پاورپوینت کامل چشم در چشم آفتاب (ولادت امام موسی کاظم علیه السلام) ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چشم در چشم آفتاب (ولادت امام موسی کاظم علیه السلام) ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چشم در چشم آفتاب (ولادت امام موسی کاظم علیه السلام) ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چشم در چشم آفتاب (ولادت امام موسی کاظم علیه السلام) ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۴۷

بررسی زندگانی علمی موسی بن جعفر علیه السلام

بلندای دانش

یکی از محورهای اساسی و از سترگ ترین پشتوانه های امامت، دانش امام است که بر اساس آن
بشریت از کوره راه های نابودی رهایی می یابد. شخصیت علمی امام کاظم علیه السلام از همان دوران
کودکی و پیش از امامت ایشان شکل گرفته بود. مناظره های علمی، پاسخ گویی به شبهه های
اعتقادی و تربیت شاگردان برجسته، نمونه های برجسته ای از جایگاه والای علمی امام کاظم علیه السلام
است. او در همان کودکی مسائل پیچیده فقهی را که بسیاری از بزرگان و دانشمندان در حلّ آن
فرو می ماندند، حل می کرد. گنجینه ای پایان ناپذیر از دانش و چکاد نشینی در بلندای بینش بود.
بسیاری از ساده اندیشان به خیال در هم شکستن وجهه علمی ایشان، مناظره های علمی تشکیل
می دادند، ولی جز رسوایی و فضاحت ثمره ای نمی دیدند. از این رو، به بلندی مقام او اعتراف
می کنند و سر تسلیم فرود می آورند.

آیت پیشوایان

«صفوان جمّال» از جمله اصحاب و یاران امام کاظم علیه السلام که به شغل شتربانی مشغول بود، هر از
چند گاهی، برای کسب فیض و بهره مندی از بیکران دانش ائمه علیهم السلام نزد ایشان شرفیاب می شد.
خود می گوید: روزی نزد امام صادق علیه السلام رفته و پرسیدم: «[پس از شما [عهده دار امر امامت چه
کسی خواهد بود؟» امام فرمود: «از جمله نشانه های فردی که پیشوا و امام مسلمانان می شود، این
است که به سرگرمی نمی پردازد و دل مشغول بازیچه نمی شود و از کارهای بیهوده پرهیز
می نماید». در همین حین فرزند او، موسی بن جعفر علیه السلام وارد خانه شد، در حالی که همراه خود
بزغاله ای داشت. من به او نگریستم و تعجب کردم که چگونه این رفتار او با سخن امام صادق علیه السلام
سازگاری می یابد. کمی دقت کردم. دیدم او به بزغاله چنین می گوید: «در برابر پروردگار خود
فروتن باش!» از دانایی و بینش او شگفت زده شدم. امام صادق علیه السلام او را در آغوش کشید و
فرمود:« پدر و مادرم به فدایت که به سرگرمی و بیهودگی نمی پردازی».

پاسخی دانشورانه

«ابو حنیفه» آهنگ سفر حج نمود و پس از پایان حج برای دیدار با امام صادق علیه السلام و به جهت
برخی مذاکرات علمی عازم مدینه شد. چون به مدینه رسید، به منزل امام رفت و در سراچه خانه
اندکی درنگ نمود تا امام او را به حضور بپذیرد. روی سکوی دهلیز نشست. در همین حین
کودکی را دید. ابوحنیفه از او پرسید: «در شهر شما اگر کسی غریب باشد و نیاز به قضای حاجت
داشته باشد، کجا می رود؟» کودک، عالمانه پاسخی جامع و کامل به او داد. ابوحنیفه با شگفتی از او
پرسید:« نامت چیست؟» کودک پاسخ داد: «من موسی بن جعفر علیه السلام هستم».

