پاورپوینت کامل مناسبت ها; تولد نوزاد مریم (تولد حضرت عیسی علیه السلام) ۸۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مناسبت ها; تولد نوزاد مریم (تولد حضرت عیسی علیه السلام) ۸۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مناسبت ها; تولد نوزاد مریم (تولد حضرت عیسی علیه السلام) ۸۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مناسبت ها; تولد نوزاد مریم (تولد حضرت عیسی علیه السلام) ۸۳ اسلاید در PowerPoint :

۵۳

مسیح در قرآن

حضرت عیسی علیه السلام از پیامبران بزرگواری است که نامش در قرآن کریم، با فضیلت و عظمت
همراه گشته و به عنوان عبدالله، کلمه خدا، روح خدا و تأیید شده به روح القدس مفتخر گشته
است. در ۴۵ جای قرآن نام عیسی آمده و در چند جا با لقب مسیح از آن حضرت یاد شده
است. مادرش مریم، دختر عمران یکی از زنان برگزیده و پاک دامن عالم است که به مقام قرب
حق تعالی رسید. این بانوی بزرگوار که فرشتگان الهی و در پیشاپیش آنها جبرئیل، بر وی
نازل گشته و او را به ولادت فرزندش مسیح مژده دادند، یکی از چهاربانوی مقدس و برگزیده
عالم است که فضیلت های بی شماری دارد.

بانوی عفیف

خداوند در آیه ۷۴ سوره مائده، حضرت مریم را به صدیقه لقب داده و در آیه ۵۰ سوره
مؤمنون، از او به عنوان نشانه الهی یاد می کند. نیز در سوره انبیاء، ضمن توصیف مریم به عفت
و پاکی، عیسی علیه السلام را به وسیله مادرش معرفی می کند که با توجه به آیه، بزرگی و فضیلت مریم
به خوبی معلوم می شود. امام صادق علیه السلام فرمود: «خدا مریم را برای ذریّه پیامبران برگزید و هر
چیز زشتی را از او پاک گردانید و او را بر همه زنان زمان خود برتری داد». نیز از آن حضرت
است که: «حضرت مریم، مدت های بسیار خود را از حرام حفظ کرد که این گواه به پاکی او از
هر گونه پلیدی است».

مریم علیهاالسلام

«مریم» به معنای زن پرستنده و خدمتکار پرستشگاه است. چون خداوند به عمران پدر مریم
مژده داده بود که فرزند آنان، پیامبر بنی اسرائیل است، مادر مریم، اطمینان داشت فرزندش
پسر خواهد بود. از این رو، نذر کرد فرزندش را پس از تولد در خدمتکاری بیت المقدس
بگمارد. بدین ترتیب، مریم به بیت المقدس برده شد و زکریا که شوهر خاله او بود،
سرپرستی اش را بر عهده گرفت. یکی از حوادث مهم زندگی حضرت مریم، بشارت دادن او
به داشتن فرزندی از تبار پیامبران اولوالعزم است. این بشارت از این نظر مهم است که
فرزنددار شدن او بدون شوهر روی داد که معجزه ای برای همه انسان ها در تاریخ بشری به
شمار می آید.

بشیر صلح

سلام بر مسیح، آیت خدا و بشیر صلح. سلام بر مسیح که مایه طراوت و شادابی گلی چون
مریم است. سلام بر مسیح که پیام محبت ورزیدن به دیگران را برای بشریت به ارمغان آورد و
باران رحمت را بر خاک تیره و جان های خسته نازل کرد. او آمد و با تولد خود، نوید حیات
طیبه را در پرتو مهر الهی در کالبد بی جان بشریت دمید. مسیح آمد و با آمدنش، کوله باری از
نور و دوستی و مهر و صفا و صمیمیت را به بشر عرضه داشت و دستان گرمش را بر سر همه
فقرا و فرودستان کشید، تا جایی که ثروتمندان و گردن کشان، دین او را منحصر به رعایا و
فقرا می دانستند.

