پاورپوینت کامل موج مقدس (قیام تاریخی مردم قم) ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موج مقدس (قیام تاریخی مردم قم) ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موج مقدس (قیام تاریخی مردم قم) ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل موج مقدس (قیام تاریخی مردم قم) ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۵۳

بهار در زمستان

نوزده دی ماه، آغاز درخشش دوباره نهضت اسلامی و در واقع بهار جنبش اسلامی ملت
ایران است. نوزده دی ماه، نقطه آغازین فروپاشی کاخ استبداد و درهم پیچیده شدن نظام
شاهنشاهی است. نوزده دی ماه، هم اعلام حمایت از مقام روحانیت و مرجعیت، و هم
پاسخی کوبنده به تمام یاوه گویانی است که برای هجوم به اسلام و ارزش های اسلامی، به
نماد آن، یعنی روحانیت حمله می کنند. قیام نوزده دی، سرانجام مقابله با اسلام را به نمایش
گذاشت.

شهر قم

قم از آن روز که میزبان حضرت معصومه علیهاالسلام دختر موسی بن جعفر علیه السلام شد، مرکز شیفتگان
علوم اهل بیت علیهم السلام و عاشقان خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله گردید. قم دارالعلم و محل نورافشانی به دیگر
سرزمین هاست. همه جا شیعه و دوستدار مکتب اهل بیت علیهم السلام وجود دارد، ولی نگاه امید همه
آنها به دارالایمان، قم می باشد. در حقیقت شیعه و جامعه اسلامی از قم تغذیه می شود. قم،
مهد علم و پایگاه روحانیت و تکیه گاه مبلغان دین است. اما گذشته از همه اینها، در نهضت
اسلامی نیز جرقه انقلاب در نوزده دی ماه ۱۳۵۶ از همین شهر مقدس زده شد و شعله هایش
دامن کاخ نشینان شاهنشاهی را گرفت.

جرقه انقلاب

در زمان رژیم شاهنشاهی، گرچه هماره مقالات نویسندگان و سخنان سخنورانِ درباری، پر
بود از یاوه گویی و سخن پراکنی و گاه نیز تعرض به اسلام، ولی این بار در هفده دی ماه ۱۳۵۶
به بهانه بزرگداشت مقام زن، مقاله ای در روزنامه اطلاعات منتشر گردیده بود که با بردن نام
امام خمینی رحمه الله آن هم به گونه ای اهانت آمیز، به صورت مستقیم روحانیت شیعه و مقام
مرجعیت را هدف قرار می داد. اهانت روزنامه اطلاعات به آیت اللّه العظمی امام خمینی رحمه الله ،
حتی از نظر قوانین مطبوعات رژیم شاه هم خلاف قانون بود؛ چرا که جایگاه ایشان به عنوان
«مرجع تقلید» باید محترم شمرده می شد. این حرکت ناشیانه، آن قدر احمقانه بود که بعدها
هیچکدام از دست اندرکاران رژیم، مسئولیت آن را بر عهده نگرفت؛ گرچه بدون تردید امضا
و تأئید دربار شاهنشاهی برپای آن مقاله انکار ناشدنی است. این مقاله اهانت آمیز به جرقه ای
مبدل شد که اثر آن سراسر کشور را در بر گرفت.

قیام قم

به بهانه گرامی داشت روز زن، یک مقاله در گوشه یک روزنامه چاپ شد، ولی عمق فاجعه و
زشتی کلمات مقاله، آن چنان بود که قم به قیام افتاد. از فردای هفده دی، قم به تلاطم کشیده
شد و موجی به راه افتاد که یک سال بعد چونان سیلی بنیان برانداز، بنیان خاندان شاهنشاهی
را از جای برکند. قیام قم، اساس نظامی را زیر و زبر کرد که به پشتوانه دو هزار و پانصد ساله
خود مفتخر بود. قیام قم در اوج سکوت و خفقان و در مقابل تیغ طاغوتیان، در آن زمستان
سرد و لبریز از ظلمت، نویدبخش سبزی و طراوت بود. قیام نوزده دی ماه قم، همه قعودها را به
قیام مبدل ساخت و با حرکت مستمرش، بر دژهای به ظاهر تسخیرناپذیر طاغوتیان تاخت.

شکل گیری قیام

با توزیع روزنامه اطلاعات در قم و آگاه شدن روحانیت و عموم مردم از مقاله اهانت آمیز آن
به حضرت امام خمینی رحمه الله ، حرکاتِ اعتراضی به گونه ای خود جوش پدیدار گشت. درس های
حوزه و حتی مدارس دولتی نیز تعطیل شد. بازار به نشانه اعتراض بسته شد و منزل مراجع
معظم تقلید مأمن و مأوای مردمی گردید که از اهانت به سربازان برجسته اسلام نگران شده
بودند. آن روز مراجع بزرگ در سخنان خود، از یک طرف از مقام شامخ امام خمینی رحمه الله تمجید
کردند و لزوم حفظ حریم مرجعیت را یادآور شدند و از طرف دیگر، مردم به خروش آمده را
دلداری و تسلی بخشیدند؛ اما قم همچنان در آستانه انقلاب بود.

