پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی (نفاق و منافقان در قرآن)(۳) ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی (نفاق و منافقان در قرآن)(۳) ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی (نفاق و منافقان در قرآن)(۳) ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی (نفاق و منافقان در قرآن)(۳) ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

۶

عملکرد تشکیلاتی منافقان

از جمله ویژگی های سیاسی نفاق پیشگان این است که برای ضربه زدن به اسلام و ارزش های
اسلامی و اساس حاکمیت نظام اسلامی تشکیلاتی عمل می کنند. حتی برای اجرای اهداف
شوم خود از اختلاف های درونی کوچک یا بزرگشان، دست کم برای مدتی دست کشیده،
برضد اسلام با هم متحد می شوند. قرآن کریم در این باره می فرماید: «مردان و زنان منافق با
یکدیگر دوست و متحدند»… اینان در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله برای دستیابی به این هدف
مسجدی ساختند که به نام مسجد ضرار معروف است. آنان قصد داشتند از این مسجد به
عنوان خانه تیمی برای ایجاد تفرقه میان مؤمن ان و جاسوسی به نفع دشمن، ضربه زدن به
مسلمانان و ترویج کفر استفاده کنند. این موضوع نشان می دهد که آنان در هر شرایط و با
سوءاستفاده از هر وسیله ای، اهداف خود را تحقق می بخشیدند. قرآن کریم در افشای
عمل کرد آن ها می فرماید: «منافقان روزها به شنیدن سخنان پیامبر پرداخته، اظهار اطاعت
می کردند، ولی شب ها با برپایی جلسه های توطئه آمیزی به بررسی راه های رویارویی با
رهنمودهای پیامبر می پرداختند».

هشدار درباره منافقان

از بررسی های تاریخی چنین بر می آید که یکی از عمل کردهای منافقان در جامعه اسلامی
ایجاد تفرقه در میان مؤمنان با شیوه های گوناگون بوده است. آنان در این راستا، از حربه فریب
و ظاهر سازی سود می جویند. در قرآن کریم بر این نکته تصریح شده است که مسلمانان
گاهی چنان فریب منافقان را می خورند که وحدت کلمه آن ها به سبب ظاهرسازی این قشر به
تفرقه کشیده می شود. از جمله در آیه ای خطاب به مؤمنان آمده است: «چرا درباره منافقان دو
دسته شده اید؛ در حالی که خداوند آنان را به سبب کارهای زشتشان وارونه ساخته است». با
دقت در شأن نزول آیه مشخص می شود که سخنان فریبنده منافقان سبب ایجاد تفرقه در بین
مسلمانان شده بود. به گونه ای که گروهی به طرفداری از آنان و گروهی دیگر بر ضد آن ها با
یکدیگر درگیر می شدند. از این رو، خداوند فرموده است: مبادا فریب سخنان آنان را خورده،
وحدت و همبستگی خودتان را از بین ببرید.

روی گردانی منافقان از داوری پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله

یکی از نشانه های ایمان، پذیرش داوری های خدا و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است. مؤمن به سبب
ایمانش به عدل الهی و پیراستگی پیامبر از هر نوع تعهدی و ستم به داوری خدا و پیامبر تن
داده، حکم آنان را می پذیرد. در حالی که منافق به دلیل نداشتن ایمان از داوری خدا و پیامبران
گریزان بوده، پیوسته خواهان منافع خویش است. قرآن کریم در توصیف مؤمنان می فرماید:
«سخن افراد با ایمان ـ آن گاه که به سوی خدا و پیامبر دعوت می شوند ـ این است که بگویند:
شنیدیم و پیروی کردیم. پس آنان رستگارانند». آن گاه در مورد منافقان می فرماید:
«می گویند به خدا و پیامبر او ایمان آوردیم و از او پیروی کردیم. آن گاه گروهی از آنان پس از
این سخن از اسلام رو گردان می شوند. آنان افراد باایمان نیستند» قرآن در موارد فراوانی به
عنوان یک معیار حقیقی تصریح می کند: «هر کس از خدا و پیامبر پیروی کند و از مخالفت
خدا بترسد و بپرهیزد، از رستگاران است». و گذشته از آن چه گفته شد، تاکید می کند:
«هنگامی افراد مؤمن شمرده می شوند که از داوری پیامبر نه تنها ناراحت نشوند، بلکه کاملاً به
آن تسلیم باشند؛ زیرا پیامبر به جز حق داوری نمی کند. چنین نیست. به خدا سوگند مؤمن
شمرده نمی شوند، مگر این که تو را در نزاع های خود داور قرار دهند و در درون ازقضاوت
تو رنج نبرند و آن را از صمیم دل بپذیرند».

