پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی; نشانه های مؤمن(۳) ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی; نشانه های مؤمن(۳) ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی; نشانه های مؤمن(۳) ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی; نشانه های مؤمن(۳) ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

۶

رفتار نیک

براساس آموزه های دینی، ایمان بدون عمل نیکو سودی در پی ندارد و شرط بهره برداری از
ایمان، عمل صالح است. قرآن کریم می فرماید: «و اما هر کس که ایمان آورد و کار شایسته انجام
دهد، پاداش نیکو خواهد داشت». در آیه ای دیگر ادعای مؤمن بودن، بدون پای بندی به عمل
نیک، ادعایی دروغ دانسته شده و آمده است: «و می گویند: به خدا و پیامبر او گرویدیم و اطاعت
کردیم، آن گاه دسته ای از ایشان پس از این اقرار روی برگردانند. آنان مؤمن نیستند».

امیرمؤمنان علی علیه السلام نیز می فرماید: «تنها کسی که به دستورات الهی عمل کند، مؤمن واقعی
شمرده می شود».

هماهنگی گفتار و رفتار

قرآن کریم بارزترین ویژگی منافقان را، ناهماهنگی در گفته ها و رفتار آنها دانسته و آنها را بیرون
از گروه مؤمنان معرفی می کند و می فرماید: «برخی از مردم می گویند ما به خدا و روز واپسین
ایمان آورده ایم، ولی راست نمی گویند. اینان مؤمن نیستند». در آیه ای دیگر تاکید شده که
منافقان به دلیل دروغگویی مستمری که دارند، گرفتار عذاب همیشگی خواهند بود. همچنین
در توصیف برخورد منافقان با پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از رفتار و گفتار دو گانه آنان، سخن به میان آمده
است. بر این اساس، مؤمن واقعی کسی است که بین سخنان و رفتارشان یکسانی و هماهنگی
دیده شود. همچنین خداوند در هشداری به مؤمنان می فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده اید،
چرا چیزی را می گویید که انجام نمی دهید؟ نزد خدا سخت ناپسند است که چیزی را بگویید و
انجام ندهید».

پرهیز از دروغ

در قرآن کریم، دروغ گویی صفتی است که به غیر مؤمنان نسبت داده شده است. در آیه ای
می خوانیم: «کسانی که به آیات خداوند ایمان ندارند دروغ می گویند». و در آیه ای دیگرتصریح
شده که خداوند هرگز دروغ گویان را هدایت نمی کند. همچنین با توجه به آثار سوئی که این
صفت ناپسند از خود برجا می گذارد، خداوند دروغ گویان را از رحمت خود دور ساخته و آنان را
در زمره لعنت شدگان قرار داده است. رسول خدا صلی الله علیه و آله در توصیف اخلاق اهل ایمان فرموده
است: «از اخلاق اهل ایمان این است که هر گاه سخن می گویند دروغ نمی گویند».
امیرمومنان علیه السلام نیز در اشاره به آثار دروغ فرموده است: «انسان به حقیقت ایمان نمی رسد مگر آن
که دروغ را ترک کند، خواه در سخن جدّی باشد یا شوخی». امام باقر علیه السلام هم از دروغ به عنوان
عامل ویرانی ایمان یاد کرده است.

فرق مؤمن و منافق

قرآن کریم، با بیان ویژگی های هر کدام از دو گروه مؤمنان و منافقان، انسان ها را در انتخاب راه
درست از نادرست یاری رسانده است. برخی از تفاوت های رفتاری بین این دو گروه چنین است:

ـ مؤمن امر به معروف می کند و نهی از منکر ولی منافق امر به منکر می کند و نهی از معروف.

ـ اهل ایمان به یاد خدا هستند ولی اهل نفاق خدا را فراموش می کنند.

ـ مؤمنان پایبند پرداخت زکات و صدقه می باشند ولی منافقان از آن خودداری می نمایند.

ـ اهل ایمان در جهاد پیشگام و داوطلب هستند ولی اهل نفاق گریزان و بهانه گیرند.

ـ اهل ایمان از خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله فرمانبردارند ولی منافقان سرکشند و نافرمان.

ـ خداوند به اهل ایمان وعده بهشت داده است ولی به نفاق پیشگان وعده آتش داده شده است.

ـ مؤمنان در صورت توفیق نیافتن به انجام کارهای نیک بسیار ناراحت می شوند اما منافقان
در چنین مواردی که از انجام وظیفه شانه خالی کرده اند، بسیار خوشحال اند.

پارسایی

بارزترین صفت مؤمنان، التزام به تقواست؛ زیرا مؤمن راه دست یابی به صراط مستقیم را در
رعایت تقوای الهی می داند و راه برون شد از فتنه ها و تاریکی ها را پرهیزکاری می شناسد. چنین
فردی بر این باور است که اعمال او، وقتی در پیشگاه خداوند مورد قبول واقع می شود که در انجام
آنها تقوای الهی رعایت شده باشد. او از قرآن آموخته که تقوا بهترین توشه برای آخرت و
مطمئن ترین راه دست یابی به آسایش و آرامش جاویدان است.

تقوا در همه کاره

قرآن کریم، ابعاد پارسایی را برای مؤمنان چنین بیان کرده است:

ـ تقوا در غذا: «از آن چیزهایی که خداوند رزق حلال معرفی کرده است بخورید و تقوا را
رعایت کنید».