بشارت به مریم علیهاالسلام

ناصره، شهر کوچکی از استان جلیل واقع در سرزمین فلسطین است. در همین شهر کوچک و
کم اهمیت، دوشیزه ای به نام مریم زندگی می کرد که عفیف و خداترس بود. مشیت الهی بر
این قرار گرفت که این بانوی با کرامت، مادر مسیح، یعنی نجات دهنده موعود باشد. مریم
قلبی پاک داشت و از نظر راستگویی، عصمت و طهارت، نقصی در او دیده نمی شد. او به خدا
عشق می ورزید و عبادتش می کرد و از احکام و دستورات الهی پیروی می نمود. یک روز
وقتی مریم تنها بود، جبرئیل مأموریت یافت بشارت تولد پسری را به او بدهد. قرآن کریم و
نسخه های انجیل مقدس، این واقعه را شرح داده اند. خداوند در قرآن کریم می فرماید:
«مریم را یاد کن هنگامی که در مکانی در شرق، از کسان خود فاصله گرفت. در این هنگام ما
روح خود را به سوی او فرستادیم… و گفت: من فرستاده پروردگار تو هستم، آمده ام تا پسری
پاکیزه به تو ببخشم».

آیتی از قدرت الهی

به دنیا آمدن عیسی علیه السلام بدون پدر، نشانه قدرت خدای سبحان است که برخی از آفرینش های
خود را به قانون علل و اسباب محدود نکرده است. برخی به وجود آمدن عیسی علیه السلام را بدون
پدر، دلیلی بر خدا بودن او دانسته و بعضی دیگر آن را دستاویزی برای متهم کردن مادر او یا
شک و تردید در وجود حضرت مسیح علیه السلام قرار داده اند. خداوند همه اینان را با این
فرموده اش مخاطب قرار داده است که: «به راستی مثال عیسی در پیشگاه خداوند، همچون
آدم است که او را از خاک آفرید و سپس به او فرمود: به وجود آی. بنابراین، حق از آنِ
پروردگار توست و تردید به خود راه مده».

تولد عیسی مسیح علیه السلام

هنگامی که عیسی به دنیا آمد و مادرش او را نزد فامیل خود آورد، برای همه، چه کسانی که از
پرهیزکاری مریم آگاه بودند و چه کسانی که آگاهی نداشتند، صحنه ای باور نکردنی بود و به
طور طبیعی مریم به بی عفتی متهم شد. آنچه مریم علیهاالسلام توانست در قبال این توفان تهمت انجام
دهد، این بود که به سفارش جبرئیل علیه السلام عمل کرده، روزه سکوت بگیرد و به فرزند آرمیده در
گهواره اشاره کند. در این هنگام، عیسی علیه السلام در گهواره به سخن آمد و پاک دامنی مادر را چنین
دلیل آورد: «من بنده خدا هستم. خدای متعال مرا به پیامبری برگزیده، وجودم را با برکت
گردانده و به من دستور داده تا زنده ام، نماز را به پا دارم و زکات بپردازم و سفارش فرموده به
مادرم نیکی و مهربانی کنم».

محل تولد مسیح علیه السلام

در حدیث صحیح از حضرت امام رضا علیه السلام نقل شده است: «ولادت حضرت عیسی علیه السلام در
شب ۲۵ ماه ذیقعده رخ داد». در حدیث معتبری از امام رضا علیه السلام نقل شده است: «روزی که
عیسی به دنیا آمد، روز سه شنبه بوده، چهار ساعت و نیم از روز گذشته بود و نهری هم که
حضرت عیسی علیه السلام در کنار آن متولد شد، نهر فرات بود».

ویژگی های مسیح در قرآن

آیات ۳۰ تا ۳۳ سوره مریم، روشن ترین تصویر را از تولد حضرت عیسی علیه السلام ترسیم و آنچه را
به صورت خرافه مطرح است، نفی می کند. در این آیات، هفت ویژگی از ویژگی های
برجسته، دو برنامه و یک دعا آمده است. هفت ویژگی یاد شده عبارت است از: ۱. بنده خدا
بودن که این نشان دهنده آن است که بندگی، بزرگ ترین مقام آدمی است؛ ۲. صاحب کتاب
آسمانی؛ ۳. مقام نبوت، زیرا نبوت همیشه با داشتن کتاب آسمانی همراه نیست؛ ۴. مبارک
بودن که همان سودمند بودن به حال جامعه است؛ ۵. نیکوکاری به مادر؛ ۶. جبار و شقی
نبودن؛ ۷. رستگار، فروتن و حق شناس بودن».