کودک بزرگ

«ابوحنیفه»، روزی به خانه امام صادق علیه السلام رفت. امام کاظم علیه السلام در آن زمان سن کمی داشت.
ابوحنیفه تصمیم گرفت برخی از سئوالات خود را از او بپرسد. به همین دلیل گفت: «گناه از سوی
کیست؟ خدا یا بنده خدا؟» امام کاظم علیه السلام فرمود:«… اگر بگوییم منشأ گناه خداوند است، به خطا
رفته ایم که او سزاوار آن نیست که بنده خویش را به گناه مرتکب نشده، عقاب نماید. اگر بگوییم
گناه هم از سوی خدا و هم از سوی بنده است، باز هم سزاوار نیست که شریک قدرتمند بر شریک
ناتوان خویش ستم روا دارد، یا این که بگوییم گناه از سوی بنده است. دراین صورت، اگر
پروردگار از گناه او درگذرد که بنابر عفو و گذشت بیکران خود عمل کرده و اگر او را مجازات
نماید، ظلمی بر او روا نداشته است». ابوحنیفه، پاسخ کامل سؤالش را از دانشمندی به ظاهر
کوچک، دریافت کرد و به خانه اش بازگشت.

شکوفه ای بر شاخسار وحی

امام صادق علیه السلام ، امام کاظم علیه السلام را در اوان کودکی، برای تحصیل، به مکتب خانه ای فرستاد. انگیزه
امام از این کار، تحصیل فردی امام کاظم علیه السلام نبوده؛ چراکه در آن دوره هیچ کس جز امام صادق علیه السلام
نمی توانست چیزی بر اندوخته علمی آن کودک فرزانه بیفزاید. شاید این کار امام صادق علیه السلام به
انگیزه تشویق دیگر کودکان به تحصیل، یا شناخت و معرفی امام بعد از خود به مردم و یا نشان
دادن ارزش تحصیل علم به دیگران و انگیزه هایی چنین بوده است. امام کاظم علیه السلام می فرماید:
روزی از مکتب خانه به سوی منزل بازمی گشتم، به خانه رسیدم و لوحی که با خود داشتم، نشان
پدرم دادم. پدرم مرا روبه روی خود نشانید و پس از دیدن لوح به من فرمود: «فرزندم بنویس: از
زشت گویی و زشت کاری بپرهیز و حتی اراده آن را هم مکن.» آن گاه به من فرمود:«حال این بیت
شعر را که گفتم، تو کامل کن». من بیت شعر را این گونه کامل کردم: «و هر کس را سزاوار احسان
یافتی، [بر نیکی ات به او [بیفزا». پاسخ های دیگر فرزند به سؤال های پدر بزرگوارش، تحسین
ایشان را به دنبال داشت.

از تبار آفتاب

امام کاظم علیه السلام نوجوانی نورس و با نشاط شده بود. روزی از کوچه های شهر پیامبر صلی الله علیه و آله
می گذشت. شخصی از شیعیان درشت گو و ظاهربین، به نام «عیسی شلقان»، او را دید و با عتاب
گفت: «ای پسر! می بینی پدرت با ما چه می کند؟ روزی ما را به چیزی فرمان می دهد و روز دیگر
ما را از آن باز می دارد!…». امام کاظم علیه السلام با منطقی استوار در پاسخش فرمود:«آفریدگان خدا سه
دسته اند؛ دسته اول مؤمنان راستین اند که ایمانی استوار دارند. دسته دوم کافرانی گمراه هستند که
در کفر خود پافشاری می کنند. و دسته سوم گروهی هستند که هر چند خود را در زمره مؤمنان
قرار می دهند، اما نور ایمان در دلشان نتابیده و ایمانشان عاریه ای است که آن ها را
«معارین» گویند».

امام به نحوی سربسته عیسی شلقان را جزو همین گروه سوم برشمرد. عیسی می گوید: «پس
از این گفتگوی کوتاه که بین من و موسی بن جعفر علیه السلام صورت پذیرفت، نزد پدرش امام
صادق علیه السلام رفتم و آنچه را او به من گفته بود، به امام گفتم. امام فرمود: فرزندم موسی علیه السلام از
سرچشمه نبوت ج