پاورپوینت کامل دل سوخته ای از اقلیم بارقه های الهی; درگذشت حکیم محمد مهدی الهی قمشه ای ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دل سوخته ای از اقلیم بارقه های الهی; درگذشت حکیم محمد مهدی الهی قمشه ای ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دل سوخته ای از اقلیم بارقه های الهی; درگذشت حکیم محمد مهدی الهی قمشه ای ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل دل سوخته ای از اقلیم بارقه های الهی; درگذشت حکیم محمد مهدی الهی قمشه ای ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۲۴

در نگاهی گذرا

سال ۱۳۱۸ ه .ق(۱) در قمشه، یکی از شهرهای اصفهان و در خانه ملا ابوالحسن؛، یکی از روحانیان
بیدار دل و پارسا، ستاره ای درخشید که با نور خود، آسمانِ دانش و حکمت را گُلْ آذین کرد. این
هدیه الهی را «مهدی» نام نهادند. او هم زمان با تحصیل، دریچه هایی از تهذیب را به رویِ خود
گشود و با انجام مسافرت هایِ دشوار و تحمل مشقت های بسیار در این مسیر، جاده های سرسبز
دانش و معرفت را پیمود. او سرانجام یکی از زُبده ترین اساتید دانشگاه تهران شد و به گرفتن
درجه دکترا موفق گردید.(۲) این برگزیده شدن ها و کسب مدارج، او را در راه رسیدن به چشمه های
زلال دانایی و عرفان ناب متوقف نساخت.

همراه حوزه و دانشگاه

حکیم الهی قمشه ای، یکی از فعالان عرصه دانش است که هم زمان با تدریس در دانشکده
الهیات، به کارهای تدریس در منزل و ترجمه و تألیف هم می رسید.(۳) او سال های متمادی،
حوزویان را از دانسته های گران قدر خویش بهره مند ساخت و ۳۶ سال دانشگاه را با اندیشه های
والای خود آشنا کرد. حکیم الهی با جهت دهیِ عقلانی به این دو نهادِ پویا، یکی از کسانی است که
سهم به سزایی در ایجاد وحدت حوزه و دانشگاه داشته است.(۴)

حکیم شاعر

آثار حکیم الهی قمشه ای، این شاعر فاضل و فقیه وارسته، با توجه به ابعاد علمی گوناگون او،
پُرشمار است. شاید بیش از همه، ترجمان وحی الهی حکیم الهی، جاذبه شناخت بیشتر او را

______________________________

۱. حسن حسن زاده آملی، در آسمان معرفت، انتشارات تشیع، چ۵، ص ۲۲۵.

۲. غلامرضا گلی زواره، ستارگان حرم، ج۲، ص ۱۴۳.

۳. کیهان فرهنگی، ش ۱۸۸ (خرداد ۸۱)، ص ۸.

۴. همان، ص ۱۸.

۱۲۵

فراهم می آورد. ترجمه شیوای این خردورز پرهیزکار، نورِ جاویدش را چنان از آیات قرآن
گرفته که به عقیده بسیاری، پیشروترین ترجمه رقم خورده است.

حضرت آیت اللّه حاج میرزا محمد مهدی محی الدین الهی قمشه ای، از آنجا که در شعر به
«الهی» تخلص می کرد، ملقب به الهی شد و از آن رو که در راستای احیا و نشر حقایق دین و
معارف الهی کوشا بود، به «محی الدین» (زنده کننده معارف دینی) ملقب گردید. اودر دیوان
اشعار خویش چنین آورده است:

«الهی» طبع و «مهدی» نام و در عشق

لقب گردید «محی الدین» مقرّر(۱)

از تیره روشنِ پاکان

مرحوم الهی قمشه ای اظهار می داشت که از سادات بحرین هستند و سیادت خانواده شان یقینی
است. شرح قضیه آنکه در زمان نادرشاه که سادات را شکنجه می کردند، اجداد ایشان پنهانی به
قمشه مهاجرت می کنند و سیادت خود را پنهان می دارند.(۲) آنان همگی از بزرگان علم و حافظان
قرآن به شمار می رفته اند.(۳) نیز نیاکان او استعدادهای علمی را مورد حمایت خویش قرار
می دادند؛ به گونه ای که گفته می شود، روزی در محفلی می خواستند حکیم الهی را به شهید
مدرس معرفی کنند، ولی آن شهید والامقام پیش دستی کرد و گفت: «لازم نیست او رابه من
معرفی کنید؛ چون پدربزرگ این شخص ـ مرحوم حاج ملک ـ موجب شد که من مدرس بشوم».(۴)

