پاورپوینت کامل پرسش و پاسخ(گفت و گوی دانشجویان با دکتر سعید زیبا کلام ) ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پرسش و پاسخ(گفت و گوی دانشجویان با دکتر سعید زیبا کلام ) ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پرسش و پاسخ(گفت و گوی دانشجویان با دکتر سعید زیبا کلام ) ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پرسش و پاسخ(گفت و گوی دانشجویان با دکتر سعید زیبا کلام ) ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

اشاره: آنچه از نظر خوانندگان گرامی می گذرد، گزیده ای از جلسه پرسش و پاسخ
دانشجویان دانشگاه امام صادق علیه السلام با دکتر سعید زیبا کلام است. تعارض علم و
دین، معرفت علمی و ماهیت ریاضیات از جمله موضوعاتی است که در این همایش به چالش
کشیده شده است.

سؤال اول : گاهی چنین مطرح می شود که روش خاصی برای رسیدن به معرفت علمی نمی توان
پی ریزی کرد. منظور از این سخن چیست؟ آیا به آن معناست که ما معرفت علمی داریم ولی
روش رسیدن به آن را کسب نکرده ایم یا اساساً چون روش خاصی نداریم، نتوانسته ایم به
معرفت علمی برسیم؟

– برای اینکه شوک اولیه را به شما وارد کنم باید از بخش دوم سؤال آغاز کنم؛ من سؤال
می کنم معرفت علمی چیست؟ معرفت علمی خودش می گوید من معرفت علمی ام یا شما می گویید
این معرفت ، معرفت علمی است؟ اصولاً آیا معارف، خودشان از چیستی خود سخن می گویند؟
ظاهر سؤال بسیار ابتدایی ولی در عین حال کاملاً جدی است. ما بر چه اساس می گوییم
معرفت، معرفت علمی است؟ یعنی آن چیست که به آن Scientific (علمی) اطلاق می شود و آن
نظریه ها چگونه اند که به آنها علمی می گوییم؟ آیا معرفت، ویژگی های خاص ذاتی یا
جوهری دارد یا ما با توجه به نیازها و اهدافی که داریم بخشی از معرفت را Science می
نامیم؟ پاپر می گوید: من به راحتی می پذیرم که در تجزیه و تحلیل نهایی، مشخص نمودن
معیار تمیز، امری قراردادی است؛ قراردادی که تابع میل، سلیقه و قضاوت های شخصی
افراد است و افرادی شخصاً می توانند درباره معیار پیشنهادی من بحث معقول کنند که با
اهداف من موافق باشند. به هر حال معرفت علمی، نه فقط از نظر پاپر، بلکه از نظر سن
توماس و غزالی هم همین گونه است. حال به اصل سؤال برمی گردیم. زمانی تصور می شد که
جدا کردن علم از غیر علم را باید به مدد «روش» انجام داد؛ آن زمان (حدود ۱۰۰ سال
پیش) تصور می شد روش های منحصر به فردی وجود دارد که حوزه علمی و غیر علمی را جدا
می کند. اکنون در ایران این نگاه به شدت در حال ترویج و تبلیغ است که علم را باید
با روش های آن جدا کرد. اما امروز تقریباً به اجماع رسیده ایم که چیز خاصی به نام
روش علمی وجود ندارد. شما می خواهید ابتدا به ساکن با توجه به نیازها و مشکلاتی که
دارید بخشی از معرفت را از بخشی دیگر جدا کنید و بعد روی این بخش ها اسم بگذارید.
تصور نشود که «پاپر» عناد دارد. نه، اوفقط شجاع است و می گوید معیار تمیز قراردادی
است. بعد هم این قرارداد را تابعی از امیال، سلایق و قضاوت های افراد می داند.
معیار شما هر چه باشد، فرزند حاجات و امیال شماست. اینکه می گوییم چیز خاصی بدون
روش علمی وجود ندارد، به این معنا نیست که ما معرفت علمی داریم ولی روش نداریم؛ ما
الگوریتم مدون و خاصی به نام روش علمی نداریم. زمانی کسانی برای قبولاندن حرف های
خود در حوزه نجوم و مکانیک، ایده هایی درباره روش مطرح و چیزی را ابداع کردند تا
موجّه این نظریه ها باشد. داستان، درباره نیوتن است. نیوتن می گوید ما ممیزاتی
داریم به نام روش علمی و بعد هم نهایتاً نظریه خود را در قرن ۱۷ به کرسی می نشاند؛
جنگ و دعوایی بزرگ بین نیوتنی ها و دکارتی ها رخ می دهد و بعد از آن بسیاری از
عالمان همان روش ها و ممیزاتی را که نیوتن برای آن ذکر کرده بود، امتحان کردند و
دیدند که در عمل مشکل دارند.

پاپر با اینکه تجربه گرا و علم دوست و علم خواه است می گوید چیزی به نام روش علمی
وجود ندارد. عالمان، بسته به نیازها و ابزارها و نگاهی که به جامعه و خود دارند،
کارها و برنامه های خود را تنظیم می کنند و براساس آن سخن می گویند. در جایی جزمیت
به خرج می دهندو محکم بر نظریه خود پافشاری می کنند و هر گاه به مورد نقضی برمی
خورند، نظریات خود را تعدیل می کنند. اگر روش علمی به صورت الگوریتمی وجود داشت،
دیگر مشکل علم قرن ۱۷ حل و همه چیز تولید می شد. اینکه در همه زمینه ها از جمله
فیزیک، شیمی، علوم اجتماعی و … یک نظریه قطعی و صددرصد وجود ندارد و در نشریات
اقتصادی، سیاسی ، اجتماعی و … مناقشه و اختلاف است، همگی ریشه در فقدان یک روش
علمی دارند.

سؤال دوم: اگر خواسته باشیم مشکل دیرپای تعارض بین دین و علم را حل کنیم آیا نمی
توان از مباحث مطرح شده نتیجه گیری کرد که علم تجربی به قدری یقین آور نیست که با
دین تعارض داشته باشد یا نداشته باشد؟

– سؤال خوبی است. این بدین معناست که علم تجربی یقین آور نیست. این قسمت، کاملاً
روشن است. وقتی پای تجربه به میان می آید، اثبات کنار می رود و منتفی می شود. حتی
«پاپر» تجربه گرا با استدلال به این امر، می گوید: علم تجربی حدسی و موقت است.
بنابراین علم تجربی یقین آور نیست و هیچ گاه هم نمی تواند این طور شود، مگر اینکه
شما خواب ببینید؛ خواب ببینید که یک ولی و نبی بیاید و به شما بگوید این نظریه صادق
است؛ خوب، این دیگر ربطی به علوم تجربی ندارد. یکی از چیزهایی که مؤمنان و دین
باوران و وحی محوران می توانند بگویند این است که علوم تجربی به کلی ظنّی است.

امروزه هیچ علم شناسی نمی گوید فلان مسأله اثبات شده و صددرصد درست است. اما اساساً
خاستگاه تعارض علم و دین کجاست؟ مسأله تعارض علم و دین از غرب نشأت گرفته است و
قرار نیست همه