ـ تقوا در معامله: «از ربا در معامله بپرهیزید و تقوای الهی را پیشه کنید تا رستگار شوید».

ـ تقوا در معاشرت با مردم: «از غیبت بپرهیزید… و تقوا را رعایت کنید».

ـ تقوا در برخورد با مشرکان: «ای کسانی که ایمان آورده اید، برای خدا به داد برخیزید و به
عدالت شهادت دهید و البته نباید دشمنی گروهی شما را بر آن دارد که عدالت پیشه نکنید. عدالت
بورزید که آن به تقوا نزدیکتر است و از خدا پروا داشته باشید که خدا به آنچه می کنید
آگاه است».

خودداری از غِیبت

غیبت، در آموزه های دینی به عنوان یک گناه کبیره معرفی شده است و در قرآن کریم از این کار
زشت به خوردن گوشت برادر دینی تعبیر شده است. رسول اکرم صلی الله علیه و آله درباره زشتی غیبت
می فرماید: «هر کس غیبت مرد یا زن مسلمانی را کند، خداوند چهل شبانه روز نماز و روزه او را
نمی پذیرد، مگر این که شخص غیبت شده از او بگذرد». در مجمع البیان درباره شأن نزول این
آیه آمده است: این آیه درباره دو نفر از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله ، که به غیبت سلمان پرداخته
بودند، نازل گشت. آن دو نفر، سلمان را برای آوردن غذا پیش پیامبر فرستادند. پیامبر هم سلمان
را نزد اُسامه بن زید انباردار خود فرستاد. اُسامه در پاسخ درخواست سلمان گفت: نزد من غذایی
نیست. وقتی سلمان برگشت و خبر از نبود خوردنی داد، آن دو نفر گفتند: اُسامه بُخل ورزیده و
سلمان هم کسی است که اگر او را سرِ چشمه پر آب می فرستادیم، آبش خشک می شد. سپس هر
دو نزد اسامه رفتند و با رسول خدا صلی الله علیه و آله مواجه شدند. حضرت به آن دو فرمود: «در دهان شما اثر
گوشت می بینیم». عرض کردند ما امروز گوشت نخورده ایم. آن حضرت فرمود: «شما امروز
گوشت سلمان و اسامه را خوردید».

فروخوردن خشم

در قرآن، فرونشاندن خشم به عنوان یکی از نشانه های ایمان دانسته شده است. در آیه ای چنین
آمده است: «اهل ایمان… خشم خود را فرو می برند و از مردم در می گذرند». امام صادق علیه السلام از
فرو نشاندن غضب به عنوان یکی از پایه های مهم ایمان یاد کرده اند. در مقابل، خشم عامل تباه
شدن ایمان معرفی شده است. رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: «خشم ایمان را تباه می کند، همان گونه
که سرکه عسل را». از امیرمؤمنان علی علیه السلام در این باره توصیه های بسیار رسیده است. آن حضرت
می فرماید: «خویشتنداری به هنگام بروز خشم، از افتادن در ورطه های هلاکت مصون
می دارد». در جای دیگر می فرماید: «هر کس بر خشم خویش چیره شود بر شیطان پیروز شود و
هر کس که مقهور خشم خویش شود، شیطان بر او پیروز گردد».

پرهیز از تحقیر و تمسخر

در اسلام، استفاده از القاب زشت و تمسخر کردن مؤمنان، ممنوع شده است. در قرآن کریم به
انسان های مؤمن دستور داده شده که از این دو عمل زشت که شخصیت افراد را پایمال می سازد،
خودداری نمایند. خداوند در قرآن، خطاب به اهل ایمان می فرماید: «ای کسانی که ایمان
آورده اید، نباید گروهی از مردان شما گروه دیگر را مسخره کنند؛ شاید آنها از اینها بهتر باشند و
نباید زنانی زنان (دیگر) را ریشخند کنند؛ شاید آنها از اینها بهتر باشند. و از یکدیگر عیب مگیرید
و به همدیگر لقب های زشت ندهید، که گذاردن نام زشت بر مؤمن، ناپسند است. هر کس که توبه
نکرد از ستمکاران محسوب شود». امام باقر علیه السلام از رسول اکرم صلی الله علیه و آله نقل می فرماید که آن حضرت
فرمود: «برای مؤمن حرام است که در حق اهل ایمان ستم کند و آنها را خوار و حقیر نماید و یا
غیبت شان کند و یا او را با طرد کردن کوچک و بی مقدار سازد».

گریز از جدال

قرآن کریم جدال با حقّ را بسیار ناپسند شمرده و آن را ویژگی کافرانی دانسته است که هماره با
پیامبران به جدال می پرداختند. در آیه ای می فرماید: «و پیامبران را جز بشارت دهنده و بیم رسان
گسیل نمی داریم و کسانی که کافر شده اند به باطل مجادله می کنند تا به وسیله آن حقّ را پایمال
گردانند و نشانه های من و آنچه را [بدان] بیم داده شده اند به ریشخند می گیرند». علی علیه السلام نیز در این باره
فرمود: «از جدال باطل و جرّ و بحث ناروا پرهیز کنید، زیرا این کار دل را نسبت به برادران دینی چرکین
می کند و نف