پاورپوینت کامل در ساحل نهج البلاغه (دانش و دانشمندان در نهج البلاغه) ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در ساحل نهج البلاغه (دانش و دانشمندان در نهج البلاغه) ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در ساحل نهج البلاغه (دانش و دانشمندان در نهج البلاغه) ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در ساحل نهج البلاغه (دانش و دانشمندان در نهج البلاغه) ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

گنجایش بی انتهای دانش

ظرف ها و پیمانه های مادی، محدودند و اگر چیزی در آنها قرار داده شود، به تدریج از فضای آنها
کاسته می شود، ولی ظرف علم که مجرد و غیر مادی است، هیچ محدودیتی ندارد و هر درک و
فهمی، زمینه ادراک و فهم های دیگری را فراهم می آورد. از این رو پذیرش هر دانش، پذیرش
دانش های دیگر را برای انسان فراهم می کند. مطالعه و بررسی زندگی و تاریخ دانشمندان بزرگ،
به خوبی گویای این مطلب است که آنان هیچ گاه در تلاش علمی و فکری خود متوقف نمی شدند
و تا آخرین لحظات زندگی، با عشق و علاقه تمام مسائل علمی را پیگیری می کردند.

امیرمؤمنان علی علیه السلام در سخنانی می فرماید: «هر ظرفی با ریختن چیزی در آن از گنجایش و
فراگیری اش کاسته می شود، مگر پیمانه و ظرف علم که هر چه در آن از دانش قرار داده شود،
وسعت و فراگیری اش افزوده می شود».

نیز در جای دیگری فرموده است: «دو آزمندند که هرگز سیر نمی شوند؛ خواهان دانش و
طالب دنیا».

شرافت دانش

در آموزه های اسلام، فراگیری دانش، فریضه ای الهی برای همه مسلمانان است؛ چرا که در سایه
آن، افراد در زندگی فردی و اجتماعی خویش موفق و سعادتمند می شوند و نیک بختی آخرت را
هم به دست می آورند.

عالمان و دانشمندان همواره نامی پرآوازه و با افتخار برای خود در تاریخ ثبت کرده و می کنند
که چنین چیزی حتی برای بسیاری از قدرتمندان و پادشاهان اتفاق نمی افتد. آری، این دانش
حقیقی است که به انسان ها عزت و افتخار می دهد و نام آنها را جاودانه می کند.

امیرمؤمنان علیه السلام در سخنی کوتاه، ولی پرمعنا می فرماید: «هیچ شرافت و ارزشی همانند علم
نیست». و نیز می فرماید: «دانش، برترین افتخارات است».

علم بهتر است یا ثروت

امیرمؤمنان علی علیه السلام خطاب به کمیل بن زیاد، با بیان استدلال های نیکویی، علم را بهتر از ثروت
برمی شمرد و چنین می فرماید: «ای کمیل! علم بهتر از مال است. علم تو را پاسداری می کند، ولی
تو باید حافظ مال باشی. مال با انفاق کم می شود، ولی علم با انفاق افزوده می گردد. نیز مقام و
شخصیتی که با مال به دست آمده، با نابودی آن از بین می رود.

ای کمیل! شناخت علم راستین، آیینی است که با آن پاداش داده می شود و انسان در دوران
زندگی با آن خدا را اطاعت می کند، و پس از مرگ، نام نیکو از خود به یادگار می گذارد. دانش،
فرمانروا و مال، فرمانبر است.

ای کمیل! ثروت اندوزان (بی تقوا) مرده اند، گرچه به ظاهر نفس می کشند، ولی دانشمندان، تا دنیا
برقرار است زنده اند. بدن هایشان گرچه در زمین پنهان است، اما یاد آنان در دل ها جاویدان می باشد».

دانش بی ثمر

علم بدون اندیشیدن و تیزبینی، وسیله نجات نیست؛ بصیرت و آگاهی است که به کارگیری از علم
را به دنبال دارد. بسیارند کسانی که دانش هایی را فراگرفته اند، ولی نتوانسته اند از دانش خود
استفاده کنند و در نهایت به ورطه هلاکت افتاده اند. امیرمؤمنان علی علیه السلام در این باره می فرماید:

«علم از عمل جدا نیست. هر کس به راستی عالم باشد، به علمش عمل می کند؛ زیرا علم، عمل
را فرا می خواند، اگر اجابت کرد می ماند، وگرنه کوچ می کند».

سعادت انسان در علم جویی

برخی بر این باورند که با دست یابی به ثروت و مال بیشتر، به سعادت و خوشبختی می رسند. از
این رو، تمام همت و تلاش خود را در این راه صرف می کنند که پول و ثروتی بیفزایند و از
لذت های دنیایی بیشتر برخوردار شوند. البته آنها از این حقیقت غافل اند که دنیا با همه زیبایی ها
و لذت های گوناگونش رو به فنا و نابودی است و آنچه پایدار و جاودان می ماند، نیکی های ما در
این دنیاست و معرفت و دانش، زمینه ساز اصلی اعمال و رفتار ما به شمار می آید.

