پاورپوینت کامل درّناب (روز جهانی شعر) ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درّناب (روز جهانی شعر) ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درّناب (روز جهانی شعر) ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درّناب (روز جهانی شعر) ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

۵۶

اشاره

کنفرانس عمومی سازمان تربیتی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو)، در سی امین
اجلاس خود در آبان ماه ۱۳۷۸، به اتفاق آرا، روز اول فروردین برابر با ۲۱ مارس هر سال را به
عنوان «روز جهانی شعر» برگزید. هدف یونسکو از انتخاب این روز این بود که ضمن
تصدیق نهضت های شعری ملی، منطقه ای و بین المللی، و نیز حمایت از تنوع زبانی از راه
بیان شاعرانه، از نابودی این هنر ناب در آینده جلوگیری کند و به پاسداشت آن بپردازد.

بهانه ای برای سپاس

به راستی شعر چیست؟ این تجلّی غوغاهای درون و انفجار آتشفشان هایی که در دل شاعرِ
درد کشیده به بند کشیده می شود. شاعر بر بال شعر خویش می نشیند و بی گذر نامه، همه جا را
سبک بال و سبک خیز در می نوردد. البته نکته اینجاست که شعر اگر با حکمت و حقیقت آشنا
باشد و در خدمت ایمان و عقیده قرار گیرد، ماندنی خواهد شد. بر این اساس، باید به شعر و
شاعران متعهد بیشتر پرداخت و از این راویان همیشه بیدار سپاس گزاری کرد. به نظر می رسد
«روز جهانی شعر» بهانه و مناسبت خوبی برای این کار باشد.

چیستی شعر

واژه «شعر» برگرفته از «شعور» عربی بوده، به معنای «دانش، فهم، درک، وقوف و دانایی»
است. شعر را در اصطلاح هم چنین تعریف کرده اند: «کلامی مرتب، معنوی، موزون،
خیال انگیز و به قصد که در آن، اندیشه ها، احساسات و عواطف شاعر، در قالب الفاظی فصیح
و زیبا و مبتنی بر قواعدی معیّن بیان می شود».

البته نکته اینجاست که شعر، حقیقتا باید دُرّناب باشد، نه صرفا ردیف کردن کلماتی زیبا،
ولی بی معنا کنار هم.

شعر حقیقی

شعر، جوهر هنر و مادر همه هنرهاست. شعر، تجلی حقیقی والا و ازلی در قالب «کلمه» و
ظرف «کلام» است. شعر، تجسم و ثمره نسبت یافتن با عالم بالا و قابل شدن برای پذیرفتن
انوار خیالی حقیقت است؛ ولی این نکته و نکات دیگر که گفتیم، فقط در مورد «شعر حقیقی»
و شعری که ثمره «الهام ربّانی» باشد مصداق دارد؛ وگرنه، شعری که تمثل اوهام نفسانی و
تخیلات شهوانی و نشأت گرفته از «الهام شیطانی» باشد، به هیچ روی بیانگر معنایی حِکْمی و
نزدیکی به حقیقت نبوده و نیست و جز بر گمراهی و غفلت نمی افزاید. البته جز گمراهان نیز
کسی از این نوع شعرها پیروی نمی کند؛ چنان که قرآن والامقام می فرماید: «شاعران (هرزه)
کسانی هستند که گمراهان از آنان پیروی می کنند».

نخستین سراینده شعر

بشر از دیرباز با شعر سر و کار داشته است و در تمامی جریان های زندگی او، ردّپایی از شعر می بینیم؛
در شادی ها، غم ها، جنگ ها، پیروزی ها، انقلاب ها و… بر اساس روایات، حضرت آدم علیه السلام ، نخستین
سراینده شعر است؛ چنان که در حدیثی می خوانیم: از امیرمؤمنان، حضرت علی علیه السلام درباره اول کسی
که شعر سروده پرسیدند، فرمود: «آدم ابوالبشر علیه السلام بود که وقتی به زمین هبوط کرد و زیبایی ها و
گستردگی آن را دید و قابیل هم هابیل را به قتل رساند، از سر دلتنگی شعرهایی انشا کرد».

شعر در قرآن کریم

خداوند متعالی در چهار آیه سوره مبارکه شعراء، شاعران را به دو دسته گمراهان و صالحان تقسیم
می کند و می فرماید: «شاعران، کسانی هستند که گمراهان از آنان پیروی می کنند. آیا نمی بینی آنها در
هر وادی سرگردان اند و سخنانی می گویند که (به آنها) عمل نمی کنند؟! مگر (شاعرانی) که ایمان
آورده و کارهای شایسته انجام می دهند و خدا را بسیار یاد می کنند. آنها به هنگامی که مورد ستم واقع
می شوند، به دفاع از خویشتن (و مؤمنان) برمی خیزند (و از شعر در این راه کمک می گیرند)».

خداوند از سویی پراکنده گویان و لغو سرایان و مدعیان بی عمل را که جز گمراه کردن و به
گمراهی افکندنِ ساده لوحان، هنری ندارند، سخت ملامت فرموده و از سوی دیگر، شاعران
مؤمن و نیکوکار را ستوده است.

ارتباط شاعر با قرآن

شعری که در لسان پیشوایان پاک و امامان معصوم علیهم السلام حکمت و خیر کثیر خوانده می شود،
بی گمان قرابتی با قرآن کریم خواهد داشت. پس شاعری که شریعه شعرش از دجله دل و
فرات فطرت سرچشمه می گیرد، پیش تر از آنکه شاعر باشد، حافظ خواهد بود؛ حافظ قرآن،
و