پاورپوینت کامل هم بستگی ملی و مشارکت عمومی (۱) مفاهیم و زمینه ها ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هم بستگی ملی و مشارکت عمومی (۱) مفاهیم و زمینه ها ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هم بستگی ملی و مشارکت عمومی (۱) مفاهیم و زمینه ها ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هم بستگی ملی و مشارکت عمومی (۱) مفاهیم و زمینه ها ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

۳۳

«امسال سال هم بستگی ملی و مشارکت عمومی، می تواند شعار بزرگ ملت ایران
باشد…»مقام معظم رهبری

وفاق و هم بستگی، دغدغه همگانی

وفاق اجتماعی و هم بستگی ملی، از جمله دغدغه های مهم فکری همه کسانی است که به
رشد و تعالی جامعه می اندیشند. آنان پیوسته در این اندیشه اند که چگونه می توان از
خواسته های متفاوت مردم، برآیندی مثبت ساخت تا حیثیت جامعه در مسیر تکامل پیش
رود. بر این اساس، یکی از اصلی ترین اهداف همه نظام های سیاسی، شناسایی راه های
یکپارچه سازی گروه های اجتماعی جامعه و افزایش و میزان انسجام و همگرایی آنها با هدف
غلبه بر تمام مشکلات موجود بر سر راه پیشرفت همه جانبه و مقابله با توطئه های دشمنان و
بدخواهان است. وحدت و هم بستگی و اشتراک در ارزش ها و افکار و احساس های افراد و
نهادها حس همانندی و قرابتی را در پی دارد که زمینه احساس هایی چون وظیفه شناسی و
مسئولیت متقابل و مشارکت ملی و تعاون و همکاری گسترده در بین آحاد مردم و نهادهای
اجتماعی را پدید می آورد. با تداوم این امور، سرانجام امکان پیشرفت و تعالی همه جانبه
جامعه فراهم شود.

مفهوم هم بستگی ملی و وفاق اجتماعی

هم بستگی ملی به معنای وفاق اجتماعی، وفاق ملی، و انسجام اجتماعی است. این عبارت در
فرهنگ های لغت موافقت با عملی است که بین دو طرف واقع می شود، و با واژگانی همچون
سازش، هماهنگی، سازگاری، همراهی و یک دلی هم معنا شده است. گاهی در مفهوم سازی،
وفاق ملی، هم بستگی ملی و اجتماعی، وفاق اجتماعی، انسجام اجتماعی و نظام اجتماعی را
معادل هم گرفته اند. به عبارت بهتر، وفاق اجتماعی زیر مجموعه مفهوم هم بستگی اجتماعی
یا هم بستگی جامعه ای و یا به تعبیر علوم سیاسی، هم بستگی ملی است و هم بستگی ملی نیز
خود زیر مجموعه مفهوم انسجام اجتماعی است و انسجام اجتماعی نیز مجموعه نظم
اجتماعی و نظام اجتماعی است. هم بستگی ملی در مجموع، به معنای وحدت و اشتراک در
ارزش ها، افکار، احساسات و رفتارهاست، زیرا زمانی می توان به یک وفاق اجتماعی رسید
که در باورها، ارزش ها و هنجارهای جامعه توافق پیش آید.

مفهوم مشارکت عمومی

در فرهنگ فارسی، واژه مشارکت به معنای شرکت کردن و نیز بیشتر به معنای شرکت کردن با
یکدیگر در انجام کاری و شریک شدن در منافع آن است. علمای جامعه شناسی و علم
سیاست تعریف های اصطلاحی فراوانی برای مشارکت ذکر کرده اند که در جمع بندی
تعاریف ارائه شده از این مفهوم می توان گفت که مشارکت عمومی که معمولا به تبع
هم بستگی و وفاق ملی پدید می آید، عبارت است از: پذیرش آگاهانه و شرکت فعال و مؤثر
افراد یک جامعه برای رسیدن به هدف خاص در قالب تعامل، همکاری، تعاون و همیاری از
روی میل، رغبت و شوق با استفاده از همه امکانات بالقوه و بالفعل. بر این اساس، در نظام
اجتماعی، مشارکت و همیاری و تعامل دو سویه مردم و حاکمیت در اجرای برنامه ها و
طرح های توسعه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی را مشارکت عمومی می گویند.

بدیهی است که در فرایند مشارکت عمومی، فرد خواسته های واقعی خود و جامعه را به
درستی و روشنی می شناسد و نه تنها هدف خود را با اهداف جامعه در تعارض و تضاد
نمی بیند، بلکه این دو را مکمل و همسو تلقی می کند، به گونه ای که اگر خواسته های او با
مصالح عمومی در تعارض باشد، مصالح جامعه را بر اهداف و منابع خویش مقدم می شمارد.