از امیرمؤمنان علیه السلام سؤال شد که خیر و سعادت چیست؟ آن حضرت در پاسخ فرمود: «خیر این
نیست که دارایی و فرزندانت زیاد شود، بلکه خیر آن است که دانش و علم تو افزون گردد».

برترین دانش ه

عمل به دانسته ها، وظیفه ای است که در آموزه های دینی برای دانشمند، گفته شده است. در مذمت
علمی که از گفتار فراتر نرود و به مرحله عمل و کردار نرسد، همین بس که خداوند متعال در قرآن
می فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده اید، چرا به زبان چیزی می گویید که بدان عمل نمی کنید».

از این رو، علم واقعی آن است که به مرحله عمل و به کارگیری برسد تا بتواند خدمات فراوانی
به فرد و جامعه ارائه دهد و همگان از آن لذت و بهره بجویند. امیرمؤمنان علی علیه السلام در سخنانی
چنین می فرماید: «پست ترین دانش ها آن است که تنها روی زبان متوقف شود و برترین دانش ها
آن است که در اعضا و جوارح آشکار گردد».

گناه و محرومیت از دانش

گناه، یکی از موانعی است که جلو برخورداری از فیض و نعمت الهی را می گیرد و زندگی را از
حالت تعادل خارج می کند. در مقابل، پرهیزکاری، زمینه های لازم را برای برخورداری از
فضیلت ها در وجود انسان فراهم می آورد. دانش نیز از فضیلت هایی است که نیازمند پاکی و
دوری از گناه است. گناه، پستی و دوری از دانش را به دنبال دارد. رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید:
«خدای بزرگ خواهان پستی هیچ بنده ای نشد، مگر اینکه او را از علم و ادب محروم ساخت».

امیرمؤمنان علی علیه السلام نیز در این باره فرموده است: «هرگاه خداوند بخواهد بنده ای را (در نتیجه
اعمالش) پست و بی مقدار سازد، او را از علم بی بهره می گرداند».

تفکر و رشد دانش

اندیشیدن، یکی از نعمت های بزرگ خداوند است که به انسان ها ارزانی داشته تا در سایه بهره گیری از آن به
رشد و تکامل برسند، تاریخ نشان می دهد انسان هایی که بیشتر و بهتر از قوه تفکر استفاده کرده اند، نه تنها
زندگی موفقیت آمیز و سعادتمندانه ای داشته اند، بلکه هدایتگر انسان های دیگر بوده اند و با سخنان و
نوشته های خود، خدمت بزرگی به جامعه بشری کرده اند.

آنچه به آموخته های انسان ژرفا می بخشد و دانش را در وجود انسان پایدار و استوار می کند،
تفکر بر روی مطالب علمی است. امیرمؤمنان علیه السلام می فرماید: «هر کس در آنچه فرا می گیرد بسیار
اندیشه کند، دانش خود را استوار ساخته و آنچه را نفهمیده، می فهمد». نیز از آن حضرت است
که: «دانشی مانند تفکر نیست».

جدا نشدن علم از حقیقت خود

به طور کلی، دانشی ارزشمند است که در خدمت تعالی و کمال انسان ها باشد و آنها را به هدف
اصلی آفرینش نزدیک کند. چه بسیار دانش ها که برای نابودی بشر و ترویج فساد و انحطاط
اخلاقی به کار گرفته می شود.

خطر بسیار بزرگی که در حال حاضر جامعه بشری را تهدید می کند، این است که دامنه علوم
مختلف رشد چشم گیری کرده، ولی جوهر و حقیقت خود را از دست داده است و به جای به کارگیری
برای اهداف متعالی و مقدس انسانی، برای انحطاط و سقوط انسانیت به کار گرفته می شود.

بر این اساس امیرمؤمنان علی علیه السلام می فرمایند: «دانش خود را به نادانی تبدیل نکنید». و با این
سخن گران بها به این حقیقت اشاره دارد که نباید علم را از نور حقیقت جدا کرد؛ چرا که در این
صورت، جز بدبختی برای انسان ها ثمری ندارد.

پرهیز از عمل بدون علم

دانایی و آگاهی، مقدمه انجام مطلوب کارها و رسیدن به اهداف بزرگ است. تاریخ، گواه سرگذشت
کسانی است که بدون دانش و آگاهی لازم، دست به اقداماتی زده و گاهی رهبری جامعه ای را به دست
گرفته اند. این افراد سرانجامی جز تباهی خود و جامعه نداشته و ندارند. امیرمؤمنان علی علیه السلام در این
باره می فرمایند: «آن کس که با چشم عقل می بیند و با آگاهی به عمل می پردازد، باید در آغاز کار توجه
کند که عملش به سود اوست یا به زیانش. اگر به سود اوست اقدام کند و اگر بر زیان است، باز ایستد؛
زیرا کسی که بدون آگاهی و علم به عمل می پردازد، همچون