پاورپوینت کامل درگذشت علامه دهخدا ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درگذشت علامه دهخدا ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درگذشت علامه دهخدا ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درگذشت علامه دهخدا ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

۹۰

اشاره

بزرگ مردان علم و ادب ایران، پیشگام حفظ فرهنگ اصیل و تمدّن دیرین ایرانی هستند. در این بین، علامه علی اکبر دهخدا، از شاعران و ادیبان کشورمان، با خدمات فراوان از جمله نگارش لغت نامه، تأثیر به سزایی در حفظ و پیشبرد فرهنگ و ادب ایرانی داشته است. هفتم اسفند، سالروز درگذشت ادیب بزرگ، علامه دهخدا را، به دوستداران فرهنگ و ادب پارسی تسلیت می گوییم. روحش شاد و روانش بهشتی باد.

تولد

ادیب بزرگ و محقق توانا، علامه علی اکبر دهخدا، در سال ۱۲۵۸ ش در شهر تهران دیده به جهان هستی گشود. در نُه سالگی، پدرش را از دست داد و گرد یتیمی بر صورت کودکانه اش نشست. پس از آن، مادرش، ـ که به تعبیر دهخدا مَثَل اعلای مادری بود ـ وی و سه فرزند دیگر را در کَنَف تربیت خود گرفت. در فقدان پدر، زندگی بر آنان با سختی می گذشت، ولی دهخدا به امید آینده ای روشن ، مشکلات را به جان می خرید.

رشد شخصیت

علامه دهخدا، از اوان کودکی در حدود ده سال دانش هایی هم چون صرف و نحو، اصول فقه و کلام و حکمت را نزد مرحوم شیخ غلام حسین بروجردی با جدیت فراگرفت و هم گام با آن، از خرمن پرفیض و کانون فضل معلم اخلاق، حاج شیخ هادی نجم الدین، خوشه های فراوان چید و روح و جان خود را با اندرزها و گفتارهای معنوی استاد صفا بخشید. شیخ هادی در زمان خود، در زهد و تقوا از همگان برتر و بالاتر بود. دهخدا، شکل گیری شخصیت خود را مدیون آن دو بزرگوار و مادر ارجمند خویش دانسته و در خاطراتش می نویسد: «مربی قلب من، آن مادر بی بدیل؛ معلم دانش های رسمی، دانشمند متألّه (شیخ غلام حسین بروجردی)؛ و تقویت عقل من، از مرحوم شیخ هادی بود. هر چه دارم از این سه وجود استثنایی است و برای کم تر کسی این سه نعمت یک جا جمع شده است».

شهرت علمی

علی اکبر دهخدا پس از اتمام دوره تحصیلات ده ساله دروس قدیم، برای فراگیری علوم جدید وارد مدرسه سیاسی شده و به آموختن زبان فرانسه پرداخت. از آن جا که او در ادبیات فارسی نیز مهارت ویژه ای داشت، مرحوم محمدحسین فروغی، معلم فارسی مدرسه، گاهی تدریس ادبیات فارسی را به عهده وی می گذاشت و این امر، باعث شهرت وی در مدرسه شد. دهخدا پس از فراغت از تحصیل، به استخدام وزارت خارجه درآمد.

سفر به اروپ

بزرگ مرد ادب ایران، علامه دهخدا در سال ۱۳۲۱ ق، به همراه معاون الدوله غفاری، سفیر ایران در کشورهای بالکان، به اروپا رفت. او در مدت دو سال حضور در آن جا، بیش تر در ویَن پایتخت اتریش اقامت داشت. در این زمان، معلومات خود را در زبان فرانسه کامل کرد و از دانش های جدید و پیشرفت های اروپا اطلاعات فراوانی کسب کرده، با کوله باری از علم به ایران بازگشت. دهخدا، چنان در افکار و عقاید ایرانی خود محکم بود که ظواهر فریبنده غرب نتوانست ذرّه ای به اعتقادات راسخ وی آسیب رساند.

تمدّن ایرانی

علامه دهخدا، پس از بازگشت از اروپا، نه تنها شیفته فرهنگ غرب نشد؛ بلکه مدعیان برتری تمدن غرب را نیز به باد انتقاد گرفته، در یادداشت اعتراض گونه ای خطاب به غربیان چنین می نویسد: «اما تمدن، این کلمه که در فرهنگ های شما خیلی مبهم است، در پیش ما کمال مطلوب است که از زمان های بسیار قدیم روبه آن می رویم و وقوف، فقط وقتی است که دچار چنگیزها و تیمورها بشویم. ما تمدن را دو قسمت می کنیم: یکی تمدنِ معنوی، روحی [و اخلاقی] که شما از آن بهره ور نیستید و مددی هم به آن نکرده اید. قرن ها هر چه ممکن بود، سیر آن را کندتر کردید. دیر یا زود مغرب آن را باید از مشرق اقتباس کند. تمدن دیگر، تمدن مکانیکی [است که [کسی دست ما را در آن نبسته است؛ مشغولیم و خیلی با سرعت».

