پاورپوینت کامل رستاخیز سبز (آغاز سال نو) ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رستاخیز سبز (آغاز سال نو) ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رستاخیز سبز (آغاز سال نو) ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رستاخیز سبز (آغاز سال نو) ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۴۱

شمیم شفابخش بهار

چشم در چشم لحظه ها، در سکوت معطر زمان، شمیم شفابخش بهار را با زمزم دعا هم آواز
می شویم:

ای دگرگون کننده دل ها و بینش ها

ای تدبیر کننده روزها و شب ها

ای گرداننده سال ها و سرگذشت ها

بگردان حال ما را به نیکوترین حال

خاطره معطر خاک

بهار آمده است با قامتی خجسته و سبزینه پوش. یادآور بلندای قیامت، و هر غنچه و گلی که
قد می کشد، پیراهنی از معاد بر تن دارد. بهار آمده است با آیینه ای در دست از حکمت و
معرفت و شکفتن، سرشار از آوازِ چلچله های بیداری، شوقمند و بی قرار؛ چونان پرنده ای
که از قفس رها می شود. بهار آمده است؛ این راز برجسته طبیعت، این تحول و تغییر، این
خاطره معطّر خاک، این غلغله گل و چهچهه بلبل و رقص سنبل. بهار آمده است؛ عطر کمال
طبیعت، سرّ عیان شده عظمتِ خلقت، نشانه نور، اشاره سرور، رمز شگفتی و شادی، فصل
زیبای بیداری. سلام بر بهار، سلام بر ماه گل نشان، سلام بر نجوای رازناک طبیعت. سلام
فراوان بر بهاران و هر چه بهاری است. سلام بر سبزه نای دوستی و سلام بر همه دوستان!

تبریک

رستاخیز سحرآمیز سبز بهار، نشان رویش زندگی است در رگ های جهان مادی، و سرخی
شفق، نماد جاری خون ثارالله است در درازنای تاریخ انسانیت. تقارن غمناکی اربعین
حسینی با نوروز باستانی، جلوه دیگری است از بزرگواری روح بلند ایرانی در پاسداشت هم
زمان از سنت های ناب اسلامی و آیین های نیکوی ملی، و پیوندی است از شادابی زمین با
سوز زمان. در این هم زمانی حزن و نشاط، از آفرینشگر زیبایی ها می خواهیم که روح های
تشنه ما را با مهر حسینی در آمیزد و بر زندگی ما رنگ خدایی بپاشد.

سالی سراسر سلامت، دل هایی سرشار معرفت، لب هایی لبریز از ذکر و حیاتی مملو از
مهر محمد صلی الله علیه و آله و دودمان پاک او را بر شما آرزو می کنیم.

خنده گل، گریه من

امسال بنفشه را سیه پوش کنیم

گل خنده عیش را فراموش کنیم

چهل روز است عاشورای حسینی را پشت سر گذاشته ایم؛ اگر چه هنوز نگاهی ملتهب و
چشمانی اشک بار در رثای خون خدا داریم. اینک با فرا رسیدن نوروز ۸۵ با اندوهی مقدس
به استقبال بهار می رویم. امسال هفت سین ما حال و هوای اربعین حسینی دارد و سفره دل ما
سوگنامه ای است در شهادتِ سالار شهیدان، سید جوانان بهشت، سفیر هدایت، سفینه
نجات، سرود خوانِ عرصه حماسه و عشق، سروِ در خون نشسته باغ امامت، سراج هدایت
حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام ، و زمزمه ای است با قافله سالار عشق که حسین جان!

