پاورپوینت کامل ادیب کوشا(درگذشت نویسنده توانا، ابوالقاسم پاینده) ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ادیب کوشا(درگذشت نویسنده توانا، ابوالقاسم پاینده) ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ادیب کوشا(درگذشت نویسنده توانا، ابوالقاسم پاینده) ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ادیب کوشا(درگذشت نویسنده توانا، ابوالقاسم پاینده) ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۱۶

اشاره

هیجدهم مردادماه، سالگرد درگذشت شادروان، استاد ابوالقاسم پاینده، ادیب، نویسنده، مترجم
و روزنامه نگار روزگار ماست. مردی که در طول عُمر هفتاد و یک ساله خویش، در زمینه های
گوناگون فرهنگ وادب ایران زمین، کوشش های بی دریغی از خود نشان داد و با آثار پر بار،
باارزش و به یادماندنی خود، به ویژه ترجمه روان قرآن کریم به فارسی، برای همیشه تاریخ،
یادگارهایی پر ارج از خود بر جای نهاد. روحش شاد و یادش گرامی باد.

کودکی و تحصیل

زنده یاد ابوالقاسم نجف آبادی معروف به پاینده، در سال ۱۲۹۲ هجری شمسی در نجف آباد
اصفهان به دنیا آمد. او در سال های نخست کودکی، هم چون دیگر هم نسلان خویش، آموختن را
از مکتب خانه آغاز کرد و صرف و نحو را آموخت. پاینده داستان هایی بس شیرین از دوران
مکتب رفتن خویش به یاد داشت که رگه هایی از آن ها را در برخی از قصه هایش می توان دید.

او پس از تحصیلات مقدماتی، به اصفهان رفت و از سال ۱۳۰۱ تا ۱۳۰۹، به آموختن منطق،
فلسفه، بلاغت، فقه و اصول پرداخت، ولی دل مشغولی اصلی اش ادبیات بود و به خواندن آثار
ادبیِ فارسی و عربی رغبتی تمام داشت. شوق آموختن در وی چنان بود که در کنار تحصیلات
حوزوی، زبان فرانسه و کمی انگلیسی نیز یاد گرفت تا آثار برجسته ادبی جهانی را بخواند و با
فرهنگ و ادب ملل دیگر نیز آشنا شود.

روزنامه نگاری

مرحوم ابوالقاسم پاینده، در سال ۱۳۱۱ از اصفهان به تهران عزیمت کرد و کار روزنامه نگاری را
که در سال ۱۳۰۸ در روزنامه «عرفان» اصفهان آغاز کرده بود، با همکاری با نشریاتی از قبیل «شفق
سرخ» و «ایران» ادامه داد. او مدتی هم مدیر مجله «تعلیم و تربیت» بود.

شادروان پاینده، روزنامه نگاری چیره دست به شمار می آمد و گذشته از مقالات سیاسی،
اجتماعی، ادبی و تاریخی که در نشریات گوناگون کشور می نوشت، مدیریت مجله «صبا» را که
در سال ۱۳۲۱ تأسیس کرده بود عهده دار شد و آن را در زمره یکی از موفق ترین نشریات در
تاریخ مطبوعات کشور ما ثبت کرد. صبا به لحاظ حرفه ای، نشریه ای موفق بود که نویسندگان و
مترجمان مشهوری با آن همکاری می کردند و در آن زمان، تنها مجله ای بود که هیأت تحریریه آن
به طور منظم جلسه تشکیل می داد.

سال های گمشده من

روزنامه نویسی، شادروان پاینده را نیز چون بسیاری دیگر از روزنامه نگاران و
صاحب قلمان، به محافل قدرت نزدیک ساخت و وی را در صف رجال سیاسی کشور جای
داد، به طوری که در دوره دوم مجلس مؤسسان و دوره های بیست و یکم و بیست و دوم
مجلس شورای ملّی، نماینده مردم نجف آباد، و در سال ۱۳۴۴، نماینده ایران در کنفرانس
اسلامی مکّه بود. البته پاینده به رغم سمت های سیاسی و موقعیت های اجتماعی خویش،
هم چنان و تا واپسین دم زندگی، همان طلبه ساده زیست روستایی باقی ماند و دغدغه ای جز
خواندن، اندیشیدن و نوشتن نداشت؛ چندان که در پایان عمر پر برکت خود هم در منزل
اجاره ای جان سپرد.

آشنایان او بارها این سخن را از زبان وی شنیدند که از روزگار صاحب مقامی خویش، به
عنوان «سال های گمشده من» یاد می کرد.

ادبیات داستانی

شادروان ابوالقاسم پاینده، در ادبیات داستانی این مرز و بوم بی نام و نشان نیست. ذهن خلاق، قلم
روان و نثر دلنشین برخی ازقصه های وی، آن ها را در صف قصه های کوتاه خوب ادبیات معاصر
فارسی جای داده است و به راستی می توان این قصه هارا، سنگی بر زیربنای قصه ناب ایرانی
شمرد؛ چنان که قصه هایی از او، در شمار قصه های برجسته ادب معاصر ایران، به زبان های
فرانسوی، انگلیسی، روسی و عربی ترجمه شده است.

پاینده، داستان نویس توانایی بود و گامی بلند و استوار در نمایاندن زندگی مردم اطراف خود
برداشت. داستان های وی که به پیروی از محمد علی جمال زاده، پدر داستان معاصر فارسی
نوشته شده، سبکی واقع گرایانه دارند و به کنایه و طنز آمیخته اند. در داستان های پاینده، خاطرات
دوران کودکی، انتقاد از فساد دستگاه اداری و توجه به جنبه های خنده دار و طنز زندگی روستایی،
جایگاه ویژه ای دارد.

نثر پاینده

روان شاد ابوالقاسم پاینده، مترجم و نویسنده ای پرکار بود. تسلط او بر زبان و ادبیات فارسی و
عربی و نیز آشنایی با زبان های انگلیسی و فرانسه، هم چنین تجربه و فعالیت بی وقفه در عرصه
روزنامه نگاری، نثری روان و بی غلط به او بخشیده بود که ویژگی برجسته آثارش و باعث توفیق
آن ها شده بود.

در واقع پاینده، صاحب یکی از بهترین نثرهای در خور روزنامه، البته به معنای خوب و کامل
به زبان فا