بی یار و یاوری افراد منافق

برای برقراری ارتباط دوستانه و صمیمانه با دیگران شرایط و ویژگی هایی لازم است که از
جمله آن ها صداقت، خیرخواهی، پاکی نیت، ایثار و گذشت و… است. نداشتن این
ویژگی های اخلاقی و انسانی سبب می شود که فرد برای ارتباط دوستانه و محبت آمیز با
دیگران به مشکل دچار شود. آموزه های اسلامی افزون برتوصیه به برقراری رابطه صمیمانه
با مردم، به عوامل و ویژگی های روحی و اخلاقی ای اشاره می کنند که این گونه ارتباط با
دیگران را ایجاد کرده، رونق می بخشد و از قطع شدن و به سردی گراییدن آن ها جلوگیری
می کنند. از آن جا که نفاق یکی موانع اصلی ایجاد چنین رابطه صمیمانه ای است، این امر به
شدت منع و تاکید شده است که انسان منافق به سبب خود محور بودن هرگز نمی تواند به
منافع دیگران و رسیدن خیر و نیکی به آن ها توجه داشته باشد. این موضوع سبب می شود که
دیگران در کم ترین زمان به ویژگی های اخلاقی آنان پی ببرند و بی درنگ از آنان دوری کرده،
هر گونه ارتباط دوستانه ای را با آنان کنار بگذارند. در اشاره به این حقیقت است که قرآن کریم
می فرماید: «منافقان به واسطه ویژگی نفاق در روی زمین یار و یاوری نخواهند داشت».

تشویق به بدی و نهی از خوبی ها

منافقان به دلیل ضعف ایمان و بی اعتقادی به ارزش های الهی و انسانی هیچ گاه به احکام
الاهی پایبند نیستند و پیوسته می کوشند مردم را از انجام این احکام بازدارند. تا آنجا که
می توانند از گرایش مردم به نیکی ها جلوگیری کنند. روشن است که گاه، عده ای در نتیجه
جهل و ناآگاهی به گمان اینکه به کاری که امر می کنند مدرن و پسندیده است در آن راه تلاش
می کنند، ولی قصد توطئه و تخریب ندارند. از این موارد می توان چشم پوشی کرد، ولی گاه
عده ای می کوشند معروف و منکر را بشناسند. آن گاه مردم را بر ضد معروف و به سوی منکر
فرا خوانند. قرآن تاکید می کند که منافقان همیشه پس از شناخت موضوع های ناپسند دیگران
را به انجام آن تشویق می کردند و با عمل و گفتار ایشان را از انجام دادن کارهای پسندیده باز
می داشتند: «مردان منافق و زنان منافق همه از یک گروهند. آنان به منکر امر می کنند و مردم را
از معروف باز می دارند».

منافق با همه می سازد

از آن جا که انسان های مؤمن برای اعمال و رفتار خویش ملاک ها و معیارهایی دارند، برای
داشتن زندگی مسالمت آمیز با همه انسان ها در دوستی ها و برقراری ارتباط با دیگران از
اصولی پیروی می کنند. آنان چون حق محور هستند، در همه کارها می کوشند تا حق را
بشناسند و از آن طرفداری کنند، ولی انسان های منافق چون خودمحور و منفعت طلبند، با هر
نوع عقیده و شخصیت کنار می آیند. از این رفتار در روایت ها به عنوان نفاق یاد شده است.
چنان که امام علی بن ابی طالب علیه السلام فرموده است: «با همه موافق بودن، نشانه نفاق است»؛ زیرا
حق بیش از یکی نیست و کسی که هم با اهل حق موافق است هم با اهل باطل گمراه است. در
قرآن کریم نیز، آنجا که به منافقان و رفتارهای آنان یا جبهه حق و باطل اشاره می شود، از این
ویژگی نیز یاد می شود که: «هنگامی که منافقان با افراد با ایمان دیدار می کنند، می گویند: ما
ایمان آورده ایم و با شماییم، ولی هنگامی که با شیطان های خود خلوت می کنند، می گویند: ما
با شماییم».

ریا در کار نیک و کسالت در انجام عبادت

اشتیاق کامل و انجام داوطلبانه کارهای نیک مؤمنان و نیز پیش گام شدن آنان در به جای
آوردن امور عبادی ناشی از قدرت ایمان و یقین آن هاست. در برابر، انسان های منافق که در
ایمان به خداوند دچار نقص هستند و از سوی دیگر نیز از آگاهی مردم از این موضوع
هراسانند، در انجام کارها از شیوه ویژه ای پیروی می کنند. آنان که به حقانیت دین و
آموزه های آن ایمان ندارند، هرگز با اشتیاق دستورهای آن را به جا نمی آورند و همواره از آن
کم می گذارند. از سوی دیگر، چون منافعشان را در گرو پذیرش خود از سوی مردم می بینند،
در کارهای نیک به صورت ظاهری حضور پیدا می کنند تا به منافعی که در نظر دارند برسند و
از مطرود شدن از دید مردم در امان بمانند. قرآن کریم نیز به این وضع گروه منافق اشاره کرده،
می فرماید: «هیچ چیز مانع پذیرفته شدن انفاق های آنان نشد؛ جز اینکه آنان به خدا و پیامبرش
کفر ورزیدند و جز با حال کسالت و بی میلی نماز به جا نمی آورند و جز با کراهت و بی میلی
انفاق نمی کنند».

