به
سه دسته پیشامدرن، مدرن و پسامدرن تقسیم‎بندی نمود؛ مثلاً از میان هند و پاکستان که
در کنار یکدیگر قرار دارند و زمانی با هم یک کشور را تشکیل می‎داده‎اند، هند
راحت‎تر می‎تواند با پدیده جهانی شدن ارتباط برقرار کند. یا در مورد امارات عربی
متحده و ایران، امارات بیشتر از جهانی شدن تأثیر می‎پذیرد.

نکته دیگر این است که ما در جهانی شدن ناظر به هم ریختن وحدت، بنیادها و غایات
هستیم. امروزه وحدتی که در عصر روشنگری شاهد آن بودیم و آن چیزی که به عنوان غایت و
هدف نهایی تعقیب می‎شد، به طور کلی به هم ریخته است. بنابراین می‎توان گفت جهانی
شدن به صورت یک منبع واگرایانه در آمده است و لذا ما در وضع تناقض آمیزی به سر
می‎بریم؛ یعنی یک پای جهانی شدن در مدرنیسم و پای دیگر آن در پست مدرنیسم است.

اما این که در ابتدای بحث عرض کردم که مسأله جهانی شدن از یک جهت جدید نیست، به این
علت است که ابزارهای جهانی شدن تا قبل از فروپاشی نظام دو قطب