پله های رسیدن به هوشمندی

میرزا محمدمهدی الهی قمشه ای در پنج سالگی به مکتب خانه رفت و تا هفت سالگی مقدمات
ادبیات فارسی و عربی را آموخت. او از محضر اساتید قمشه، اصفهان، مشهد و تهران به
گوهرهای فراوان دست یافت. در تهران به مدرسه سپهسالار (شهید مطهری کنونی) وارد شد.(۵)
او می خواست مراتب تحصیلی و دامنه گسترده معرفتی خویش را به حوزه قم و نجف اشرف نیز
بکشاند که بر اثر هم نشینی با آیت اللّه شهید مدرس در تهران، ایشان وی را در تهران نگه داشت تا
خاتمه مهاجرت های علمی او «تهران» باشد.(۶) حکیم الهی قمشه ای ضمن تدریس منطق، حکمت

______________________________

۱. ستارگان حرم، ج۲، ص ۱۳۶؛ کیهان فرهنگی، صص ۲۲۵ ـ ۲۲۷.

۲. کیهان فرهنگی، ص ۲۲.

۳. ستارگان حرم، ج۲، صص ۱۳۴ ـ ۱۳۵.

۴. در آسمان معرفت، ص ۲۳۰.

۵. ستارگان حرم، ج ۲، صص ۱۳۶ ـ ۱۴۲.

۶. در آسمان معرفت، ص ۲۳۰.

۱۲۶

و ادبیات در دانشکده معقول و منقول، به عنوان یکی از برجسته ترین استادان دانشگاه تهران
شناخته شد و با نوشتن کتاب توحید هوشمندان دکترا گرفت.(۱)

دانش اندوزی

مرحوم آقا بزرگ حکیم خراسانی، بزرگ ترین استاد مرحوم الهی قمشه ای بود. اساتید دیگر الهی
قمشه ای، آیت اللّه العظمی حاج آقا حسین قمی، میرزا مهدی اصفهانی، عارف بزرگوار، شیخ
اسداللّه یزدی، مرحوم حاجی فاضل و چند تندیگر از فقیهان و عارفان اند.(۲) البته حکیم الهی
قمشه ای را باید یکی از شاگردان شیفته آیت اللّه مدرس نیز دانست. خود او در این باره می گوید:
«وقتی صبحگاه در محضرش حاضر می شدیم و به بیانش گوش می دادیم، هر لحظه در وجود ما
نیرویی تازه دمیده می شد؛ به طوری که در پایان درس، خود را پهلوانی شجاع حس می نمودیم».(۳)

الهی سینه ای ده آتش افروز

حکیم الهی قمشه ای ساعت ها در خلوتخانه خود با حق مشغول تضرع و دعا بود. گاهی
می فرمود: «مرا صدا بزنید، مبادا که عبادتی دیگر از دست برود». در نماز به قدری در دریای
حیرت فرو می رفت که هیچ نمی دید و نمی شنید.(۴) علامه حسن زاده آملی می فرماید: «گویا الآن
آن نغمه الهی اش را در حال قنوت می شنوم، با گردن کج و صورت حزین و آهنگی جانفزا و دلربا،
همراه با دُرَر غلطان قطرات اشک».(۵)

مرحوم الهی، مشتاق شب زنده داری و زمزمه های اشکبار سحر بود. یکی از فرزندانش
می گوید: «او در نیایش های شبانه خود، هم ادعیه می خواند و هم شعر. هم عربی و هم فارسی؛
منتهی با زبان دل و زبان اتصال می خواند. شب ها دو یا سه ساعت مشغول خواندن نماز شب بود و
من به یاد نمی آورم که شبی نماز شب ایشان قطع شده باشد».(۶)

دورنمایی از آرایه های اخلاقی و منش الهی

حکیم قمشه ای، بی تکلف، سبکبار، قانع و ساده زیست بود.(۷) اهل تشریفات نبود.(۸) آنچه برای او اهمیت
داشت، این بود که در محضر دانش باشد. در امر آموزش هیچ چشم داشتی به جنبه مادی آن نداشت.

______________________________

۱. همان، ص ۲۳۱.

۲. فاطمه صالح مدرسه ای، ستاره های زمین، (زندگی نامه علما و دانشمندان)، انتشارات پیام آزادی، صص ۱۶۶ ـ ۱۶۷.

۳. ستارگان حرم، ج۲، ص ۱۳۸.

۴. کیهان فرهنگی، ص ۳۳.

۵. در آسمان معرفت، ص ۲۴۱.

