پاورپوینت کامل تاثیر قرآن کریم در پیدایش و گسترش علوم ادبی ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاثیر قرآن کریم در پیدایش و گسترش علوم ادبی ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاثیر قرآن کریم در پیدایش و گسترش علوم ادبی ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاثیر قرآن کریم در پیدایش و گسترش علوم ادبی ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

۷

بحث تأثیر قرآن کریم در علوم مختلف از مباحث مهم است; قرآن کریم، تأثیر زیادی
درعلوم و دانش های بشری داشته است; چه علومی که پیش از قرآن کریم، مسبوق به سابقه
بوده و با نزول قرآن کریم به کمال خودش رسیده و چه علومی که اساساً بعد از قرآن
کریم، موضوعیت پیدا کرده است.

بسیاری از علوم محتوایی قرآن، همچون معارف توحیدی، اطلاعات مربوط به انبیای عظام،
مباحث مربوط به معاد، اصول اخلاقی و انسان سازی مباحثی هستند که در کتاب های آسمانی
گذشته و شریعت های پیشین سابقه دارند و به نحو کاملی تری در قرآن کریم وشریعت مقدس
اسلامی به آن پرداخته شده است.

علومی هم هستند که پس از نزول قرآن کریم، موضوعیت پیدا کرده اند; مثلاً غالب علومی
که تحت عنوان علوم قرآن یا علوم قرآنی مطرح می شوند، این ها مجموعه ای از دانش های
پیرامونی هستند که با نزول این کتاب مقدس موضوعیت یافتند.

به غیر از این، قرآن کریم در حوزه های مختلفی از علوم اسلامی و علوم ادبی تأثیرگذار
بوده است. ما به عنوان یک محقق وقتی می خواهیم در زمینه های مختلف، پیرامون قرآن
کریم تحقیق و بررسی کنیم، یکی از مهم ترین این زمینه ها تأثیر قرآن کریم بر حوزه
های مختلف علوم است.

ادعا این است که قرآن کریم، تأثیر به سزایی هم در پیدایش علوم ادبی در رشد و
بالندگی این علوم داشته است و این که اگر نزول قرآن کریم نبود، معلوم نیست که آیا
علوم ادبی با چنین وضعیتی به وجود می آمد یا نه ؟! این بحث میان رشته ای، هم مربوط
به قرآن شناسی می شود و هم مربوط به تاریخ علوم ادبی.

یکی از علومی که نقش به سزایی در علوم ادبی دارد; علم نحو است که در معنای عام تر
شامل صرف هم می شود; علت پیدایش این علم، ظهور پدیده ای به نام لحن بین عرب
هایی بود که در عصر نزول قرآن کریم زندگی می کردند. لحن به معنای خطای اعرابی در
گفتار است. یعنی وقتی می گوییم لحن فی کلامه أوفی قرائته یعنی: أخطأ فی الاعراب
و خالف وجه الصواب کسی که در قرائت یا در سخنش دچار لحن می شود کسی است که به
خطای اعرابی دچار و از وجه درست منحرف می شود. در برخی احادیث نبوی آمده است که :
أنا من قریش و نشات فی بنی سعد فأنا لی اللحن من از قریش هستم; قریشی که زبانش
فصیح ترین زبان هاست و قرآن کریم به لغت آن ها نازل شده که توضیح خواهیم داد که
چگونه گویش های مختلف در قرآن کریم، وجود دارد، ولی در عین حال قرآن به لغت قریش،
نازل شده است و من در بنی سعد – قبیله حلیمه دایه پیامبر که به فصاحت مشهور بودند –
رشد یافتم، پس چه طور ممکن است من لحن یعنی خطای در اعراب داشته باشم. این نشان می
دهد که در عصر نزول قرآن کریم پدیده ای به نام خطای اعرابی وجود داشته است، یعنی
این طور نیست که بگوییم چون عرب از روی ذوق و فطرت سلیم خود سخن می گفته به هیچ وجه
دچار خطا نمی شده است.

پس از بعثت اندک اندک غیر عرب ها به پیامبر، ایمان می آورند که موالی نامیده می
شوند. موالی جمع مولی است و به معنای عرب تمیم می باشد. کسانی که عرب اصیل نیستند
عرب بالولاء هستند; یعنی تحت الحمایه یکی از قبیله های عرب می شدند و اصالتاً عرب
نبودند.