بی خود از خود شدم آن قدر که در فصل بهار

گل اگر خنده کند، گریه به حال تو کنم

بعثت سبز

بهار، تعجب سبزی است / در چشم های خاک / روبه روی این شگفتْ / درنگ کن / و
درختانْ / تجسم استفهامی سبز / که سال را / چگونه سَرآوردی؟ / و در زمین / برای شگفتن
حتی یک گل / هیچ فکر کرده ای؟

بهار می پرسد: / باغ را با کدام چشم تماشا کردی؟/ و آب را چگونه تلاوت کردی؟/ بهار /
از حیطه تماشای صِرفْ بیرون است/ بهار، فلسفه ساده ای است / برای آنکه بدانیم / زمین عرصه کوچ
است / و غفلت آه غفلت/ چه دریغ مطوّلی دارد / بودن ضرورتی است / چنان که زمستان / و مرگ
ضروری تر / آن سان که بهار / بهار آمده است / چه گلی بر سر خویش زدی؟/ ای سرگردان! / اگر به
مرگ اعتماد کنی / معاد جاذبه ای است / که تو را بر می انگیزاند / سبزتر از هزار بهار

زنده یاد سلمان هراتی

در جست وجوی بهار معنا

بهار، موسم شکفتن شکوفه هاست. هنگامه رستاخیز رنگ ریز طبیعت، وقت دمیدن عطر
بیداری بر جسم خواب آلود خاک، و زمان زایش بی امان زمین. چه زیباست در شگرفی این
همه رنگ و شکوه این همه عظمت، همراه با نوشدن تن پوش ها، سرزدن ریشه ها و سبز شدن
بیشه ها، بهارمعنا را در سرزمین وجودمان جست و جو کنیم و در ساحل پارسایی تن به
طراوت پروردگار بسپاریم، چرا که:

آید بهار و پیرهن بیشه نو شود

نوتر برآورد گل اگر ریشه نو شود

زیباست روی کامل سبزت کلاه نو

زیباتر آنکه در سرت اندیشه نو شود

ما را غم کهن به میِ کهنه بشکنید

بر حال ما چه سود اگر شیشه نو شود

زنده یاد منوچهر آتشی

تقویم ها گفتند

نای کهنگی برگ های باطل شده تقویم به سرعت کوتاهی عمرها و با غصه غفلت آدم ها جای
خودش را به بوی نوی روز شمار امسال سپرد و تاریخ آخرین آغاز مسافرت زمین در سیصد
و شصت و پنجمین روز پایان یافت. تقویم ها یک دور کامل، خاطره روح انگیز بهار، حرارت
حیات بخش تابستان، پاییز زرد برگ ریز و سوز بانوی سپید پوش را مرور کردند.

زمین در سیر زمان و به تدبیر گرداننده جهان، هر سال تن به رستاخیزی سبز می دهد. این
ما هستیم که گاه سال ها در سایه بی خیالی زیر غبار غفلت به وادی نسیان دل می سپاریم.
شایسته است در فصل شیداواری طبیعت، گذر روزگار را به بطالت نگذرانیم و نباشیم از آنان
که با افسوس سُرودند:

عمری به جز بیهوده بودن سر نکردیم

تقویم ها گفتند و ما باور نکردیم

محفلی برای تفکر

نوروز، قصه آمدن یک سال نو و غصه رفتن یک سال کهنه را خبر می دهد؛ سالی با همه
خوبی ها و بدی ها و تلخی ها و شیرینی هایی که می آید و می گذرد. آدمی در گذر این رخدادها
تجربه های گوناگونی را پشت سر می نهد؛ گاه پله های اوج را می پیماید و گاه در گرداب
گرفتاری می افتد. این اتفاق ها هیچ گاه و برای هیچ کس ثابت و پایدار نیست، پس نمی تواند
ملاک قضاوت یا افسوس و سرخوشی عمیق ما باشد. این را تجربه تاریخ می گوید. تنها
سرمایه ای که پیوسته و در هر حال امکان فزونی پیش رو دارد، عنصر اندیشه است. در این
راه، هر نوروز فرصتی است برای تعالی و هر بهار محفلی برای تفکر؛ برای آنکه در مجال
پیش رو، از تجربه های خاکستر شده و خاکستر تجربه ها بهره بگیریم و از پرتو انوار
انسان ساز اهل بیت، چراغی فراروی اندیشه مان روشن کنیم.

