پاورپوینت کامل لحظه های تأمل جهان بینی ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل لحظه های تأمل جهان بینی ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل لحظه های تأمل جهان بینی ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل لحظه های تأمل جهان بینی ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

۲

در مسیر کمال

دانه جوانه می زند، زمین را می شکافد، می روید، می شکفد، میوه می شود و باز هم دانه ای
دیگر و رویشی دیگر. عالم همه این چنین در تکاپو است؛ در رویش،در مسیر شکفتن و رو به
کمال. خاک و آب و زمین و آسمان و همه خلق رو به سوی کمال می روند، رو به سوی اوج.
سیرِ عالم هستی با همه مخلوقات ریز و درشتش، سیری است رو به بالا، رو به کمال. حتی
جسم خاکی تو از آغاز که از هیچ نبودنت با بودنی تازه آغاز شد تا آخرین دم حیات در مسیر
کمال است و اگر حتی نقصی هست، در مسیرِ کمالِ کلِ عالم هستی است و در این میان، این
روح توست که مختار است سر به پایین گذارد یا رو به بالا کند، راه کمال بپوید یا پای در
ضلالت کشد، بلندی را برگزیند یا پستی را. دریغ است در این حرکت عظیم شتابنده رو به
بالا، تنها تو با آن شگفتی روح و با آن شرف و برتری رو به پستی گذاری و به کمال پشت کنی.

باوری محال

زمین خلق می شود، باکوه و دریا و جنگل و با همه موجودات کوچک و بزرگش، و آسمان در
اطراف آن، در میان منظومه ای پر از ستاره و سیاره و در میان کهکشانی که گویا بی انتهاست.
میلیون ها سال می گذرد و گردونه هستی می گردد و در هر لحظه از این زمان دراز، همه ذرات
عالم هستی، هر یک به کاری و وظیفه ای در تکاپوی بودن، سر به کار خود نهاده و مدار هستی
خود را می پوید. همه در نظمی معیّن و قدری مشخص؛ نه ذره ای نا همگونی و نه اندکی
بی نظمی. تو هیچ باورت می شود که این گذر با عظمت و این حرکتِ شگرفِ همگون، رو به
سوی هدفی نباشد و مقصدی را نجوید؟ باورت می شود که تصادفی، جرقه ای و برخوردی
این همه را چنین همگون و بی هیچ خدشه پدید آورد و سالیانی به تصادف در پی تصادف
بگذراند و رو به کمال بکشاند و پس از آن دیگر هیچ؟ کیست که باور کند هستی، بازیچه ای
است بیهوده و بی هدف که به تصادف پدید آمده؛ کاش چشم دل باز می کردیم!

هدف خلقت

پدیدار شدن این خلقت با عظمت را، با آن همه افلاک بی انتها، با آن همه ذرات بی شمار، با آن
وسعت و آن همگونی و آن همه شگفتیِ در ذهن نگنجیدنی اش، کدام هدف می تواند باعث
شود؟ چه دلیلی می تواند چنین هیاهویی با چنین وسعتی درگذر زمان پدید آورد؟ کدام
انگیزه می تواند مایه آفرینشی چنین سترگ شود؟ این آفرینش هرچند برای خالقش ساده
باشد و به گفتن کلامی، هست شود؛ اما باز هم بودنش را بی هیچ هدفی نمی توان باور کرد. این
گذر بی پایانِ تک تک موجودات عالم، این آمد و شد بی نهایت با این نظم و قرار و قاعده
بی نظیر، این تکاپوی بی پایان درشت ترین اجرام فلکی تا ریزترین ذرات میکروبی، این
رویش هماره زمین، بارش هماره آسمان ،تابش هماره خورشید و فرسایش هماره خاک،
همه در پی هدفی است. گردش این گردونه شگفت برای انگیزه ای است و حالا بنگر که این
کدام هدف است که می تواند چنین هیاهویی برافکند؛ آیا تو آن هدف نیستی؟

انسان، گل سرسبد هستی

خدا دوست می داشت که شناخته شود، پس خِلقت را آفرید تا شناخته شود. آسمان را در دو
روز برافراشت. زمین را در دو روز آفرید و دردو روز قوت بخشید. هفت طاق فلک را
یکی بر روی دیگری بنا کرد، زمین و آسمان را از روزی لبریز نمود و آن گاه انسان را آفرید و
از روح خود در او دمید. او دوست می داشت که شناخته شود، سپس خلق را آفرید و در میان
آن، انسان را برگزید تا با قوه فکر و توان اندیشه و با اختیار و با دلی آسمانی که بوی خدا
می داد، خِلقت را با همه عظمتش، گستره اش، نظمش و شگفتی هایش بنگرد و خالق را بجوید.
سپس رسولی فرستاد تا خدا را به او بشناساند، تا انسان خدا را بشناسد، بپرستد و از لطف و
رحمت او لبریز شود