اصل تبیلغ، در قرآن کریم، اهمیت زیادی دارد الذین یبلغون رسالات الله و یخشونه
ولا یخشون احداً إلا الله و کفی بالله حسیب لازمه جهان شمول شدن دعوت، تبلیغ است
و تبلیغ برعهده همه کسانی است که دعوت حق را می شنوند. اگر این دین جهانی است که
هست: و ما أرسلناک الا کافه للناس، و ما ارسلناک الا رحمه للعالمین، شهر رمضان
الذی اُنزل فیه القرآن هدی للناس … باید دعوت خود را به گوش همه برساند ونذیراً
للبشر باشد. این طور بود که اقوام مختلف کم کم ندای این دعوت را می شنیدند و ایمان
می آوردند; اما به دلیل این که زبان اصلی آن ها، زبان عربی نبود و یا این که اگر هم
در میان قبیله های عرب، زندگی کردند، خانواده آن ها عرب اصیل نبودند و آن فصاحت و
شیوایی را در زبان عربی نداشتند، کم کم دچار مشکل گویش شدند.

از جمله این افراد صهیب بن سنان رومی است که جاحظ در البیان و التبیین درباره او
می گوید: لکنه رومیه لکنت هایی از زبان رومی از او شنیده شده است; مثلاً واژه
حائن یعنی فرد(غمناک را با های هوز تلفظ می کرد، یا مثلاً یکی از شاعران معاصر
پیامبر که یک برده حبشی بود به نامسهیم درباره او می گوید: کان یرتطن لکنه
اجنبیه یعنی گاهی دچار لکنت هایی از زبان بیگانه می شد.

کم کم این عارضه، شیوع پیدا کرد و کار به جایی رسید که عرب های اصیل هم گاهی دچار
این اشتباه های گویشی می شدند، مثلاً کاتب ابوموسی اشعری در نامه ای که به خلیفه
دوم می نویسد دارد که: من ابوموسی الأشعری خلیفه در جواب به ابوموسی می نویسد
که:سلام علیک، اما بعد فاضرب کاتبک سوطاً واحداً و أخّر عطائه سنهَ یک تازیانه به
نویسنده ات بزن و یک سال هم مواجبش را تأخیر بینداز که درست بنویسد من ابوموسی غلط
است ‍.

از ابوالدرداء در کنزل العمال متقی هندی، نقل شده است که: :سَمِِعَ النبیُ صلی
الله علیه وآله و سلم رجلاً قرأ فلحن پیامبر اکرم شنیدند که کسی قرآن می خواند و
دچار اشتباه شد فرمودند:أرشدو أخاکم در روایتی که ابن جنّی در خصائص نقل می
کند: یک قسمت اضافه دارد که أرشدوا أخاکم فانِّهُ قَد ضَلَّ

هدایت کنید برادرتان را که او گمراه شده است.

کم کم این بلیّه به قرائت قرآن کریم هم سرایت کرد و باعث شد افرادی که دچار خطای
اعرابی بودند در قرآن کریم هم دچار لحن شوند. رافعی در اعجاز القرآن، تعلیقی دارد
بر همین روایتی که نقل کردیم. او می گوید ضلّ به معنی خطای بزرگ است و پیامبر
اکرم دیدند که اگر جلوی این مسأله گرفته نشود ممکن است انحراف بزرگی در جامعه
اسلامی به وجود آید.

در زمان خلیفه اول، ما جنگ هایردّه را داریم، در زمان خلیفه دوّم فتح ایران و روم
رخ داد و غیر عرب ها گروه گروه به اسلام ایمان آوردندو گرایش به زبان عربی و قرائت
و فهم قرآن افزایش پیدا کرد. پیشوایان بزرگ امّت اسلامی به این فکر افتادند که
ضابطه ها و قانون هایی وضع کنند تا ساحت مقدس قرآن کریم را از هر گونه تغییر، تبدیل
و تحریف که گاهی منجر به دلالت قرائت های ملحونه بر کفر و الحاد قاری می شود، حفظ
کنند. از جمله بزرگانی که در مقابل این انحراف به شدّت ایستاد، حضرت امیر علیه
السلام بودند.

امیرالمؤمنین شنیدند آیه ۳۷ سوره حاقه را که می فرماید:لا یأکله إلا الخاطئون
را به این صورت کهلا یأکله إلا الخاطئین می خوانند. لذا طبق این نقل، ابوالاسود
را می خواهند و اصول علم نحو را به او تعلیم می دهند. ابوالاسود می گوید: دخلت علی
امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام فوجدت فی یده رقعه فقلت ما هذه یا
امیرالمؤمینن فقال: إنی تأملت کلام العرب فوجدته قد فسد بمخالطه هذه الحمراء – عجم
ها- فأردت أن اضع شیئاً یرجعون الیه ویعتمدون علیه ثم القی الی رقعه و فیها مکتوب
آن رقعه را به من دادند که در آن این کلمات نوشته شده بودالکلام کلّه اسمٌ و فعلٌ
و حرفٌ که این واقعاً از معجزات و کرامات امیرالمؤمینن علیه السلام است که در زبان
عربی با این وسعت ریشه ها و تنوع واژه ها، کسی با حصر استقرائی تام ادّعا کندکه از
سه دسته خارج نیست، کلّ واژه هایی که در این زبان دریافت می شود. چون ما این را
زیاد شنیده ایم، شاید به نظرمان عادی بیاید اما واقعاً ادّعای چنین مطالبی که تا به
حال به قوّت خود باقی است و نقد نشده، یک حکمت ربّانی است. بعد حضرت، تعریف مختصری
هم از این سه واژه دارند. ابوالاسود می گوید: بعد از این حضرت به من فرمودند تو هم
بر همین مسلک و نهج حرکت کن! نحو به معنای سمت و سو می باشد. یعنی من اصلی به تو
یاد داده ام که تو می توانی بر این اصل و مبنا یک علم بنا کنی و متفرعاتی به آن
اضافه کنی . ابوالاسود پیرو فرمایش حضرت امیر المؤمنین علیه السلام ۳۰ نفر مرد فصیح
را انتخاب کرد. سپس از این ۳۰ نفر ۱۰ نفر و از این ده نفر، یک نفر را برای نقطه
گذاری(تنقیط) قرآن کریم انتخاب کرد.