۶. کیهان فرهنگی، ص ۲۳.

۷. همان، ص ۵.

۸. همان، ص ۱۶.

۱۲۷

شاگردانش را حتی در منزل به حضور می پذیرفت تا آنجا که پاره ای اوقات سفره شام هم پیش آنان
می گسترانْد.(۱) از نام و عنوان و شهرت بیزار بود. تزکیه و تهجد و تصفیه اعمال، دغدغه اصلی او را شکل
می دادند. او در مراقبت و حضور قوی بود.(۲) تأکید همیشگی ایشان به فرزندانشان این بود که: «چشم ظاهر
را برهم گذارید و با نور باطن خدا را مشاهده کنید».(۳) در کارهای روزمره، نظم و تمرکز داشت(۴) و با همه
اشتغالات فراوان، از امور جزئی زندگی غفلت نمی ورزید.(۵) از اسراف و زیاده روی دور بود. حتی هنگام
وضو گرفتن سعی داشت آب را در کمترین مقدار مصرف کند. نیز اگر اسراف از دیگران سر می زد،
رنجیده خاطر می شد. همواره می کوشید که تمیز و مرتب باشد.(۶)

عاشقی، شیوه رندان بلاکش باشد

حکیم الهی قمشه ای شکیبا بود و ناملایمات را تحمل می کرد و می فرمود: «بلاهای این جهان،
همه از طرف حق است» و آنها را با جان و دل می پذیرفت.(۷) ضعف نشان دادن در برابر پیشامدهای
ناگوار را نمی پسندید و عقیده داشت انسان باید استقامت فراوان داشته باشد و خودش را در برابر
مصیبت ها نبازد.(۸) روحی شجاع داشت و در برابر دانا و نادان متبسم بود. کینه کسی را در دل نداشت و
از مردم بدگویی نمی کرد و می فرمود: «خوبی و صفات پسندیده افراد را بگویید».(۹)

سخاوت به فراخور نیازمندان

همسر مرحوم الهی قمشه ای می گوید: «ایشان یک روز در حالی که عبا را دور خود پیچیده بودند،
از مسجد به خانه آمدند. گفتم لباستان چه شد؟ فرمودند: در شبستان مسجد، فقیری برهنه را
دیدم، لباسم را به او دادم». همسر ایشان ادامه می دهد: «تا آنجا که به یاد دارم، در ایام زندگی
مشترکی که داشتیم، سه بار شبیه این ماجرا تکرار شد».(۱۰)

البته مرحوم الهی قمشه ای، با دانشجویان نیازمند، از شیوه دیگری استفاده می کردند. ایشان به
مناسبتی به آنها هدیه می دادند و این هدیه، غالبا انگشتر بود که حالت برخورنده ای برای آنها
نداشته باشد و بتوانند با فروش آن، مشکلات خود را برطرف کنند.(۱۱)

______________________________

۱. همان.

۲. در آسمان معرفت، ص ۲۶۴.

۳. کیهان فرهنگی، ص ۳۳.

۴. همان، ص ۱۵.

۵. همان، صص ۱۲ ـ ۱۳.

۶. همان، ص ۲۳.

۷. همان، ص ۳۳.

۸. همان، ص ۲۵.

۹. همان، ص ۳۳.

۱۰. همان، ص ۳۴.

۱۱. همان، ص ۲۳.

۱۲۸

خُردسالان در دامان مهر الهی

مرحوم الهی قمشه ای، شریعت رادر پرتو محبت می دید؛ محبتی که موهبتی است برای
گرایش های آسمانی و جاذبه های عمیق معنوی. او خود می فرمود: «آیا دین جز محبت چیز
دیگری است؟»(۱) ایشان در رویارویی با تمامی کسان، حتی کودکان، در تبلیغ این امر مهم
می کوشید تا آیینی پرجاذبه و گیرا به آنها ارائه شود. یکی از شاگردان استاد می گوید: «حتما
دیده اید در میهمانی ها، بچه ها معمولاً از پدر و مادر و نزدیکان خود فرار می کنندتا به بازی های
کودکانه خودشان بپردازند. ولی مرحوم الهی قمشه ای طوری با بچه ها رفتار می کرد که بچه های
کوچک، همه دور ایشان جمع می شدند».(۲)

فرزند استاد نیز چنین می گوید: «ایشان با یک مهربانی خاص با بچه ها رو به رو می شد. بچه ها
دور پدرم جمع می شدند و به ایشان با احترام سلام می کردند. پدر هم به آنها خوراکی می داد.