روند قیام

روز نوزده دی ماه سال ۱۳۵۶، قم در آتش خشم فرو خفته بود و حرکت سیل آسای مردم به
سوی منزل بزرگان ادامه داشت. صبح آن روز، بزرگان حوزه به دفاع از حریم مرجعیت و نیز
دفاع از شخصیت امام خمینی رحمه الله پرداختند. عصر آن روز نیز قم شاهد راهپیمایی مردم بود. در
حقیقت این دومین روز پیاپی بود که مردم قم با همراهی حوزه علمیه، هم زمان و هم زبان به
اعتراض بر ضد رژیم شاه و حمایت از امام مشغول بودند. آنچه به این راهپیمایی جلوه ای
دیگر می داد، حرکت همراه با سکوت مردم بود؛ سکوتی که از هزاران فریاد، اثری بیشتر و
تأثیری ژرف تر داشت. با این حال حتی این راهپیمایی آرام و بی صدا نیز برای حامیان شاه
قابل تحمل نبود.

وقوع فاجعه

غروب نوزده دی ماه ۱۳۵۶ در قم، این بار شاهد طلوع نور و آغاز جنبشی خونین بود.
راهپیمایی آرام مردم به پایان خود نزدیک می شد، ولی مأموران گارد شاهنشاهی بهانه ای
برای هجوم به مردم پیدا نکرده بودند. بنابراین، خود دست به کار شده، شیشه یک بانک را
شکستند و بدین بهانه که مردم اغتشاش کرده و در خیابان سد معبر نموده اند، با سلاح گرم و
سرد به مردم حمله کردند؛ مردمی که تنها اتهامشان دفاع از ارکان اسلام و حمایت از مرجعیت
شیعه بود. نوزده دی ماه پایان گرفت، ولی سنگفرش خیابان، به خون شهدای مظلوم قم آغشته
و آثار هجوم وحشیانه نیروهای شاهنشاهی، در جای جای کوچه و خیابان نمایان بود.

غروب حادثه

در غروب نوزده دی ماه ۱۳۵۶، همه چیز خاتمه یافته و شهر در اختیار نیروهای امنیتی و
شهربانی شاه بود. مجروحان حادثه در خانه ها یا درمانگاه های غیردولتی، سفیرانِ انقلاب
بودند. شهدای آن روز قیام قم، از جان خود گذشتند و با خون خود نوشتند «یا مرگ یا خمینی»
و این شعاری بود که بعدها بسیاری آن را عملی نموده و جلوه ای از عشق به اسلام، مکتب و
رهبر خویش را به نمایش گذاشتند. در غروب نوزده دی، مردم قم پایه های قیامی را محکم
ساختند که یک سال بعد به ثمر نشست و ستمگران را از اریکه قدرت به خاک ذلت نشاند.

حضور همگانی

قیام نوزده دی ماه قم، یک ویژگی برجسته داشت؛ ویژگی ای که در میان انقلاب های جهان،
تنها در انقلاب اسلامی ایران نمایان بود. در حقیقت حرکت آن روز مردم قم، نمونه ای از
مشارکت ایران اسلامی در یک «انقلاب به نام خدا» بود. همگان به میدان آمده بودند؛ پیر و
جوان، مرد و زن، کوچک و بزرگ، روحانی و بازاری، کارگر و اداری، همه و همه به تعطیل
درس و کار پرداختند، به خیابان ها سرازیر شدند و دیوار سکوتِ در مقابل رژیم پهلوی را
شکستند. انقلاب اسلامی، نمونه ای از یک حضور فراگیر و مردمی بود که با هدایت،
راهنمایی و روشنگری روحانیت شکل گرفت و در پرتو آن، آثار حمایت از مقام شاگردان
مکتب امام صادق علیه السلام و دفاع از ارکان مرجعیت بر همگان آشکار شد.

بهار جاودانی

قیام نوزده دی ماه در سرمای زمستان پدید آمد، ولی این حرکت همانند روحی تازه در
کالبد جامعه آن روز دمیده شد. این قیام، چونان خون تازه در پیکره منجمد مردم جوشیدن
گرفت. سپس، ایران و ایرانی هم رنگ و هماهنگ شد و هر مسلمان و هر وطن پرست واقعی
به حرکت درآمد. در چهلم شهدای قم، تبریز لبریز از خشم شد و یزد و جهرم و مشهد و
چهارگوشه کشور به جنبش درآمد.

بدون تردید قیام نوزده دی ماه ۱۳۵۶، نقطه آغازین و درخشانی در بزرگ ترین و
مردمی ترین انقلاب قرن بیستم بود که با تحولاتی باور نکردنی به بار نشست و از میانه آن، ۲۲
بهمن ۱۳۵۷ جلوه گر شد.

فاجعه بزرگ

از فردای نوزده دی ۱۳۵۶، بازتاب بین المللی آن آغاز شد. از نخستین واکنش ها درباره این
حادثه، کلام امام خمینی رحمه الله بود که فرمود: «متحیرم که این فاجعه را، این فاجعه بزرگ را به که
تسلیت بگویم. آیا به رسول اکرم صلی الله علیه و آله و ائمّه معصومین علیهم السلام و حضرت حجّت – سلام اللّه
علیه – تسلیت بگویم یا به امت اسلام…، به ملت مظلوم ایران تسلیت بگویم یا به اهالی محترم
قم،… یا به حوزه های علمیه و علمای اعلام؟ به