تقویم نو

تمام دیشب را به حرف هایت فکر کردم. راست می گویی. امروز عمر تقویم کوچک جیبی ام تمام
می شود و دیگر کسی سراغی از او نمی گیرد. تمام دیشب تقویمم ار ورق می زدم و دنبال خودم
می گشتم؛ دنبال روزی که یک سرو گردن از روزهای دیگر بالاتر باشد. دنبال روزی که من توی آن
کاری کرده باشم. ۳۶۵ روز، ۳۶۵ روزی که هر ساعتش، هر لحظه اش می شد کاری کرد، کاری که….
ورق های تقویم من اما، خالی و بی حوصله اند. هیچ جای آن هیچ خبری از من نیست. من هیچ روزی
را امضا نکرده ام، هیچ روزی به یاد من نمی افتد. امروز تقویم دیگرم تازه متولد می شود، مثل خود من.

پیدایی نوروز

آثار بهروزی بود آیین «نوروز» عجم

این روز فیروزی بود از دوره جمشید جم

شکیب اصفهانی

عید نوروز از باستانی ترین اعیاد ملی ایرانیان شمرده می شود. نوروز کلمه ای است مرکب
و به معنای «روز نو» که اصطلاحا به نخستین روز از نخستین ماه شمسی، یعنی زمانی که
آفتاب به نقطه اول برج حَمل می رسد، اطلاق می گردد. این روز برابر با ۲۱ مارس میلادی و
آغاز فصل بهار است. اصل پهلوی این واژه «نوک روچ» یا «نوگ روز» بوده است.

درباره تاریخ نوروز گفته می شود وقتی «جم» پادشاه ایرانی به آذربایجان رسید، بر تخت
مرصّعی رو به خاور نشست و تاج مرصعی بر سر گذاشت که در پرتو طلوع آفتاب درخششی
خیره کننده یافت. مردم، این روز را «روز نو» نامیدند و از آن جهت که به زبان پهلوی به شعاع
«شید» می گویند، نام «جم» به «جمشید» مبدل گردید. فردوسی در این باره می سراید:

به جمشید بر گوهر افشاندند

مر آن روز را «روز نو»خواندند

دلایل شرافت نوروز

نوروز اگر چه در فرهنگ باستانی ایرانیان ریشه داشت، در رویارویی با فرهنگ خردورز اسلام، رنگ
ستایش و مُهر تأیید گرفت. برخی از دلایل ارجمندی و احترام نوروز عبارت است از:

۱. وارد شدن روایات بسیار در بزرگداشت نوروز؛

۲. مستحب شمردن غسل و روزه و نمازی خاص به عنوان اعمال ویژه نوروز؛

۳. سیره عملی رفتار عالمان بزرگ در تعطیلی نوروز و نشستن در منازل و دیدار با مردم و
تبریک و تهنیت گفتن به آنان؛

۴. وارد شدن دعاهای ویژه نوروز در کتاب های دعا و تشویق مؤمنان به خواندن آنها؛

۵. آثار و برکات همراه نوروز همچون نظافت و غبار زدایی، دیدار بستگان و دوستان و…؛

۶. ارائه ندادن دلایل محکم و مستند از سوی مخالفان نوروز.

هم زمانی غدیر با نوروز

از دلایل ارجمندی نوروز و از نکته های شگفت تاریخ غدیر آن است که روز هجدهم
ذیحجه سال دهم هجرت ـ که روز گماشتن امیرمؤمنان علی علیه السلام به امامت بود ـ با نوروز (روز
نخست فروردین) یکی گشت و عید باستانی عَجَم، با عید غدیر پیوند یافت. این سخن از امام
صادق علیه السلام رسیده است که: «بی شک، نوروز، همان روزی است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله برای امیر
مؤمنان علیه السلام در غدیر خم پیمان گرفت، آن گاه مسلمانان، به ولایت او اعتراف کردند». گفتنی
است پژوهش های دانشمندان، در شناخت هم زمانی رخدادهای شمسی با رویدادهای
قمری، این سخن را تأیید می کند. بدین روی، اهتمام عظیم ایرانیان به نوروز، می تواند یک
انگیزه بزرگ مذهبی نیز داشته باشد.

راز این همه پیرایه

رخداد هجدهمین روز ذیحجه سالِ دهم