رسالت عیسی علیه السلام

پس از آنکه عیسی علیه السلام از نزد خدا وحی دریافت کرد و خدای انجیل را به او آموخت، وی را
نزدیک سی سالگی به پیامبری مبعوث کرد. عیسی علیه السلام به تبلیغ رسالت خود میان مردم
پرداخت و آنها را به پیروی خود فراخواند و تلاش کرد تا از انحراف یهودیان جلوگیری
کرده، آنها را از گمراهی باز دارد و حلال و حرام مورد اختلاف آنها را برایشان بیان کند. یکی
از جنبه های رسالت عیسی علیه السلام این بود که به آمدن فرستاده ای از نزد خدا پس از خود به نام
«احمد»، یعنی حضرت محمد صلی الله علیه و آله مژده دهد. خداوند این ماجرا را از زبان عیسی علیه السلام چنین
بازگو می کند: «و آنگاه که عیسی بن مریم گفت: ای بنی اسرائیل! به راستی که من فرستاده خدا
به سوی شما هستم و تورات را تصدیق می کنم و شما را به پیامبری که پس از من می آید و
نامش احمد است مژده می دهم».

هدایایی شبیه حضرت عیسی علیه السلام

سیدبن طاووس رحمه الله می گوید: «چون عیسی علیه السلام به دنیا آمد، گروهی از بزرگان یهود برای تعظیم
و بزرگداشت عیسی علیه السلام نزد مریم علیهاالسلام آمدند و گفتند: «ما گروهی هستیم که در ستارگان و
احکام نجوم نظر می کنیم و چون فرزند تو به دنیا آمد، دیدیم ستاره ای طلوع کرد و یافتیم که
ستاره او از نوع پادشاهی پیامبران است که از او زایل نخواهد شد تا خدا او را به آسمان برد و تا
دنیا باشد، او در آسمان باشد. پس از طرف مشرق بیرون آمدیم و دنبال ستاره بودیم تا دیدیم
که آن ستاره بالای سر پسر توست و برای او هدیه آورده ایم؛ زیرا این هدایا را شبیه و مناسب
او یافتیم؛ طلا، مُر و کندر. طلا، بهترین متاع دنیاست و فرزند تو تا زنده است بهترین مردم
است. مُر، التیام بخش دردهاست و پسر تو نیز این دردها را مداوا خواهد کرد و تنها کُندر
است که دودش به آسمان می رسد، همچون عیسی علیه السلام که به آسمان می رود».

حوّاریون

حضرت عیسی علیه السلام در انجام رسالت خویش، وقتی امواج کینه توزی و کفر و الحاد دسته ای از
یهودیان را دید، میان قومش به پا خاست و گفت: چه کسانی مرا یاری می کنند؟ شاگردان وی
که به او ایمان داشتند، ندای او را پاسخ دادند. قرآن این ماجرا را این گونه برایمان بازگو
می کند: «و آنگاه که عیسی کفر آنها را دید گفت: یاران من در راه رسالت خدا کیان اند؟
حواریون گفتند: ما یاران دین خدا هستیم. به تو ایمان آورده ایم و از فرستاده ات پیروی
کرده ایم؛ پس ما را در زمره اهل یقین به شمار آور». حواریون، همان دوازده یار و شاگرد
نزدیک حضرت عیسی علیه السلام بودند که امروزه در اصطلاح به آنها «مُبشِّر» می گویند. عیسی
مسیح در زمان حیاتش، آنان را برای تبلیغ رسالت خود می فرستاد.

معرفت حقیقی

هرگاه حواریون گرسنه می شدند، به عیسی علیه السلام اظهار می کردند و آن حضرت از زمین و کوه و
سنگ، نان بیرون می آورد و به ایشان می داد. همچنین هر گاه تشنه می شدند، عیسی علیه السلام دست
خود را به زمین می زد و آنها می آشامیدند. روزی به عیسی گفتند: یا روح الله! کیست که از ما
برتر باشد؟ هر گاه نان بخواهیم ما را سیر می کنی و نعمت ایمان و معرفت به تو نیز به ما داده
است. عیسی علیه السلام فرمود: «برتر از شما کسی است که از دسترنج خود نان می خورد و از کسب
خود ارتزاق می کند». آنان چون این سخن را شنیدند، به کار شست و شوی جامه های مردم
پرداختند و از دستمزد آن روزی می خوردند. امام رضا علیه السلام فرمود: «علت نام گذاری حواریون،
در پیش مردم بدان سبب بود که آنان جامه ها را می شستند، ولی در نزد ما بدان سبب است که
آنان، خودشان پاک بودند و مردم را نیز با پند و اندرز، از آلودگی به گناهان پاک می کردند».