در قرآن کریم دو نقطه گذاری صورت گرفت: نقطه گذاری اعرابی و نقطه گذاری اعجامی;
نقطه گذاری ابوالاسود نقطه گذاری اعرابی بوده است. ابن ندیم در الفهرست ، ابوالاسود
را به عنوان کسی که قرآن را نقطه گذاری کرد می پذیرد، ولی اگر درست در متون دقت
کنیم امیرالمؤمنین علی علیه السلام این انگیزه را در او ایجاد کرد. ولی بالاخره در
متون ابوالاسود دئلی پایه گذار علم نحو شناخته شده است.

در این که واقعاً لحن، بلیّه ای شده بود نقل ها زیاد است; مثلاً شخصی لا یأکله الا
الخاطئون رإلا یأکله إلا الخاطون خواند و یا دیگری رسولهُ را در إن الله بری
من المشرکین و رسولِه به جرّ لام خواند که این اشتباه ها معنا را کاملاً عوض و
کفرآمیز می کند.

معاصران هم این مسأله را پذیرفته اند که خاستگاه علم نحو تأثیر قرآن کریم و واضع آن
هم ابوالاسود دئلی بوده است. احمد امین می گوید: تعبیرهای ساده ای که در روایت نقطه
گذاری ابوالاسود وجود دارد با آن عصر و دوره سازگار است، زیرا ابوالاسود می گوید:
به دهان من نگاه کن و… این جا بحث اشکال اعرابی فتحه و ضمّه و کسره نیست و این ها
بعداً در قرن دوّم توسط خلیل بن احمد فراهیدی وضع شدند. اصلاً یکی از تأثیرات مهم
قرآن کریم تأثیر در خط عربی است که باعث پیدایش علائم اعرابی شد و در این زمینه
استعداد ویژه خلیل بن احمد فراهیدی هم جالب توجه است که برای اولین بار از علامت
های فتحه و ضمه و کسره استفاده و برای تشدید، تنوین و … هم نشانه هایی وضع کرد. و
اگر نبود این علوم و این علائم، خواندن قرآن کریم با مشکلات زیادی مواجه می شد.
جاحظ نقل کرده است که بزرگی مثل حسن بصری که از فصحاء دوران خود بود، در دو جا قرآن
را غلط خواند:ص و القرآنِ را ص و القرآنُ خواند و ما تنزلت به الشیاطین رام
تنزلت به الشیاطون خواند و فردی به نام سابقهو الخالق الباری المصوَّر و
المصوَّر خواند…

از جمله تأثیرهای قرآن کریم، تأثیر در مکتب های مختلف ادبی است که در قرن دوم ایجاد
شدند. علوم ادبی مثل نحو در بصره شکل گرفتند. و البته بعداً کوفیان آمدند و نحو
را فراگرفتند و چون مبانی آن ها با بصریون متفاوت بود در مقابل بصره قد علم کردند.

بصری ها به مباحث عقلی، منطقی، قیاسی و استقرایی، بیش از مباحث نقلی یعنی سماع از
عرب بها می دادند که بعضی ، این مسأله را به تأثیر فلسفه و منطق یونانی که در آن
زمان در کلام و جهان شناسی مسلمانان مؤثر بود نسبت داده اند که البته ، مؤیداتی هم
دارد.

صرف نظر از قیاس، یکی از منابع مهم بصری ها قرآن کریم است; مثلاً در بحث مای شبیه
به لیس که آیا عمل می کند یا نه، بصری ها با استفاده از قرآن کریم می گویند عمل
می کند. ما در این مثال ها می خواهیم بگوییم که به برکت قرآن کریم بوده که این مکتب
ها شکل گرفته است و بسیاری از قواعد مهم خود را از قرآن کریم، اخذ کرده اند; مثل
همینمای شبیه لیس :ما هذا بشر، یا ما هن امهاتهم یا در این که خبر لیس می
تواند بر لیس مقدم شود یا نه