روزنامه صوراسرافیل

در دوران نهضت مشروطیت، نویسندگان روشن بین، توانستند افکار آزادی خواهی خود را به وسیله سلاح قلم علنی کرده، به مبارزه با استبداد برخیزند. علامه دهخدا نیز ـ که از پیشکسوتان این حرکت بود ـ همراه با میرزا جهانگیرخان شیرازی و میرزا قاسم خان، روزنامه «صور اسرافیل» را تأسیس کردند. هدف این روزنامه، حمایت از مجلس شورای ملی، و نیز کمک به روستاییان، فقرا و مظلومان بود و منطقی متین و همه فهم داشت و یکی از روزنامه های پر تیراژ و موفق آن دوره به شمار می آمد. این روزنامه، بیش تر به صورت نثر و مقاله بوده و مقالات انتقادی و طنزآمیز چرند و پرندِ آن، از پرخواننده ترین بخش هایش بود. دهخدا که از ستم بیدادگران آشفته حال و از ستم دیدگیِ محرومان، آزرده خاطر بود، به میدان کارزار با زورگویان استبداد پیشه آید و در مقالات چرند و پرند، با زبان طنز و استفاده از کنایه و ضرب المثل، شجاعانه مفاسد سیاسی و اجتماعی را بیان کرد.

تبعید

پس از مرگ مظفرالدین شاه و روی کار آمدن محمد علی شاه، نهضت مشروطه رو به افول گرایید و قدرت مجلس اول شورای ملی کاهش یافت. تا آن جا که محمدعلی شاه،،با به توپ بستن مجلس، نهضت مشروطه را از حرکت انداخت و مجلس را تعطیل کرده، دستور داد رهبران مشروطیت را دستگیر کنند و به قتل برسانند. به دنبال کشته شدن میرزا جهانگیر خان شیرازی مدیر روزنامه صوراسرافیل، علی اکبر دهخدا نیز به جهت نوشتن مقالات تند و آتشین در آن روزنامه و آزادی خواهی و ظلم ستیزی، به همراه چندنفر دیگر از مشروطه خواهان به باکو تبعید شد. دهخدا، از آن جا به پاریس رفت و همراه دیگر دوستان مبارزه بر ضد محمدعلی شاه را با انتشار مجدد روزنامه صوراسرافیل ادامه داد. وی پس از پاریس به استانبول رفت و با همکاری انجمن سعادت، هفته نامه «سروش» را منتشر ساخت. سروش به زبان فارسی و در حدود پانزده شماره منتشر شد. تاریخ اولین شماره این هفته نامه، چهارشنبه دوازدهم جمادی الآخر سال ۱۳۲۷ ق بود.

بازگشت دوم

به دنبال فتح تهران توسط مجاهدان و بختیاری ها در سال ۱۳۲۷ ق و فرار محمد علی شاه از ایران، علامه علی اکبر دهخدا به درخواست رهبران مشروطه خواه، در سال ۱۲۸۹ش از استانبول به ایران آمد و از طرف مردم تهران، به نمایندگی دوره دوم مجلس شورای ملی انتخاب گردید. وی از زمان بازگشت از استانبول تا شروع جنگ جهانی اول، افزون بر نمایندگی مجلس، ریاست دانشکده حقوق و علوم سیاسی تهران را نیز بر عهده داشت و در همان زمان، به تحریر مقالات سیاسی و انتقادی نیز مشغول بود و با روزنامه های شوری، مجلس، آفتاب و پیکار همکاری می کرد. استاد دهخدا در دوران جنگ جهانی اول، حدود ۲۸ ماه در یکی از بخش های چهارمحال و بختیاری به فعالیت های پژوهشی مشغول بود. پس از جنگ نیز از کارهای سیاسی کناره گرفت و همه اوقات خود را تا پایان عمر، صرف مطالعه و تحقیق در زبان و ادبیات فارسی نمود.

مضامین شعر

ادیب توانا علامه دهخدا، در کنار فعالیت های سیاسی و پژوهش های علمی، شعر نیز می سرود. وی به اقتضای طبع نوگرا و آینده نگر خود، در شعر نیز نوآوری هایی کرد و به تحوّل شعر فارسی، از لحاظ موضوع و قالب و شیوه بیان کمک ها نمود. مهم ترین ویژگی شعر وی، تعهد و رسالتی است که در آن دیده می شود. دهخدا، شعرش را نیز مانند نثرش در خدمت سعادت و ترقی ملت ایران قرار داد. مضامین شعر وی، از صفات عالی انسانی، از قبیل شوق به آزادی، بشردوستی، میهن پرستی، مبارزه با ستمگری، ریا، تزویر و خرافات، و نیز تأمل درباره سرنوشت انسان و امثال این ها حکایت می کند.

قالب اشعار

اشعار صاحبِ بزرگ ترین دائره المعارف و لغت نامه فارسی، علامه علی اکبر دهخدا را می توان به سه بخش تقسیم کرد: نخست اشعاری که به سبک پیشینیان سروده، که بعضی از آن ها، چنان استحکامی دارد که تشخیص آن ها را از گفته های شاعران گذشته دشوار می نماید. بخش دوم، اشعاری که در آن ها تجددّ ادبی به کار رفته و نمونه ای از این نوآوریِ شعر، سرودن مُسَمَّط و رواج این قالب برای بیان مسائل تازه اجتماعی بود. وی برای هم سنگر و یار دیرین خود، میرزا جهانگیرخان صور اسرافیل، مسمّط سوزناکی به نام «یادآر ز شمع مرده یاد آر» سروده که در نوع خود بی نظیر است؛ زیرا سرودن مرثیه در قالب مسمط در گذشته چندان متداول و رایج نبود. بخش سوم، اشعار فکاهی اوست که در آن ها، از روی عمد به زبان عامیانه پرداخته است و خود، نمونه دیگری از کارهای نو دهخدا است.

تألیفات

اد