شیعیان برتر از حواریون

امام صادق علیه السلام فرمودند: «حواریون عیسی علیه السلام ، شیعه آن حضرت بود و شیعیان ما حواریون ما
اهل بیت علیهم السلام هستند. حواریون عیسی علیه السلام آنگونه که حواریون ما از ما پیروی می کنند، از
عیسی فرمان نبردند. عیسی علیه السلام به حواریون گفت: یاوران من به سوی خدا کیستند؟ حواریون
گفتند: ما یاوران خداییم. اما به خدا سوگند او را در دفع از شر یهود یاری نکردند و با یهودیان
نجنگیدند؛ در حالی که شیعیان ما، از روزی که پیامبر صلی الله علیه و آله از دنیا رفته تا کنون ما را یاری
می کنند و با اینکه آنها را آزار می کردند، از محبت ما دست بر نمی دارند. خدا از طرف ما به
ایشان جزای خیر بدهد».

پیروان حضرت مسیح علیه السلام

در بعضی از تفسیرها آمده که حواریون، صیاد بودند و چون جامه های سفید می پوشیدند،
آنها را به این نام می خواندند. به یاران عام حضرت عیسی علیه السلام «نصارا» گفته می شد. از امام
رضا علیه السلام پرسیدند: چرا به پیروان حضرت عیسی علیه السلام نصارا می گویند؟ فرمود: «زیرا اصل
ایشان از شهری است از سرزمین شام که آن را ناصره می گویند و حضرت مریم و عیسی علیه السلام
پس از بازگشت از مصر، در آنجا فرود آمدند».

گواهی بر بندگی حضرت مسیح علیه السلام

امام صادق علیه السلام فرمود: «عیسی بن مریم علیه السلام بر سر قبر یحیی علیه السلام رفت و از خداوند متعالی
خواست او را زنده کند. خداوند دعایش را برآورد و یحیی علیه السلام زنده شد. از قبر بیرون آمد و به
عیسی علیه السلام گفت: از من چه می خواهی، در حالی که هنوز تلخی مرگ در کام من است؟ آیا
می خواهی دوباره مرا به دنیا بازگردانی و تلخی مرگ را در کامم زنده کنی؟ این سخن را گفت
و دوباره به قبر خود بازگشت». مرحوم کلینی رحمه الله می فرماید: «بنی اسرائیل به عیسی علیه السلام گفتند:
عُزَیر را برای ما زنده کن، وگرنه تو را می سوزانیم. عیسی علیه السلام به درگاه خداوند دعا کرد و
خداوند عُزَیر را زنده کرد. بنی اسرائیل به عزیر گفتند: چه گواهی می دهی؟ گفت: گواهی
می دهم که عیسی علیه السلام بنده و رسول خداست».

معجزات حضرت عیسی علیه السلام

در قرآن کریم از زبان حضرت عیسی علیه السلام آمده است:«معجزه و نشانه پیامبری من این است که
از گِل برای شما چیزی به شکل پرنده می سازم، آنگاه در آن می دمم، پس به اذن خدا پرنده ای
می شود». در تفسیر شریف منهج الصادقین در ذیل آیه چنین آمده است: «گویند: مرغی که
حضرت عیسی علیه السلام ساخت، شب پره یا خفاش بود که روی دست بر آن دمید. به قدرت
خداوند، پرواز او آغاز گشت و میان زمین و آسمان به پرواز درآمد. اینکه آن پرنده، خفاش
بود برای این است که خلقت خفاش در میان مرغان کامل تر است؛ زیرا هم پرنده است و هم بر
خلاف دیگر پرندگان پستاندار».

انجیل

انجیل در لغت به معنای بشارت، خیر و مژده است و در اصطلاح نام