منافق، تاجر زیان کار

منافقان به سبب روی گردانی از آموزه های دینی، دچار کوتاه بینی می شوند و از دیدن افق دور
و پهناور سعادت محروم می شوند. شخص منافق به دلیل بی اعتقادی به توحید و عظمت
پروردگار عالم و استعدادهای آدمی کوتاه نظر و از درک حقایق عاجز می شود. او با فکر ناقص
خویش عالم را به ماده و ظواهر آن محدود می بیند و همه عمر خویش را صرف زرق و برق
آن می کند. دست آورد چنین عمل کردی نیز جز زیان جبران ناپذیر جایگزینی گمراهی به
جای هدایت و سعادت نیست. قرآن کریم از این موضوع با این تعبیر یاد می کند که: «آن ها
کسانی هستند که گمراهی را به بهای از دست دادن هدایت و سعادت به دست آوردند».

خوش ظاهری و بدباطنی

از جمله ویژگی هایی که در آموزه های دینی برای منافقان ذکر شده، خوش ظاهر و خوش
سخن بودن آنان است. قرآن کریم افزون بر اشاره به ظاهرسازی آنان می فرماید: «ای پیامبر!
آنان به گونه ای چهره خود را آراسته می کنند که وقتی با آن ها برخورد می کنی،چهره و سخنان
فریبنده آنان تو را به شگفتی وا می دارد». به سبب این ویژگی خطرناک آنان است که علی علیه السلام
می فرماید: «بندگان خدا!شما را به ترس از خدا فرا می خوانم و از مکر و حیله منافقان بیم
می دهم که آن ها گمراهند و گمراه کننده؛ خطا کارند و وادارنده به خطاکاری. پی در پی رنگ
می پذیرند و راهی را پیموده راه دیگری را در پیش می گیرند. هر وسیله ای را برای گمراهی
شما به کار می گیرند و از هر سو بر سر راه شما می نشینند تا در شما نفوذ کنند. درون آنان بیمار
و آلوده است، ولی ظاهر و بیرون شان پاک. پوشیده می روند؛ چون خزنده ای زیانمند و
زهرناک. و صفشان دارو و گفتارشان بهبود جان، ولی کردارشان درد بی درمان است»….

سرکشی، نتیجه پافشاری به نفاق

بر اساس آموزه های قرآنی و روایی، از آنجا که نفاق در نتیجه فراموشی خدا به وجود
می آید، همه بلاهای ناشی از غافل شدن از یاد خدا نیز دامن گیر فرد منافق می شود. از جمله
آن که به معارضه و دشمنی با خدا بر می خیزند و در پی خدعه و نیرنگ زدن به خدا
برمی آیند؛ به دل های آن ها مهر زده می شود و قدرت تشخیص ندارند؛ کرند، لالند و کورند.
بنابراین به راه نمی آیند. این پافشاری بر نفاق و توبه نکردن سبب می شود که آنان گرفتار
طغیان گری و سرکشی شوند؛ یعنی خداوند متعال به عنوان جزای این کار ناشایست آنان را در
طغیان و سرکشی ای که بر آن پای می فشارند، فرو می گذارد و این کار وسیله سرگردانی آنان
می شود. این امر در حقیقت پاسخی است به عمل کرد منافقان که وقتی با هم فکران خود
خلوت می کنند و می گویند: ما با شما هستیم و این که در ظاهر خود را با مؤمنان همراه نشان
می دهیم، به سبب ریشخند و استهزای آنان است. خداوند در پاسخ آنان می فرماید: «این
خداست که منافقان را ریشخند می کند و آنان را در طغیانشان فرومی گذارد».

هواپرستی منافقان

یکی از ویژگی هایی که قرآن برای منافقان بر می شمارد، هواپرستی آنان است. ایشان به جای
تسلیم بودن در برابر حق و پیروی از عقل و آموزه های دینی، پیرو امیال نفسانی و هواهای
شیطانی خویش هستند و به دلیل باورهای غلط و سستی که دارند، حق محوری برایشان
مفهومی ندارد. در نتیجه کامل ترین ویژگی آنان هواپرست و خود محور بودن است. قرآن
کریم در این باره می فرماید: «آنان کسانی هستند که خداوند بر دل هایشان مهر و قفل نهاده
است. از این رو، آن ها تنها از هوای نفسشان پیروی می کنند». کبر، خود بزرگ بینی،
ریاست طلبی و دنیاگرایی از نمودهای هواپرستی است که منافقان همه به آن ها گرفتارند.
رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرمایند: «محبت ریاست و مال دنیا نفاق را در دل می رویاند. آن چنان که
آب سبزی را طراوت می بخشد». نتیجه ریاست طلبی نیز به تباه کشیده شدن جامعه است.
گفته اند: هنگامی که در حضور امام رضا علیه السلام درباره شخصی گفتند که بسیار ریاست طلب بود
امام رضا علیه السلام فرمود: «خطر دو گرگ خون خوار در گله ای که بی چوپان است، بیش تر از خطر
ریاست طلبی برای دین مسلمانان نیست».

ایجاد جنگ روانی

یکی از ویژگی های منافقان، ایجاد جنگ روانی است. اگر عوا