لزوم وجود هم بستگی

یکی از اصلی ترین اهداف همه نظام های سیاسی، تلاش برای یکپارچه ساختن گروه های
اجتماعی است. این امر به عصر حاضر اختصاص ندارد و همواره برای همه رهبران و
اندیشمندان امور اجتماعی مسلم بوده است که هر مقدار، گروه های اجتماعی از همگونی در
اهداف و جهت گیری ها و دغدغه های مهم اعتقادی و اجتماعی برخوردار باشند، زمینه ایجاد
وفاق و هم بستگی همگانی فراهم تر خواهد شد. در مقابل به هر اندازه که اهداف مشترک در
میان گروه های گوناگون مردم یک جامعه کاهش پیدا کند و هر گروه هدف و رویکرد متفاوتی
با دیگر گروه ها داشته باشد، دست یابی به یکپارچگی اجتماعی که لازمه رویایی با مشکلات
بزرگ اجتماعی و تحقق بخشی به اهداف کلان و مهم آن است، سخت تر خواهد شد و از این
رهگذر در مسیر پیشرفت و تعالی همه جانبه جامعه و در مبارزه با تمام خطرات مهمی که از
خارج کیان جامعه را تهدید می کنند، نارسایی بروز خواهد کرد.

تأثیر متقابل هم بستگی ملی و مشارکت عمومی

به هر میزان علاقه مندی های ملتی در مسیر حرکت به سوی اهداف همگرایانه باشد، آن ملت
بسیار راحت تر و سریع تر به چشم اندازهای ترسیم شده دست می یابد. همچنین می توان
گفت، آن گاه که مشارکت عمومی به شکلی مدبرانه و آگاهانه در جامعه ای شکل می گیرد،
هم بستگی اجتماعی را در بین مردم تقویت می کند. در مقابل، هم بستگی و وفاق ملی نیز
موجب تقویت اعتماد جمعی می شود. به عبارت بهتر، مشارکت عمومی هم در پدید آمدن
هم بستگی اجتماعی می تواند مؤثر باشد و هم در حفظ آن تأثیر بسیاری دارد. گرچه خود
مشارکت عمومی یکی از نتایج بسیار مهم وفاق و هم بستگی اجتماعی در هر جامعه ای است.
بر این اساس، به موازات ضعیف شدن هر یک از مقوله های مشارکت عمومی و هم بستگی
اجتماعی و ملی، مقوله دیگر نیز رو به سستی می رود و در نهایت بنیان نظام اجتماعی دچار
مشکل می شود.

چگونگی تکوین وفاق اجتماعی

وفاق اجتماعی هنگامی حاصل می شود که جامعه ای با اتحاد بر امری معین دست یابند، اما با
حرکت های فردی وفاق به این معنا هرگز به دست نمی آید. نمی توان منکر شد که گاه، امور
غیر درونی در اثر تبلیغات و تشویق ها برای مدتی می توانند به اتحاد و اتفاق جمعی راهبر
شوند، اما این عوامل جز برای مدتی کوتاه پایدار نخواهد ماند. از بررسی های تاریخی به
خوبی معلوم شود که حکومت های استبدادی و طاغوتی از آن جهت زیاد دوام نمی آورند که
سردمداران آنها با تبلیغ های پوشالی، اموری چون نژاد، زبان و سرزمین مشترک را که ریشه
در درون افراد ندارند، پایه وفاق و هم بستگی ملی قرار می دهند. غافل از آنکه این امور،
ماندگار و بادوام نیستند و دیر یا زود تأثیر خود را از دست می دهند. سقوط نظام های
ناسیونالیستی و کمونیستی و استبداد در دهه های گذشته شاهد گویای این ادعایند. وفاق
اجتماعی پایدار وقتی میسر است که در نهاد و سرشت انسان ها ریشه داشته باشد.

محور وفاق و هم بستگی ملی

برخی ملت ها وفاق اجتماعی خود را بر محور ملیت، توسعه تکنولوژی و علوم تجربی،
وحدت زبانی، نژادی و جغرافیایی و… قرار می دهند و درصدد ایجاد وفاق و هم بستگی ملی
پایدارند. اما از آنجا که دین، محور نظام فرهنگی است و آموزه های دینی بخش محوری و
برجسته فرهنگ را تشکیل می دهند، به اعتقاد اغلب اندیشمندان بزرگ اجتماعی، می تواند
محور اساسی هم بستگی اجتماعی باشد. دین همان اصل وحدت بخش و زمینه مشترکی را
فراهم می سازد که نبود آن سبب می شد تا اختلالات فردی جامعه را دچار فروپاشی کند. دین
به انسان ها اجازه می دهد که تمایلات خودخواهانه خود را کنار بنهند و به سبب عشق به
هم نوعان و هم وطنانشان فراتر از خود را بنگرند. این همان شیرازه نیرومندی است که افراد
جامعه را با یک کیش و نظام اعتقادی مشترک، به همدیگر پیوند می دهد، و این، سنگ بنای
سامان اجتماعی است. دین اسلام نیز که کامل ترین ادیان در هدایت بشر است، می تواند
عمیق ترین هم بستگی و وفاق را ایجاد کند.

وفاق و قانون مندی رقابت ها

وجود رقابت های سیاسی و اجتماعی، یکی از عوامل مهم پیشرفت و تعالی همه جوامع
است. به شرط آنکه این کار در قالب ضوابط و چهارچوب مناسب انجام گیرد تا آسیبی به
هم بستگی و وفاق همگانی نرساند. در غیر این صورت، رقابت ها سبب تشتت و پراکندگی
خواهند